Het is gewoon weer een smerige campagne van Israël gesteund door het Witte Huis

Als tienermeisje, ontvoerd en opgesloten in een kelder door een pedofiele maniak, krabt ze met haar scherpe nagels aan zijn vreselijke grijnzende gezicht, Gaza stuurt haar zelfgemaakte raketten naar Tel Aviv. Ze kunnen niet veel schade aanrichten; het zijn slechts stukjes roestig ijzer, gevaarlijk in het onwaarschijnlijke geval van een voltreffer, maar ze maakten het beest in het monster wakker. Hij nam zorgvuldig elk scherp voorwerp van haar bereik weg, hij hongerde haar jarenlang uit om haar kalm en meegaand te maken, hij zorgde ervoor dat ze geen kans zou krijgen om te zien of vrijheid te krijgen, en ineens zo’n vreselijke pijn, zulke diepe krassen ! Ik heb het recht op zelfverdediging, roept hij terwijl hij zijn F-16-jets loslaat om haar het stenen tijdperk in te bombarderen; en zijn sidekick, de seniele Amerikaanse president, herhaalt hem na: hij heeft het recht op zelfverdediging! Zolang ze krabt, mag en moet hij haar een klap geven! Geen staakt-het-vuren totdat ze tot gehoorzaamheid is geslagen; en de VS hebben hun veto uitgesproken tegen de resolutie van de Veiligheidsraad, gesteund door 15 van de 16 leden. Voor de zekerheid keurde het Witte Huis de verkoop van precieze wapens aan Israël goed voor een bedrag van $ 735 miljoen, zodat ze een 9/11 zouden kunnen doen voor elke hoogbouw naar keuze, niet alleen in New York. . En ze gebruikten de wapens met groot succes.

Het veto van de resolutie zei wat er meteen moest gebeuren. Israël moet stoppen met het bombarderen van Gaza, zich onthouden van het verstoren van heilige plaatsen, stoppen met het grijpen van Palestijnse huizen en landerijen. De VS weigerden dat goed te keuren. Dit is verre van genoeg: het geschonden meisje moet uit de kelder worden gelaten. Dat wil zeggen, Palestijnen zouden vrij moeten kunnen bewegen in hun eigen land. Het Israëlische leger zou Palestijns land moeten verlaten. De blokkade van Gaza moet worden opgeheven. Een goj en een Jood moeten gelijke rechten hebben, zoals in de VS. Alle apartheidswetten moeten nietig worden verklaard. De menselijke waardigheid wordt gerespecteerd. En dan moet het meisje ook in vrede mogen leven. Gestolen gronden en huizen teruggegeven aan rechtmatige eigenaren; vluchtelingen keerden terug, er vonden vrije verkiezingen plaats. Maar we zijn ver verwijderd van dit punt.

Mijn vrienden en collega’s dachten dat de Palestijnen van Gaza Israël een nederlaag zouden kunnen toebrengen, of in ieder geval de maniak veel pijn zouden kunnen bezorgen. Helaas nog niet. De Palestijnen verbeteren hun reactievermogen. Tijdens de Eerste Intifada (1987) gebruikten ze stenen tegen het leger; in de Tweede Intifada (2001) gebruikten ze wapens; op deze derde intifada (2021) gebruiken ze raketten. Maar ze worden elke keer verslagen en hun leven wordt met elke nederlaag slechter. Vóór de Eerste Intifada konden Palestijnen zich vrij bewegen; vóór de Tweede Intifada hadden ze hun autonomie op de Westelijke Jordaanoever; nu hebben ze niets dat zijn zout waard is; en wat er na de huidige strijdronde van hen zal worden afgenomen, zullen we zien. Dat is waarom, hoewel de Palestijnse positie nogal vreselijk is, de gewone Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever zijn niet zo happig om een ​​gewapende strijd tegen de geduchte vijand aan te gaan. Wanhopige jonge mensen die geen toekomst zien die het waard is om geleefd te worden, gaan zo’n strijd aan. En Gaza, het bestuur van deze gevangene in de open lucht, stapte in de bres. Voor inwoners van Gaza is er weinig verschil tussen een leven dat een levende hel is en een dood die misschien beter is. Ze worden zwaar gestraft voor hun gewaagde optreden.

Joden van Israël leden niet veel, maar meer dan ze hadden verwacht. Hun beroemde intelligentie faalde opnieuw. De Shabak, de interne inlichtingendienst, voorspelde dat Gaza niet zou reageren met acties die verder gaan dan protesten tegen de landroof in Jeruzalem en de invasie van de al-Aqsa-moskee. Ze hadden het mis. De Shabak was er zeker van dat Gaza geen raketten had die Tel Aviv konden bereiken, of slechts enkele, in het ergste geval. Ze hadden het weer mis. De Shabak verwachtte niet dat de grondig getemde Palestijnen van Israël, de tweederangsburgers van de Joodse staat, in opstand zouden komen. Maar het is gebeurd.

