Het ‘Greta-effect’: gaan we deze keer echt zeker naar de eindtijd?

In iets minder dan anderhalf jaar heeft mevrouw Thunberg veel media-aandacht gekregen voor haar hartstochtelijke pleidooien dat de wereld eindelijk gehoor geeft aan de zeer reële crisis van klimaatverandering en bevestigt dat als we niet voldoen aan de gestelde eisen door het IPCC voor ons uitgezocht, zullen we over 11 jaar zeker geen planeet meer hebben om van te leven. Mevrouw Thunberg heeft dit zelfverzekerd en vaak gezegd in bijna elk interview of elke toespraak die ze heeft gehouden sinds het begin van haar mediastorm .

Dit is natuurlijk zeer verontrustend nieuws.

Wat net zo verontrustend is, is dat het schijnbaar allemaal aan de kinderen over de hele wereld is om het heft in eigen handen te nemen, aangezien alle volwassenen blijkbaar het equivalent zijn geworden van de wandelende doden, met kinderen die de veronderstelde organisatoren zijn achter deze immense marsen door Europa, Canada en de VS, om de planeet te redden van totale vernietiging. Dit respect voor de volwassenen in het westen en hun schijnbare aanmoediging van dit zelfbeeld is zeer teleurstellend, maar niet verwonderlijk als je je realiseert dat velen van hen afkomstig zijn uit de ‘Make Love Not War’ live in het momentbewegingen uit de jaren 60 die een van hun belangrijkste slogans waren: “Vertrouw nooit iemand boven de 30”. Interessant is dat dit de ouders zijn van de neerslachtige jeugd van tegenwoordig, die hun kinderen allemaal dezelfde les lijken te hebben geleerd: vertrouw volwassenen niet . Blijkbaar gebeurt er iets heel ergs met je als je 31 wordt en of je moet accepteren dat je nu analoog bent aan een zak aardappelen of je hele leven een 20-jarige mentale toestand behouden om “relevant” te blijven.

‘Voor altijd jonge’ gerechtigheidsstrijders zoals Jane Fonda zijn een voorbeeld voor ons allemaal over hoe we ons mentaal nooit ouder dan 30 kunnen ontwikkelen. Op 81-jarige leeftijd heeft Jane de gelofte afgelegd om 14 weken lang eenmaal per week gearresteerd te worden totdat ze moet haar tv-show ‘Grace and Frankie’ filmen, waar ze op dat moment haar rol zal hebben vervuld om de wereld een betere en veiligere plek te maken en haar entree tot heiligheid heeft verdiend. Zoals Jane in een interview met Washington Post zei: ” Greta zei dat we ons moeten gedragen alsof het een crisis is… We moeten ons gedragen alsof onze huizen in brand staan “. Jane heeft blijkbaar een vreemd begrip van wat ze zou doen als haar huis in brand zou staan, aangezien ze vaak blijft vliegen en het eten van vlees ondersteunt, de twee top “nee-nee’s” van Greta. Hoe dan ook, Jane is op een missie om iedereen een bericht te sturen dat hoewel ze niet volgt wat Greta vraagt, als anderen dat ook niet doen, we allemaal binnen 11 jaar een vreselijke dood zullen sterven. Jane zal op dat moment tenslotte 92 zijn … maar met de geest van een voor altijd jonge 20-jarige.

Zoals Roger Hallam, mede-oprichter van Extinction Rebellion, het uitdrukte: “Als we niet samenwerken, gaan we samen dood”. Verschrikkelijke woorden om zeker te zijn. Zoals het nu gaat, kunnen we de babyboomers van de NAVO-ministers van Defensie hand in hand zien zingen “We Are the World”, wacht… dat gebeurde al in 2015 .

Het is echter niet langer goed genoeg om iemand boven de 30 te wantrouwen, en degenen die nu de leiding hebben, komen net in hun tienerjaren, aangezien mensen van in de twintig deel gaan uitmaken van ‘het probleem’ en gewoon niet bereid zijn genoeg te doen om de planeet te redden . In een wereld die tot voor kort geobsedeerd was door de vraag of iemand een doctoraatstitel had voordat ze een publieke verklaring over het onderwerp klimaatverandering konden afleggen, kon nu niets schelen over academische titels en zelfs geen middelbare schooldiploma nodig hebben om het wereldbeleid te dicteren . Waarom? Welnu, omdat “alle wetenschap al bezig is” over klimaatverandering en het er nu alleen nog maar om gaat dat er actie wordt ondernomen en aangezien volwassenen het probleem zijn geweest dat ons heeft gebracht waar we nu zijn, is het alleen maar passend dat de kinderen de zaken ter sprake brengen hun eigen handen… toch?

