‘Haatmisdaad’ wordt het universele wapen van het Merkel-regime tegen kritische burgers
Indignatie redactie
5 min. lezen
Kun je je iets verwerpelijkers voorstellen dan seksueel kindermisbruik? Of dat een gepensioneerde in haar eigen appartement wordt aangevallen en haar schedel wordt verpletterd om een paar euro te stelen? Er zijn duidelijk meer ernstige problemen voor de professionele politici van de grote coalitie in Berlijn. Jarenlang zijn ze ontevreden over het feit dat ze dankzij internet en sociale media rechtstreeks contact hebben met de bevolking, die ze ook niet kunnen controleren. Om deze democratische participatie aan de basis te beperken, te censureren en te beheersen, hebben politici het gevoel gehad maanden alleen te praten over haatzaaien (haatmisdaad) en de taalkundige bedoelingen die ze moeten verdragen. Als bijwerking van de geplande wet vormen niet alleen verdere bedreigingen voor de vrijheid van meningsuiting en voorschriften voor gegevensbescherming
Ook op donderdag schuwden de oude partijen in de Bondsdag de politieke uitbuiting van de Hanau-moordpartij van een psychopaat buiten het schaamgebied niet. Daartoe creëerde de politieke elite een nieuw misdaadgebied dat onmiddellijk enorm werd opgeblazen door de medeplichtigheid van de media. De voorgestelde wet tegen haatmisdrijven doet alsof Merkel, Maas en Co. het land terug willen brengen in de hoffelijkheidsbubbel van de oude Republiek Bonn.
Een intensivering en zelfs een overdrijving van feiten of meningen over politiek actieve personen en organisaties maken deel uit van een actief politiek debat. Als u niet bereid bent dit te accepteren, wordt een andere taak geadviseerd. Maar er is geen twijfel dat het politieke discours eindigt waar het strafrecht begint. In het Duitse wetboek van strafrecht (StGB) zijn er echter al een tiental strafwetten die de discussiecultuur in het land bewaken.
Hieronder worden slechts enkele paragrafen vermeld: §185 belediging, §186 laster, §187 laster, §188 laster en laster tegen personen van het politieke leven, §189 laster van de herinnering aan de overledene, §130 opruiing, §131 voorstelling van geweld, §140 beloning en goedkeuring van strafbare feiten, sectie 153 valse valse verklaringen, sectie 164 valse verdenking en sectie 166 misbruik van bekentenissen, religieuze genootschappen en geloofsgroepen.
Als een juridisch gebied in Duitsland als volledig gereguleerd moet worden beschouwd, dan is dit, zoals bewezen, op het gebied van opiniemisdaden. Neem me niet kwalijk, ik heb mezelf een freudiaanse misstap gemaakt – volgens zelfonthulling wil de federale regering in de toekomst niet per se de meningen strafbaar stellen, behalve de verkeerde meningen, wat ze natuurlijk doen. Terwijl de mensen van de antifascistische strijd de hele republiek blijven informeren, is de haatmisdrijfwetgeving afgestemd op extreemrechtse onrust online.
Zoals bekend, maakt de mainstream geen onderscheid tussen een legitieme rechtse mening en rechtsextremistische verklaringen, en daarom vraagt de geïnteresseerde burger zich af vanaf welke definitie de wetshandhaving daadwerkelijk begint. Gebruikt u al termen als “grensopeningen”, “bevolkingsuitwisseling”, “#NotMyChancellor” of alleen van “verrader Merkel” en dergelijke? Het slechte woord van een ‘sentimentele rechtvaardigheid’ circuleert al lang onder experts.
Het feit dat de federale overheid haar onderdanen in dergelijke onzekerheid achterlaat, werkt zoals bedoeld. De onzekere juridische situatie voedt zowel de onzekerheid als de intimidatie van miljoenen burgers in dit land. De soeverein moet worden omgezet in absolute overheidsconformiteit.
