Indignatie redactie 
Er zijn teksten die u volledig met verlies achterlaten. Op het eerste gezicht bevatten ze veel waarheden, maar ze combineren ze op zo’n manier dat het totaalbeeld dat wordt getekend volledig vervormd, lelijk en uiteindelijk nutteloos is. Ze leggen niets uit, corrigeren niets, beschuldigen niets, eisen niets. En toch zorgen ze ervoor dat je je slechter voelt na het lezen – op voorwaarde dat je de inhoud dicht genoeg bij je laat komen. Zo’n tekst is die van Jule Hoffmann in Die Zeit. Het draagt de ongevoelige titel “Duits en dus niet normaal” . Hij sluit aan – hoe kan het ook anders – uit het nazi-tijdperk en beweert: een zelfbenaming als “mensen met een nazi-achtergrond” zou ons, de Duitsers, helpen om ermee in het reine te komen.
Moshtari Hilal en Sinthujan Varatharajah, twee behoorlijk opmerkelijke kunstenaars zonder nazi-achtergrond, maar met een andere, veredelende achtergrond, bedachten de term waar Jule Hoffmann nu aan lijdt. Deze conceptuele uitvinding kan alleen worden omschreven als zeer zakelijk ingesteld. Omdat beide artiesten het publiek geven waar het reikhalzend naar uitkijkt: een gezellige horror voor zichzelf en reden genoeg om as op hun eigen hoofd te scheppen. Want u zult hebben gemerkt, beste lezers, dat twee moraliserende geluiden luider worden naarmate de gebeurtenissen langer duren: de toewijzing van schuld en de strijd tegen het nationaal-socialisme.
Migranten uit alle despootlanden, wier families hun regio van herkomst zijn ontvlucht voor volledig onduits terrorisme, armoede, oorlog en religieuze verstarring, bieden zichzelf aan als morele scheidsrechters. Om goede redenen dus! De feitelijke oorzaken van vluchten worden vervolgens in Duitsland doelgericht geoptimaliseerd als gevolg van kolonialisme en racisme. Het weerzinwekkende wordt het aantrekkelijke wordt het weerzinwekkende. Dit is hoe hij is, de onderdrukte persoon, wanneer vrijheid hem pijn doet. Men leerde al snel dat de gemakkelijkste manier om in dit land te slagen, is om tot een zo duidelijk mogelijke groep slachtoffers te behoren en het geweten van de verdorven meerderheidsmaatschappij te wassen met de staalwol van oorsprong.
Honing kan hier niet meer gezogen worden vanwege religieuze of etnische onderdrukking in het land van herkomst. Je hebt een lokale beklemmende kleur nodig, en dat is bruin in dit land. Maar laten we de kritiek op het systeem en het kapitalisme, die Hilal en Varatharajah graag op Instagram uiten, buiten beschouwing laten. De twee reflecteren op hun ervaringen in hun gedeelde echokamer en vaak zijn er zelfs goede gedachten. Waar het om gaat, zijn de signalen die ze vanuit hun kleine bubbel naar buiten sturen. In ieder geval neemt Jule Hoffmann de beschuldigingen zonder aarzelen ter harte.
Oorlog van de slachtoffers
De lezers zullen hebben gemerkt dat er al jaren een bittere oorlog gaande is over de soevereiniteit van de sociale interpretatie. Ik denk dat deze strijd terug te voeren is op legitieme (en succesvolle) emancipatiebewegingen waarin kansarme groepen streden voor hun juridische gelijkheid. Feminisme, te beginnen met de suffragettes van Alice Schwarzer, of de Amerikaanse burgerrechtenbewegingen van Frederick Douglass tot Martin Luther King Junior zijn goede voorbeelden. Maar wat te doen met de getrainde energie als de strijd is gewonnen en gelijkheid in principe is bereikt? Nieuwe onderdrukking is nodig en daarom viert de strijd tegen Hitler, tegen racisme en allerlei ingebeelde onrechtvaardigheden hun wederopstanding. Hoe lager de weerstand door het ontbreken van een vijand, hoe luider en veeleisender de strijd is. Maar dat is niet waar we het hier over hebben, maar het voor de hand liggende begin van het einde van deze intellectuele nageboorte van echte bevrijdingsstrijd.
