Het bloed van burgers die de komende weken zullen sterven, is duidelijk in handen van Donald Trump
Indignatie redactie
4 min. lezen
De Soleimani moord: Het langverwachte begin van het einde van de keizerlijke ambities van Amerika…
De Verenigde Staten zijn nu in oorlog met Iran in een conflict dat gemakkelijk had kunnen worden vermeden en dat niet goed zal eindigen. Er komt geen oorlogsverklaring van beide kanten, maar de moord op Iraanse Quds Force Commandant-generaal Qassem Soleimani en het hoofd van Kata’ib Hezbollah Abu Mehdi Muhandis op grond van een Reaper-drone-aanval in Bagdad zal het lang sluimerende conflict verleggen tussen de twee landen in een hoge versnelling. Iran kan het doden van een hoge militaire officier niet onbeantwoord laten ook al kan het de Verenigde Staten niet direct militair confronteren. Maar er zullen represailles komen en het vermoedelijke gebruik van proxy’s door Teheran om beperkte stakingen te organiseren, zal nu worden vervangen door meer schadelijke acties die direct aan de Iraanse regering kunnen worden toegeschreven. Omdat Iran lokaal over aanzienlijke middelen beschikt, kan men verwachten dat de hele Perzische Golfregio zal worden gedestabiliseerd.
En er is ook de terrorismekaart, die in het spel zal komen. Iran heeft een uitgebreide diaspora in een groot deel van het Midden-Oosten en, omdat het al vele jaren door Washington wordt bedreigd, heeft het lang moeten voorbereiden op een oorlog die grotendeels in de schaduw wordt gevoerd. Geen enkele Amerikaanse diplomaat, soldaat of zelfs toerist in de regio mag zichzelf beschouwen als veilig, integendeel. Het wordt een “open seizoen” voor Amerikanen. De VS hebben al een gedeeltelijke evacuatie van de ambassade van Bagdad besteld en alle Amerikaanse burgers geadviseerd om het land onmiddellijk te verlaten.
Donald Trump reed naar de overwinning in 2016 op een belofte om de nutteloze oorlogen in het Midden-Oosten te beëindigen, maar hij heeft nu heel duidelijk aangetoond dat hij een leugenaar is. In plaats van detente te zoeken, was een van zijn eerste acties om de nucleaire overeenkomst van JCPOA te beëindigen en sancties tegen Iran opnieuw in te voeren. In zekere zin is Iran vanaf het begin de uitzondering op Trump’s no-new-war belofte, een positie die redelijkerwijs direct kan worden toegeschreven aan zijn incestueuze relatie met de Amerikaanse Joodse gemeenschap en in het bijzonder afgeleid van zijn pandering aan de uitgesproken behoeften van De oorlogvoerende premier van Israël, Benjamin Netanyahu.
Trump draagt de volledige verantwoordelijkheid voor wat er komt. De neoconservatieven en Israëli’s juichen het resultaat voorspelbaar toe, waarbij Mark Dubowitz van de pro-Israel Foundation for Defence of Democracies enthousiast is dat het is “groter dan Bin Laden … een enorme klap voor het [Iraanse] regime.” Dubowitz, wiens geloofsbrieven als een “Iran-expert” op zijn best twijfelachtig zijn, heeft in dit geval op zijn minst enigszins gelijk. Qassem Suleimani is zeker charismatisch en ook erg populair in Iran. Hij is de machtigste militaire figuur van Iran in de hele regio en is het belangrijkste contact voor volmachten en bondgenoten in Libanon, Syrië en Irak. Maar wat Dubowitz niet begrijpt, is dat niemand in een militaire hiërarchie onvervangbaar is. Suleimani’s assistenten en hoge ambtenaren in het ministerie van inlichtingen zijn zeker meer dan in staat zijn mantel op te pakken en zijn beleid voort te zetten.
In werkelijkheid zal de reeks dwaze aanvallen die de afgelopen week door de Verenigde Staten zijn geïnitieerd, slechts het vertrek van veel Amerikaanse militairen uit de regio versnellen. Het Pentagon en het Witte Huis hebben erop aangedrongen dat Iran achter een vermeende Kata’ib Hezbollah-aanval op een Amerikaanse installatie zat die vervolgens een aanval van Washington op gang bracht tegen beweerde militie-doelen in Syrië en ook in Irak. Hoewel de Amerikaanse militaire aanwezigheid als gast van de Iraakse regering is, ging Washington door met zijn aanval, zelfs nadat de Iraakse premier Adil Abdul-Mahdi ‘nee’ had gezegd.
Om zijn acties te rechtvaardigen, ging Mark Esper, minister van Defensie, zo ver dat hij erop stond dat ‘Iran in oorlog is met de hele wereld’, een duidelijke demonstratie van hoe dom het team van het Witte Huis eigenlijk is. Kenmerkend is dat de Amerikaanse regering geen enkel bewijs heeft geleverd dat betrokkenheid van Iran of Kata’ib bij recente ontwikkelingen aantoont, maar nadat de tegenaanval 26 Iraakse soldaten had gedood, werden de massademonstraties tegen de ambassade in Bagdad onvermijdelijk. De demonstraties werden ook toegeschreven aan Iran door Washington, hoewel de mensen op straat ongetwijfeld Irakezen waren.
Nu de VS ook Suleimani en Muhandis hebben vermoord tijdens een drone-aanval op Bagdad, duidelijk zonder de goedkeuring van de Iraakse regering, is het onvermijdelijk dat de premier Amerikaanse troepen zal vragen te vertrekken. Dat zal op zijn beurt de situatie voor de resterende Amerikaanse troepen in buurland Syrië onhoudbaar maken. En het zal ook andere Arabische staten in de regio dwingen om hun gastheer voor Amerikaanse soldaten, matrozen, mariniers en vliegers te heroverwegen vanwege de wet van onverwachte gevolgen, aangezien het nu duidelijk is dat Washington dwaas een oorlog is begonnen die iemands belangen dient.
Het bloed van de Amerikanen, Iraniërs en Irakezen die de komende weken zullen sterven, is duidelijk in handen van Donald Trump omdat deze oorlog nooit onvermijdelijk was en geen Amerikaans nationaal belang diende. Het zal zeker een debacle blijken te zijn, maar ook verwoestend voor alle betrokken partijen. En het zou heel goed kunnen zijn, bovenop Afghanistan, Irak, Syrië en Libië, het langverwachte begin van het einde van de Amerikaanse imperiale ambities. Laten we het hopen!
