Indignatie redactie 
De zenuwen in Washington staan op scherp vanwege de oorlog in Oekraïne. Onlangs sprak een hooggeplaatste deskundige op het gebied van het buitenlands beleid en het leger van de VS duidelijk. Kiev zal de oorlog verliezen. De VS zullen hun methoden veranderen – in de richting van meer terreur- en opstandstactieken. Kiev en Europa moeten op een anti-Russische koers worden gehouden.
Oekraïne De onlinekrant Asia Times uit Hong Kong heeft een analytisch en programmatisch artikel van de Amerikaanse militaire en buitenlandse beleidsexpert Stephen Bryen opnieuw gepubliceerd . De tekst verscheen op 22 januari op het Substack Weapons and Strategy- portaal . Bryen wordt geïntroduceerd als voormalig ‘stafchef van de subcommissie Midden-Oosten van de Amerikaanse Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen’ en voormalig ‘plaatsvervangend onderminister van Defensie voor Beleid’, momenteel werkzaam als ‘Senior Fellow bij het Center for Security Policy’. en het ‘Yorktown Institute’ werkt.
Machtsstrijd in Kiev
Het artikel vertrekt van de geruchten die de ronde doen in de huidige machtsstrijd in Kiev: president Zelenski zou binnenkort de huidige commandant van de Oekraïense strijdkrachten, generaal Valeri Salushny, vervangen door het hoofd van de Oekraïense militaire inlichtingendienst, Kirill Budanov. Budanov wordt beschouwd als een gewetenloze en ideologische hardliner die loyaal is aan Zelenski. De vertrouwensrelatie tussen Zelenski en Saluschny zou al maanden gespannen zijn. In tegenstelling tot Saluschny heeft Budanov geen daadwerkelijke militaire ervaring, maar komt hij uit de geheime dienst.
De Amerikaanse deskundige vat de militaire situatie van Oekraïne samen en geeft toe dat de Oekraïense troepen over de hele linie zware verliezen lijden. Oekraïne zou het Russische leger een tijdje tegen kunnen houden, maar het kon het niet tegenhouden. Als Kiev troepen van elders naar Avdejevka zou verplaatsen, zouden er nieuwe zwakke punten ontstaan in de respectieve sectoren van het front die door de Russische zijde zouden kunnen worden uitgebuit.
Volgens Bryen weten de Europese en Amerikaanse ‘bondgenoten’ van Kiev, die Oekraïne nog steeds wapens en financiële hulp beloven, echter ‘dat Oekraïne de Russische militaire druk niet kan weerstaan’. In deze situatie zou de doorbraak van Russische eenheden in Avdejevka door Zelenski kunnen worden gebruikt als voorwendsel om Saloezjny te ontslaan.
Westerse misvattingen leidden tot een nederlaag
Met het oog op deze militaire situatie heeft “paniek” de Europese regeringen in zijn greep en is Washington “op zoek naar een nieuw beleid”. Met de NAVO-oefening ‘Steadfast Defender’, die eind januari begint en bijna vijf maanden zal duren, wil de westerse militaire alliantie ‘de indruk van de betrouwbaarheid van de NAVO versterken’.
De Amerikaanse auteur lijkt niet echt te geloven dat de NAVO-landen militair indruk op Moskou zouden kunnen maken. Hij geeft toe dat de Europese NAVO-landen al een groot deel van hun “strategische oorlogsmateriaalvoorraden” naar Oekraïne hebben gestuurd, waardoor hun eigen voorraden grotendeels zijn leeggemaakt.
In tegenstelling tot Rusland, dat zijn wapenproductie met succes heeft opgevoerd en de productie van wapenuitrusting heeft vergroot, gaat de productie van wapens en munitie in Europa en de VS niet vooruit. Westerse landen hadden te lijden onder “tekorten aan arbeidskrachten, problemen met de toeleveringsketen en trage inkooporders”. De VS gaven ook “het grootste deel van hun cruciale oorlogsvoorraden” aan Oekraïne.
Ongeacht of men wel of niet overtuigd is van een bestaande, dreigende ‘ Russische dreiging ’ voor het Westen, de VS zijn momenteel niet in staat ‘Europa te redden’, ook al zouden ze dat willen, geeft Bryen toe.
De VS veranderen hun Oekraïne-beleid
Vanwege deze ontwikkeling zouden de VS hun beleid veranderen – en erkennen “dat ze geen conventionele oorlog tegen Rusland kunnen winnen”. Tegelijkertijd betekent dit dat ze geen ‘conventionele oorlog tegen China’ kunnen winnen, en misschien zelfs ‘niet eens tegen Iran of de kleine Houthi’s’, zoals Bryen opmerkt.
Gezien de westerse zwakte is er de afgelopen maanden al een ‘nieuw Oekraïne-beleid’ ontstaan. Als dit waar is, moet er ‘rekening worden gehouden met de nieuwe realiteit’. De ‘nieuwe realiteit’ zou er dus zijn
“dat Oekraïne de oorlog zal verliezen en dat de Oekraïense regering Kiev mogelijk zal moeten evacueren. De overdracht van de effectieve controle aan Boedanov, inclusief de overdracht van de Oekraïense hoofdstad, waarschijnlijk aan Lvov, vormt de basis van dit beleid.”
