Het geheime project van de heersende elite

Merkel en Macron hadden het al tijden vóór de Bondsdagverkiezing onderling afgesproken: de EU moet worden omgevormd. Een verbond van democratische lidstaten moet plaats maken voor nieuw Europa… maar dan wel een Duits-Frans Europa. Dat betekent: een enorme machtsconcentratie, waar de burgers niets meer te vertellen hebben.

We zien het somber in voor wat ons te wachten staat: wèl weten we zeker dat het hervormingsproces van de EU zal eindigen met geweld.

We lazen op de site van GeenStijl vorige week het volgende:

Bij de NOS hebben ze een grafiekje met percentages. Hier een lijstje met ONTLUISTERENDE ekte aantallen over de gefaalde verdeelsleutel voor het verherverhuizen van omvolkdobbernegers naar ons mooie avondland. Geen enkel land in Europa – op nepnatie Malta na – heeft goed geluisterd naar de marsorders van feldwebels Verhofstadt, Timmermans & Mogherini. Nederland, met de enorme lijsten welkomende DeugBN-ers in de couranten en dagelijkse diversiteitsagitprop op de NPO haalde nog niet eens de helft van het gevraagde.

In het mekka van de EUSSR (België – red.) kwamen ze maar net op een kwart. De Tsjechen haalden 12 (twaalf) van de gevraagde 2700 (lol) en Hongarije en Polen hielden dapper de nul. Wie in het bedrijfsleven de targets niet haalt, kan wieberen. De ongekozen EU-faalclowns gaan nu een nieuwe eindoplossing voor het kapotmaken van Het Westen bedenken. Iets met 10.000 euro kopgeld per geplaatste invasiër. Fooitje.

Het artikel gaat natuurlijk over het plan van de Europese Commissie om 50.000 migranten te verspreiden over de EU, waarbij de ontvangende landen 10.000 euro per persoon ontvangen (amper genoeg om de kosten in één jaar te dekken).

Terwijl uit de diverse verkiezingen (Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland) blijkt dat de meeste inwoners tégen méér EU zijn, dendert de Brusselse trein gewoon door. In sneltreinvaart, dat wel, want er mag geen tijd verloren worden.

In eerdere artikelen heeft u kunnen lezen dat wij van mening zijn dat de EU het Vierde Rijk is: een voortzetting van de ideologie en plannen van de nazi’s. Daar past ook de enorme omvolking bij, die we vandaag de dag zien plaasvinden.

Omvolking? Dat is toch een begrip uit de Tweede Wereldoorlog, een begrip dat door de nazi’s werd gebruikt?

Klopt, maar het is exact hetzelfde als wat destijds gebeurde. We zien dat Europa wordt geïslamiseerd, beetje bij beetje, alhoewel: toen mevrouw Merkel haar oproep deed toch vooral te komen, ging het wel èrg hard.

We hebben inmiddels een stadium bereikt dat de ontwikkeling van de islamisering binnen de EU niet meer terug te draaien is. Wie trouwens denkt dat het mengen van andere culturen met die van Europa uit de koker komt van Angela Merkel, die moeten we teleurstellen: dit proces is al veel langer aan de gang.

Kijk bijvoorbeeld naar wat de toenmalige Franse president Nicolas Sarkozy in 2011, dus zes jaar geleden, al verkondigde:

Rassenvermenging staat hoog op de agenda: niet goedschiks, dan kwaadschiks!

Er zijn mensen die vinden dat regeringsleiders die de massa-migratie goedkeuren landverraders zijn jegens de bevolking van Europa en haar lidstaten. Misschien dat die regeringsleiders zèlf donders goed weten dat wat zij doen niet in de haak is, want waarom zou bijvoorbeeld de Duitse bondskanselier Angela Merkel onroerend goed in Paraguay gekocht hebben…. waar eerder oud-president Bush óók onroerend goed heeft. Omdat het een land is dat geen buitenlanders uitwijst, wat handig kan zijn als de vlam op een dag in de pan slaat en burgers in opstand komen?