Voordat we die vraag durven te beantwoorden, dacht ik dat ik enkele interessante perioden in de geschiedenis zou delen die een nieuw perspectief kunnen bieden op de huidige situatie waarin we ons bevinden. Houd rekening met mij, ik ben ouder dan 30 jaar.

De kunst van het profeteren

Op 23 januari 2019 deed Greta de voorspelling: “ De datum is 23 januari 2031. De wereld is zojuist vergaan. Er zijn geen mensen meer op de planeet die ooit bekend stond als ‘Aarde’ ”.

Zijn we echt op een punt gekomen waarop we aan de rand van de eindtijd staan? Ik heb met heel veel mensen gesproken die denken dat dit het geval is. Of ze nu denken dat het over 11 jaar of 50 jaar zal zijn, de consensus onder de velen is dat we zeker het einde van de wereld naderen, iets dat vroeger werd geassocieerd met de gekke kerel die al zijn tanden uittrok zodat ze niet konden langer zijn gedachten horen, het bordje “Het einde is nabij” omhoog houden en apocalyptische regels uit het boek Openbaringen kabbelen… nu zou de meerderheid van ons naar die man kijken en zeggen: “Weet je, ik denk dat hij een punt heeft.”

Maar in alle ernst, leven we echt in de donkerste periode van het menselijk bestaan?

Ik zal op die vraag terugkomen, want ik vat het echt niet licht op, maar het moet bekend zijn dat er niet alleen een lange lijst valse profetieën voor het einde van de wereld is die door de geschiedenis heen massaal zijn gevolgd, maar dat er veel zijn parallellen met die perioden en met die van nu.

In 1345 trof Europa de grootste financiële ineenstorting in de geschiedenis . Het werd steeds moeilijker om aan voedsel te komen en de waterzuivering kon niet worden onderhouden. Het was niet lang daarna dat de pest, gedragen door schepen die uit Azië kwamen, een kwetsbaar Europa verteerde. Gedurende deze tijd leden veel steden tot een sterftecijfer van 50-70% .

Velen dachten dat dit het einde van de wereld was. Er was geen schijnbare oplossing voor het probleem en velen geloofden dat ze ofwel werden gestraft of in de steek gelaten waren door God, en omdat hun veroordeling zeker leek, namen ze de weg van het leven in de meest hedonistische levensstijl die je je kunt voorstellen, terwijl dood en wanhoop hen omringden. Anderen probeerden hun toegang tot het vagevuur te kopen met ‘aflaten’ die door de kerk werden uitgevaardigd (enigszins vergelijkbaar met de huidige kopers van CO2-compensaties ). Het basisidee was dat men de hoeveelheid straf die men zou ondergaan voor het begaan van een zonde in ruil voor geld kon verminderen. Dit gaf individuen, die het zich konden veroorloven, een manier om deel te nemen aan dit orgiefeest aan het einde van de wereld terwijl ze de eeuwige verdoemenis van hun ziel vermeden, althans dat werd hen verteld.

Anderen namen het heft wat meer in eigen handen om het goed te maken met God. Ze gingen de straat op en sloegen zichzelf overvloedig. Men dacht dat als ze zichzelf zouden straffen, God hen zou sparen voor de plaag, terwijl anderen die het al hadden opgelopen dachten dat het God zou bewegen om de ziekte terug te nemen. Deze stonden bekend als de Flagellanten en hadden een zeer grote aanhang. Later zouden ze het Joodse volk de schuld geven van Gods toorn en hun toevlucht nemen tot het afslachten en levend verbranden van deze groepen mensen in de hoop dat God eindelijk zou toegeven.

