Het echte probleem van kindermisbruik

Het is niet meer weg te denken: groeperingen en organisaties die ineens opkomen voor de bescherming van kinderen. Of het nu gaat om Lentekriebels of – zeer recent – om dragqueens die kinderen voorlezen. We moeten ineens kinderen beschermen tegen de vreselijke woke-indoctrinatie. Tegen de ‘normalisering van pedofilie’. Opvallend genoeg maken die mensen zich in woord en gebaar een stuk minder druk om het echte probleem van kindermisbruik.

Het is iets wat mij al jaren stoort. Hoe akelig veel mensen wegkijken van het echte probleem achter seksueel misbruik van kinderen. Hoe we consequent een verkeerd beeld van de daders rondpompen en het steeds maar weer in de gemakzuchtige verdomhoek van de pedofilie parkeren. En nu dus in hoek van de dragqueens.

Dragqueens

Deze week maakte de jongerenbeweging van FvD zich druk over een voorleesmiddag voor kinderen. Aanstaande zaterdag. Niemand minder dan dragqueens zouden in de boeken duiken en onze kinderen opzadelen met hun ‘levensgevaarlijke ideologie’. Volgens de puisterige puppy-afdeling van FvD is hier onverkort sprake van ‘normalisering van pedofilie’ (letterlijke quote). De afdeling roept dan ook om massaal te protesteren op de plek waar dragqueens voor willen lezen. Diverse eng nationalistische clubjes (waaronder Voorpost) sluiten aan in de ophefkaravaan.

Het is de jongerenorganisatie hier die een voorleesmiddag seksualiseert. Een man in een jurk staat immers gelijk aan pedofilie. Logisch ook. Laten we in godsnaam onze kinderen meteen beschermen tegen deze tijdelijk gejurkte roofdieren, die louter uit eigen seksuele bevrediging niets liever willen dan urenlange keiharde porno met onschuldige kindertjes.

Cijfers

Here is the real deal:

Elk jaar worden naar schatting van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen 62.000 kinderen voor de eerste keer slachtoffer van seksueel geweld. Naar schatting één op de drie kinderen maakt ooit een vorm van seksueel geweld mee. Andere onderzoeken leggen dit percentage bij meisjes zelfs op tussen de 42 en 50%. Laat dat even op u inwerken, het zijn duizelingwekkende getallen.

De politie in Nederland krijgt iedere dag van het jaar 9 meldingen van seksueel geweld tegen kinderen. Het hele jaar rond, maar toch het topje van de ijsberg.

Bestaan die daders dan uit dragqueens die onze kinderen vanuit een hinderlaag beloeren om ongezien toe te kunnen slaan en pedofilie normaliseren? Uit mannen die kinderen kunnen misbruiken omdat we met de Lentekriebels kindergeesten rijp hebben gemaakt voor seksueel misbruik? Uit lustig kwijlende pedofielen die niets liever willen dan kinderen slachtoffer te maken van hun perverse verlangens?

Bekenden

Uiteraard niet. Verreweg de meeste daders van kindermisbruik bestaan uit bekenden van het slachtoffer. Vaders, huisvrienden, grootouders, zwemleraren, sportcoaches, leraren. Het zijn niet zelden heteroseksuele mannen. Soms vrouwen. Onderzoek laat zien dat 80% van de daders niet pedofiel is. Er spelen vrijwel altijd andere motieven mee. Iets waar ik al eerder een uitgebreid verhaal over heb geschreven.

Slechts 7 procent van alle veroordeelden is een volslagen vreemde voor het slachtoffer. Bijna een kwart van de daders is een ouder, broer of stiefbroer. In 13 procent van de gevallen gaat het om tweedelijns familieleden zoals een opa of oom. Alles bij elkaar is in bijna 40 procent van de gevallen de dader familie. Een kwart van de daders is zelf minderjarig.

Mijn vaste vuistregel is inmiddels: zegt een radicale organisatie op te willen komen voor de belangen van kinderen, wees dan op je hoede. Doorgaans willen ze dat namelijk helemaal niet. Ze misbruiken kinderen voor hun eigen conservatieve agenda. Ze wijzen op gevaren die er niet zijn en kijken weg van de grootste dadergroep: de daders die hun eigen kinderen, buurtkinderen, pupillen en leerlingen misbruiken.

Amerikaans

We volgen in Nederland zoals wel vaker het Amerikaanse narratief: progressieve groepen die willen laten zien dat mensen anders in elkaar zitten en andere voorkeuren kunnen hebben verketteren we en plaatsen we onverkort in de hoek van het kindermisbruik. Het conservatieve beeld van het traditionele gezin als hoeksteen van de samenleving moet immers de norm blijven.

