Het Eurovisie Songfestival heeft moeite om de politiek buiten de deur te houden nu de Israëlische controverse Malmö treft

Malmö Concurrerende rally’s zijn op straat, de Nederlandse deelnemer Joost Klein wordt onderzocht en anderen klagen dat muziek overschaduwd wordt

Het officiële motto van de 68e editie van het Eurovisie Songfestival in Malmö is ‘verenigd door muziek’, maar toen de schitterende en met lovertjes versierde massa van het continent zaterdag afdaalde naar de Zweedse stad Malmö voor de grote finale, leek het vermogen van muziek om kloven te helen en te overbruggen ernstig in twijfel te worden getrokken.

In de aanloop naar het hoofdevenement van het songfestival miste de Nederlandse artiest Joost Klein zijn deelname aan twee generale repetities nadat hij door de European Broadcasting Union (EBU) werd onderzocht vanwege een onverklaarbaar ‘incident’.

“Momenteel onderzoeken wij een incident dat aan ons is gemeld waarbij de Nederlandse kunstenaar betrokken is. Hij zal tot nader order niet repeteren”, aldus de EBU in de verklaring in Malmö.

Op een persconferentie op donderdagavond hadden verschillende artiesten, waaronder Klein, hun frustratie geuit over het feit dat het debat over de opname van Israël – gegarandeerd nadat zanger Eden Golan zich had gekwalificeerd voor de halve finales – waarschijnlijk het grootste livemuziekevenement ter wereld zou overschaduwen. .

Klein, die zaterdagavond  in Malmö vlak voor Dolan zal optreden, werd op een persconferentie gevraagd of zijn met gabber doordrenkte poplied over het vrije verkeer, Europapa, het verenigende motto van de competitie kon waarmaken. Hij zei nadrukkelijk: “Ik denk dat dit een goede vraag is voor de EBU.”

STRAF Joost Klein Europapa Jury Show publiek is het er niet mee eens

Joost Klein heeft straf van de EBU gekregen het publiek in Malmö is het er niet mee eens en gaat helemaal los zonder Joost

In maart oordeelde de vereniging van omroepen dat Israël mocht meedoen, zolang het de tekst veranderde van zijn inzending, die toen October Rain heette, over het trauma van het bloedbad van Hamas op 7 oktober.

De EBU heeft haar besluit verdedigd door te zeggen dat Eurovisie “een niet-politiek muziekevenement” is en “geen wedstrijd tussen regeringen”.

De 21-jarige Golan had van de Israëlische nationale veiligheidsdienst de opdracht gekregen om tussen de optredens in haar hotelkamer in Malmö te blijven en werd naar de generale repetities gebracht in een konvooi auto’s. Bij de opstelling van de halve finalisten maakte ze een wanhopige figuur bij de uitgang van het podium, niet in de laatste plaats omdat de andere deelnemers niet bereid leken vrijwillige gebaren van solidariteit te maken.

Toen een Poolse journalist aan Golan vroeg of ze van mening was dat haar aanwezigheid bij de wedstrijd de andere acts en de aanwezige fans in gevaar zou kunnen brengen, klonk er gemompel in de zaal en kwam de presentator tussenbeide om te zeggen dat ze de vraag niet hoefde te beantwoorden als ze dat wel deed. niet willen. “Waarom niet?” kwam Klein tussenbeide, die naast haar zat, met een Nederlandse vlag over zijn hoofd gedrapeerd.

Ook de Griekse performer Marina Satti leek het in slaap vallen na te bootsen toen Golan door de Israëlische pers een vraag werd gesteld.

Bambi Thug, een non-binaire zanger die Ierland vertegenwoordigt tijdens de competitie van dit jaar, zei dat het debat rond de opname van Israël “alles volledig had overschaduwd”.

“Het druist in tegen alles waar Eurovisie voor bedoeld is”, zeiden ze.

De groep artiesten die zich op het Eurovisie Songfestival in Malmö verzamelde, was “een grote, grote gemeenschap” en de Israëlische deelnemer Dolan “mocht ons zelfs nooit ontmoeten”, voegden ze eraan toe. ‘God verhoede dat we een paar gesprekken voeren waarbij de gedachten van gedachten kunnen veranderen.’

Bambi Thug, die vóór de eerste halve finale van donderdag make-up van hun lichaam moest verwijderen die het woord ‘Staakt-het-vuren’ in een middeleeuws Keltisch schrift spelde, zei dat ze niet precies wisten wat er gebeurde bij het incident waarvoor Klein werd onderzocht. “Maar ik sta achter iedereen die pro-Palestina is.”

