De VS hebben het meest bewapende leger ter wereld. Het militaire budget is meer dan elf keer dat van Rusland en meer dan drie keer dat van China. Ze onderhouden ongeveer duizend militaire bases over de hele wereld, een aantal zeer grote in Europa. Dit stelt hen in staat om overal ter wereld militair in te grijpen of met behulp van hun geheime diensten regimewisselingen door te voeren, als dit in hun economische of strategische belangen opportuun lijkt. Dit is de afgelopen jaren gebeurd – veelal met verwijzing naar mensenrechten of het schenden van democratische normen – bijvoorbeeld in Chili, Afghanistan, Libië, Joegoslavië, Somalië, Ecuador, Bolivia, Colombia, Brazilië, Irak, Libanon, Soedan en Oekraïne.

Zo zijn er pogingen gedaan in Cuba, Nicaragua, Venezuela, Wit-Rusland en de voormalige Sovjetrepublieken. Noch de mensenrechten, noch het internationale recht werden gerespecteerd. Rusland en China staan ​​ook op de agenda van de megalomane, die een nucleaire oorlog niet zal schuwen.

Verwarring, crises en chaos, waar we ook kijken. In Venezuela, dat de grootste oliereserves ter wereld heeft, werd een marionet van de VS en de rijke Venezolaanse ballingen die in Miami woonden in positie gebracht als “interim-president” tegen de gekozen president Nicolás Maduro. Het land lijdt onder de wurgende sancties, die ook worden gesteund door EU-staten, waaronder Duitsland. Het feit dat de VS oorlogsschepen voor de kust van Venezuela stuurden (1) en een premie van 15 miljoen dollar op Maduro (2) plaatsten, leidde nauwelijks tot onenigheid onder westerse politici en de media. De president werd beschuldigd van betrokkenheid bij drugsovereenkomsten.

De ambassadeur van Colombia in de VS, Francisco Santos, zei: “Het is mijn taak om dingen tegen Venezuela uit te vinden” (3). In de nasleep van de Amerikaanse propaganda zien veel westerse politici en journalisten het zo. Hoe de Neue Zürcher Zeitung (NZZ), die in dit opzicht nauwelijks verschilt van andere toonaangevende media in Zwitserland en Duitsland, bericht over Venezuela, blijkt uit een systematisch onderzoek van Swiss Propaganda Research . Het zegt:

“De resultaten zijn duidelijk: de NZZ verspreidt in haar rapporten vooral propaganda van de conflictpartij VS / NAVO. Gastcommentaren en opinies weerspiegelen bijna consistent het standpunt van deze conflictpartij, terwijl propaganda zich uitsluitend aan de andere kant bevindt. De gebruikte bronnen van derden zijn onevenwichtig en soms niet verifieerbaar ” (4).

Dit geldt ook voor berichtgeving over de Oekraïense crisis en de Syrische oorlog.

Aangenomen kan worden dat alle drie de landen in het vizier van de VS zijn gekomen, voornamelijk vanwege hun grote strategische belang: Syrië als bondgenoot van Rusland aan de Middellandse Zee, Oekraïne als een overbruggingsland naar Oost-Europa en Venezuela als een potentiële ’toegangspoort’. voor Rusland en China in Zuid-Amerika.

Oekraïne werd in 2014 koelbloedig overgenomen door de VS ten koste van de bevolking als invloedsgebied; Daarentegen steunt de meerderheid van de Syriërs en Venezolanen hun legitieme regeringen omdat het, dankzij ongeschonden berichtgeving op televisie en internet, voor hen duidelijk is wat er zou gebeuren in het geval van een regimewisseling.

In Bolivia, het buurland van Venezuela, was president Evo Morales, die destijds hoog aangeschreven stond bij het grote publiek, niet in staat om regimeverandering in 2019 af te weren. Hij moest wijken voor de druk van een kliek die werd gesteund door de VS (5). Morales is de leider van de socialistische Boliviaanse partij Movimiento al Socialismo en de beweging voor de rechten van cocaboeren. Dat maakte hem tot een vijand van de Verenigde Staten.

