Indignatie redactie 
Meer dan 30 jaar probeert Amerika zijn status van enige supermacht te behouden. In plaats van het einde van de Koude Oorlog en een terugkeer naar multipolariteit te accepteren, heeft het geprobeerd alle andere landen in bedwang te houden, inclusief zijn zogenaamde bondgenoten. Amerika valt thuis uit elkaar; rampen en onrust zullen blijven toenemen totdat er in de VS echte verandering plaatsvinden en het gedroomde rijk niet meer bestaat.
De laatste tijd is er veel ophef over de dreigementen van Amerikaanse en NAVO-topfiguren over China. Ze dreigen China dat als het militaire hardware aan Rusland levert, de NAVO en haar bondgenoten China sancties zullen opleggen. Dit is nogal hypocriet gezien de miljarden aan militaire en andere hulp die de afgelopen tien jaar aan Oekraïne is gegeven of verkocht, te beginnen met de $ 5 miljard die Victoria Nuland in 2014 heeft uitgegeven om de demcratisch gekozen Oekraïense regering omver te werpen. Zonder de massale overdrachten van wapens en geld aan Oekraïne, laat staan de NAVO-expeditietroepen (beter bekend als huurlingen) zou de oorlog in Oekraïne al lang geleden voorbij zijn en misschien zelfs nooit hebben plaatsgevonden. Bovendien hebben Amerika, evenals andere NAVO-leden, wapens over de hele wereld verkocht en zijn ze betrokken geweest bij tal van conflicten.
Zoals we in eerdere artikelen hebben geschreven is de zogenaamde Rules-Based Order gewoon het Amerikaanse imperium. De Verenigde Staten hebben geprobeerd naleving door andere naties af te dwingen door middel van bedreigingen en steekpenningen, terwijl het deed alsof het om internationaal recht, internationale vrede en collectieve veiligheid ging. Naties die de status van Amerikaanse vazalstaat accepteren ontvangen bepaalde voordelen en privileges, terwijl andere naties die weigeren, en dan niet alleen tegenstanders, flink worden tegengewerkt. Staatssoevereiniteit is de vijand van de Amerikaanse hegemonie.
Terwijl het Amerikaanse imperium beweert te staan voor “liberale democratie”, betekent dat het accepteren van de waarden en regels zoals opgelegd door de leiding van het Amerikaanse imperium, zonder de voorkeur te geven aan liberale economie of democratische verkiezingen. Alleen wanneer de verkiezingsuitslagen in andere landen in overeenstemming zijn met de Amerikaanse imperiale waarden, accepteert het Rijk het land als een liberale democratie. Decennia lang maakte het niet uit dat een heerser een dictator was, zolang hij maar de Amerikaanse dictator was en Amerikaanse bedrijven toegang gaf om zijn land uit te buiten.
China is één van ’s werelds grootste economieën geworden, grotendeels doordat de VS zoveel van hun productie en technologie naar China hebben overgebracht. China heeft ook voortgebouwd op de overdrachten en ontwikkelt nu geavanceerde technologie op bepaalde gebieden. China heeft zijn eigen problemen en in de ogen van critici sluit de centrale communistische partij meer aan bij de praktijk van het Italiaanse fascisme dan bij het communisme, maar dat is haar eigen probleem. Om de haverklap zijn er in de VS stemmen die oproepen tot regimeverandering in China en beweren dat het enige slechte aan China vandaag de dag zijn leiderschap is. Dit hangt samen met het normale Neocon-denken dat Amerika het recht heeft om de leiders van andere landen te bepalen en de plicht om de verandering met alle mogelijke middelen af te dwingen.
De VS doen dit al heel lang. Toen Woodrow Wilson voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog Amerikaanse troepen onder leiding van generaal Pershing naar Mexico stuurde, met een jonge Patton, zei hij: “Ik ga ze leren om goede mannen te kiezen.” Dit is vooral ironisch gezien de neiging van de VS om over de hele wereld met name slechte leiders in te zetten die bereid zijn om de bevelen van Amerika uit te voeren.
Om weer op China terug te komen: op een gegeven moment zullen China en de rest van de BRICS-landen en hun bondgenoten het sanctieregime (moeten) terugdringen. Het is een grote drempel geweest voor zoveel landen in het Globale Zuiden om Rusland te helpen bij het omzeilen van sancties, vooral voor landen die eerder andere landen niet hielpen om Amerikaanse sancties te omzeilen. Het zou echter iets heel anders zijn voor China en andere landen om in natura te reageren en westerse landen te bestraffen voor het leveren van wapens aan één kant in een militair conflict.
