Het maakt niet uit hoe de president het draait, de Trump-economie gaat kapot

President Donald Trump zei dat de aandelenmarkt “zal crashen” als voormalig vice-president Joe Biden hem zou vervangen in het Witte Huis tijdens het laatste presidentiële debat op donderdagavond. Feitencheckers zeiden dat deze verklaring op het eerste gezicht onjuist is . De aandelenmarkt zal naar verwachting niet dalen als Biden wordt gekozen, laat staan ​​”crasht”, hoewel beleggers zich zorgen maken over het spookbeeld van een omstreden verkiezing dat wordt opgewekt door Trump’s aanvallen op het stemmen via mail-in.

In feite voorspelt een recente analyse door onafhankelijke financiële experts van het economische plan van elke kandidaat dat een overwinning van Biden en een democratische overname van de Senaat tot 7,4 miljoen meer banen en een sneller economisch herstel na een pandemische recessie zouden opleveren dan een overwinning voor Trump en de GOP. . Sinds zijn eerste kandidaatstelling heeft Trump zichzelf gefactureerd als een zegen voor de economie, maar zijn staat van dienst wordt verdoezeld door zijn retoriek.

Trump heeft de aandelenmarkt consequent gebruikt als een barometer voor de gezondheid van de economie, maar economen zeggen dat die mening met het grootste deel van de bevolking geen contact heeft. De onderste 90 procent van de huishoudens in termen van inkomen bezit slechts 12 procent van de bedrijfsaandelen en aandelen in beleggingsfondsen, en de onderste 50 procent slechts 16 procent, volgens federale gegevens. Dat is misschien een reden waarom Biden op de aanslagen van Trump reageerde door te wijzen op de economische pijn die gezinnen in de middenklasse voelen als gevolg van de coronavirus-pandemie.

“Waar ik vandaan kom in Scranton en Claymont, leven de mensen niet van de aandelenmarkt”, zei Biden.

De aandelenmarkt is over het algemeen verbeterd in de maanden sinds de sluiting van COVID-19 een recessie veroorzaakte, wat goed nieuws is voor sommige beleggers, maar miljoenen werkende Amerikanen hebben nog steeds pijn. Hoewel het aantal nieuwe werkloosheidsaanvragen langzaam afneemt, ontvingen vorige week minstens 24 miljoen mensen werkloosheidsaanvragen of wachtten ze op werkloosheidsaanvragen, en volgens het Economic Policy Institute (EPI) vertraagt ​​de banengroei . Vorige week was de 31ste week op rij dat de totale aanvankelijke claims – ongeveer 1,1 miljoen – veel groter waren dan de ergste week van de Grote Recessie.

Ondertussen lijden miljoenen volwassenen en kinderen honger, aangezien de Republikeinen in de Senaat weigeren een tweede pandemie-hulppakket aan te nemen dat door House Democrats is aangenomen, en gesprekken over een compromiswet al weken vastlopen. Volgens het Centrum voor Begroting en Beleidsprioriteiten leven meer dan één op de vier kinderen in huishoudens die de basisuitgaven, zoals voedsel, huur of hypotheek, autobetalingen en medische kosten, niet kunnen betalen .

De COVID-19-pandemie – samen met de mislukte reactie van de Trump-regering en het onvermogen om prioriteit te geven aan de volksgezondheid – zijn duidelijk de grootste factoren die de economische realiteit voor de meeste mensen beïnvloeden. Daarom heeft Trump consequent geprobeerd het virus de schuld te geven van economische ellende en China voor het virus, hoewel China het veel beter heeft gedaan om de verspreiding van het virus onder zijn bevolking te beheersen en de sterftecijfers te verlagen dan de VS.

De economie bloeide vóór het virus, beweert Trump, toen de aandelenmarkt groeide en het werkloosheidspercentage op ongeveer 3,5 procent lag. Sommige progressieve economen beweren echter dat Trump een sterke economie heeft geërfd van de regering-Obama, en dat een aantal beleidsmaatregelen die door Trump werden verdedigd, de economie langzaam aan het verslechteren waren voordat COVID-19 verscheen.

Trump heeft bijvoorbeeld de belastingverlagingen van de GOP geprezen die in de eerste maanden van zijn presidentschap zijn aangenomen als een geschenk aan de economie. De meeste van die belastingverlagingen kwamen echter ten goede aan de rijken, die eerder geld sparen dan geld uitgeven. Denk aan een rijk gezin dat hun zeven auto’s heeft afbetaald en een arm gezin dat moeite heeft om een ​​lease te betalen, om nog maar te zwijgen van hypotheekbetalingen en openstaande medische rekeningen. Wie zal de meevaller van een belastingvoordeel eerder onmiddellijk besteden en dat geld terug in de economie steken?

Volgens EPI-onderzoeksdirecteur Josh Bivens kelderden de bedrijfsinvesteringen onder de Trump-regering zelfs voordat COVID-19 toesloeg en ondanks de enorme belastingverlagingen van Trump voor bedrijven. De regering ondermijnde ook arbeidsregels en -normen die de onderhandelingspositie voor arbeiders verminderden, waardoor meer rijkdom naar de hogere klasse werd gestuurd.