In Brazilië, een andere buur van Venezuela, werd de charismatische president (2003-2011) Lula da Silva door corrupte politici en rechters beschuldigd van zwakke gronden en gevangengezet. Nadat de opvolger van Da Silva, Dilma Rousseff, die net als da Silva tot de linkse arbeiderspartij Partido dos Trabalhadores behoort, ook werd ontslagen wegens vermeende schendingen van het beheer van de staatsfinanciën, werd de VS-vriendelijke rechtsextremist Jair Messias Bolsonaro nam begin 2019 de regering over.

Ook in Colombia is al jaren onenigheid gezaaid en is er invloed uitgeoefend op de regering, die wordt bestreden door de sociaal-revolutionaire guerrillaorganisatie FARC (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia – Revolutionaire strijdkrachten van Colombia). In 2016 tekende de FARC, destijds de grootste Zuid-Amerikaanse guerrillabeweging, een staakt-het-vuren met de Colombiaanse regering en leverde haar wapens in. Maar de belofte om de ongeveer 7.000 overgebleven activisten in het maatschappelijk middenveld te integreren, werd verbroken. Veel FARC-leden werden vermoord en voormalige leiders hervatten de gewapende strijd.

Andere hotspots van Amerikaanse invloed

De VS richt zich ook op Hong Kong, Wit-Rusland, Myanmar en Jemen. In Hongkong kan niet worden uitgesloten dat de demonstraties die worden gesteund door westerse geheime diensten en “stoottroepen” bedoeld zijn om een afsplitsing van China te veroorzaken “en dus de vernietiging van de bepalingen waarover met Londen is onderhandeld” (6). Dat de CIA provocateurs inzet, is bekend sinds de demonstraties in Iran in 1953 tegen de toen progressieve premier Mohammad Mossadegh (7). Een van deze groepen, “Otpor!” Genaamd, ontstond in de jaren negentig uit een actiegroep in de oppositiebeweging in Belgrado tegen de regering-Milošević (8). Het is destabiliserend actief geweest in Egypte, Georgië en Oekraïne en wordt blijkbaar ook gebruikt in Venezuela, Hongkong en Wit-Rusland.

Omdat de provocateurs over het algemeen handelen met ontevreden buurtbewoners, zijn ze moeilijk te identificeren, zo bleek in augustus 2020 in Minsk (9). Miljoenen dollars stroomden via Polen en Litouwen naar pro-westerse media, niet-gouvernementele organisaties en denktanks; Studenten en andere intelligente, politiek actieve jongeren waren erbij betrokken. Een deel van het geld kwam van USAID (United States Agency for International Development) of van de Open Society Foundations van George Soros. Als de druk in dergelijke gevallen groot genoeg is, zal er onder het mom van “democratisering” een regimewisseling plaatsvinden in het belang van westerse actoren, zoals in 2014 in Oekraïne is gebeurd.

Kort na de staatsgreep in Kiev was het te voorzien dat het werk van buitenlandse geheime diensten, met name de CIA, in Wit-Rusland zou worden voortgezet met behulp van de kleurenrevolutiemethode. Parallellen zijn duidelijk. De Russische Social Engineering Agency (SEA), een denktank (10), schrijft op haar website:

“Er zijn de afgelopen twee decennia meer revoluties geweest dan in de hele twintigste eeuw. De methoden van informatieoorlogvoering, maar ook van protesten, worden voortdurend verbeterd. Tegelijkertijd is de programmering van de samenleving van het grootste belang geworden voor politieke belangen. In dit opzicht is social engineering het belangrijkste instrument van het buitenlands beleid van mondiale spelers geworden ” (11).

SEA benadrukt de strategisch belangrijke locatie van Wit-Rusland, dat grenst aan Litouwen, Letland, Polen en Oekraïne en een lange grens heeft met Rusland. Vanaf hier naar Moskou is het niet meer dan 500 km. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie bleef 80 procent van de productiemiddelen in gemeenschappelijk bezit en staat ze nog steeds onder staatscontrole. Het zijn “waardevolle objecten voor kapitalistische veroveraars” . Tegelijkertijd verklaarden ze de sterke politieke basis van president Alexander Loekasjenko. In dit opzicht was het politiegeweld tegen de demonstranten “niet alleen buitensporig, maar ook onnodig”, aldus de SEA. De verkiezingswinnaar Loekasjenko had zo veel Wit-Russische burgers tegen hem opgezet, wat in de kaart speelde van de “interventionisten”.