De Stasi-handlangers van de SED , die nu hun toevlucht hebben gevonden aan de linkerkant, zullen ongetwijfeld barsten van jaloezie vanwege deze verraderlijke vindingrijkheid van de Merkel-regering. Bovendien vraagt de burger van dit land zich af hoe het is met islamitische agitatie tegen ongelovigen, vrouwen, joden en christenen. Er is nog geen actuele bijdrage van een minister gehoord.
Hetzelfde geldt voor de extreem linkse haat tegen politiek dissidenten en hun vele bedreigingen met geweld. Het is de moeite waard om de fantasieën te herinneren van het vermoorden van een deelnemer op de strategieconferentie van de linkse partij in Kassel, waar ze zei dat na de linkse overname een procent van de rijken in het land werd neergeschoten. Verontwaardiging bij Merkel? Woede in de mainstream? Niets!
De vernietiging van de rechterlijke macht
De zogenaamde wet op haatmisdrijven zal de reeds uitgehold rechtsstaat verder uithollen en heeft ook het potentieel om het hele rechtsstelsel te overweldigen. De Duitse jury van rechters slaat alarm. Dit verwacht tot 150.000 nieuwe processen per jaar. Het merendeel van deze delicten komt terecht op de politiebureaus. Maar dit is de afgelopen jaren ‘echt vernietigd’, klaagt het hoofd van de Federatie van Duitse opsporingsambtenaren, Peter Meißner.
In plaats van burgers tegen misdaad te beschermen, dwingen politici de politie om actie te ondernemen tegen degenen die, in het licht van de misdaadlawine, hun toon tijdens de grensopeningen verkeerd hebben begrepen. Het snuffelen van de politie lijkt nadrukkelijk te zijn bedoeld door de heersers. Om de naderende lawine tegen boze burgers te beheersen, zijn 800 extra officieren van justitie en rechters nodig. Het beleid van de rechterlijke macht belooft deze posities echter al jaren zonder een duurzame toename.
Het is bijvoorbeeld te verwachten dat rechters binnenkort gericht zullen zijn op burgers die kritisch zijn over de overheid, in plaats van verkrachters en criminele asielzoekers te veroordelen. En dit op een moment dat criminelen in rijen uit de gevangenis marcheren vanwege overbelaste rechtbanken.
Ondanks de veelvuldige kritiek op het wetsvoorstel bestaat de vrees dat de wet in werking zal treden door de federale overheid. De federale commissaris voor gegevensbescherming Ulrich Kelber heeft ook aanzienlijke zorgen geuit door te spreken over “ernstige inbreuken op de grondrechten”. In het bijzonder plaatst de federale commissaris voor gegevensbescherming de plannen van de federale overheid, Facebook, Twitter, enz. In de verdenking van het meedelen van wachtwoorden en toegangsgegevens aan de autoriteiten, in de buurt van een schending van de fundamentele wet.
Het is niet langer de rechtbank die criminele inhoud op internet beoordeelt, maar de federale overheid en Facebook, die ook openlijk samenwerken met extreem linkse organisaties zoals Correctiv.
De voorgestelde wet fungeert als een algemene aanval op de scheiding van machten en de rechtsstaat. Facebook en Co. moeten alle mogelijke opmerkingen met enorme boetes melden. De Twitter-gebruiker Hendrik Wieduwilt schrijft:
“Tegen de verplichting om in de #NetzDG te registreren, was het bewaren van gegevens de verjaardag van een kind …”.
De voorzitter van de Duitse Vereniging van Journalisten (DJV), Frank Überall, vreest ook ernstige beperkingen van de grondrechten en uitgebreide toegang tot de communicatieapparatuur en gegevensopslag van journalisten.
Eén ding wordt duidelijk bij het beoordelen van de processen. De rechtsstaat wordt aangevallen. Niet van rechts, niet van links, maar via de federale overheid.
