Indignatie redactie 
EU-Greendeal, 260 miljard per jaar (!)
We konden er op wachten natuurlijk. Nu de stoelendans onder de EU-commissarissen al een tijdje is afgerond zijn er nieuwe plannen uitgebroed. De meest opvallende is wel het plan van onze eigen EU-commissaris Frans Timmermans met zijn EU-Greendeal. De verwachtingen bij de klimaatalarmisten waren hoopvol toen men het Greendeal-plan bestudeerde. De klimaatontkenners reageerden furieus en de klimaattwijfelaars, waaronder ik mijzelf rangschik, zijn deels sceptisch i.v.m. de economische gevolgen en onvoorspelbare toekomstige onzekerheden. Het zoeken naar de juiste balans tussen een schoon milieu in een “normaal klimaat”(bestaat dat wel?) en de impact daarvan op de maatschappij, dat is nogal een dingetje. Er is namelijk heel veel geld gemoeid met die Greendeal, 260 miljard per jaar volgens Frans Timmermans. Een deel komt uit de Europese Investeringsbank en er wordt een transitiefonds van 100 miljard euro opgetuigd.
Rekening voor belastingbetaler
Op welke wijze de kosten uiteindelijk gaan drukken op de Europese volkeren is nog een raadsel. Toch worden we geleidelijk geconfronteerd met de gevolgen van de te nemen maatregelen. Dat er diverse CO2-heffingen komen is duidelijk. In hoeverre de vervuilende industrie opgelegde heffingen en investeringen gaan doorberekenen is nog onduidelijk. Ten laste van de winst en/of ten koste van de consument. Ik gok op beide. Dat betekent deels een kostprijsverhoging in de winkel en deels een lagere afdracht van bijvoorbeeld de winstbelasting voor ondernemers en vennootschappen. “Onze” NL-schatkist krijgt daaronder te lijden en dus ook de staatsbegroting. Daarmee is het de belastingbetaler die opdraait voor de begrotingstekorten. Dat is wat ik bedoel.
Investeren met tegenzin
De financiële gevolgen van de klimaatopwarming, zoals die wordt uitgelegd door de wetenschap, en door de politiek is omarmd, vertalen zich in draconische maatregelen. Omdat de energietransitie snel moet worden doorgevoerd moet er veel ‘groen’ geïnvesteerd worden. Bedrijven en ondernemers investeren graag wanneer ze hogere winsten verwachten. De rente- en aflossingsverplichtingen van de aangegane leningen worden vanuit hogere opbrengsten makkelijk weer terug betaald. Echter is het zeer de vraag in hoeverre investeringen in ‘groen’ een meeropbrengst genereren. Ondernemers en fabrikanten runnen hun bedrijven volgens het klassieke bedrijfsmodel, winst maken. Verplicht opgelegde investeringen door de overheid worden door ondernemers meestal niet in dank afgenomen.
Een offer brengen
De ambitie van Timmermans is een klimaatneutraal Europa in 2050. Naar mijn mening valt de enorme kostenpost van de EU-Greendeal niet te verkopen aan de inwoners van de EU-lidstaten omdat mensen met een laag inkomen onbedoeld onevenredig veel bijdragen. Het doorberekenen van de EU-Greendeal treft de laagste inkomens het hardst omdat die hun gehele inkomen kwijt zijn aan heffingen en levensonderhoud. Populistische partijen gaan dat gebruiken in hun partijprogramma’s. Het lijkt er op dat ons gevraagd wordt een offer te brengen. Een heilige gave voor onze doodzonden, de straf voor het vervuilen van onze planeet. Frans Timmermans en Ursula von der Leyen staan al klaar achter het altaar.
Handelsruzie VS-EU
Vanuit het EU-Greendeal-programma weten we al dat er CO2-heffingen worden opgelegd aan de “vuile” industrie in alle EU-lidstaten. Om te voorkomen dat handelaren er toe over gaan om goedkopere producten in te voeren buiten de EU-zone, zoals de VS en China, zal er een extra CO2-importheffing worden opgelegd op de invoer van “vuile” producten: https://www.irishtimes.com/business/economy/us-threatens-retaliation-against-eu-over-proposed-carbon-tax-1.4151974 . Onlangs was net de ruzie tussen de EU en de VS bijgelegd over het invoeren van digitale belastingen op de multinationale tech-bedrijven. Die zijn voorlopig uitgesteld. Nu staan we voor een nieuwe handelsruzie. De VS reageert furieus op de voorgenomen CO2-heffingen en dreigen met het opleggen van importheffingen op producten uit EU-landen. Daar kon je op wachten. Een grootmacht als de VS met Trump als president staat direct klaar met tegenmaatregelen als de eigen industrie wordt getroffen in hun export door heffingen uit het buitenland. Dit gaat nog een dingetje worden.
Handelsunie EEG werd politieke unie EU
Toch gaan we onverbiddelijk de prijs betalen voor de ‘vernietiging’ van onze planeet. Hoe kan het ook anders met onze “eurocratische” EU-leiders. Daar ligt de politieke macht. Een EU die in eerste instantie was opgericht als een EEG(Europese Economische Gemeenschap) met de bedoeling om collectieve handelsvoordelen te behalen. De EU van anno 2020 is een politieke unie geworden die niet meer de economische belangen nastreeft maar meer nadruk legt op politieke macht. Belangen van de kleine burger in de afzonderlijke lidstaatjes tellen niet meer. De parlementen van de lidstaten worden als lastig bestempeld en steeds vaker worden belangrijke beslissingen genomen door de ER(Europese Raad van regeringsleiders) op voordracht van de EC(Europese Commissie).
EUSSR
De tijden van een meedogenloze WO2 is al 75 jaar voorbij. De economische grootmachten van eerder, de VS, China en EU zijn nu politieke grootmachten. Tot nu toe is er een stabiel evenwicht. Echter raakt de globalisering uitgewerkt nu er doorlopend handelstarieven worden opgelegd ter bescherming van de eigen industrie. Protectie belemmert de mondiale handel en reduceert de mondialisering. China en de VS zijn politiek sterker dan de EU. De EU is geen vereniging van staten maar nog altijd een unie met “autonome” lidstaten. Wil de EU een sterke tegenspeler zijn dan zal de invloed van de autonome lidstaten moeten worden ingeperkt. Een nieuwe EUSSR (Europese Unie van Sociaaldemocratische Sovjet Republieken) in oprichting? Geen fijn idee met de oplopende spanningen tussen politieke grootmachten.
De EU als mondiale ‘groene’ politieagent
Het lijkt er op dat veel inwoners van de lidstaten geen voorstander zijn van een EUSSR gezien de opkomst van het anti-EU sentiment. Kortom, het politieke steekspel van onze EU-commissarissen, vervat in de EU-Greendeal, zal de nodige wrevel opwekken onder de burgers van de lidstaten zodra de financiële gevolgen van de EU-Greendeal voelbaar worden in de samenleving. Dat de EU nu op weg is om een regelrechte handelsoorlog te ontketenen past wel in het plaatje van de aftakelende globalisering. Niet alleen de VS, maar alle opkomende landen die achterlopen met vergroening van hun industrie zullen moeten boeten voor de EU-CO2-heffingen. Kortom, handelsspanningen zijn weer aanstaande. Zo heeft alles een prijs, ook een gezond milieu in een “mild” klimaat.
Via:https://gerritwelbergen.wordpress.com/