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov reageerde als volgt op de onrust in Wit-Rusland:

“We zijn bezorgd over de poging om de interne moeilijkheden waarmee Wit-Rusland, het Wit-Russische volk en de leiding nu worden geconfronteerd, uit te buiten om zich van buitenaf in deze gebeurtenissen en processen te mengen – niet alleen om in te grijpen, maar om de reden dat we Wit-Russen het bevel opleggen dat externe actoren beschouwen zichzelf als heilzaam. Niemand maakt er een geheim van dat we het hebben over geopolitiek, over de strijd om de post-Sovjetruimte. We zagen deze strijd in de vroege stadia van ontwikkeling na de val van de Sovjet-Unie. Het laatste voorbeeld is natuurlijk Oekraïne ” (12).

De onrust in de Oost-Aziatische Republiek Myanmar (voorheen Birma of Birma) gaat ook over geopolitiek. Het land grenst aan de Volksrepubliek China, waarmee het nauwe banden heeft, en is daarom van groot strategisch belang. De Chinezen krijgen via Myanmar toegang tot de Indische Oceaan, waar ze een basis onderhouden. Er is een losse militaire samenwerking die de VS afkeurt. In 2018 legden zij en de Europese Unie sancties op aan het Birmese leger wegens vermeende mensenrechtenschendingen.

In het noorden van Myanmar braken al in 2012 onrust uit. Lang smeulende botsingen tussen de moslim Rohingya’s en de overwegend boeddhistische bevolking leidden enerzijds tot terroristische aanslagen en anderzijds tot militaire operaties. De regering van Myanmar beschouwt de Rohingya’s, die daar Bengalen worden genoemd, als illegale immigranten uit Bangladesh en erkent hen niet als een van de 135 bevolkingsgroepen (13).

Militante Rohingya’s die niet onder een boeddhistische regering willen leven, eisen – gesteund door islamistische organisaties – hun eigen staat, waartegen de regering actie onderneemt. Nadat de botsingen in 2017 opnieuw escaleerden, waren ongeveer een miljoen Rohingya’s op de vlucht vanwege represailles en vervolging (14). Aangenomen mag worden dat ook hier onenigheid is gezaaid en separatistische inspanningen van buitenaf worden aangemoedigd om een ​​regeringswisseling te bewerkstelligen.

Een andere probleemplek is Jemen, waar sinds 2013 een burgeroorlog woedt en sinds 2015 een door Saudi geleide militaire interventie plaatsvindt, waaraan al duizenden zijn omgekomen. De Verenigde Arabische Emiraten, Egypte, Jordanië, Bahrein, Qatar (tot 2017), Koeweit, Senegal, Soedan, Marokko (tot 2019) en op de achtergrond Groot-Brittannië, Frankrijk en grotendeels de VS (15) zijn hierbij betrokken. . Tegenstanders zijn de zogenaamde Houthi-rebellen, een door Iran gesteunde sjiitische politieke beweging die het grootste deel van het land controleert, inclusief de hoofdstad Sanaa (16). Ze voeren oorlog tegen de extern gesteunde regering van de president en ex-generaal Abed Hadi, die sinds 2015 in ballingschap is in Saoedi-Arabië.

Tot 1990 was Jemen verdeeld in Noord-Jemen met de hoofdstad Sanaa en de Democratische Volksrepubliek Jemen met de hoofdstad Aden. De Volksrepubliek was socialistisch onder een marxistische eenheidspartij en werkte samen met de Sovjet-Unie. Een paar jaar na de eenwording verviel het strategisch belangrijke land bij de ingang van de Rode Zee tot het Suezkanaal (Britse kroonkolonie van 1937 tot 1967) in tribale veldslagen en chaos.

Sanaa, ooit wereldberoemd om zijn onvergelijkbare bouwcultuur, werd vanwege de vernietiging op de Rode Lijst van Werelderfgoed in gevaar geplaatst. Veel van de adobe torenhuizen, tot acht verdiepingen hoog en honderden jaren oud, zijn gebombardeerd. Honderdduizenden mensen zijn dakloos en ongeveer 20 miljoen mensen lopen het risico om te verhongeren (17).