Het is dus niet zomaar een spontane actie geweest om “vluchtelingen” hierheen te halen, nota bene uit landen waar het Westen zèlf gezorgd heeft voor onrust en binnenlandse oorlogen – en de vluchtelingenstromen een direct gevolg zijn van dat handelen. Nee, de eerste signalen zijn terug te voeren naar de jaren ’70 van de vorige eeuw. Jammer genoeg leven de meeste van de verantwoordelijke machthebbers uit die tijd niet meer, maar hun opvolgers doen getrouw alles wat hen door de elite wordt voorgekauwd, hopende dat het hun tijd wel zal duren. Maar óók zij weten dat al die pogingen om één gemengd Europa uit de grond te stampen, uiteindelijk gedoemd zijn te mislukken.

Het kan niet anders dan dat de toenmalige “verraders” deze politiek aan het rollen hebben gebracht, zonder goed na te denken over de gevolgen. Inderdaad, óók toen al had je onnozele plucheplakkers die het vooral om het hebben van macht (en geld) ging…. wat dat betreft verandert er door de jaren heen niets. En dus werden er toen al compromissen gesloten en koehandel gedreven met de arabieren.

Eén oorzaak die wij zo kunnen bedenken waarom de machthebbers in Europa zich toen al hebben bekeerd tot de islam, is het “zwarte goud”. Bij de intensivering van de zogenaamde “euro-arabische dialoog”, die niet toevallig begon tijdens de oliecrisis, wisten de arabieren toen al de europeanen onder druk te zetten, door (via de OPEC) bewust de olietoevoer te verkleinen, geen aardolie meer te leveren aan landen in het Westen die steun gaven aan Israël.

Deze periode lijkt volgens ons het kantelpunt te zijn, omdat Europa flink onder druk werd gezet en het er op leek dat die olieboycot voor langere tijd zou gelden – wat voor de Europese economie dramatiische gevolgen zou hebben. Door hun machtspositie wisten de arabieren toen al europese regeringsleiders te dwingen Europa open te stellen voor de islamitische wereld.

De drijvende kracht achter de euro-arabische koerswijziging vinden we in Frankrijk. De toenmalige president van het land, Georges Pompidou, zag in de oliecrisis een uitgelezen moment voor Frankrijk om EEG-landen ervan te overtuigen een alliantie te sluiten met de arabische wereld. Niet alleen om weer verzekerd te zijn van olietoevoer, maar Pompidou zelf zag de Franse droom uit de 19e eeuw weer actueel worden: uiteindelijk te kunnen heersen over een arabisch rijk.

Het bewerken van de regeringsleiders in de EEG-landen had kennelijk succes, want al in 1973 organiseerde de Franse tweede staatssecretaris van buitenlandse zaken, Jean-Noel de Lipkowski, ontmoetingen over een euro-arabische dialoog met de lybische leider Muhammar Gaddafi. In november van dat jaar troffen Georges Pompidou en de westduitse bondskanselier Willy Brandt elkaar om het voornemen van een dialoog met de arabieren te bespoedigen, vorm te geven. Door de bemoeienis van Pompidou werd toen op 14-15 december in de stad Kopenhagen een Europese top gehouden, wat de start betekende van de euro-arabische dialoog.

Al bij het begin van de conferentie lieten de arabieren duidelijk blijken dat hun islamitische beschaving bóven die van Europa uit torende, en tot op de dag van vandaag beantwoorden de EU-politici die opvatting op een wijze, waaruit blijkt dat zij zich schamen voor de Kruistochten, het imperialisme en het kolonialisme (en zich daarvoor verontschuldigen), terwijl die islamitische “beschaving”, die toch zo’n 1400 jaar bestaat, tot op heden onophoudelijk aanvallende oorlogen en aanslagen plegen jegens andere religies, diverse keren geprobeerd heeft Europa te veroveren en grootschalige genocide heeft gepleegd in niet-moslim gemeenschappen, en men zich nergens voor heeft verontschuldigd – en dat ook niet van plan is.