Op dit moment is China de belangrijkste handelspartner geworden voor veel landen over de hele wereld, waarbij het Europese landen, Amerika en Japan (vanwege hun internationale opstelling) aan de kant schuift. Veel van de landen van het Globale Zuiden zijn importbronnen van belangrijke natuurlijke hulpbronnen die nodig zijn voor de westerse grote Groene Droom. Maar diezelfde landen hebben een lange geschiedenis van voorzichtig kijken naar de NAVO – de Europese landen zijn immers hun voormalige koloniale meesters. En Amerika heeft met grote vijandigheid gehandeld tegen veel van deze landen, vaak gebruikmakend van zogenaamd internationale instrumenten zoals het IMF en de Wereldbank om de economieën van die landen te ontwrichten en opgelegde schade toe te brengen. Amerika heeft in het verleden wel geholpen het kolonialisme te bestrijden, maar Amerika verloor het punt van antikolonialisme toen het besloot voormalige koloniën te behandelen als vazalstaten van het Amerikaanse rijk. Overigens: zo beschouwt Washington ook nog de Europese landen.
Wat als deze landen zich zouden verenigen en NAVO-landen zouden gaan bestraffen voor hun betrokkenheid bij Oekraïne? Ze kunnen hiervoor zelfs dezelfde rechtvaardigingen gebruiken als de NAVO, bewerend dat de NAVO Oekraïne heeft ontwricht met haar geld, wapens en interventies, wat heeft geleid tot de oorlog in Oekraïne.
Deze landen hebben een hekel aan door de VS opgelegde sancties. En elke dictator over de hele wereld is bang dat zijn geroofde rijkdom in beslag zal worden genomen, gezien het precedent van anti-Russische sancties en inbeslagname van activa. Nu hebben ze een militaire “kampioen” in Rusland en een economische kampioen in China. Rusland was Frankrijk en anderen in Afrika al aan het verdringen. Ze hebben de Amerikaanse sancties tegen Cuba lange tijd als immoreel en illegaal beschouwd.
Ooit werd het leveren van wapens aan strijders gezien als een schending van de neutraliteit. De Amerikaanse president Jefferson kreeg zijn embargowet om Amerika buiten Europese conflicten te houden. Het werd ook gezien als slepende conflicten, die zonder hulp van buiten snel voorbij zouden kunnen zijn. Als China besluit dat het niet aan Rusland zal leveren, zou het de hoogste positie kunnen innemen en alle naties kunnen oproepen om zich terug te trekken uit het conflict tussen Rusland en Oekraïne, en verklaren dat het zal beginnen met het opleggen van sancties aan landen die Oekraïne steunen.
Washington denkt niet eens dat zoiets mogelijk is, maar de tijden veranderen en op een gegeven moment zal Washington zijn dictaten aan de wereld moeten loslaten. Het is één ding voor de VS om te zeggen dat Amerikaanse goederen niet ergens anders verkocht kunnen worden. Het is iets heel anders voor de VS om hun wil aan de wereld op te leggen en andere landen te dwingen te handelen zoals zij dat willen.
Washington gedraagt zich tegenover de rest van de wereld op ongeveer dezelfde manier als het in eigen land tegenover de staten handelt. Er is beperkte redelijkheid en compromis. Er zijn meestal alleen Amerikaanse bevelen en mandaten die de doelen dienen van het Amerikaanse imperium en de elite die er de lakens uitdeelt.
China is niet bang geweest om wraak te nemen op Amerikaanse acties. Als China besluit om voorraden naar Rusland te sturen, zal het dat doen in de wetenschap dat de NAVO sancties tegen China zal uitvaardigen. China moet terugslaan met eigen sancties. Zelfs als dat niet het geval is, hebben westerse anti-Russische sancties het Westen meer pijn gedaan dan Rusland en zullen anti-Chinese sancties het Westen waarschijnlijk meer pijn doen dan China.
Meer dan 30 jaar probeert Amerika zijn status van enige supermacht te behouden. In plaats van het einde van de Koude Oorlog en een terugkeer naar multipolariteit te accepteren, heeft het geprobeerd alle andere landen in bedwang te houden, inclusief zijn zogenaamde bondgenoten. Amerika valt thuis uit elkaar; rampen en onrust zullen blijven toenemen totdat er in de VS echte verandering plaatsvinden en het gedroomde rijk niet meer bestaat.