Het centrum van deze opstand is Lydda (Lod), de stad St. George; de heilige is hier begraven, in de prachtige oude orthodoxe kerk. Volgens de VN-verdelingsresolutie van 1947 zou deze Palestijnse stad een deel van de Palestijnse staat worden, maar Joden bezetten het, slachtten de inwoners af, verdreven overlevenden en bevolkten het opnieuw met vers geïmporteerde Noord-Afrikaanse Joden. Toch overleefde een aanzienlijke Palestijnse minderheid en klampte zich vast aan hun huizen. Na jaren van vreselijke discriminatie kwamen ze voor het eerst sinds 1948 in opstand tegen hun joodse meesters. Hetzelfde gebeurde in Jaffa en Acre, steden met een vergelijkbare geschiedenis.

De bendes van gewapende militante joden, bijgestaan ​​door de politie, voerden een klassieke anti-Arabische pogrom uit, zoals zogenaamd Kozakken deden tegen joden in het begin van de twintigste eeuw.V

Ze braken ramen, verbrandden winkels, vuurden Arabische appartementen in brand; lastiggevallen Arabieren op straat. Dergelijke pogroms vonden overal in Israël plaats, zelfs in de joodse Bat Yam, waar een Arabier al jaren een ijssalon had. Het werd volkomen vernietigd. Een Arabisch kind is verbrand (niet dodelijk) door een molotovcocktail die werd gegooid door een joodse militant. Pogroms vonden meer dan honderd jaar geleden plaats in Oekraïne (overigens nooit in Rusland zelf), maar toen klaagden Russische schrijvers en spraken ze hun solidariteit uit met de lijdende joden. Nu hebben bijna geen Joodse schrijvers hun verdriet geuit of zich achter de Arabieren gesteld. De Israëlische Arabieren, dat zijn Palestijnen met Israëlisch staatsburgerschap, gingen vandaag (dinsdag) in nationale staking ter ondersteuning van hun rechteloze broeders. En ook de Westelijke Jordaanoever wordt wakker.

Alleen een hondsdolle antisemiet zou zeggen dat Gaza erger is dan Auschwitz. Nee, het is beter, maar alleen maar. En het duurt langer, jaar na jaar, zonder dat het einde in zicht is.Honderden gemartelde Palestijnen creëerden een enorme golf van empathie voor de lijdende mensen. Er waren massale demonstraties in New York, Parijs, Londen en elders. De Arabieren in de Arabische landen demonstreerden ook waar ze maar mochten. Zeker, Israël geeft niets om demo’s in het buitenland; ze zijn gewend aan veroordelingen. Het maakt deel uit van de Joodse ervaring, om met een zeer goede reden veroordeeld te worden. De Joden beweren graag dat er helemaal geen reden is, alleen ‘antisemitisme’, maar deze bewering klinkt hol in het gezicht van de vermoorde kinderen van Gaza. De Joden worden veroordeeld omdat ze veroordeling verdienen.

En deze oorlog heeft eindelijk de empathie van de wereld gewekt: dit was een van de belangrijkste redenen voor de gewaagde aanval van Gaza. Nu is snel terugspoelen nodig. Ogenschijnlijk begonnen de huidige gebeurtenissen meer dan een week geleden, toen de Israëlische rechtbank (waarschijnlijk de meest immorele van de Joodse instellingen) besliste om een ​​aantal Palestijnse families uit hun huizen in Oost-Jeruzalem te verdrijven en de gebouwen aan de Joodse Ku Klux Klan te schenken. Demonstranten werden geslagen door de politie en de gendarmerie; onder de verslagenen was er een parlementslid (parlementslid / Knesset) van de communistische partij, van oorsprong een jood, die de Palestijnen steunde.

Toen, tijdens de laatste dagen van de Ramadan, besmetten de Israëlische politie en het leger de Al-Aqsa-moskee. Ze lieten honderden schokgranaten op de aanbidders vallen; deze granaten veroorzaakten een vonkenregen. Sommige bomen in de moskee vlogen in brand. Op dat moment verzamelden duizenden Joodse militanten zich bij de Klaagmuur aan de voet van al-Aqsa. Toen ze vuur en rook uit de tuin zagen opstijgen, gingen ze ervan uit dat de moskee in brand stond, en ze begonnen triomfantelijk te juichen en te zingen en riepen de wraak van hun god op de goyim.

