Indignatie redactie 
Ik vertelde je onlangs dat er een staatsgreep gaande was door de elites die ik The Davos Crowd noem . Het begon met het Britse Hooggerechtshof dat eeuwen van machtsverhoudingen omver wierp en eindigde met de Democraten in het Congres die beschuldigingsprocedures tegen president Trump aankondigden.
Toen de beslissing van het Hooggerechtshof kwam, begon ik mijn wekelijkse artikel voor Strategic Culture Foundation. Ze hebben het vandaag gepubliceerd. In dat stuk schets ik wat de dynamiek is en wat de opties waren voor beide kanten van het Brexit-raadsel.
Dus, met deze uitspraak op zijn plaats, wat is de volgende stap en wat is er echt tactisch en strategisch aan de hand?
Johnson van zijn kant weigert af te treden. Hij kan of wil niets voorbij dit vijandige Parlement krijgen. Dit Parlement zal opnieuw bijeenkomen om meer wetgeving aan te dringen om te proberen zijn handen te binden tegen onderhandelen met de EU vanuit elke sterke positie.
Onthoud wat deze uitspraak noodzakelijk maakte. Het Parlement wil geen zinvolle Brexit en weigerde het aanbod van Johnson van een algemene verkiezing te accepteren om de mensen in staat te stellen een nieuwe regering te vormen om de impasse te doorbreken.
Waarom? Omdat ze weten dat een nieuw Parlement beslist meer verlof zou zijn dan blijven. De peilingen zijn hier volkomen duidelijk over. Noch Jo Swinson van de Liberale Democraten noch Jeremy Corbyn van Labour hebben een gebed in de hel om premier te worden.
Als ze dat hadden gedaan, zouden ze het aanbod van Johnson hebben aanvaard. In feite werd zijn aanbod belachelijk gemaakt als een goedkope politieke truc.
Als Johnson hier zou aftreden, zou hij waarschijnlijk worden vervangen door een bewindregering onder Corbyn, die dan een tweede referendum zou indienen met twee versies van Remain op de stemming.
Deze strategie omzeilt netjes het oorspronkelijke referendum om ervoor te zorgen dat de bedreiging voor de Europese Unie wordt vernietigd.
Na de schreeuwwedstrijd in het Parlement op dinsdag weigerde Jeremy Corbyn een motie van geen vertrouwen in te dienen. Ik geloof dat zijn kant van het huis net zo verrast was door Johnson’s weigering om af te treden als Johnson en de bemanning verrast waren door Corbyns weigering van een algemene verkiezing.
En nu ze een paar dagen de tijd hebben gehad om erover na te denken, weten we nu dat dit is wat ze van plan zijn te doen.
Nicola Sturgeon, het hoofd van de Scottish National Party (SNP), tweette:
Agree with this. VONC, opposition unites around someone for sole purpose of securing an extension, and then immediate General Election. Nothing is risk free but leaving Johnson in post to force through no deal – or even a bad deal – seems like a terrible idea to me. https://t.co/VYSOLLdR21
— Nicola Sturgeon (@NicolaSturgeon) September 27, 2019
Bovendien praten de liberaal-democraten in het openbaar over een staatsgreep tegen Johnson. Maar ze zullen niet tegen hem ingaan totdat ze ‘weten dat Jeremy de cijfers heeft’. Elke dag dat ze uitstellen is een andere dag waarin hij de cijfers niet heeft.
Dus waarom zou hij niet?
Ten minste 20 voormalige leden van de Conservatieve Partij zouden, wanneer er een duwtje in de rug kwam, met Labour, de LibDems en de SNP hierover stemmen. Maar de grotere vraag is hoeveel van hun eigen partijen ‘de zweep zouden tarten’ en niet tegen de regering zouden stemmen.