Want als je de argumenten van Hilal en Varatharajah volgt zoals Jule Hoffmann doet, wordt de aardappel-Duitse Alman elke redding ontzegd en moet elke poging om de ontwaakte tijdgeest te besluipen, niet succesvol zijn. Een voorbeeld uit het Zeit-artikel: de boekwinkel “Ze zei” die Emilia von Senger opende in Berlijn-Kreuzberg. Alleen ‘vrouwelijke en queerauteurs’ hebben hun zegje tussen de boekomslagen van deze winkel. Wat een moedige onderneming, wat een progressieve signaalkwaliteit! Neem dit patriarchaat! Maar is dat genoeg? Hou je me voor de gek, meen je het serieus als je dat zegt! Hilal en Varatharajah voeren de naam “von Senger” in het zoekveld op Google in en vinden iets gruwelijks: nazi’s, nazi’s overal! De grootvader en overgrootvader van de eigenaar van de winkel waren hoge leden van de Wehrmacht, de hoofdstad, dat de stichteres in haar winkel vastzit, komt dus zeer zeker voort uit de bruine tijden, temeer daar Senger niet op het idee kwam om deze beschuldiging te weerleggen. Ze startte een tijd (in) geest-project dat haar eigenlijk immuun zou moeten maken voor elke vervuiling die kritiek heeft op het kapitalisme en nu wordt ze teruggedrongen in het bruine moeras met het ultieme dodelijke argument: alle nazi’s, deze Duitsers! Ze hebben tenminste allemaal een nazi-achtergrond waar ze niet bovenuit kunnen stijgen. Queer of feministisch! dat het je eigenlijk immuun zou moeten maken voor elke vervuiling die kritiek heeft op het kapitalisme en nu terug in het bruine moeras wordt geduwd met het ultieme dodelijke argument: alle nazi’s, deze Duitsers! Ze hebben tenminste allemaal een nazi-achtergrond waar ze niet bovenuit kunnen stijgen. Queer of feministisch! dat het je eigenlijk immuun zou moeten maken voor elke vervuiling die kritiek heeft op het kapitalisme en nu terug in het bruine moeras wordt geduwd met het ultieme dodelijke argument: alle nazi’s, deze Duitsers! Ze hebben tenminste allemaal een nazi-achtergrond waar ze niet bovenuit kunnen stijgen. Queer of feministisch!
Hoffmann vervolgt: “Het is geen toeval dat de impuls komt van mensen als Hilal en Varatharajah, wier perspectief wordt gevormd door alledaags racisme, racistische aanvallen en vragen over erbij horen en Duits zijn. Voor hen is het duidelijk hoe ongebroken, hoe “stabiel” de continuïteit van het nationaal-socialisme in Duitsland is, zoals ze in de video zeggen. “
Een aangename rilling loopt over de rug van Jule Hoffmann als ze namens haar generatie de twee Instagrammers met haar teen laat schudden. Eindelijk vertelt iemand me wie er ook een bruine trui draagt! Gewoon geen valse overweging voor Duitse gevoeligheden. Maar wat Hilal en Varatharajah daar tegenkomen, is niet een pijnlijk punt in Hoffmanns generatie en sociotoop, maar het G-punt. Het verlangen om elke absurde beschuldiging van onderdrukking en bruining op te halen en de competentie en waarachtigheid van anderen in principe hoger te waarderen dan het eigen oordeel en karakter. Gebrek aan zelfvertrouwen is de achilleshiel van je eigen identiteit en daar kan niets aan worden veranderd. Zelfs niet voor Duitse aardappelen.
De Zeit-lezer springt meteen in het proces van het kannibaliseren van de identiteit van slachtoffers, waarbij slachtoffers en daders zichzelf voortdurend herschikken volgens de mate van hun eigen ingebeelde onderdrukking terwijl ze in de rij staan voor de door de staat gesubsidieerde voedseldistributie. Vrouw zijn, zwart zijn, homo zijn, klein zijn, dom zijn … Duits zijn betekent nazi zijn en, in geval van twijfel, jezelf onderaan de pikorde van ontwaakte identiteiten plaatsen. In een mondiale context – en daaronder doen wereldspaarders het niet, zoals bekend – betekent dit niets goeds voor Duitse hoofdrolspelers, wier luidste en meest media-aanwezige vertegenwoordigers ook afkomstig zijn uit ‘een goed (omdat rijk) huis “. Kapitaal enDus nazi. Slechte kaarten voor Luisa Neubauer bijvoorbeeld.
Er is dus geen plaats in de leiders van de dappere, nieuwe, rechtvaardige wereld voor mensen met een nazi-achtergrond. Gelukkig zijn we net op tijd begonnen om de met schuld beladen generatie kleinkinderen en achterkleinkinderen te vervangen door mensen uit alle dictatoriale landen die volledig vrij zijn van dergelijke oorspronkelijke zonden en aan wie we moreel leiderschap kunnen overdragen. Trouw aan het bekende motto “Beste buitenlanders, laat ons niet alleen met de Duitsers”. Want hoewel onze federale regering de successen van de integratie niet moe wordt en nog grotere inspanningen eist van de aardappel-Almanen, hebben Hilal en Varatharajah absoluut geen reden om de schoenen van de grootouders van de Almanen van vandaag aan te trekken. Voor hen is de bruine trui de perfecte morele wijsvinger, waar ze gelukkig niets mee te maken hebben. Zeg “ja” tegen Duitsland, maar “nee” tegen de Duitsers met hun nazi-achtergrond. U kunt het kiezen.
