Het EU-toetredingsplan van Oekraïne is een zelfmoordpil voor de wanhopige EU

Zal de EU er wel zijn, tegen de tijd dat Oekraïne voldoet aan de strikte criteria om lid te worden van de Brusselse club?

Onder impuls van Macron beginnen de eerste stappen van Oekraïne om een ​​EU-lidstaat te worden binnenkort in Brussel. Maar zal de EU er wel zijn, tegen de tijd dat Oekraïne voldoet aan de strikte criteria om lid te worden van de Brusselse club?

Het kan tien jaar duren voordat Oekraïne zich bij de EU-club aansluit, maar Macron en anderen zijn optimistisch over het feit dat Oekraïne een EU-lidstaat wordt, in afwachting van een belangrijke stemming door alle 27 lidstaten in Brussel. In werkelijkheid zal de grootse, zo niet wanhopige stap van de Franse president niet doorgaan, aangezien ten minste drie lidstaten al hebben gezegd dat ze er niet achter zullen staan. Maar wat is het echte verhaal achter dit ietwat banale plan om Oekraïne lid te maken van de Europese Unie? Is er een verborgen agenda?

Nou dat is er natuurlijk wel. Het is gewoon zo dat Macron in 2028 warm getipt is om de EU te leiden. Dit jaar komen er in Brussel twee topfuncties vrij – voorzitter van de Europese Commissie en hoofd van de Europese Raad van Ministers – en het ligt voor de hand om er een van te nemen. Macron’s droom is dat Frankrijk voor die tijd een leidende – zo niet de leidende rol – binnen de EU op zich neemt en dat het zogenaamde ‘buitenlandse beleid’ van het blok min of meer door hem en zijn team wordt geleid. Dus wat is de link?

In een notendop, federalisten zoals Macron dromen van een EU die boven haar gewicht uitsteekt en ondanks het Verdrag van Maastricht in 1992 en het Verdrag van Lissabon in 2007, hebben de inspanningen van de EU om meer macht weg te krijgen van de lidstaten naar Brussel niet veel opgeleverd in praktische termen. Op papier heeft de EU een aanzienlijke slagkracht in het internationale circuit op het gebied van vredeshandhaving en humanitaire zaken. Je kent het soort dingen.

Maar in reële termen, wanneer de EU daadwerkelijk met iets groots wil strijden, houden de lidstaten zich op het laatste moment zelf tegen om op de knop te drukken en de beweging te blokkeren. Dit verklaart waarom, slechts een paar weken na de oorlog in Oekraïne, Macron zelf persoonlijk naar Poetin ging, terwijl de hoogste diplomaat van de EU, Josep, de ongelooflijk saaie Borrell, naar Washington ging om een ​​gezamenlijke persconferentie te geven met zijn linkse Amerikaanse president. 

Dat vertelt u alles wat u moet weten over de echte bevoegdheden van de EU op het internationale toneel. De topchef van het buitenlands beleid van de EU ging niet naar Moskou, omdat Poetin hem waarschijnlijk niet zou hebben ontvangen, want om eerlijk te zijn, Borrell heeft niet echt veel te zeggen en geen echte macht om iets te doen.

Maar dat zou allemaal kunnen veranderen als Macron een handvol leiders van EU-regeringen – en zelfs een paar niet in de EU zelf, zoals het VK en Turkije – zou kunnen overtuigen om zijn nieuwe gedurfde plan van een veiligheidspact te ondertekenen dat min of meer een EU-onderneming, maar door hem gerund en die zeker een EU-leger zou hebben. Federalistisch ingestelde leiders zoals Macron zijn er stellig van overtuigd dat de manier waarop een mislukt project als de EU meer macht kan krijgen, niet via de stembus is door een indrukwekkend bestuursmodel in te voeren. 

Oh nee. Wat volgens hen de enige manier is om meer macht te krijgen, is door te nemenhet. En dit is de kern van waar het hele EU-leger om draait. Neem meer macht, laat je relevanter zien, domineer de voorpagina’s van kranten – en zeker degenen die sowieso in je zak zitten zoals de FT en de Economist – en gedraag je als een echte speler, een kanshebber.

Wat is daar mis mee? Heel veel eigenlijk. De EU heeft geen enkele ervaring in een dergelijke rol en het zou zeer riskant zijn als zij zou proberen een supermacht te spelen, vooral wanneer zij zo vatbaar is voor ongelukken en waarschijnlijk een aantal obstakels zal tegenkomen om betrokken te raken bij internationale conflicten om haar bijna seksuele fascinatie voor oorlog. 

Moet het, gezien de staat van dienst van de euro, de Brexit, Covid en een aantal andere mislukte beleidsmaatregelen, echt worden toegestaan ​​om door te gaan en een leger te hebben dat Macron zou aanvoeren en naar plaatsen zou sturen om de belangen van Frankrijk, eh sorry, de EU te bevorderen? Dit zou natuurlijk absolute waanzin zijn en zou kunnen leiden tot een wereldoorlog als een van deze operaties averechts werkt.

En hier komt Oekraïne om de hoek kijken. Het beleid van het Westen tot nu toe is niet doordacht en kan het aantal kilometers dat een uitputtingsoorlog met zich meebrengt, niet volhouden, die een paar jaar zou kunnen duren. Er wordt steeds meer geld verspild aan wapens, de inflatie loopt op in de EU-landen, de brandstofkosten verdubbelen terwijl de economieën zich in een spiraal bevinden. En dit alles als een direct gevolg van sancties tegenRusland. 

Iemand had geen langetermijnplanning of een noodplan. Als de EU er zelf de controle over zou hebben gehad, neem dan aan dat het denken en de strategie nog ondoordachter zijn, maar op een veel grotere schaal. Vanuit het perspectief van Rusland zou een EU-leger, dat aanzienlijk in omvang en goed uitgerust zou zijn, een grotere bedreiging vormen dan de huidige puinhoop van het Westen die alleen hardware stuurt, die in werkelijkheid waarschijnlijk op de zwarte markt wordt verkocht, wat op zijn beurt de militaire machine van Poetin van brandstof voorziet. . 

Het Westen verliest niet alleen op alle niveaus, maar met een aanzienlijke snelheid, en het is slechts een kwestie van maanden voordat de realiteit van hun roekeloze list om Poetin aan te vallen universeel zal worden gezien door hun kiezers voordat de hele chaotische zwendel wordt gezien voor wat het is. Ironisch genoeg denkt Macron groots. En hij denkt op de lange termijn. Maar het idee dat hij de EU bestuurt en een leger heeft dat bestaat uit een groot aantal EU-landen, samen met hun uitrusting, zou je ’s nachts wakker moeten houden. 

Zou je je vierjarige alleen in huis geven met een liter jerrycan vol benzine, een doos lucifers en verwachten dat je huis er nog staat? Dit is in een notendop waar het bij de toetreding van Oekraïne om gaat. Het is volslagen waanzin.