Deze korte blik terug in de tijd bij de initiatiefnemers van de euro-arabische projecten laten ook hun belangen zien, want het is geen geheim dat de hele Pompidou-regering pro-arabisch was, en zij allemaal van hun “mediterrane visie“ overtuigd waren. Het is belangrijk te weten dat de Franse president Pompidou als directeur-generaal van Rothschild Freres en tot 1962 als manager bij het Franse Rothschilds-imperium had gewerkt, vóórdat hij minister-president werd onder Charles de Gaulle. Hier blijkt ook uit welke instellingen toen al hun belangen hadden en daar alles voor regelden, in het bijzonder welke “financiële” partijen het destijds al voor het zeggen hadden. Diezelfde partijen, samengevat onder de noemer elite, hebben er nu ook alle belang bij dat de islamisering van Europa uitgevoerd gaat worden.

En waarom we het belangrijk vinden te zeggen welke werkgever Pompidou had gehad? Omdat de huidige president van Frankrijk, Emmanuel Macron, uit dezelfde koker van Rothschild afkomstig is – en we kunnen weten wat we van hem mogen verwachten.

Pompidou en zijn aanhang, we vergelijken het een beetje met de huidige Merkel-junta, zijn, als je het toch wilt hebben over verraders, toch wel de hoofdrolspelers geweest. In Frankrijk kunnen we al zien hoe vergevorderd de islamisering is. Het land is al in redelijke mate “ge-arabiseerd” en de opvolger van Macron kan vermoedelijk zeggen dat hij of zij regeert over een islamitisch land. Ook kunnen we de Duitser Willy Brandt aanwijzen als mede-hoofdrolspeler, omdat Pompidou destijds in hem een grote bondgenoot had gevonden voor de uitvoering van zijn visie. Met wat ironie kunnen we dan ook zeggen dat de islamisering van Europa een product is geworden van de Duits-Franse vriendschap, een vriendschap die zowel Macron als Merkel opnieuw benadrukt hebben.

Later werden er euro-arabische coferenties belegd, in 1977 in Venetië, in 1974 in Parijs, in 1983 in Hamburg, en in 1995 in Barcelona, en tot op de dag van vandaag werd de allesbeslissende politieke agenda tot in het kleinste detail uitgewerkt, een agenda die uit gaat van een totale culturele transormatie en een complete verandering van economische en maatschappelijke structuren van Europa.

In het geniep is er een beleid bedacht om de doelgerichte pan-mediterrane eenheid tussen Europa en de islamitische arabische landen samen te brengen, met het doel de vernietiging van de Europese identiteit. Over alle inspanningen hiervoor lezen we weinig in de mainstream media, het gebeurt buiten de officiële afspraken en bijeenkomsten, achter de schijnbaar onschuldige term “euro-arabische dialoog”, en dan ook nog onder controle van de Europese ministers. Er wordt volop samengewerkt met hun arabische collega’s, met vertegenwoordigers van de Europese Commissie en de Arabische Liga.

Het resultaat van deze gecoördineerde samenwerkingsverbanden wordt grotendeels geïmplementeerd:

– Gezamenlijke inspanningen om de arabische landen in staat te stellen de arabische taal en cultuur in Europa te verspreiden, te vestigen en moskeeën zonder beperkingen te bouwen.
– Het oprichten van gezamenlijke euro-arabische culturele centra in de diverse Europese hoofdsteden.- De verplichting voor Europese instellingen en universiteiten om zich open te stellen voor het aannemen van arabische docenten en het inrichten van arabische leerstoelen, die gespecialiseerd zijn in het lesgeven in het arabisch.- De eis om moslim migranten de toegang tot politieke functies en leidinggevende posities op de arbeidsmarkt mogelijk te maken.
– Vrij verkeer van mensen en goederen tussen Europa en de arabische wereld.
– Nauwe samenwerking tussen arabische en europese media, journalisten, uitgevers, universiteiten, scholen, cultuurcentra, studenten- en jongerenverenigingen te eisen waarbij voor de interreligieuze zaken de kerken worden ingeschakeld om die politiek te realiseren.
– Samenwerking tussen europese en arabische specialisten te versterken, en het geven van positieve beelden over de arabisch-islamitische samenleving aan het opgeleide deel van de bevolking in Europa.