De ironie wil dat juist in die ‘gezellige’ hoeksteen van de samenleving het misbruik te vinden is. Bij die vertrouwenwekkende buurman of huisvriend die zo goed is met de kinderen. Die je volledig kunt vertrouwen. Die fijne man die gelukkig getrouwd is en het ongetwijfeld niet in zijn hoofd zal halen om aan kinderen te komen. Bij de pastoor of dominee die, gedekt door de eigen organisatie, zijn vroom gevouwen handen bij herhaling niet thuis kan houden.

Rechtszalen

Na inmiddels 23 jaar in rechtszalen te hebben gezeten en minstens 1000 zedenzaken bijgewoond te hebben, deel ik het beeld van de rooflustige pedofiel als dader niet. Kindermisbruik is overal en de motieven zijn enorm divers. Opvallend vaak gaat het niet om een specifieke seksuele voorkeur voor kinderen. Motieven liggen elders: misbruik van macht, simpel de gelegenheid, algemene lust, een gebrek aan normen en waarden, wraak, aansluiting zoeken bij vergelijkbaar ontwikkelingsniveau na zelf slachtoffer te zijn geweest van kindermisbruik, het slachtoffer als een makkelijke prooi of een antisociale persoonlijkheidsstoornis.

De publieke tribune blijft doorgaans leeg als het gaat om heftige zedenzaken waar kinderen bij zijn betrokken en helaas werken de media vaak ook niet mee. Niet zelden worden daders onverkort neergezet als pedofiel, terwijl die erkende stoornis in geen velden of wegen is vastgesteld.

Buitencategorie

Akelig veel mensen blijven tegen beter weten in geloven dat kindermisbruikers behoren tot een speciale buitencategorie: intrinsiek slechte mensen die wel een bijzondere seksuele voorkeur moeten hebben voor kinderen. Het is een bezweringsformule: als de vijand binnen een beperkte definitie valt, hebben we het idee van controle. Dat wat je kunt zien, kun je bestrijden.

Was het maar zo simpel. De ongemakkelijke waarheid is dat akelig veel kinderen en adolescenten slachtoffer worden van op het oog ‘normale’ getrouwde, heteroseksuele mannen. Moeilijk te begrijpen, maar daarom niet minder waar.

Iedere keer als conservatieve krachten met het schuim op de verontwaardigde mond wijzen op de enorme gevaren van transgenders, dragqueens en de lhbtq-gemeenschap verwijderen we onszelf verder van de echte problemen van kindermisbruik. Kijken we weer de verkeerde kant op.

Als samenleving heb je een probleem als je niet wil erkennen dat we zelf onderdeel zijn van het grote probleem van kindermisbruik. Als je onverkort blijft wijzen op een buitencategorie daders. Omdat je niet wil geloven dat je eigen buurman tot vreselijke daden in staat kan zijn.

Opa

Het is een buitengewoon verleidelijke gedachte: hou je kinderen weg bij dragqueens en andere mensen die niet het conservatieve patroon volgen en je zit veilig. Laat je kinderen achter bij die gezellige huisvriend of lieve opa. Dan komt alles goed.

Het is wat wij onze dochters leren. Ga in de nacht niet alleen met de fiets op pad. Laat je thuis afzetten, fiets niet langs donkere bospaden. Die vermaledijde pokdalige verkrachter in de bosjes is het grootste gevaar.

De harde werkelijkheid is dat het niet de verkrachter in de bosjes is, maar die leuke jongen die onze dochters net hebben leren kennen. De oom waar ze altijd zo’n goed contact mee heeft.

Hoewel ik vrijwel wekelijks de harde werkelijkheid zie in rechtszalen in Nederland, is het niet aan mij om mensen met kinderen te adviseren. Toch zou ik het volgende willen zeggen:

Dragshow

Neem uw kind gerust mee naar een dragqueen die voorleest. Laat ze zien wat er in de wereld te koop is en dat niet iedereen hetzelfde is. Geef uw kind mee dat sommige mensen op het andere geslacht vallen en andere mensen op hetzelfde geslacht. Laat ze zien dat sommige mannen het fijn vinden om in de huid van een vrouw te kruipen.  Kinderen zijn nog niet zo veroordelend als wij, zij zien gewoon mensen die het naar hun zin hebben. Het zijn juist de volwassenen die het hele gebeuren seksualiseren. De kans dat uw kind schade op zal lopen, acht ik afwezig

Ik zou hier heel graag hetzelfde willen zeggen over vaders, ooms, huisvrienden, coaches en leraren. En natuurlijk deugen de meesten in deze categorie. Maar de kans dat uw kind schade op zal lopen bij deze categorie, acht ik aanzienlijk groter. Statistieken liegen niet.

De keuze is aan u