We weten al lang dat de dreiging om wegens ongehoorzaamheid als nazi te worden bestempeld, zelfs de beste alman ertoe kan bewegen iets te doen. Hij zal over elke stok springen, elke onzin toejuichen, hij zal met elke castratie instemmen, hij zal elke verandering aantrekken, als hij maar niet wordt herinnerd aan de daden van de generatie van zijn grootouders of ter verantwoording wordt geroepen. Maar als iedereen schuldig is, is de realiteit dat niemand schuldig is. Hoewel je constant afstand neemt van de misdaden, laat je je zonder tegenspraak door hen arresteren en veroordelen. De oppervlakkige herinneringscultuur, die zich onophoudelijk bezighoudt met het verleden maar nooit met het heden of de toekomst, heeft een greep op zielen geschroefd die op elk moment kunnen worden vastgegrepen en geschud. Dat is niet gezond en helpt helaas niet om de huidige problemen te overwinnen. Evenmin voorkomt het permanente schudden dat de ismen weer oplaaien waarvan lang werd aangenomen dat ze overwonnen waren, van antisemitisme tot communisme.
Maar Jule Hoffmann wil zich ook niet onderwerpen aan het alles-zijn-nazi’s-verhaal. Het doet wat generaties naoorlogse mensen in dit land hebben gedaan: differentiëren. Ze spreekt over haar grootouders, die natuurlijk geen nazi’s waren, en mag een paar vakken verplaatsen op het speelveld van “Was opa in het verzet of op de Wachttoren”. Pff, weer geluk! Collectieve schuld? Graag, maar een kleinere portie voor mij, alstublieft. Het is gewoon nutteloos, zoals we leren uit de tekst van Hoffmann, want uiteindelijk is iedereen gecompromitteerd. Heeft Hoffmann “het recht om trots te zijn”,omdat haar grootmoeder huilde in de keuken, omdat de aanslag op Hitler mislukte? De vraag is net zo krankzinnig als de beschuldiging tegen Claus Schenk Graf von Stauffenberg dat hij als lid van de Wehrmacht ook een dader was en niet de eer verdiende, of, tot op de dag van vandaag, de weigering van de ASB, AfD Kamerleden om eerste hulp te ontvangen – Cursussen om deel te nemen. De serie kan voor onbepaalde tijd worden voortgezet.
Heb je er niet over leren praten?
Ik ken eigenlijk niemand die openlijk zegt dat hun grootouders nazi’s waren ”, aldus Hoffmann. Maar sprakeloosheid, die zeker bestond en nog steeds bestaat op individueel niveau – of het nu door trauma of schuldgevoel is, het valt nog te bezien – kan in een bredere context nauwelijks worden gesproken. Niets in Duitsland in 2021 is meer aanwezig in de media dan het Derde Rijk, op dit moment misschien behalve Corona.
Er gaat geen dag voorbij zonder een nazi-vergelijking, geen dag van uitzendingen op ARD en ZDF zonder een optreden van Adolf Nazi zelf. We praten nergens anders over, want niets is zo gunstig voor een politieke of NGO-carrière als de geloofwaardige verzekering dat je geen nazi bent en dat je, 80 jaar te laat, tegen het fascisme moet vechten – des te goedkoper. Afstand nemen, waar u ook kijkt. Het is de meest Duitse van alle morele hamers en hij ziet overal nazi-spijkers. Degenen die ten onrechte onder de slagen zijn gekronkeld, de echte weinigen genieten van het geluid dat deze aandacht in hen creëert. Alleen omstanders, die geen spijker of hamer zijn in dit perverse spel, horen de onenigheid van zelfvernietiging, zelfhaat en hulpeloosheid,
Leuk weetje erbij : Moshtari Hilal, een van de bedenkers van de kaderterm ‘mensen met een nazi-achtergrond’, meldt op Instagramblij dat ze haar ouders heeft kunnen overtuigen om zich te laten vaccineren. Gefeliciteerd! Zelf wordt ze natuurlijk ook ingeënt, vertelt ze. Met ‘dokters met een nazi-achtergrond’ lijkt ze tenminste geen probleem te hebben. Iedereen die op zoek is naar de “morele bovengrondse” zou van Hilal een moreel touw kunnen veranderen vanwege dergelijke uitspraken met het oog op de feitelijke wreedheden van echte historische nazi-artsen. Als je echter, net als ik, dacht dat dit dom, stiekem en ongepast was, beste lezers, dan is er waarschijnlijk iets mis met je nazi-achtergrond. Zet ZDFinfo dus snel aan, zodat u kunt zien wat Hitler van plan is.