Nieuwe tactieken: afleiding en terreur
Dit nieuwe beleid zal verschuiven van min of meer conventionele oorlogsvoering naar terroristische tactieken tegen Rusland, zei Bryen:
“Operationeel zal het beleid waarschijnlijk bestaan uit het gebruik van speciale operaties, moordaanslagen, bombardementen en andere middelen, waaronder het mogelijke opblazen van een kernreactor, om de Russen te straffen en uit balans te houden.”
Het Oekraïense publiek werd maanden geleden op deze verandering voorbereid door president Zelenski, die beweerde dat Moskou ‘een kernreactor zou opblazen’. Volgens de Amerikaanse deskundige is Moskou zich er ‘ongetwijfeld van bewust’ dat voor een dergelijke aanval een kerncentrale in West-Rusland zou kunnen worden uitgekozen en ‘dat het Oekraïense saboteurs zullen zijn die het bevel uitvoeren’.
“Drie noodzakelijkheden”
Bryen volgt deze openlijke erkenning van terroristische aanslagen – ook tegen nucleaire installaties – in Rusland met een lijst van drie punten waar Washington zich zorgen over maakt in de oorlog in Oekraïne. De Amerikaanse auteur schrijft heel openlijk:
“Er zijn drie imperatieven voor Washington. De eerste is het voortzetten van de oorlog en het blijven eisen van geld van het Congres. Dit is een moeilijke onderneming, want als Oekraïne instort, zal het moeilijk zijn om steun te krijgen voor een hopeloze onderneming.”
In feite gaat het Witte Huis onder Joe Biden er waarschijnlijk niet van uit dat het Amerikaanse Congres miljarden meer beschikbaar zal stellen, “vooral als het vrijwel zeker is dat ze door een rattenhol zullen stromen”. Integendeel, om binnenlandse politieke redenen, vooral om redenen van verkiezingscampagnes, zijn de Amerikaanse Democraten bezorgd over het ‘beschuldigen van het Congres en de Republikeinen voor het verlies van Oekraïne’. Alleen het tweede punt betreft eigenlijk Oekraïne, wat de puur instrumentele relatie van Washington met het land aan de Dnjepr duidelijk maakt:
“De tweede noodzaak is om een pro-West-Oekraïense regering draaiende te houden, zelfs als deze Kiev moet verlaten. Dit betekent ook dat de huidige regering politiek moet overleven: als er een staatsgreep komt, dan is alles verloren.”
In ieder geval voor de komende paar maanden – vóór de verkiezingen van november 2024 – wil Washington daarom een openlijke ‘politieke ineenstorting’ in Kiev voorkomen. Zoals Bryen toegeeft, is dit een “moeilijke onderneming”. Omdat de Oekraïners “begrijpelijkerwijs ontevreden, zelfs ongelukkig” zijn. De reden: ‘Jonge en oude mannen’ zouden ‘gedwongen’ worden om te vechten in ‘een verloren oorlog’. En velen van hen zouden nooit meer naar huis terugkeren.
De derde ‘noodzaak’ die Bryen noemt, doet denken aan de alom gerapporteerde stichtende stelregel van de NAVO, die wordt toegeschreven aan de Britse Lord Ismay (‘de Russen buiten houden, de Amerikanen binnen, en de Duitsers beneden’ – ‘de Russen eruit, de Amerikanen binnen te houden en de Duitsers onder controle te houden”):
“In de derde plaats moet Rusland buiten Europa worden gehouden, dat wil zeggen dat Europese landen ervan moeten worden weerhouden hun eigen overeenkomsten met Moskou te sluiten. Als Kiev ten onder gaat, zullen Europa en de NAVO ook ten onder gaan.”
Als Moskou erin zou slagen een pro-Russische regering in Kiev te installeren, zouden de Europeanen eigenlijk weer moeten vertrouwen op een pragmatische samenwerking met Moskou. Volgens Bryen speelt Duitsland in deze context een centrale rol. De huidige federale regering “wil niet met Rusland praten”, maar alleen “althans niet nu”. En Bryen uit de Amerikaanse vrees dat dit Berlijnse standpunt ‘in de nabije toekomst’ zelfs zou kunnen veranderen.
De laatste paragraaf van het artikel geeft uitdrukking aan de angsten van Washington, die doet denken aan een Freudiaanse vergissing. In slechts een paar zinnen wordt duidelijk wat de Amerikaanse oorlogsdoelstellingen zijn, of beter gezegd: wat, vanuit het perspectief van de Amerikaanse machtselite, tegen elke prijs moet worden voorkomen:
“Als Oekraïne valt, zal Duitsland zijn beleid moeten veranderen. De gemakkelijkste manier voor zijn regering om van richting te veranderen is door de Verenigde Staten ergens de schuld van te geven, bijvoorbeeld de vernietiging van de Nord Stream-pijpleiding. Dat zou de deur openen voor een gesprek met Poetin.”
Deze Amerikaanse bezorgdheid over de Europees/Duits-Russische samenwerking weerspiegelt wat de voormalige directeur van de Amerikaanse denktank Stratfor, George Friedman, in 2015, een jaar na de staatsgreep in Oekraïne, zei: Een Duits-Russische (Economische samenwerking is de grootste bedreiging voor de VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA.