“Je hoeft geen econoom te zijn om te weten hoe de Amerikaanse economie het vandaag doet: het is een totale puinhoop, met tientallen miljoenen werknemers die niet het werk kunnen vinden dat ze nodig hebben, en met tientallen miljoenen gezinnen die te maken hebben met extreme ontberingen en angst, ”schreef Bivens deze week in een blogpost .

Trump beweerde dat hij de binnenlandse productiebanen zou beschermen met een protectionistisch handelsbeleid en het handelstekort zou verlagen, maar experts zeggen dat hij op beide fronten heeft gefaald. Het Amerikaanse handelstekort, dat de kloof is tussen wat de VS koopt en verkoopt in het buitenland, bereikte in augustus een hoogste punt in 14 jaar toen de binnenlandse economie sputterde.

Hoewel het moeilijk is in te schatten hoeveel banen in de VS verloren zijn gegaan en naar het buitenland zijn gestuurd tijdens de ambtsperiode van Trump, heeft hij zijn belofte om offshoring te voorkomen niet nagekomen. Volgens een analyse van Bloomberg bedekten claims voor handelsaanpassingsbijstand, die wordt verstrekt aan werknemers die hun baan verliezen als gevolg van handel, bijna 184.888 banen in de productie, de financiële dienstverlening en andere sectoren tijdens de ambtsperiode van Trump . Dat zijn er ongeveer 12.000 meer dan in de acht jaar dat president Obama in functie was. Volgens EPI gingen alleen al in China naar schatting 700.000 banen verloren in de eerste twee jaar van de regering-Trump.

De handelsoorlog van Trump met China en andere grote economieën heeft ook Amerikaanse bedrijven en consumenten pijn gedaan. Trump legde aanvankelijk tarieven – in wezen belastingen op import en export tussen landen – op een aantal producten, en eerder dit jaar schatte het Congressional Budget Office dat de tarieven het gemiddelde huishouden $ 1227 aan jaarinkomen dit jaar zouden verlagen. Hoewel Trump een overeenkomst heeft gesloten met China om handelsgeschillen te beëindigen, heeft de schade van zijn beleid economische rimpeleffecten. Van factcheckers bij de Washington Post:

China betaalt geen van deze tarieven. De tarieven – in wezen een belasting – worden betaald door importeurs, meestal Amerikaanse bedrijven, die op hun beurt de meeste of alle kosten doorberekenen aan consumenten of producenten (die mogelijk Chinese materialen in hun producten gebruiken). Dus uiteindelijk betalen Amerikanen de rekening voor de tarieven van Trump, niet de Chinezen. De president houdt zichzelf voor de gek als hij anders denkt.

Trump heeft geprobeerd zijn economische hoed op de fossiele-brandstofindustrie te hangen door ten onrechte te zeggen dat Biden fracking zou verbieden en zijn regering heeft een heropleving van de Amerikaanse energie ontketend door de regelgeving die schone lucht en water beschermt, te verlagen. Fracking voor olie en gas had echter al een opkomst van fossiele brandstoffen veroorzaakt voordat Trump president werd, en de industrie had het moeilijk voor COVID-19 toen de prijzen kelderden en overproductie veroorzaakten. Ondertussen lopen de kosten van het falen van Trump om de schade als gevolg van klimaatverandering aan te pakken op en zullen deze in de toekomst alleen maar toenemen naarmate de zeeën stijgen en klimaatgerelateerde natuurrampen toenemen.

Trump stelt dat de regelgeving uit het Obama-tijdperk voor de fossiele-brandstofindustrie “banenmoordenaars” is en waarschuwt staten als Texas en Pennsylvania die olie en gas produceren dat Biden hun economie zou vernietigen door zich af te keren van fossiele brandstoffen. De Trump-campagne maakt echter gebruik van hoge cijfers om op te scheppen over het aantal banen dat door olie en gas wordt gecreëerd. Biden heeft de afgelopen decennia alleen een langzame overgang naar schonere energie beloofd door te investeren in schonere energie en door een einde te maken aan federale subsidies voor de productie van fossiele brandstoffen, niet door een nationaal “verbod” op fracking dat klimaatactivisten eisen.

Na het debat vertelde Biden aan verslaggevers dat werknemers in de olie- en gasindustrie hun baan niet zouden verliezen als hij president zou worden, en dat er nieuwe banen zouden worden gecreëerd door “alternatieven” in de energiesector.

“We schrappen de subsidies voor fossiele brandstoffen, maar we zijn nog lang niet af van fossiele brandstoffen”, zei Biden.

Biden zou de fossiele brandstofindustrie niet verpletteren, zoals Trump beweert (waarnemers beweren dat de fossiele brandstofindustrie zichzelf verplettert ). Biden zou echter volgens de BlueGreen Alliance, een coalitie van de grootste milieugroeperingen en vakbonden van het land, waarschijnlijk door de regering-Trump gedecimeerde regelgeving herstellen die banen zou kunnen creëren en vervuiling zou kunnen voorkomen.

Regelgeving uit het Obama-tijdperk bijvoorbeeld die olie- en gasproducenten verplichten om te voorkomen dat het klimaatverwarmende methaangas in de atmosfeer lekt, zouden 5.400 directe en indirecte banen hebben gecreëerd als de regering-Trump de regels niet had ingetrokken. Als Biden de verkiezingen wint en de regels volledig toepast, kunnen volgens de BlueGreen Alliance in de loop van een decennium tot 50.000 nieuwe banen worden gecreëerd.