Het extreemrechtse melodrama rond 1/6 zijn lachwekkend, maar ze dienen verschillende belangrijke doelen

Terwijl Kamala Harris 1/6 vergelijkt met 9/11 en Nancy Pelosi de cast van Hamilton introduceert om over democratie te zingen, mag de waanzin van vandaag de gevaren ervan niet verdoezelen.

Het aantal mensen dat is gedood door pro-Trump-aanhangers bij de rellen in het Capitool van 6 januari is gelijk aan het aantal pro-Trump-aanhangers die in het Capitool zwaaiden met geweren of messen. Dat is hetzelfde aantal als het totaal aan Amerikanen die – na een volledig jaar van een door de Democraten geleide DOJ die voerde wat wordt aangekondigd als “het meest uitgebreide federale wetshandhavingsonderzoek in de Amerikaanse geschiedenis” – is beschuldigd van het aanzetten tot opstand, opruiing, verraad of samenzwering om de regering omver te werpen als gevolg van die rellen een jaar geleden. Toevallig is het hetzelfde aantal als Amerikanen die uiteindelijk strafrechtelijk werden beschuldigd door het Mueller-onderzoek van samenzwering met Rusland tijdens de verkiezingen van 2016, en het aantal wonden – ernstig of licht – dat AOC, die uiteindelijk ’s nachts tevoorschijn kwam om te verzekeren een on-edge natie dat ze “oké” was terwijl ze wachtte in een kantoorgebouw weg van de rellen op de rotonde, die op die plechtige dag werden aangericht.

Dat aantal is nul. Maar net zoals deze nogal cruciale feiten de dominante vleugel van de Amerikaanse bedrijfsmedia en leiders van de Democratische Partij er niet van weerhouden te blijven volhouden dat de verkiezingsoverwinning van Donald Trump in 2016 onwettig was vanwege zijn samenspanning met het Kremlin, belet het ook niet dat 6 januari wordt in diezelfde kringen algemeen beschreven als een opstand, een poging tot staatsgreep, een gebeurtenis die zo traumatiserend is als Pearl Harbor (2.403 doden) of de aanslag van 9/11 (2.977 doden), en als de zwaarste aanval op de Amerikaanse democratie sinds het midden van de 19e Eeuwse burgeroorlog (750.000 doden). SV Date, de verslaggever van het Witte Huis van de Huffington Post, zei dat het verkeerd was om 1/6 te vergelijken met 9/11, omdat de voormalige – de drie uur durende rellen in het Capitool – was “1.000 procent erger”.

Inderdaad, als het gaat om melodrama, histrionics en uitbuiting van angstniveaus van de 1/6 rel, is er nooit een duidelijke limiet geweest. En vandaag – het eenjarig jubileum van die drie uur durende rel – is er geen duidelijk einde in zicht. Te veel politieke en media-elites zijn veel te gehecht aan dit maximalistische verhaal om het vrijwillig op te geven.

De orgie van psychodrama vandaag was zo veel erger en pathetischer dan ik had verwacht – en ik verwachtte dat het extreem slecht en zielig zou zijn. “Huisdemocraten [wachtten] op hun beurt op de vloer van het Huis om met Dick Cheney te praten als een baken voor de Amerikaanse democratie”, meldde Edward-Isaac Dovere van CNN ; “Een voor een komen de Democraten langs om zichzelf voor te stellen aan voormalig vice-president Dick Cheney en hem de hand te schudden”, voegde Ben Siegel van ABC News eraan toe . Nancy Pelosi introduceerde Lin-Manuel Miranda en de cast van Hamilton ernstig om te preken en te zingen over het belang van de Amerikaanse democratie. De senior politiek verslaggever van de Huffington Post , Igor Bobic, sprak unronisch zijn dankbaarheid uitvoor “de vierbenige professionals in emotionele steun die deze week door het Capitool zwerven en officieren, stafleden en verslaggevers helpen” – wat therapiehonden betekent. Gisteren kondigde Kaise Hunt van CNN aan: “Morgen wordt een zware dag voor degenen onder ons die daar waren of dierbaren in het gebouw hadden. Ik denk aan jullie allemaal en vind kracht in de wetenschap dat ik hierin niet de enige ben.” Niet verwonderlijk maar toch weerzinwekkend: Kamala Harris vergeleek vandaag 1/6 met 9/11 .

Dat de rellen van 6 januari een soort serieuze poging tot opstand of “staatsgreep” waren, was vanaf het begin lachwekkend, en is met het verstrijken van de tijd en de opkomst van meer feiten nog belachelijker geworden. De Verenigde Staten zijn de meest bewapende, gemilitariseerde en krachtig regime in de geschiedenis van de mensheid.Het idee dat een duizendtal Trump-aanhangers, grotendeels bestaande uit Gen X en Boomers, die tijdens een pandemie in hun huizen waren opgesloten – van wie er drie zo lichamelijk ziek waren dat ze dood neervielen uit de stress – alles wat in de buurt komt van een serieuze dreiging om de federale regering van de Verenigde Staten van Amerika ‘omver te werpen’, is zo’n vanzelfsprekend belachelijke bewering dat elke gezonde politieke cultuur onmiddellijk iemand zou verdrijven die het met een strak gezicht suggereert.

Door de gebeurtenissen van 6 januari in het juiste perspectief te plaatsen, wil ik niet ontkennen dat het een betreurenswaardige gebeurtenis was – net zo min als het verzetten van de uitbuiting van 9/11 en het overdrijven van de binnenlandse dreiging van moslimextremisme, waar ik een vol decennium aan heb besteed , betekende dat men de gruwelijkheid van die aanval ontkende. De dag na de 1/6 rellen schreef ik in deze ruimte dat “de introductie van fysiek geweld in politiek protest altijd betreurenswaardig is, meestal gevaarlijk en, behalve in de zeldzaamste omstandigheden die hier duidelijk niet van toepassing zijn, niet te rechtvaardigen.” Ik geloof nog steeds dat dat het geval is. Er was niets deugdzaams aan de 1/6 rel.

Maar het is typisch zo dat angstaanjagende en opzettelijke overdrijving van bedreigingen een kern van waarheid bevat. Al Qaida en ISIS wilden echt massale slachtoffers op Amerikaanse bodem uitvoeren. COVID is een dodelijk virus dat mensen kan doden en heeft dit over de hele wereld gedaan. Er zijn rechts-extremisten in de VS die geweld gebruiken om hun politieke agenda vooruit te helpen, net zoals er links-extremisten en anarchistische opstandige bewegingen en vele andere typen zijn die hetzelfde willen doen ( de laatste veroorzaakte meer vernietiging dan de de afgelopen twee jaar, om nog maar te zwijgen van de tientallen journalisten die fysiek zijn aangevallen door personen die deelnamen aan Antifa-protesten).

Veel te veel centra van politieke en economische macht profiteren van een overdreven en zelfs vals verhaal over 6 januari om te verwachten dat het ooit zal eindigen.