Novak Djoković en Dominic Thiem: twee prominente slachtoffers van een repressief beleid aan de andere kant van de wereld dat miljoenen inwoners – zoals sommige van hun voorouders – herdefinieert als veroordeelden; zeker als ze zich niet houden aan de meest repressieve coronamaatregelen in de zogenaamde vrije wereld.

Het gezondheidsbeleid van Australië, niet anders dan dat van andere staten, bestond de afgelopen twee jaar uit lockdowns, reisverboden, testen en vaccinatie. Bovendien vertrouwt het ministerie van Volksgezondheid van het vijfde continent op andere middelen om Covid-19 te bestrijden:

Bereden politieagenten, bijtende honden, wapenstokken en pepperspray. Dit is een poging om het gezondheidssysteem te beschermen tegen mensen die de frisse lucht in gaan, hoewel dit door de autoriteiten is verboden.

De twee tenniscracks Djoković en Thiem laten op ideaaltypische wijze zien hoe de uitlopers van fascistische structuren de wereld buiten het eiland, in dit geval de tenniswereld, besmetten.

De Oostenrijker Dominic Thiem heeft een bijzondere odyssee achter de rug. Nadat hij maanden geleden aankondigde dat hij zijn lichaam niet wilde blootstellen aan een teststof uit de mRNA-farmaceutische keuken, maar wilde wachten op een conventioneel vaccin, viel de mainstream media en politiek op hem af. Wat hij zich voorstelt, iets willen beoordelen dat niemand echt weet, maar de hele zaak is een uitgemaakte zaak.

Van de Weense minister van Volksgezondheid Mückstein tot aan SPÖ-voorzitter Rendi-Wagner, hij kreeg te horen dat hij koffie en cake wilde of moest drinken voor medische bijles; als hij weigerde, zou hij niet alleen verbannen worden door de sportwereld.

Thiem gaf toe, liet zich vaccineren en maakte groots bekend dat hij ook zijn ticket voor de Australian Open op zak had. In het trainingskamp in Dubai, zo werd later gezegd, vatte de jongeman een verkoudheid op en brak toen het hele programma af.

Voor hem is Australië niet open, maar gesloten.

Niemand durfde zich af te vragen waarom een ​​verkoudheid medio december 2021, dus een maand voor het grote tennistoernooi, hem dwong medio januari 2022 met pensioen te gaan; anders was men misschien blijven hangen bij het onderwerp vaccinatie-nawerkingen.

De nummer 1 van de tenniswereld, Novak Djoković, was daarentegen vastbesloten om zijn Grand Slam-titel van vorig jaar te verdedigen. Alleen: de immigratiediensten wilden dit niet. Ze arresteerden de Serviër op het vliegveld, annuleerden zijn visum en stuurden hem naar een deportatiehotel voor ongewenste migranten. Na juridisch heen en weer dwong de directeur hem naar huis terug te keren, dit keer zonder wapenstokken en pepperspray.

Minister van immigratie Hawke gebruikte de Australische Biosecurity Act om de niet-gevaccineerde Serviër het land uit te krijgen. Interessant was de ideologische achtergrondmuziek van de mainstream media, ook in ons land. Ze bleven de termen ‘solidariteit’ en ‘gelijke rechten voor iedereen’ gebruiken, waarmee ze het onderdrukkende fascistoïde verhaal van Australië versterkten.

Volgens dit is het solidair om als gevangene onvoorwaardelijk in te stemmen met alle maatregelen en gelijkheid te beschouwen als het voorrecht van de gevaccineerden.

In een democratische, vrije wereld, waar het gezondheidsbeleid niet gepaard gaat met dwangmaatregelen, zou de Australian Open en niet Closed moeten plaatsvinden; Gelijke rechten voor groot en klein, gevaccineerd en niet-gevaccineerd, Serviërs en Oostenrijkers. Dan heb je misschien wel eens een wedstrijd tussen Djoković en Thiem gezien.