In de aanloop naar het songfestival hadden pro-Palestijnse activisten tevergeefs de deelnemende artiesten opgeroepen het vijfdaagse evenement te boycotten.

Terwijl fans uit heel Europa, gekleed in kleurrijke pakken, jurken met lovertjes en gedrapeerd met nationale vlaggen, zich donderdag naar de locatie begaven, verzamelden ongeveer 5.000 demonstranten zich op het Stortorget-plein in Malmö met Palestijnse vlaggen, zwart-witte keffiyeh-sjaals en spandoeken met de tekst “Boycot Israël”.

Een van hen was Christofer Kibbon, 19, die het protest bijwoonde als lid van Fridays for Future Zweden . “Israël gebruikt de ESC om zichzelf te ‘pink-washen’”, zei hij. Het feit dat Israël door de omroepenvakbond werd gevraagd zijn inzending te wijzigen, zegt hij, “laat zien dat ze hun boodschap proberen te verspreiden”.

In het stadscentrum in Malmö zijn veel van de officiële posters en spandoeken met graffiti beklad met de tekst ‘Verenigd door genocide’. Zaterdag worden nog meer protesten verwacht.

Tijdens een kleinere bijeenkomst in de wijk Davidshall in Malmö donderdagavond, zwaar bewaakt door de politie, zwaaiden ongeveer 120 mensen met Israëlische en Zweedse vlaggen, zongen ze Golan’s Hurricane en dansten ze de horah op een eerdere Israëlische inzending voor het Eurovisie Songfestival.

“De Golan kwam in een zeer hatelijke omgeving [in Malmö] en dat vonden wij absoluut niet leuk”, zegt Jehoshua Kaufman, een van de organisatoren van de bijeenkomst. “We wilden haar verwelkomen en een eerbetoon brengen aan de mensen die op het Nova-festival op 7 oktober zijn vermoord.

“Er heerst zo’n angst voor verschillende meningen in deze stad. Je kunt waarschijnlijk met een keppeltje door Malmö lopen, maar niet met een Israëlische vlag.”

Kort voordat ze zijn opmerkingen maakte, liep een vrouw naar de gemeente van Kaufman en riep “genocide” en “moordenaars”, voordat ze door de politie werd weggeleid.

Frankrijk noemde het Eurovisie Songfestival een “monument voor onzin” toen het in 1982 weigerde inzendingen te sturen. Toch is zelfs onzin zelden apolitiek.

Oorspronkelijk bedoeld als een experimenteel vehikel voor nieuwe grensoverschrijdende uitzendtechnieken, was het ethos van de Europese eenheid van de liedjeswedstrijd “bijna een onbedoeld gevolg van de politieke context in het naoorlogse Europa”, aldus Paul Jordan, een cultuurhistoricus die deel uitmaakte van de internationale jury voor de Franse nationale selectie voor het Eurovisie Songfestival 2019.

De bruggen die de wedstrijd weet te bouwen zijn niettemin reëel. Er zijn niet veel evenementen in Europa waar Zwitserse non-binaire zangers vriendschap sluiten met Griekse dansers, bijtende Esten achter het podium dansen met sprankelende Armeniërs die zich in volksjurken kleden, of waar jonge Turkse fans Griekenland aanmoedigen, zijn al lang bestaande rivaal in de Egeïsche Zee.

De Griekse zangeres Marina Satti verwelkomde haar nieuwe fans donderdagavond met open armen: “We houden echt van Turkije”, zei ze op de persconferentie na de tweede halve finale, terwijl ze ook de afwezigheid van Roemenië en Bulgarije herdacht en erop aandrong dat de musical De tradities van het oostelijke Middellandse Zeegebied gaan dieper dan de nationale grenzen van vandaag.

Vanwege de zogenaamd apolitieke status van het Eurovisie Songfestival worden zelfs eenvoudige boodschappen vaak op een verhulde manier verwoord, wat de gebeurtenissen rond het festival dit jaar een surrealistisch tintje heeft gegeven.

“Wij zijn het enige land ter wereld dat de vorm van een vlinder heeft”, zei de Letse zanger Dons na zijn doorgang naar de finale. “Een vlinder symboliseert hoop en vrijheid, want om een ​​vlinder te zijn, moet je vliegen en vrij zijn. En elk land ter wereld verdient het om vrij te zijn.”

Had hij het over Letland en zijn mede-Baltische staten in de post-Sovjet-ruimte? Oekraïne? Palestina? Bij een songfestival dat zo sterk beladen is met politieke debatten als dat van dit jaar, is het onwaarschijnlijk dat dit het laatste gespreksonderwerp zal zijn.