Een andere interessante periode om rekening mee te houden was tijdens de Romeinse Republiek. Een van de meest illustere posities waar je op kon hopen, buiten het zijn van consul, was een Augur te zijn. Dit was een ongelooflijk prestigieuze positie binnen de Romeinse regering die meestal voor het leven werd toegewezen. Een Augur was in feite de tolk van onheilspellende en toevallige tekens, waaronder het interpreteren van ingewanden van dieren (die destijds als een exacte wetenschap werden beschouwd), het gedrag van vogels enzovoort om het toekomstige beleid van de Republiek te dicteren.

Er was ook de periode tussen de 4e en 5e kruistocht bekend om zijn ‘Kinderkruisvaarders’. Volgens George Zabriskie GrayIn 1212 beweerde een twaalfjarige jongen, Stephen genaamd, uit het dorp Cloyes in Frankrijk dat hij door God was uitgekozen om een ​​kruistocht van kinderen te leiden om het Heilige Land te redden. Hij zou 30.000 kinderen rekruteren om zich bij hem te voegen. Rond dezelfde tijd begon een 10-jarige jongen genaamd Nicholas, uit Keulen, ook te prediken en kinderen te rekruteren voor dezelfde missie. Ook hij beweerde dat hij door God was uitgekozen en dat hij een aanhang van minstens 20.000 kinderen had gerekruteerd. Wat weinig bekend is over het lot van deze kinderen, is dat de meerderheid van hen is omgekomen van de honger, vermoord of als slaaf verkocht. Van de paar duizend die daadwerkelijk naar Palestina vertrokken, is niet bekend wat er met hen is gebeurd, maar alleen dat ze nooit in het Heilige Land zijn aangekomen.

En de lijst met voorbeelden gaat maar door…

In lof der dwaasheid

Dus wat is het punt van dit alles? Ik denk dat het nuttig voor ons is om een ​​herinnering te hebben aan onze vroegere dwaasheid. En ik denk dat we het grootste gevaar lopen dwaasheid te begaan als we de dwaze grillen en overtuigingen uit het verleden vergeten die niet alleen gebaseerd waren op religieuze misvattingen, maar ook op misvattingen over wat doorging voor ‘wetenschap’. Ik denk dat het erg gevaarlijk is wanneer een bevolking zich haar recente extase niet eens kan herinneren in dwaasheid in profetieën over het einde van de wereld, zoals de Y2K-angst van slechts 21 jaar geleden, met een massale aanhang van gelovigen die voorbereid waren op de eindtijd. Dit was een onderwerp waar constant over werd gesproken in de reguliere media en zelfs door de regeringen van landen, president Clinton was daarop geen uitzondering .

Ik denk dat het ook heel gevaarlijk is als er absolute uitspraken worden gedaan zoals “alle wetenschap zit erin” over een onderwerp. Klimaatwetenschap is een relatief nieuwe wetenschap en een uiterst gecompliceerde wetenschap met veel onbekende variabelen. Het is interessant dat een groep wetenschappers op dit gebied heeft beweerd dat ze alles weten wat er over dit onderwerp bekend moet zijn, terwijl ik denk dat we dat tot op heden niet kunnen zeggen voor enig ander onderwerp in de wetenschappen . Ofwel klimaatwetenschap is veel eenvoudiger dan we dachten, ofwel we slaan stappen over.

Wat ook zorgwekkend is, is dat hoewel deze groep klimaatwetenschappers met zoveel zekerheid spreekt over hoe het klimaat over 10 jaar zal zijn en wat het beïnvloedt, ze nog steeds niet in staat zijn om het weer over 2 weken nauwkeurig te voorspellen (laat staan ​​wanneer een koude of hete front zal een regio over maanden of jaren binnenkomen). Meteorologen geven toe dat hun voorspellingen op zijn best een ‘onderbouwde gok’ zijn op basis van metingen die ze doen bij verandering van atmosferische druk. Dit houdt zelfs geen rekening met de rol van de zon, die een duidelijke bijdrage levert aan de wereldwijde klimaatcycli, noch met andere factoren in onze melkweg, zoals supernova-emissies van straling en kosmische straling. Maar ondanks dit gebrek aan begrip kunnen we er zeker van zijn dat klimaatwetenschappers met vertrouwen de klimaattrend van de WORLD 10 kunnen voorspellen,

