Het F-woord: geen andere manier om Trumps fascisme 2.0 te beschrijven

Als Trump’s lange verslag van leugens, bedreigingen, obstructie en ophitsing niet optelt bij het fascisme, wat zou dat dan wel zijn?

Na de nederlaag van het fascisme in de Tweede Wereldoorlog is het in Amerika een slechte vorm geweest om een ​​politieke tegenstander een fascist te noemen – of zelfs een leugenaar. Maar gezien Donald Trump’s carrière van lange tegenslagen, zijn cultconventie, zijn recente suggesties over het veranderen van de verkiezingsdag en zijn aanhoudende pogingen om de postdienst te saboteren, is het nu naïef om dat niet te doen.

Trump probeert openlijk herverkiezing te winnen door binnen bedrogafstand van de populaire stemming te komen – en dan te hopen dat een combinatie van staatswetten voor kiezersidentificatie, afgedankte post-in-stembiljetten, super-PAC’s met donker geld, buitenlandse inmenging en het Electoral College opnieuw zullen doen. maak de verliezer de winnaar. Hij probeert in wezen een ongrondwettelijke putsch vanuit de regering te houden om aan de macht te blijven. (Zie Xi en Putin, en Hitler in de jaren dertig.)

MAGA Republikeinen zijn echter in de greep van een ‘geloven is zien’-inhoudsbias die hun zelfrespect en thuisteam beschermt ten koste van voor de hand liggende feiten. Gedreven door Trump’s sluwe vermogen om populistische retoriek te gebruiken om plutocratisch beleid te camoufleren, ontkent dit lichtgelovige cohort elk bewijs van illegaliteit, incompetentie, desinformatie en episch narcisme, en herhaalt hij zalig het excuus voor een of andere verontwaardiging (het was een ‘grap, “” De Clintons waren erger, “” en wat? “” Nepnieuws! “). Maar zo’n één-voor-één-benadering is vergelijkbaar met het zien van alleen de puntjes van een pointillistisch schilderij terwijl je het grote geheel mist.

Laten we de som van deze lijst met bijzonderheden berekenen:

• vervanging van de rule of law door de law of rule – met dank aan Bill Barr – aangezien beschuldigde bondgenoten gratie en lof ontvangen terwijl vijanden met willekeurige vervolging worden bedreigd;

• zich bezighouden met meerdere belemmeringen van justitie, zoals het ontslaan van FBI-directeur James Comey en het aansporen van de raadsman van het Witte Huis, Don McGahn, om tegen Mueller te liegen;

• een hele conventie op zichzelf baseren – geen platform, Trumps verspreidt zich als Borgia’s – en op de dagelijkse schending van de anti-monarchale Hatch Act omdat “het niemand iets kan schelen”, aldus apologeet Mark Meadows;

• verergering van de economische ongelijkheid door triljoenen door belastingvoordelen te verschuiven naar ‘Amerikaanse oligarchen’, in de bruikbare zin van Andrea Bernstein, die dan dankbaar zijn aanvallen op milieu- en consumentenwetten ondersteunt om nog meer geld te verdienen;

• het aanzetten tot geweld door hyperbolische aanvallen op tegenstanders, waarbij neonazi’s en QAnon worden omarmd, terwijl de waarschuwingen van de FBI over de nummer één binnenlandse dreiging, rechts geweld (zoals te zien in de Kenosha-moorden op dinsdag), worden genegeerd;

• enthousiast veel van ’s werelds leidende dictators te omarmen – Poetin, Xi, Bolsonaro, Kim, Sisi, Duterte, Erdogan;

• het herhalen van Covid-19-onwaarheden om de Republikeinse gouverneurs onder druk te zetten om de economie en scholen voortijdig te heropenen, waardoor volgens vooraanstaande epidemiologen tot dusver meer dan 100.000 Amerikanen zijn omgekomen;

• politisering van het door burgers geleide leger door ze in steden met Black Lives Matter-protesten en andere “democratische steden” te plaatsen, waarbij alle vreedzame demonstranten worden samengevoegd met een kleine minderheid van gewelddadige militanten;

• pogingen om de postbezorging te belemmeren om in feite miljoenen post-in-stembiljetten te stelen… en de verkiezingen;

• zijn vinger in de wonden van racisme steken en mensen van kleur en immigranten onmenselijk maken als ‘dieren’, ‘uitschot’, ‘ongedierte’ en ‘verkrachters’ om blanke nationalisten op te winden;

• uitbarstend met een lava van leugens – nu tot gemiddeld 22 per dag , volgens de feitenchecker van Washington Post Glenn Kessler – om rivalen en realiteit te begraven (Goebbels zei in 1941: “Er zijn zoveel leugens dat waarheid en oplichting kunnen nauwelijks te onderscheiden ”);

• proberen de vierde stand te delegitimeren als ‘vijanden van het volk’, met behulp van Stalins verfoeilijke uitdrukking;