Dat was het moment waarop de regering van Gaza (Israëli’s noemen het liever “Hamas”, bij de naam van de grootste partij; evenzo zouden we de Israëlische regering “het Likud-regime” kunnen noemen) haar ultimatum stelde: beëindig uw aanval op de moskee, of we zullen onze raketten op uw hoofden sturen. Israëli’s lachten, Gaza reageerde, en de mini-oorlog begon. Je zou kunnen zeggen dat Gaza te onbezonnen was om het monster aan te pakken: ze hebben geen luchtverdediging, en de Israëlische luchtmacht kon honderden mensen doden en hun huizen vernietigen.

Maar dit is de schets van micro-evenementen; Laten we echter uitzoomen en het grotere plaatje bekijken. Trump en Kushner dwongen Arabische staten om hun betrekkingen met Israël te ‘normaliseren’, waardoor er een volledige scheiding ontstond tussen de Palestijnse problemen en de Arabische staten. De Palestijnen moesten vechten om weer op de agenda te komen. Anders waren ze vergeten. De Joodse aanval op al-Aqsa bood hen een goede opening om oorlog te voeren en hun zaak op de agenda te zetten. Dit was een beslissing die werd genomen om de Palestijnen niet te vergeten. Ja, mensen zouden fluisteren: “Weet je, deze maniak houdt een tienermeisje opgesloten in zijn kelder als seksslavin?” en ze zouden worden geantwoord: “Oude hoed! Iedereen weet dat, maar het is lang geleden, en waarschijnlijk is ze eraan gewend en wil ze er niet meer uit!

Laten we eens kijken naar een nog groter geheel. De enige kracht die de gebeurtenissen radicaal kan beïnvloeden, is Iran. Het is de enige overgebleven sterke staat van verzet. Irak werd gebroken door de Amerikaanse invasie van 2003, Syrië werd vernietigd door de Arabische Lente in 2011, Hezbollah is niet sterk genoeg om Israël te laten boeten voor haar zonden. Iran is de enige; en Iran wordt bestuurd door een pro-westerse neoliberale regering. Momenteel onderhandelt Iran met de VS in Wenen voor een terugkeer van de nucleaire deal voor de opheffing van sancties. In juni zijn er verkiezingen in Iran. Ondanks vele beperkingen is Iran een democratie, en de stemmen van mensen zijn belangrijk en worden geteld, in tegenstelling tot bijvoorbeeld in Arizona. Als de onderhandelingen in Wenen slagen, zal Iran het verzetsfront verlaten en zullen de liberalen de verkiezingen winnen en Pax Americana terugbrengen naar het Midden-Oosten.

De Gaza-oorlog onthulde echter dat de Iraanse gematigden zwakke buitenlandse agenten zijn die al Aqsa niet kunnen / willen verdedigen. Het zal hun de verkiezing kosten. Als de gematigden verliezen, zullen hardliners winnen. Ahmadinejad of zijn soortgenoten zullen aan de macht komen. Iran zal opnieuw de centrale plaats in het verzet innemen. Amerikanen zullen het Midden-Oosten verliezen. Bij de volgende confrontatie zal Iran de strijd aangaan.

Laten we nu het kader verplaatsen en de interne Palestijnse arena beschouwen. De laatste Palestijnse verkiezingen vonden plaats in 2006; Hamas won eerlijk en vierkant, maar de regerende Fatah weigerde de macht af te staan. Alleen Gaza, gescheiden van de rest van Palestina, slaagde erin de wacht te wisselen. Nu beloofde de oude president Mahmud Abbas verkiezingen te houden in mei 2021, maar hij stelde het opnieuw uit. Zijn reden: Israël staat niet toe dat 300.000 Palestijnen van Jeruzalem deelnemen aan de verkiezingen. Als deze reden verdwijnt, als Israël de Palestijnen van Jeruzalem laat stemmen, is de kans groot dat Hamas zal winnen. Het is hoe dan ook niet zeker: de Palestijnen zouden de keuze hebben tussen Fatah die samenwerkt met Israël en Hamas die tegen Israël vecht. Het leven onder samenwerkende Fatah is beter en gemakkelijker dan onder oorlogvoerende Hamas. Maar het is niet goed genoeg om de hoop op waardigheid en vrijheid op te geven. De opiniepeilingen zijn buitengewoon onbetrouwbaar; Fatah en Mahmud Abbas zijn echter bang dat ze de verkiezingen zouden verliezen. In elk staakt-het-vuren tussen Gaza en Tel Aviv zal de kwestie van verkiezingen een dealbreker zijn. Gaza zal aandringen op het toestaan ​​van verkiezingen in Oost-Jeruzalem. Als Israël dat toestaat, is er een goede kans om de minder vatbare Hamas te installeren op de Westelijke Jordaanoever. Als Israël het zal laten er is een goede kans om de minder vatbare Hamas te installeren op de Westelijke Jordaanoever. Als Israël het zal laten er is een goede kans om de minder vatbare Hamas te installeren op de Westelijke Jordaanoever. Als Israël het zal laten Marwan Barghouti uit de gevangenis (hij zit jarenlang gevangen voor zijn deelname aan de Tweede Intifada) maakt hij een goede kans om de verkiezingen te winnen als Palestijnse Mandela.