Er wordt ons verteld dat het klimaat momenteel volledig chaotisch en onvoorspelbaar is, maar op weg is naar een meetbaar punt in de toekomst. Deze betrouwbare voorspelling wordt berekend door supercomputers. Computers die uiteindelijk beperkt zijn tot de parameters en variabelen van hun programma’s. Er wordt beweerd dat deze computers kunnen ‘leren’, problemen kunnen ‘oplossen’, maar het werkt nog steeds binnen een door mensen gemaakt programma en is dus beperkt tot de aannames van dat programma. Een computer kan niet besluiten om rekening te gaan houden met de rol van de zon bij bijvoorbeeld klimaatverandering. Het heeft niet eens een idee van wat de zon is, laat staan ​​wat de zonnecycli in de nabije of verre toekomst zullen zijn. We hebben momenteel bijna geen begrip van hoe zonnecycli werken, laat staan ​​wat de fluxen in kosmische straling veroorzaakt, en toch gaan we beweren dat alle “klimaatwetenschap” erin zit? Er lijkt een bijna mystiek geloof in deze supercomputers te zitten, vergelijkbaar met een sjamaan die een zak botten schudt en de inhoud eruit gooit om een ​​willekeurig patroon te vormen dat op de een of andere manier ons lot zal onthullen.

Hoe kan een computer alle antwoorden hebben als we niet eens alle variabelen kennen, laat staan ​​hoe ze op elkaar inwerken om de uitkomst over jaren te kunnen berekenen? Het antwoord is dat we dat duidelijk niet kunnen. Het is geen nauwkeurige voorspelling. Net als de Y2K-angst.

Ik zou er verder aan willen toevoegen dat wanneer zich een beweging vormt die heftig beweert dat het einde van de wereld nabij is, dat een weerspiegeling is van de ineenstorting van die samenleving. Het is een weerspiegeling dat de mensen van zo’n samenleving geen vertrouwen meer hebben in de overlevingskans van die samenleving. Ik denk dat het geen toeval is dat de leidende naties die de profetie van Greta ondersteunen grotendeels westerse landen uit de eerste wereld zijn, landen die ooit de hoogste levensstandaard genoten, maar nu te maken hebben met verval en economische ineenstorting.

Er zijn al antwoorden op de schone energiecrisis. Namelijk kernenergie , waarbij splijtingskracht (en binnenkort fusie) niet alleen de schoonste vormen van energie is, maar verreweg de meest efficiënte en krachtigste energiebron waar de menselijke beschaving ooit toegang toe heeft gehad, waardoor acties die ooit onmogelijk waren, worden omgezet in het mogelijke, zoals als ruimtereizen over lange afstanden. De technologie van de fusieplasmatoorts heeft het vermogen om materie af te breken in zijn ionische componenten, dit betekent dat stortplaatsen op een kosteneffectieve manier kunnen worden afgebroken tot hun elementaire vormen, waardoor ze in grondstofmijnen zouden veranderen.

Het is een wonder dat degenen die zoveel om het oplossen van deze problemen lijken te geven, nooit deze zeer voor de hand liggende oplossingen lijken aan te dragen.

Dus hoe heeft de Europese beschaving uiteindelijk de chaos van de Zwarte Dood overleefd? Gelukkig waren er mensen die niet geloofden dat dit het einde van de wereld was en die niet alleen probeerden de omstandigheden van het verleden weer op te bouwen, maar ook te verbeteren. Ze geloofden niet dat mensen hun toevlucht moesten nemen tot een of andere vorm van smeekbede om het einde van de wereld te vermijden (wat enigszins doet denken aan het huidige concept dat alle mensen van nature vervuilers zijn die zich moeten bekeren en de negatieve effecten van hun loutere bestaan ​​moeten minimaliseren). Degenen die Europa uit de middeleeuwen hebben gehaald, geloofden eerder dat het vermijden van het einde van de wereld alleen tot stand kon komen door menselijk ingrijpen, die het hoogste vermogen tot het goede had en afhankelijk was van wetenschappelijke ontdekkingen die alleen tot stand konden worden gebracht door de creatieve verbeeldingen van een optimistische menselijke geest.

Horizon 2100: Woestijnen groener maken, stortplaatsen elimineren en een einde maken aan beperkte hulpbronnen