Het elektronisch patiëntendossier (ePA) – Weg met privacy

Tijdens mijn onderzoek naar het elektronisch patiëntendossier (ePA), kom ik veel zeer vreemde zaken tegen. Terwijl ik het verwerkte, kwam ik talloze andere twijfelachtige wetten, voorschriften en richtlijnen tegen die het gekibbel over gegevensbescherming en individuele gegevenssoevereiniteit volledig tot absurditeit reduceren. 

ePA Want de talloze regels en wetten die vol staan ​​met vage juridische termen gaan allerminst over de bescherming van persoonsgegevens. De chaos van regelgeving, verwarrende paragrafen en talloze uitzonderingen, die voor leken moeilijk te begrijpen zijn, dient uiteindelijk maar één doel: de gegevensbescherming verder ondermijnen. 

Doel: De “transparante” burger, die in de nabije toekomst volledig automatisch zal worden bestuurd met behulp van kunstmatige intelligentie (AI), blockchain-technologie, slimme contracten en een digitale centrale bankvaluta (CBDC). Op het Europese continent wordt dit project naar voren geschoven door de democratisch onwettige technocraten van de Europese Unie.

De zaden van de afgelopen decennia, die bestaan ​​uit talrijke ondemocratische verdragen die zijn aangenomen zonder de wetten van de nationale staten te omzeilen, komen nu tot bloei nu steeds meer soevereiniteit aan de individuele staten wordt teruggetrokken. Het data-economieproject is echter geenszins bedacht door de simpele bureaucraten van de EU; zij zijn slechts de uitvoerders. 

Persoonlijke gegevens moeten worden bezuinigd

De ePA, waarvan ik het probleem in het bovenstaande artikel uitvoerig heb beschreven, is slechts een klein maar uiterst belangrijk stukje in een gigantische puzzel: de Europese Datastrategie .oproepen. Alleen het standaardgebruik van de ePA maakt de weg vrij voor de bezuiniging op zelfs de meest gevoelige medische gegevens. 

Iedereen die de moeite neemt om de verschillende regelgevingen te lezen die de basis vormen van de Europese datastrategie en daarmee de geplande data-economie, zal begrijpen waarom geen enkele publieke media dit hot topic heeft opgepakt. Want de veranderingen die daar netjes in cryptische juridische termen zijn opgeschreven, zijn bedoeld om niet alleen de economie maar ook de hele samenleving op zijn kop te zetten. 

De talloze regelgevingen met hun honderden paragrafen en artikelen wekken altijd de illusie van gegevensbescherming, maar offeren dit in werkelijkheid geleidelijk op aan economische belangen. Dit kan ook de reden zijn

Deze kringen veronderstellen dat ze over de hoofden van de bevolking heen gaan, alsof ze niet in staat zijn om te beslissen hoe hun meest persoonlijke gegevens moeten worden gebruikt. Wat er in de hoofden van zulke academici omgaat, blijkt uit het hoofdartikel in het EuZ – Journal for European Law met de titel ‘EU Data Act: An important bouwsteen in de Europese datastrategie.’ 

Daar leggen Bernd Holznagel, directeur van het Instituut voor Informatie-, Telecommunicatie- en Mediarecht aan de Westfaalse Wilhelms Universiteit van Münster, en zijn promovendus Benedikt Freese niet alleen uit hoe het mondiale datavolume zich zal ontwikkelen, maar praten ze ook over hoe deze schat aan data zullen ontwikkelen – en daarmee bedoelen ze ook de meest persoonlijke data – kunnen economisch en maatschappelijk worden verhoogd .

In hun artikel concentreren Holznagel en Freese zich op het Data Act- voorstel van de Europese Commissie . Dit zorgt ervoor dat de grote hoeveelheid data die beschikbaar is in de EU eindelijk efficiënt gebruikt kan worden , schrijven de auteurs. De ontwerpverordening voorziet in enorme hervormingen, waarbij de nadruk ligt op sectoroverschrijdende aanspraken op gegevenstoegang voor particulieren en overheidsinstanties tegen gegevenshouders – dat wil zeggen tegen ieder individu. 

De auteurs wijzen er ook op dat de EU Data Act slechts een van de vele belangrijke bouwstenen is in de Europese datastrategie die onlangs geleidelijk zijn geïmplementeerd.

Laten we dus eens kijken naar de verschillende bouwstenen: Er is de Open Data-richtlijn , die de toegang tot gegevens uit de publieke sector reguleert (van overheid tot bedrijfsleven en van overheid tot consument). De Wet Data Governance (DGA) regelt de eisen voor het verdere gebruik van gevoelige gegevens door overheidsinstanties. 

Bijzonder interessant in de DGA is artikel 10 e.v., dat ‘databrokeragediensten’ reguleert, evenals artikel 2 nr. 16, 16 e.v., dat handelt over data-altruïsme, d.w.z. vrijwillige gegevensdonatie voor het delen van gegevens voor ‘gemeenschappelijke doeleinden’. goede” doeleinden. Meer informatie over de DGA vindt u hier .

