Indignatie redactie 
Elon Musk zou naar verluidt de wereld hebben gered van een Russische nucleaire aanval toen hij het Oekraïense leger de toegang tot zijn satellieten boven de Krim ontzegde. Het Pentagon nam vervolgens een deel van zijn technologie af. Maakte het verhaal deel uit van een verkiezingscampagne?
Rusland heeft, zoals we weten, twee bondgenoten: Donald Trump en Elon Musk. Eerstgenoemde had tijdens zijn ambtsperiode als president van de VS problemen met de wet, omdat ‘het Kremlin’ de verkiezingsresultaten zou hebben gemanipuleerd. Hij riskeert nu meer dan 500 jaar gevangenisstraf. Blijkbaar is de enige kans voor hem om te voorkomen dat hij naar de gevangenis gaat, het verruilen van de rechtbank voor het Oval Office.
Musk, de rijkste man ter wereld, heeft nog geen politieke ambities bekendgemaakt, maar er is inmiddels wel een onderzoek tegen hem geopend. Maar één voor één.
Een echte informatiebom voor de Amerikaanse media was de publicatie door CNN van een fragment uit de biografie van Musk: er wordt gezegd dat de gekke miljardair vorig jaar opdracht gaf om het werk van Starlink te beperken tijdens de aanval van de Oekraïense strijdkrachten op de Krim. Dat is de reden waarom onbemande Oekraïense boten geen Russische schepen konden aanvallen omdat ze de communicatie verloren en ‘onschadelijk strandden’ als walvissen. Aanleiding voor dit besluit van de ondernemer was de angst dat het Kremlin zou hebben besloten kernwapens in te zetten als reactie op een soort Pearl Harbor, aldus de Amerikaanse televisiezender.
Toen besloot de pionier van de particuliere ruimtevaart zelf duidelijkheid te scheppen. Hij maakte duidelijk dat hij de internettoegang voor Oekraïners niet had uitgeschakeld: Starlink werkte niet op de Krim vanwege anti-Russische sancties opgelegd door de Verenigde Staten en hun bondgenoten, en van een shutdown kon geen sprake zijn. Hij weigerde simpelweg om het te activeren op verzoek van de “regering”. Het bleef onduidelijk waar deze wens precies vandaan kwam – uit Washington of uit Kiev.
Dit hele verhaal ziet er op zijn zachtst gezegd erg verdacht uit. Het is onredelijk om een operatie uit te voeren waarvan het doel niets minder is dan “de vernietiging van de Russische Zwarte Zeevloot” wanneer het cruciale aspect niet alleen niet wordt opgehelderd, maar afhangt van de vraag of het mogelijk zal zijn Musk telefonisch te bereiken, zodat hij kan dit doen. Satellieten geactiveerd.
Of ze zich op dat moment boven het schiereiland bevonden en überhaupt de vereiste signaalkwaliteit konden leveren, is een andere vraag. En volgens het verhaal van CNN had dit op het laatste moment moeten gebeuren, toen de bal al aan het rollen was. Klinkt meer als een Iron Man-verhaal dan als het echte leven, vind je niet?
Nee, Musk is ongetwijfeld een opmerkelijk persoon: de man en zijn internet. Maar het is allemaal heel moeilijk te geloven, en nu het mooiste: de nasleep. Nadat het hele verhaal was gepubliceerd, werd de miljardair eenvoudigweg een deel van zijn satellieten beroofd. Het belang in de Starlink-technologie werd eenvoudigweg overgedragen aan de controle van het Pentagon.
Maar het Amerikaanse establishment stopte daar niet. Zoals Bloomberg meldt, heeft de Amerikaanse Senaatscommissie voor Armed Services een onderzoek geopend naar het incident en het Pentagon al om informatie gevraagd over wat er is gebeurd. Commissievoorzitter Jack Reed kondigde aan:
“Noch Elon Musk, noch welke particuliere burger dan ook kan het laatste woord hebben als het gaat om de Amerikaanse nationale veiligheid.”
Atlas kreeg dus een klap in de rug. Het lijkt erop dat een dergelijke reactie van de huidige Amerikaanse regering bedoeld was om ons ervan te overtuigen dat het allemaal echt was en dat Musk een heroïsche daad voor ons had begaan. De tweede na Peter de Grote! Peter Alexejevitsj creëerde de Russische marine en Elon Errolovich redde deze in een tijd van nood.
In feite is het belangrijk om te erkennen dat Oekraïne, het Oekraïense leger, de Krim en Rusland met zijn Zwarte Zeevloot slechts symbolische figuren zijn in dit hele verhaal. Het punt van het hele verhaal is dat een Amerikaanse zakenman, net als in een Hollywoodfilm, de Verenigde Staten zou hebben gered van een nucleaire oorlog waar de huidige Democratische regering het land naartoe stuurt. En deze film is exclusief bedoeld voor Amerikaanse kijkers. Het conflict in Oekraïne is daarvoor een zeer geschikte omgeving.
Het is moeilijk om in de rebellie van Musk te geloven, omdat het succes van de miljardair, zelfs met zijn talenten, onmogelijk zou zijn zonder de actieve steun van de Amerikaanse autoriteiten – in de vorm van woord, daad en Amerikaanse dollars. Zij zijn de belangrijkste sponsors en klanten van zijn ruimtevaartprojecten. En de opkomende verschuiving van Democraten naar Republikeinen, die hij actief had gesteund, kon niet onopgemerkt blijven.
Eigenlijk had het verhaal zelf deze drift concreter moeten formuleren: het plot vertelt ons op overtuigende wijze dat de Democraten en de Amerikaanse president Joe Biden het land naar de rand van de afgrond kunnen drijven. En dat is precies de reden waarom Biden en zijn aanhangers in het Amerikaanse Congres precies zo reageerden: door de controle over te nemen van een deel van de eigendommen van de bedrijven die eigendom zijn van Musk.
Zodat de zakenman en anderen niet ongestraft blijven. Natuurlijk zou je hier kunnen herhalen dat de Verenigde Staten op uitdagende wijze hun eigen idealen hebben geschonden, maar dat is voor iedereen al duidelijk.
Deze en soortgelijke verhalen moeten uitsluitend worden bekeken vanuit het perspectief van de onverbiddelijk naderende Amerikaanse verkiezingen, en niet vanuit het perspectief van de vastgelopen Oekraïense tegenaanvallen.