• gerespecteerde, neutrale informatiebronnen pesten – de CDC, DNI, FDA, regelgevende instanties – om hun vermaarde integriteit af te stemmen op zijn politieke behoeften;

• de wetenschap afwijzen om zijn vermoedens en beleid te bevorderen – bijvoorbeeld over het klimaat en Covid-19 – die het welzijn van miljoenen mensen over de hele wereld bedreigen;

• openbare kantoren melken voor persoonlijk gewin door “zijn” federale regering te behandelen zoals hij de Trump-organisatie behandelde;

• poging om de president van Oekraïne op criminele wijze af te persen om Joe Biden te belasteren;

• carrièreprofessionals en “onafhankelijke” inspecteurs-generaal ontslaan voor het doen van hun werk, waarbij steeds meer een regering van trawanten, cranks, multimiljonairs, familieleden en onbevestigde derdebeoordelaars wordt gevormd;

• het negeren van alle dagvaardingen van het congres (toen Nixon er slechts één negeerde, werd het een artikel in zijn beschuldiging, “Contempt of Congress”);

• en zeggen dingen zoals “ik alleen het kan repareren” en “artikel II, kan ik doen wat ik wil,” evenals het prijzen van de Chinese Communistische partij voor het tonen van de “kracht van kracht” door het slachten van duizenden op het Tiananmen-plein in Juni 1989.

Verbind al deze punten. Wat zie je? “Ze hebben allemaal één doel,” zei Sally Yates, voormalig waarnemend procureur-generaal, “om elke controle op zijn machtsmisbruik op te heffen.” Het opkomende beeld is niet transactioneel conservatisme, maar eerder een afwijkend fascisme in Amerikaanse stijl. (Voor degenen die nog steeds beledigd zijn door het F-woord, is er meer: ​​voor het eerst in 58 verkiezingen weigert een president vooraf akkoord te gaan met de resultaten.) Dat is niet mainstream maar extreem.

Recente boeken van Timothy Snyder, Madeleine Albright en Masha Gessen hebben het groeiende patroon van leugens en wetteloosheid van Trump getraceerd. Ja, bijna alle presidenten zijn af en toe bezig met overdrijving, liegen, hoekkappen of press-bashing, hoewel geen enkele dat dagelijks, zo niet elk uur heeft gedaan. Eén onwaarheid ondermijnt de democratie niet, maar 20.000+ wel; één regeringsomkering in de rechtbank is geen tirannie, maar uit tientallen van dergelijke nederlagen blijkt dat een regering in strijd is met het grondwettelijk bevel om “de wetten getrouw uit te voeren”.

Als we de anti-democratische manoeuvres van de voorgaande 10 presidenten van de afgelopen 60 jaar bij elkaar optellen, zouden ze in minder dan vier jaar niet alleen Trump evenaren – inderdaad, als je de acht naaste medewerkers van Trump vergelijkt die in zijn bijna- één ambtstermijn, die opnieuw die van alle presidenten samen zou overschrijden (behalve Watergate-misdadigers) van Kennedy tot Obama.

Steven Calabresi, een medeoprichter van de conservatieve Federalist Society, was gedreven om de tweet van Trump, die een uitgestelde verkiezing nastreefde “fascistisch” te bestempelen en waardig voor “onmiddellijke afzetting”. George Will noemde zijn regering een ‘gangsterregime’. Ex-chefs Brennan en Comey vergeleken Trump met een maffiabaas.

Welke andere wetten zal een ongedwongen Trump nu na zijn in-your-face-conventie overtreden om herverkiezing te winnen? Naderen we Amerika’s brownshirt-moment? Als hij wandelt, praat en handelt als een fascist, dan zullen goedgelovige Amerikanen, ongeacht hun partij, concluderen dat Donald Trump Amerika verwoest, zodat hij het kan blijven regeren.

Het probleem is nu een onheilspellende trendlijn voor de herfstcampagne: het interregnum van 11 weken als hij verliest, of de vier jaar na januari als hij nog een termijn wint. Als een president zijn minachting voor wet en waarheid laat zien, de scheiding der machten minacht, een beroep doet op racisten en complottheoretici, een “cultuur van corruptie” aanwakkert, geweld uitlokt, coördineert met een vijandige macht om zijn verkiezing te manipuleren en de politieke en economische macht consolideert in een zakelijke elite en wordt dan niet beschouwd als een fascist – of monarchist of tiran – wie zou dat ooit zijn? Of moeten we wachten tot het te laat is?

Daarom is november net zo urgent als de presidentsverkiezingen van 1860 en 1932, toen het land zichzelf bijna uit elkaar rukte – eerst over de slavernij en daarna over het laissez-faire kapitalisme. Nu is er ook een binaire keuze: fascisme voor weinigen of democratie voor iedereen. Na de mislukkingen van Mueller en de afzetting, is het nu aan de kiezers om een ​​aardverschuiving terug te brengen die zelfs het kiescollege niet kan vernietigen.