Om ervoor te zorgen dat de data-economie binnenkort echt aan kracht kan winnen, heeft de EU ook de Digital Markets Act (DMA) gelanceerd , die bedoeld is om het functioneren van de concurrentie in de data-economie te garanderen. Andere belangrijke bouwstenen voor het legaliseren van de geplande datadiefstal zijn de Digital Services Act (DSA) , die onlangs van kracht is geworden, en de ontwerpverordening tot vaststelling van geharmoniseerde regelgeving voor kunstmatige intelligentie.

Wat er werkelijk schuilgaat achter de Europese Datastrategie, die bovendien gepaard gaat met tal van haalbaarheidsstudies, kun je vinden op de website van de Europese Commissie . Er staat letterlijk:

“De Europese Datastrategie heeft tot doel de EU in de voorhoede van een datagedreven samenleving te plaatsen. Een interne markt voor data maakt het delen van data in de hele EU en sectoroverschrijdend mogelijk ten behoeve van bedrijven, onderzoekers en overheden.”

Het enige wat ontbreekt in deze documenten en de vele kleurrijke glossy brochures over de data-economie is het voordeel voor de dataproviders. Ze worden afgescheept met infantiele en soms zelfs stomme uitspraken, waarschijnlijk vanwege hun gebrek aan juridische expertise, hun goedgelovigheid en hun gebrek aan interesse. Trouw aan het motto: het opgeven van privacy dient het algemeen belang, zodat we eindelijk allemaal in een betere wereld kunnen leven. En terwijl burgers worden aangemoedigd om hun gegevens te doneren voor het algemeen belang, maken anderen er een gigantisch bedrijfsmodel van.

Een artikel op de website van managementadviesbureau McKinsey verwoordt het kort en bondig: “De explosie van de vraag naar datacenters heeft de aandacht getrokken van allerlei soorten investeerders (…). Alleen al op de Amerikaanse markt zal de vraag – gemeten aan de hand van het elektriciteitsverbruik, dat het aantal servers weerspiegelt dat een datacenter kan huisvesten – in 2030 naar verwachting 35 gigawatt (GW) bereiken, tegen 17 GW in 2022, volgens een analyse van McKinsey. ”

Bestaat er misschien een kleine mogelijkheid dat de stijgende elektriciteitsprijzen en de geruchten over rantsoenering iets te maken kunnen hebben met de groeiende elektriciteitsbehoefte van de geplande data-economie?

De voorspelling van Statista spreekt ook voor de sterke groei van de handel in persoonlijke gegevens, volgens welke digitaal getransformeerde bedrijven eind 2023 naar verwachting 53,3 miljard dollar van het mondiale bbp zullen vertegenwoordigen, tegen 13,5 miljard in 2018.

Doodslagargument “legitiem belang”

Een van de belangrijkste bouwstenen voor toegang tot de meest persoonlijke gegevens van burgers in de EU is de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG), die tal van gevaren met zich meebrengt. Bij nader inzien blijkt de AVG meer een vrijbrief om gegevens te misbruiken dan een verordening inzake gegevensbescherming. Een paar dagen geleden heb ik zelfs uit de eerste hand kunnen ervaren hoe deze pseudo-gegevensbescherming er in de praktijk uitziet.

Er belandde een e-mail in mijn inbox van CompanySpotter, gevestigd in Nederland. In de e-mail werd mij medegedeeld dat mijn niet-bedrijfswebsite was opgenomen in de Company Spotter-zoekmachine. Alle persoonsgegevens zijn opgenomen in de database van het bedrijf en worden opgeslagen en verwerkt voor de dienstverlening van het bedrijf. De gegevens zouden worden bewaard zolang ze in de bron (website) bestaan ​​en er zou ook de mogelijkheid zijn dat ze zouden kunnen worden doorgegeven aan ontvangers binnen en buiten de EU.

Het bedrijf verwees naar de AVG als rechtvaardiging voor het opslaan van mijn gegevens: “Volgens de AVG moet elke verwerking van persoonsgegevens, inclusief die uitgevoerd door CompanySpotter, gerechtvaardigd zijn. In de regels staat dat verwerking gerechtvaardigd is als het doel van de verwerking kan worden gebaseerd op een van de zes rechtsgronden die in de verordening zijn vastgelegd. 

De verwerkingen die CompanySpotter uitvoert in het kader van de opbouw van de database zijn noodzakelijk voor de behartiging van de ‘legitieme belangen’ van CompanySpotter en haar gebruikers. Er is vastgesteld dat de fundamentele rechten en vrijheden van betrokkene, die de bescherming van persoonsgegevens vereisen, niet zwaarder wegen dan deze gerechtvaardigde belangen.”

Ik moest de laatste zin drie keer lezen: Er werd dus vastgesteld dat het “gerechtvaardigde belang” van een bedrijf, hoe dan ook vormgegeven, voorrang heeft op de bescherming van mijn persoonsgegevens.