Enerzijds is het conflict een oorlog bij volmacht tussen Saoedi-Arabië en Iran; anderzijds passen de VS en het Saoedische koninkrijk niet bij de politieke oriëntatie van de Huti’s, die worden gesteund door Hezbollah en van wapens worden voorzien door Iran, terwijl hun tegenstanders om de internationaal erkende president Hadi hun wapens uit Saoedi-Arabië te halen. Bovendien steunde Jemen Irak tijdens de Tweede Golfoorlog in 1990, wat een zeer negatieve impact had op de betrekkingen met Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten.

Aangenomen mag worden dat een regering die aanvaardbaar is voor de VS, Saoedi-Arabië en Israël weer aan de macht zal worden gebracht ten koste van meer dan een miljoen slachtoffers en vernietigde steden en dorpen.

In het kielzog van de VS heeft Duitsland de kant van de vluchteling Hadi gekozen en levert het wapens aan Saoedi-Arabië. Er zijn economische, maar ook ideologische redenen. Maar hoewel Duitsland herhaaldelijk een loyale vazal van de VS blijkt te zijn, blijft het niet ongemoeid als het gaat om het verdedigen van Amerikaanse economische of strategische belangen.

Bronnen en opmerkingen:

De schrijver en publicist Dr. jur. Wolfgang Bittner woont in Göttingen. In 2019 publiceerde hij de roman “The Homeland, the War and the Golden West” en het non-fictieboek “The New West-East Conflict – Staging a Crisis”. Zie ook: https://kenfm.de/im-gespraech-wolfgang-bittner/

(1) https://amerika21.de/2020/04/238760/usa-kriegsschiffe-venezuela
(2) www.stern.de/news/usa-setzen-kopfgeld-von-15-millionen-dollar-gegen-maduro -uit-9200064.html . Zie ook: www.nachdenkseiten.de/?p=60038
(3) Geciteerd als: https://deutsch.rt.com/ Amerika / 94937-kolumbiens-us-botschafter-dinge-erfinden-gegen-venezuela /
(4) Geciteerd als: https://swprs.org/die-nzz-studie/
(5) In oktober 2020 konden de VS en haar helpers niet voorkomen dat de econoom Luis Arce, een vertrouwelinge van Morales, werd verkozen tot president in Bolivia.
(6) www.world-economy.eu/nachrichten/detail/trump-zum-4-juli-2020-statt-independence-day-ausloeschung-der-geschichte/
(7) Mohammad Mossadegh (1882 tot 1967), Iraanse premier gekozen (1951 en 1952) ten tijde van de nationalisatie van de olieproductie- en verwerkingsfaciliteiten van de Anglo-Iranian Oil Company (AIOC). MI6 en de CIA ondernamen gerichte actie om hem omver te werpen, wat uiteindelijk lukte. Hierdoor werd een seculiere staat voorkomen en kreeg een internationaal consortium toegang tot de Iraanse oliereserves.
(8) www.rotfuchs.net/rotfuchs-lesen/operation-otpor.html
(9) Daarnaast: Wolfgang Bittner, The New West-East Conflict – Staging of a Crisis, Verlag zeitgeist, Höhr-Grenzhausen 2019, pagina 185 volgend .
(10) SEA is opgericht door Anton Dawydchenko uit Odessa, die in Moskou in politieke ballingschap leeft. In 2014 was hij een anti-Maidan-activist in Odessa, waar Oekraïense fascisten het vakbondsgebouw in brand staken; 42 mensen werden gedood – grotendeels genegeerd door westerse politici en de media.
(11) Geciteerd als: https://deutsch.rt.com/europa/105481-pantoffeln-revolution-regime-change-wei%C3%9Frussland-begonnen/
(12) Geciteerd als: https: //deutsch.rt. com / russia / 105761-lavrov-im-interview-zu-belarus-unrest-geopolitics-open-battle-for-post-soviet-space /
(13) Daarnaast: www.malteser-international.org/de/hilfe- weltweit / asien /bangladesch/wer-sind-die-rohingya.html
(14)www.faz.net/aktuell/politik/ausland/usa-wirft-myanmar-geplante-gewalt-gegen-rohingya-vor-15805313.html
(15) www.nachdenkseiten.de/?p=35614
(16) www.dw .com / de / yemenitische-miliz-who-are-die-huthis / a-50677090
(17) www.welthungerhilfe.de/aktuelles/gastbeitrag/2019/ Achtergrondanalyse-jemen-konflikt /