De afgelopen decennia werd door de politiek-culturele NGO’s in de EU al gewerkt aan het sprookje van “de vreedzame, tolerante islam”, om de burgers in de EU een prachtige, islamitische samenleving en geschiedenis voor te toveren.

De chronologische feiten van de werkelijke islamitische geschiedenis ten aanzien van het schenden van mensenrechten en onze normen en waarden, het oorlogszuchtige karakter van de islam, de agressieve opstelling van de islam versus niet-moslims, de rechten van vrouwen en wat het precies betekent voor mensen om te leven in een shariastaat, zijn bewust buiten beeld gehouden. Daarentegen zijn islam-critici, rechtse partijen (en zogenaamde populisten) en ook de “racisten” en “nazi’s” tot vijanden van de samenleving uitgeroepen.

Ook is europese regeringen opgedragen actief het voorgenomen hervormingsproces uit te dragen en zonodig haar burgers door leugens, bedrog en het verzwijgen van zaken te verleiden tot medewerking, reden waarom steeds weer opnieuw door politici gesproken wordt over een “culturele verijking”.

Intussen zijn de buitengrenzen van de EU voor de toestroom van islamitische migranten wagenwijd opengezet, en er wordt geen enkele actie ondernomen om daar verandering in aan te brengen. Zodoende kan de islam en de arabische cultuur ongehinderd in Europa verder worden uitgebouwd. De Europese Unie geeft steun aan de moslim-eisen vanwege economische redenen, en uit angst voor het door islamieten uitgedragen geweld en terrorisme.

Daarom is de instroom van moslims in Europa van begin af aan ook geen vluchtelingencrisis, zoals men het de burgers in Europa nog steeds probeert wijs te maken. De èchte vluchtelingen rekenen wij daar niet toe, maar dat is een zeer bescheiden aantal, en in tegenstelling tot de asieleisers zijn zij in het algemeen blij met elke steun die zij krijgen.

Naast de Zweden (een land dat haar eigen cultuur en identiteit inmiddels al heeft verloochend, is ook Duitsland erg actief om die migranten massaal te blijven verwelkomen. De vluchten en busritten vanuit Italië, waarmee migranten naar Duitsland worden gebracht, vinden vooral ’s nachts plaats, zodat weinigen daar weet van hebben. Merkel’s regering ging zelfs zóver dat in landen als Afghanistan via de media werd uitgedragen, dat Duitsland dringend “nieuwe burgers” nodig heeft, en potentiële migranten lekker werden gemaakt met financiële giften en materiële verzorging (zoals bijvoorbeeld een nieuw huis), waar tegenover geen enkele tegenprestatie behoefde te staan.

Die open grenzen zijn het resultaat van ideologische beslissingen door de elite, die bewust willen toewerken naar het vernietigen van de christelijke, rooms-katholieke en joodse Europese beschaving. Uit de restanten kan dan gemakkelijker hun Nieuwe Wereldorde worden gemaakt. Het mengen van rassen en culturen zorgt er immers voor dat burgers grosso modo dommer en gemakkelijker te manipuleren worden, een voorwaarde voor het volgens het dictatoriale recept regeren over ons continent.

Het opmerkelijke van dit alles is, is dat Europese burgers nooit gevraagd is of zij hun Europese cultuur en normen en waarden willen laten vernietigen, laat staan dat hen gevraagd is of Europa een euro-arabisch-afrikaans-islamitische unie moet worden.

Nee, veel meer met leugens, manipulatie, verdoezelen, geschiedvervalsing, migratie en bovenal propaganda wordt er een multicultureel beeld geschapen om de Europese bevolking “om” te krijgen. Het zal dan ook niet lang meer duren dat de Europese civilisatie met al haar waarden en alles wat men er bereikt heeft, onderworpen zal worden aan een islamitisch-arabisch gedrocht.
Of zouden de autochtone burgers van kasteel Europa er – desnoods met geweld – tòch nog in slagen de slotbrug omhoog te hijsen?