Ik kreeg hier eerst mee te maken en kwam eigenlijk de vage juridische term ‘gerechtvaardigd belang’ tegen in de AVG. Dit juridische concept maakt het gebruik van persoonsgegevens mogelijk door vrijwel iedereen die op geloofwaardige wijze kan aantonen dat zijn/haar belangen, die van hun klanten, gebruikers, etc. boven de fundamentele rechten en vrijheden gaan van de betrokkene wiens gegevens worden gebruikt.

Gerechtvaardigd belang wint het van gegevensbescherming

Op de website van de particuliere dienstverlener voor gegevensbescherming Privacy is Key(ed) GmbH vindt u een voorbeeldverklaring van toestemming volgens AVG 2023, waarin ook het onheilspellende “legitieme belang” wordt vermeld. Punt zes van de verklaring luidt: “Verwerking is noodzakelijk voor de doeleinden van de legitieme belangen die door de verwerkingsverantwoordelijke of een derde partij worden nagestreefd, tenzij dergelijke belangen of fundamentele rechten en vrijheden van de betrokkene die de bescherming van persoonsgegevens vereisen, zwaarder wegen (artikel 6(1) lit. f) AVG).”

Uit meerdere uitspraken is al gebleken dat de ‘legitieme belangen’ van bedrijven of overheden in de meeste gevallen zullen prevaleren boven de fundamentele rechten en vrijheden van de betrokkene. Dit geldt ook voor een uitspraak van het Oberlandesgericht München, waarin het niet nader gespecificeerde “legitieme belang” werd behandeld.

In de uitspraak staat dat ‘legitiem belang’ ruim moet worden geïnterpreteerd. Dit betekent dat de overdracht van klantgegevens fundamenteel wordt geregeld door de Europese wetgevers. Bij de afweging van de belangen van betrokkenen en verantwoordelijken of derden acht de rechtbank een zo breed mogelijke interpretatie van ‘gerechtvaardigd belang’ op grond van het (EU) fundamenteel recht noodzakelijk. Er moet niet alleen rekening worden gehouden met juridische belangen, maar ook met economische of immateriële belangen.

Dat is de mening van de rechtbank, die het ‘gerechtvaardigde belang’ boven de gegevensbescherming van het individu stelt en het gebruik van gegevens ook als wenselijk en juridisch conform beschouwt. Als onderdeel van de totale digitalisering zullen persoonlijke gegevens binnenkort niet langer worden beschermd en zal elke persoon worden gecategoriseerd op basis van zijn profiel en misschien zelfs verschillend worden behandeld, afhankelijk van de categorie.

Zullen in de niet al te verre toekomst het hele leven, de levensstijl en de burgerlijke vrijheden van een individu afhankelijk zijn van persoonlijke gegevens? De afgelopen drie jaar hebben op indrukwekkende wijze laten zien hoe gemakkelijk onrecht en discriminatie kunnen worden vastgesteld: mensen die aanspraak maakten op fysieke integriteit of politiek ongewenste meningen hadden, werden belasterd en buitengesloten als onderdeel van een echte mediaheksenjacht. 

Kan men een dergelijke politiek en een dergelijke gebrutaliseerde samenleving vertrouwen? Moeten we er niet van uitgaan dat bij een mening die in strijd is met de gepubliceerde, de ernstigste gevolgen te verwachten zijn?

Wat zijn persoonlijke gegevens?

Net als de juridische term ‘gerechtvaardigd belang’ wordt ook de juridische term ‘persoonsgegevens’ breed gedefinieerd in de AVG. De definitie van persoonlijke gegevens vinden we in artikel 4 nr. 1 AVG. Er staat enigszins cryptisch: “Persoonsgegevens zijn alle gegevens die betrekking hebben op een geïdentificeerde of identificeerbare natuurlijke persoon. 

Een persoon wordt als identificeerbaar beschouwd als hij direct of indirect kan worden geïdentificeerd door een associatie met een identificator zoals een naam, een identificatienummer, locatiegegevens, een online identificator of met een of meer bijzondere kenmerken die de fysieke, fysiologische, genetische, psychologische, economische, culturele of sociale identiteit van die natuurlijke persoon kan worden geïdentificeerd.”

Het bedrijf Privacy is Key(ed) GmbH legt zijn klanten gedetailleerder uit wat persoonlijke gegevens inhouden.

Dit bevat:

• Algemene persoonsgegevens zoals naam, geboortedatum, geboorteplaats, adres, e-mailadres.
• Bijzondere persoonsgegevens zoals religieuze of politieke opvattingen, gezondheidsgegevens of genetische gegevens.
• Fysieke informatie zoals geslacht, status, kledingmaat, haar- en oogkleur.
• Codenummers zoals burgerservicenummer, zorgverzekeringsnummer en fiscaal identificatienummer.
• Bankgegevens zoals rekeningnummer, rekeningsaldo en andere informatie over de bankgegevens zoals een IBAN.
• Online informatie zoals IP-adres of zogenaamde vingerafdrukinformatie voor browsers of apparaten.
• Beoordelingen zoals certificaten of cijfers.
• Klantgegevens zoals bestelgegevens of betaalgegevens.
• Vermogensinformatie zoals inkomen, eigendom, vermogen.