Had Hamas electorale overwegingen in gedachten toen het de strijd aanging? Zeker; dit is goed en normaal. Hamas heeft een reputatie opgebouwd voor Palestijnse rechten, zelfs voor gewapende strijd. Fatah had het ook, maar ze raakten het kwijt. Dus de Palestijnen zullen een echte keuze hebben, tenminste als de verkiezingen ooit zullen plaatsvinden.

Overigens is Covid dood in Israël. Voor het eerst in een jaar verdween Covid-nieuws van de top van Israëlische gebeurtenissen. Mensen geven niet veel om het verdomde virus als er echte problemen zijn.Laten we nu naar het Israëlische toneel gaan. Voor Netanyahu is deze oorlog goed. Het brak precies op tijd uit om de oprichting van een alternatieve regering te torpederen, waar hij zonder macht zou zijn en waarschijnlijk op weg naar de gevangenis. Een alternatieve Israëlische regering zal echter niet beter zijn voor Palestijnen. Naftali Bennett, een politiek leider die zeker een prominente rol zal spelen in de alternatieve regering, is zelfs bloeddorstiger dan Netanyahu, en hij riep Bibi op “te blijven vechten tot Gaza wordt vernietigd”.

n nu voor het nog grotere plaatje. Rusland sprak zijn steun uit voor de Palestijnse zaak. Poetin zei dat Palestina voor Russen geen ver, afgelegen land is; Rusland eist dat Israël het vuren staakt en de afspraken en resoluties nakomt, inclusief de veiligheid van heilige plaatsen (lees: al Aqsa). De tegenstanders van Poetin in Rusland zijn sterke voorstanders van Israël. Liberale pro-westerse anti-Putinisten zijn joods of gedeeltelijk joods, en ze zijn voor Israël. Etnisch-nationalistische anti-Putinistische Russen (soms omschreven als naziks, “Kleine nazi’s”) steunen ook Israël en haar “recht” om met de gehate duistere mensen om te gaan. Voor hen maakt het niet uit dat Palestijnen niet donkerder of lichter zijn dan Israëlische Joden, het maakt niet uit dat christelijke Palestijnen de Palestijnse strijd volledig steunen, en dat de topleider van Palestijnse christenen aartsbisschop Theodosius Atallah Hanna (volledige onthulling: hij doopte mij en mijn familie) zeiden dat de strijd voor al-Aqsa de strijd voor het Heilig Graf is, en dat de christenen en moslims dezelfde oorlog voeren als leden van één familie en één natie. Naziks zijn stom.

Wat erger is voor Poetin, zijn bondgenoten in de media, Joden-voor-Poetin (Dugin noemt ze de zesde kolom), zoals de populaire omroep Soloviev, zijn allemaal uit op Israël. Ze zouden erop kunnen vertrouwen om Oekraïners te vernielen of om Europese dubbelhartigheid aan te wijzen, maar als het om Israël gaat, graven ze hun hakken in het zand. De Russische staatstelevisie is een proxy voor Tel Aviv. Op Russische sociale netwerken is de pro-Israëlische menigte verreweg de grootste en meest agressieve; het krijgt ook de steun van Facebook-beheer. Het zal je niet verbazen dat ik meteen op Facebook werd verbannen.

Een goed woord voor Erdogan. De Turkse president en het Turkse volk steunen allemaal Palestina. En hun enorme demo’s riepen Erdogan op om Turkse soldaten te sturen om Palestina te bevrijden. Iemand zou het moeten doen: de Palestijnen kunnen het niet alleen. Wie Palestina bevrijdt, zal onmetelijk faam verwerven. Maar ondertussen moeten de Palestijnen overleven.

Blijkbaar is deze oorlog dus nog geen Armageddon. Het is gewoon weer een smerige campagne van Joden tegen ongehoorzame inboorlingen. Ze hebben hun portie bloed gekregen, ze hebben Gaza’s toevoer van water en elektriciteit vernietigd, ze hebben de huizen verwoest en nu kunnen ze rustig wachten tot de Gazanen worden verwoest door ziekte, honger en af ​​en toe een bombardement. En dan zullen ze doorgaan met hun aanvallen. Dat is tenzij we ze stoppen.