Ze zouden ‘de zweep trotseren’ omdat ze terecht bang zijn voor een algemene verkiezing waardoor ze uit hun ambt zouden worden opgestart. Maar dat gezegd hebbende, zouden ze het doen? Mijn gok is ja omdat de druk op hen op dit moment om Brexit te verraden enorm is.
De hele Britse politieke en sociale elite wil deze vervelende Brexit lastig vallen, zodat ze hun nieuwe, perfectere Europese Unie kunnen oprichten op de as van triviale dingen zoals soevereiniteit en fundamentele menselijke waardigheid.
Redactionele opmerkingen terzijde, hier is de huidige situatie. Als de stemming plaatsvindt en Johnson wordt afgezet, hebben ze 14 dagen onder de Fixed Term Parliaments Act om een ’overgangsregering’ te vormen. Als Corbyn ‘de nummers’ en de overeenkomst van de andere partijen heeft, gebeurt dit.
Het kost All of Labour (247 zetels), de SNP (35), de LibDems (18) en nog minstens 11 MP’s om dit voor elkaar te krijgen. En dan moeten ze het ook eens worden over wat hun voorstel aan de EU is.
De meeste schaduwkasten van Corbyn zijn bij de LibDems en willen dat artikel 50 wordt ingetrokken en de hele zaak wordt afgeblazen. Corbyn wil dat niet en is alleen met tegenzin naar beneden gesleept om een schijn van Brexit te proberen te behouden, waar hij in gelooft.
Wat zij de EU zullen bieden, is het grootste struikelblok voor deze achterkamerovereenkomst. Maar op het laatste moment neemt doelgericht gedrag het over en wordt een akkoord bereikt.
Nadat Johnson is verdwenen en Corbyn is geïnstalleerd, wordt de Benn-factuur van kracht, wordt er over een verlenging onderhandeld en wordt er onmiddellijk een factuur voor een 2e referendum ingediend. Zodra Corbyn een deal met de EU tot stand brengt, zal het referendum plaatsvinden met twee keuzes, Remain (die niet zou moeten stemmen) en Corbyn’s deal.
In principe blijven versus blijven. Dit zal ervoor zorgen dat het krachtigste punt van het kamp Verlaten, dat de 17,4 miljoen mensen die voor Verlof hebben gestemd worden genegeerd, wordt geneutraliseerd.
Ik zei je, vanaf nu alleen Hobson’s keuzes voor de ongewassen, dikke en uppity plebes die denken dat ze een andere verplichting hebben dan belastingkoeien gemolken door vampirische oligarchen overtuigd van hun eigen superioriteit.
Dan gaan ze voor een algemene verkiezing in de hoop dat het Referendum de Britse kiezers tot het punt van niet stemmen zal brengen, wat Remain de overwinning oplevert en de Algemene verkiezingen een betwist punt zullen zijn. De uitkomst zou waarschijnlijk een opgehangen parlement zijn, omdat de malaise over verraden Brexit mensen thuis zal houden. Het Parlement zal verlamd zijn en niet in staat zijn om over de definitieve voorwaarden voor overlevering aan de EU te onderhandelen of de volgende fase van de onderhandelingen uit te voeren.
Daarom is het Tweede Referendum zo belangrijk. Het geeft Remainers alle munitie om terug te gooien naar de Leavers en zegt: “Zie de mensen hebben gesproken!”
Het is gemeen en oneerlijk, maar dat is politiek, mensen.
Maar dat is allemaal moot als ze niet over de cijfers beschikken. Vervolgens zal Johnson de klok blijven verlagen, op 17 oktober naar Brussel gaan en proberen te werken voor een deal die niet BRINO is – Brexit alleen in naam. Daarom is het duidelijk dat er een coup tegen Johnson zal zijn zonder verkiezingen.
De strategie is nu om parlementsleden ertoe te bewegen de regering van Johnson omver te werpen, die uitbreiding veilig te stellen en te vernietigen wat er nog over is van het Britse politieke systeem.