Iedereen die op geloofwaardige wijze een ‘legitiem belang’ kan aantonen, zal in de toekomst alles kunnen weten wat er over een persoon te weten valt. Elk bedrijf of elke overheid kan uw bezittingen, uw inloggegevens, uw banksaldi, uw politieke opvattingen, uw gezondheid en zelfs uw genetische gegevens zien. En volgens de AVG mogen deze gegevens niet alleen worden opgeslagen en verwerkt, maar ook worden doorgegeven aan derden binnen en buiten de EU.

Optimaliseer gegevensdiefstal op het gebied van gegevensbescherming

Iedereen die zich bezighoudt met de uitgebreide dienstverlening van Privacy is Key(ed) begint te begrijpen voor wie de AVG en alle andere EU ‘databeschermingsregelgeving’ in het leven is geroepen en welk doel ze eigenlijk dienen: de totale digitalisering van het publieke en private leven, de digitalisering van alles en iedereen. 

Privacy is Key(ed) omschrijft zichzelf als volgt: “Wij optimaliseren organisaties om kampioenen op het gebied van gegevensbescherming te worden, zodat zij kunnen profiteren van enorme concurrentievoordelen, aansprakelijkheidsverminderingen en een verhoogde kwaliteit (van gegevens). Bij Keyed bevinden organisaties zich in goed gezelschap. Binnen onze bedrijvengroep zijn we al in staat de wetgeving inzake gegevensbescherming te optimaliseren voor meer dan 450 organisaties van elke omvang.”

Versterkt de AVG, zoals het federale ministerie van Justitie duidelijk wil maken op zijn website , daadwerkelijk de zelfbeschikking van individuen over de controle over hun gegevens? Om deze vraag te beantwoorden, moeten we wat dieper in de regelgeving duiken. Artikel 13 AVG regelt de informatieplicht; degene die de persoonsgegevens verzamelt en dus verwerkt, moet de dataprovider informeren over welke gegevens hij gebruikt en hoe deze worden verwerkt.

Hoe dit werkt, zien we op internet al: op vrijwel elke website moet de gebruiker akkoord gaan met de verwerking van bepaalde gegevens als hij gebruik wil maken van zijn aanbod. Dit is niets anders dan pseudo-zelfbeschikking en pseudo-controle, want iedereen die daar niet mee instemt, wordt buitengesloten.

Dit is dwang die in geval van een klacht eenvoudigweg gerechtvaardigd wordt door de eigendomsrechten van de aanbieder. Dit is precies hetzelfde patroon dat we al zagen bij maskers: het betreffende bedrijf beslist of ze je zonder masker bedienen of je service weigeren.

Wanneer is het opslaan van persoonsgegevens toegestaan?


Zelfbeschikking en controle over de eigen gegevens wordt ook tegengesproken door het feit dat de opslag en verwerking van persoonsgegevens in overeenstemming met de AVG en de Federal Data Protection Act (BDSG) in bepaalde gevallen zelfs zonder toestemming mogelijk is .

Gebruik zonder toestemming is rechtmatig:

• Om te voldoen aan een wettelijke verplichting.
• Ter bescherming van de vitale belangen van de betrokkene of een andere natuurlijke persoon.
• Als opslag noodzakelijk is voor de uitvoering van een taak die in het algemeen belang is of in het kader van de uitoefening van het openbaar gezag van de verantwoordelijke persoon.

Ook hier hebben we het probleem van vage juridische termen die op veel verschillende manieren kunnen worden geïnterpreteerd. Wat zijn “vitale belangen van een andere natuurlijke persoon?” En wanneer bestaat er sprake van ‘algemeen belang’? Dergelijke vage juridische termen kunnen een averechts effect hebben als een boemerang.

Zelfs bijzondere persoonsgegevens die bijzonder bescherming verdienen , waaronder ras en etnische afkomst, politieke opvattingen, religieuze of filosofische overtuigingen, lidmaatschap van een vakbond, genetische gegevens, biometrische gegevens voor de unieke identificatie van een natuurlijke persoon, gezondheidsgegevens of gegevens over seksleven of seksuele geaardheid, mogen worden verwerkt en opgeslagen, op voorwaarde dat aan de uitzonderingen vermeld in paragraaf 2, artikel 9 van de AVG wordt voldaan:

Verantwoordelijken op het gebied van arbeids- en sociaal recht mogen deze gegevens gebruiken. Ze mogen ook worden gebruikt als de betrokkene ze al online openbaar heeft gemaakt.
Op grond van het recht van de Unie of het recht van een lidstaat mogen deze gegevens worden gebruikt als het gebruik in verhouding staat tot het nagestreefde doel.

Ook hier geldt de vraag: wanneer is het gebruik van dergelijke gevoelige gegevens in verhouding tot het nagestreefde doel? Wie bepaalt wat gepast is en wat als de datahouder dat heel anders ziet? Met vage juridische termen staat de deur altijd open voor willekeur.

Er bestaat ook een gebruiksrecht voor de gezondheidszorg, de arbeidsgeneeskunde, de beoordeling van de arbeidsgeschiktheid van werknemers, medische diagnostiek, zorg of behandeling in de gezondheidszorg of de sociale sector of het beheer van systemen en diensten in de gezondheidszorg of de sociale sector op het gebied van de gezondheidszorg of de sociale sector. basis van het recht van de Unie of het recht van een lidstaat.

Bovendien kunnen deze gegevens worden verwerkt op basis van het recht van de Unie of het recht van een lidstaat om redenen van openbaar belang op het gebied van de volksgezondheid, zoals bescherming tegen ernstige grensoverschrijdende bedreigingen van de gezondheid of om hoge kwaliteitsnormen te waarborgen. en veiligheid in de gezondheidszorg en in medicijnen en medische hulpmiddelen worden.

Dit betekent dat zelfs de meest gevoelige gegevens van de gehele bevolking voor vrijwel alles kunnen worden gebruikt. Dit wordt ook bevestigd door Nils Möllers, oprichter en managing director van Privacy is Key(ed) :

“Als u een passende uitzondering heeft gevonden voor de verwerking van bijzondere persoonsgegevens conform artikel 9, lid 2 AVG, valt er in principe niets tegen de verwerking van deze gegevens in te spreken.”

En Möllers vervolgt: ondanks het verbod op het opslaan van zeer gevoelige gegevens in de cloud, zijn er ook hier oplossingen mogelijk:

“De vraag of bijzondere persoonsgegevens in de cloud kunnen worden opgeslagen is heel spannend, vooral voor digitale en wendbare bedrijven. Dit is mogelijk als er een uitzondering bestaat in overeenstemming met artikel 9, lid 2 AVG (…).” Een functionaris voor de gegevensbescherming hoeft er dan alleen maar voor te zorgen dat het bedrijf zich niet kwetsbaar maakt voor eventuele boetes of schadeclaims, zegt Möllers.

Sectie 31 van de Federal Data Protection Act laat zien waar deze data-economie uiteindelijk toe moet en zal leiden, volgens welke persoonlijke gegevens ook kunnen worden gebruikt voor score- en kredietinformatie. En het wordt nog beter: waarschijnlijkheidswaarden over een bepaald toekomstig gedrag van een natuurlijke persoon met het oog op de beslissing over het aangaan, uitvoeren of beëindigen van een contractuele relatie met deze persoon zouden ook rechtmatig zijn.

Dit is niet langer ver verwijderd van de dystopie van de Hollywood-film ‘Minority Report’. Vandaag wordt u misschien zomaar een koopcontract ontzegd, morgen wordt u misschien preventief uit de roulatie genomen omdat u overmorgen definitief een misdrijf zou hebben gepleegd. 

Omdat, zoals we allemaal weten, AI nooit ongelijk heeft, het is onfeilbaar. Sectie 31 gaat over intelligente algoritmen die voorspellen hoe die persoon zich in de toekomst zal gedragen, op basis van alle gegevens die over een persoon zijn verzameld. Dit wordt gewoonlijk profilering genoemd en wordt tot nu toe alleen in de criminalistiek toegepast. Een relevant artikel vindt u ook in de AVG: Artikel 22 AVG Geautomatiseerde beslissingen in individuele gevallen inclusief profilering.

Laten we dit artikel eens nader bekijken. In het tweede lid staat dat profilering is toegestaan ​​als:

1. Het is noodzakelijk voor het sluiten of uitvoeren van een contract tussen de betrokkene en de verwerkingsverantwoordelijke.
2. Is toegestaan ​​door het recht van de Unie of de lidstaten waaraan de verantwoordelijke onderworpen is en dat recht bevat passende maatregelen om de rechten en vrijheden en legitieme belangen van de betrokkene te beschermen.
3. Er is uitdrukkelijke toestemming van de betrokkene.

En zelfs de bijzondere persoonsgegevens zijn in dit geval geen taboe , mits artikel 9 lid 2 letters a of g https://dsgvo-gesetz.de/art-9-dsgvo/ van toepassing is. Punt a) regelt de vrijwillige toestemming, punt g) staat verwerking toe op basis van het recht van de Unie of het recht van een lidstaat die evenredig is aan het nagestreefde doel of om redenen van aanzienlijk openbaar belang.

In de nieuwe data-economie zal dit er hoogstwaarschijnlijk toe leiden dat persoonsgegevens slechts in uitzonderlijke gevallen beschermd zullen worden. Data zijn tenslotte de valuta van deze economie; zonder data is er geen data-economie. Het feit dat mensen worden gecategoriseerd op basis van hun profiel en verschillend worden behandeld afhankelijk van de categorie zou dan geen uitzondering moeten zijn, maar de regel. Hoe kan een economie gebaseerd op profilering en gedragsvoorspelling uit de hand lopen?

Kan iemand een baan of bepaalde diensten worden ontzegd als hij zich ongepast gedraagt, een ongewenste politieke mening heeft, in de verkeerde regio woont, te weinig geld op de rekening heeft, het verkeerde geslacht, de verkeerde huidskleur of de verkeerde seksuele geaardheid heeft? ? Dit is logisch omdat het aansluit bij de identiteitspolitiek die steeds wijdverspreider wordt en mensen in groepen verdeelt op basis van hun persoonlijke kenmerken om ze anders te behandelen. Officieel wordt gezegd dat dit is om discriminatie te voorkomen. Nee, het is discriminatie!

Het ‘Regulatievoorstel voor de vaststelling van geharmoniseerde regels voor kunstmatige intelligentie’ laat zien dat het gebruik van AI waarschijnlijk zal leiden tot een soort centrale staat met centrale distributie van middelen:

“Het gebruik van kunstmatige intelligentie om voorspellingen te verbeteren, de bedrijfsvoering en de toewijzing van middelen te optimaliseren en de dienstverlening te personaliseren kan de samenleving en het milieu ten goede komen en concurrentievoordelen opleveren voor bedrijven en de Europese economie. Er is vooral behoefte aan sectoren met een grote impact, zoals klimaatactie, milieu en gezondheidszorg, de publieke sector, financiën, mobiliteit, binnenlandse zaken en landbouw.”

Individuele categorisering, profilering en gedragsvoorspelling, samen met AI, slimme contracten op basis van blockchain-technologie en een digitale valuta (CBDC) , schetsen een behoorlijk somber beeld. Omdat iedereen die geen contant geld meer heeft, niet langer de vrijheid heeft om te doen wat hij wil in een volledig geautomatiseerde regelgevende staat gecontroleerd door AI die het leven tot in het kleinste detail regelt. In een staat waarin AI soevereiniteit krijgt over de interpretatie en niemand verantwoordelijk kan worden gehouden, zullen klachten op niets uitlopen en zullen juridische geschillen overbodig worden.

CBDC, een cryptofascistische munteenheid

Het lijdt geen twijfel dat de centrale bankvaluta CBDC er zal komen. De vraag is alleen wanneer het komt en hoe het ontworpen zal worden. De Europese Commissie wil in 2023 een overeenkomstige verordening uitvaardigen, en de introductie van de CBDC staat dan gepland tussen 2026 en 2027 . Volgens een persbericht van 16 september 2022 evalueert de ECB momenteel met vijf partners de technische haalbaarheid van een CBDC: naast talrijke banken is ook de technologiegroep Amazon aan boord.

De dames en heren van de ECB hebben al nagedacht over het ontwerp van de CBDC. Fabio Panetta, lid van de directie van de ECB, presenteerde zijn zeer persoonlijke ‘geesteskind’ aan het publiek in een interview met de Financial Times: Hij ziet een bovengrens van maximaal 3.000 euro voor de digitale euro, al kan hij zich ook een hogere grens voorstellen. bedragen , maar de getroffenen zouden dan financieel moeten worden benadeeld.

Dit nadeel kan een boeterente of een vervaldatum zijn. China overweegt deze overval ook al publiekelijk en hanteert een vervaldatum, en als Klaus Schwab zijn zin krijgt, zou China een rolmodel voor veel landen kunnen worden. Sparen voor een vakantie, een auto of wat u maar wilt, behoort dan voor eens en voor altijd tot het verleden. Het gezegde ‘leven van hand tot mond’ zou een geheel nieuwe betekenis krijgen.

Ik sluit me aan bij de Amerikaanse klokkenluider en veiligheidsexpert Edward Snowden in mijn oordeel over de CBDC. Snowden schrijft op zijn blog : Deze CBDC’s zijn geen innovatie, maar ‘cryptofascistische valuta’s’ die tot doel hebben hun gebruikers ‘het fundamentele eigendom van hun geld te ontzeggen en de staat te gebruiken als facilitator van elke transactie’.

Bovendien is dit pseudo-geld gemaakt van bits en bytes, dat nog minder waarde heeft dan ons huidige fiatgeld, bedoeld om te worden gebruikt voor totale controle over de samenleving en zal het leiden tot totale afhankelijkheid van een onwettige supranationale organisatie. Deze afhankelijkheid zal waarschijnlijk op zijn laatst merkbaar worden wanneer AI – zoals gepland – steeds meer banen vernietigt. Agustín Carstens, directeur-generaal van de Bank voor Internationale Betalingen (BIS), bevestigt eveneens dat totale controle een primair doel is. Tijdens een IMF-paneldiscussie in 2020 zei Carstens:

“We weten niet wie vandaag een biljet van $ 100 gebruikt, en we weten niet wie vandaag een biljet van $ 1.000 gebruikt. Het belangrijkste verschil met een CBDC is dat de centrale bank absolute controle heeft over de regels en voorschriften.”

Digitale identiteit en portemonnee zijn binnenkort verplicht


Om een ​​data-economie te laten functioneren is er niet alleen digitaal geld nodig, maar ook de mogelijkheid om alle persoonlijke gegevens van een individu op een centrale locatie op te slaan en de eigenaar van deze gegevens duidelijk te identificeren. Het is daarom essentieel dat er naast de CBDC ook een digitale ID en een portemonnee worden geïntroduceerd, indien mogelijk in de vorm van een app. 

De Europese Commissie heeft hier al op geanticipeerd en laat het Potential Consortium momenteel nieuwe prototypes van de geplande EU Digital Identity Wallet testen in zes gebruiksscenario’s: elektronische overheidsdiensten, het openen van een rekening, SIM-registratie, mobiel rijbewijs, digitale handtekening en elektronisch recept.

Volgens Haufe Online heeft de EU-Raad in december 2022 ook de wijzigingen in de Verordening inzake elektronische identificatie en elektronische transacties in de interne markt (eIDAS-verordening) uit 2014 goedgekeurd. Dit betekent dat niets de introductie van de zogenaamde EUid-portemonnee in de weg staat, die tevens het raamwerk schept voor een Europese digitale identiteit.

Volgens de eIDAS (“Electronic IDentification, Authentication and Trust Services”) 2.0-verordening moeten alle EU-lidstaten vanaf 1 januari 2023 hun burgers binnen maximaal twaalf maanden, dus vanaf 2024, voorzien van een dergelijke digitale portemonnee.

Tegelijkertijd is de app bedoeld als verzamelmap voor allerlei digitale documenten. De verordening voorziet in een minimumlijst van attributen : adres, leeftijd, geslacht, burgerlijke staat, gezinssamenstelling, nationaliteit, onderwijskwalificaties, titels en vergunningen, beroepskwalificaties, titels en machtigingen, overheidsmachtigingen en licenties, financiële en bedrijfsgegevens. De app kan ook identiteitskaarten, gezondheidskaarten, certificaten, toegangs- of lidmaatschapskaarten registreren en verstrekken.

Bijzonder “gegevensbeschermingsvriendelijk” bepaalt de herziene versie van de verordening dat niet alleen autoriteiten, maar ook particuliere bedrijven de . En zodat niemand aan de Europese Digitale Identiteitsportefeuille kan ontkomen, zou het gebruik van de portemonnee in bepaalde sectoren zelfs verplicht moeten worden: grote internetplatforms als Google, Amazon, Facebook en eBay, maar ook banken en verzekeringsmaatschappijen zouden verplicht moeten worden ter ondersteuning van de portemonnee.

Dit dwingt in wezen iedereen om de digitale portemonnee op hun smartphone te downloaden en te gebruiken als ze deel willen of moeten blijven van dit systeem. Volgens de website van de Europese Commissie zullen ID en portemonnee in de toekomst ook voor de volgende zaken worden gebruikt:

• Gebruik van alle openbare diensten, bijvoorbeeld voor het aanvragen van geboorteakten en medische attesten of het doorgeven van adreswijzigingen
• Een bankrekening openen
• belastingaangifte
• Aanmelding bij een universiteit binnen de EU
• Opslag van een medisch recept dat overal in Europa kan worden ingewisseld
• Bewijs van leeftijd
• Een auto huren met een digitaal rijbewijs
• Inchecken in een hotel

Functionarissen voor gegevensbescherming luiden de noodklok


Het veranderen van de eIDAS-regelgeving is een digitale nachtmerrie. Zelfs de federale commissaris voor gegevensbescherming, prof. Ulrich Kleber, waarschuwt in het bovenstaande artikel op Haufe Online dat deze regelgeving niet alleen centrale gegevensdiefstal bedreigt, maar ook cross-profile tracking . Dat onderstreept mijn zorgen en mijn kritiek op deze manie voor regelgeving. Bovendien, zo waarschuwt Kleber, zou daar informatie uit tal van levensgebieden worden samengebracht , wat de gehele EU-bevolking “transparant” zou maken.. Nou, zou je dat gedacht hebben? 

Bovendien is de gegevensbescherming niet gegarandeerd omdat bij de gegevensoverdracht met QWAC’s (Qualified Website Authentication Certificates) gebruik wordt gemaakt van verouderde en onveilige beveiligingscertificaten. Het doel van de EU is dat in 2030 80 procent van alle burgers de EUid-portemonnee gebruikt. Dit sluit perfect aan bij de ePA-cijfers, die we ook voor minimaal 80 procent van de mensen in Duitsland zichtbaar willen maken.

De Beierse functionaris voor gegevensbescherming, Thomas Petri, die ik heb geconfronteerd met mijn zorgen over de ePA en de European Health Data Space (EHDS), deelt ook mijn talloze zorgen. In zijn antwoord-e-mail schrijft hij: “Net als u bekijk ik het wetgevingsinitiatief van de Europese Commissie voor de verordening inzake een gemeenschappelijke Europese ruimte voor gezondheidsgegevens (EHDS) zeer kritisch.” 

Petri bevestigt ook mijn zorgen dat de EHDS niet alleen het gebruik van primaire gegevens wil reguleren, dat wil zeggen de verwerking van gezondheidsgegevens in de context van gezondheidsdiensten, maar dat dit neerkomt op de afschaffing van de Duitse vertrouwelijkheid van patiënten.

Daarnaast ziet Petri ook het gebruik van secundaire data, dat wil zeggen het gebruik van elektronische gezondheidsgegevens, onder meer voor wetenschappelijk onderzoek, voor trainingsdoeleinden of voor de verdere ontwikkeling van medische producten en diensten, net zo kritisch als ik. 

Volgens Petri zouden datahouders – dat wil zeggen de hele EU-bevolking – volgens de ideeën van de Europese Commissie zelfs verplicht moeten worden om de elektronische gezondheidsgegevens die zij verwerken op verzoek van ‘geautoriseerde’ aanvragers te verstrekken. De voorgestelde verordening van de Europese Commissie zou er niet in voorzien dat de betrokkenen deze verplichting op enigerlei wijze zouden kunnen verhinderen.

Wij kunnen niet werkeloos toekijken

Ik noem wat ik een echt schandaal noem wat al geruime tijd gaande is, achter de ruggen van de bevolking en zonder enige democratische participatie, door een paar niet-democratisch gelegitimeerde technocraten. 

Gezien de toch al uitgebreide juridische situatie die in het geheim door de Europese Commissie is geïnitieerd, kunnen wij als getroffenen niet werkeloos toekijken. Als we niet willen dat ons recht op onze gegevens binnenkort volledig wordt ontzegd, moeten we in actie komen – iedereen en onmiddellijk. Functionarissen voor gegevensbescherming worden betaald met ons belastinggeld en zijn er om onze persoonlijke gegevens te beschermen tegen misbruik. We moeten deze bescherming zo snel mogelijk eisen.

Petri heeft mij duidelijk gemaakt dat hij zich hiervoor wil inzetten, maar daarvoor heeft hij steun nodig, dat wil zeggen dat zoveel mogelijk mensen zoals ik hem moeten schrijven en hun ontevredenheid willen uiten. Ik roep daarom alle mensen die ook maar het geringste belang hebben bij de bescherming van hun persoonsgegevens, uw privacy, uw vrijheid en de vrijheid van uw kinderen op om nu hun stem te laten horen. Schrijf naar uw functionaris voor gegevensbescherming en vraag hem zijn plicht te doen, namelijk uw gegevens te beschermen tegen ongeoorloofde toegang.

We moeten erop staan ​​dat onze data niet worden misbruikt door een data-economie die biljoenen winsten wil afroomen zonder ook maar één cent te betalen. Bovendien moeten EU-burgers niet alleen worden beroofd van hun data, maar moeten ze ook hun belastinggeld gebruiken om deze hele digitale transformatie naar een data-industrie te betalen. 

Als we niet in de dystopie van de Deense politicus Ida Auken willen belanden, die voorspelt dat er in 2030 geen eigendom en geen privacy meer voor ons zal zijn, dan moeten we ons verenigen tegen de ondemocratische vooruitgang van de EU en haar handlangers in de nationale politiek, die om onze economie om te zetten in een data-economie om te stoppen.

Als je veel tijd en energie hebt, kun je hier de resultaten van het nieuwe onderzoek over de Europese datamarkt 2021-2023 bekijken. Daarin staat: Het European Data Market Monitoring Tool (EDM) zal de Europese Commissie blijven voorzien van essentiële informatie over de omvang en trends van de datamarkt en data-economie in de EU, het aantal dataprofessionals, het aantal databedrijven en de omzet ze genereren beschikbaar maken. Alle rapporten zijn te downloaden op de website .

Addendum 26 april 2023:

ZEG NU NEE TEGEN BIOMETRISCHE PASPOORTEN!!!

Ondanks kritiek op de geplande digitale paspoorten en identiteitskaarten gaat de Commissie vooruit en voert nu overleg over verschillende varianten van “Digital Travel Credentials” (DTC).

Iedereen kan tot 28 juni via een vragenlijst zijn mening geven over de digitale documenten aan de Europese Commissie. Als optie stelt de autoriteit een EU-verordening voor die de lidstaten verplicht om de geplande DTC-standaard van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie (ICAO) te implementeren.

Zorg er nu voor dat u de vragenlijst hier invult met NEE .