Sinds Donald Trump tot president werd gekozen , evolueerde het begrip van de New York Times van de ‘Deep State’ van een totale ontkenning van zijn bestaan naar een volledige goedkeuring van zijn antidemocratische operaties.
16 februari 2017 – As Leaks Multiply, Fears of a ‘Deep State’ in America
Een golf van lekken van overheidsfunctionarissen heeft de Trump-regering in de war gebracht, waardoor sommigen vergelijkingen hebben gemaakt met landen zoals Egypte, Turkije en Pakistan, waar schaduwrijke netwerken binnen de overheidsbureaucratieën, vaak ‘diepe staten’ genoemd, verkozen regeringen ondermijnen en dwingen.
Dus zien de Verenigde Staten de opkomst van hun eigen diepe staat?
Experts zeggen niet helemaal, maar de echo’s zijn echt – en verontrustend.
6 maart 2017 – Rumblings van een ‘Deep State’ die Trump ondermijnen? Het was ooit een buitenlands concept
Het concept van een ‘diepe staat’ – een schimmig netwerk van agentschappen of militaire functionarissen die in het geheim samenspannen om het overheidsbeleid te beïnvloeden – wordt vaker gebruikt om landen als Egypte, Turkije en Pakistan te beschrijven, waar autoritaire elementen samenkomen om democratisch gekozen leiders te ondermijnen. Maar binnen de Westvleugel zien Mr. Trump en zijn innerlijke cirkel, met name zijn belangrijkste strateeg, Stephen K. Bannon, de invloed van dergelijke krachten op het werk in de Verenigde Staten, in wezen bewerend dat hun eigen regering van binnenuit wordt ondermijnd.
Het is een buitengewone stelling voor een zittende president om te maken.
10 maart 2017 – Wat gebeurt er als je vecht tegen een ‘Deep State’ die niet bestaat
Amerikaanse instellingen lijken niet op de machtige diepe staten van landen als Egypte of Pakistan, zeggen experts. Individuele lekken, waarvan een aantal afkomstig is van het eigen team van president Trump, vormen evenmin een samenzwering.
De diagnose van een ‘diepe staat’, zeggen die experts, heeft het probleem achterstevoren.
…
Hoewel de heer Trump de uitdrukking niet publiekelijk heeft gebruikt , hebben bondgenoten en sympathieke nieuwsmedia outlets ‘diepe staat’ herbestemd van zijn formele betekenis – een netwerk van civiele en militaire functionarissen die democratisch gekozen regeringen controleren of ondermijnen – tot een pejaratief bedoeld om te beschuldigen ambtenaren van onwettigheid en politieke animus.
5 september 2018 – Ik maak deel uit van het verzet binnen de Trump-regering
In Rusland bijvoorbeeld was de president terughoudend om zoveel spionnen van Mr. Poetin te verdrijven als straf voor de vergiftiging van een voormalige Russische spion in Groot-Brittannië. Hij klaagde wekenlang over hogere stafleden die hem in een verdere confrontatie met Rusland lieten boksen, en hij uitte frustratie dat de Verenigde Staten sancties bleven opleggen aan het land voor zijn kwaadaardige gedrag. Maar zijn nationale veiligheidsteam wist beter – dergelijke acties moesten worden ondernomen om Moskou verantwoordelijk te houden.
Dit is niet het werk van de zogenaamde diepe staat. Het is het werk van de stabiele toestand.
18 december 2018 – De schuld geven aan de Deep State: ambtenaren die worden beschuldigd van wangedrag, nemen de reactie van Trump aan
President Trump heeft lang geprobeerd zijn juridische problemen weg te verklaren toen het werk van een ‘diepe staat’ van Obama-aanhangers zich verschanste in de wetshandhavings- en nationale veiligheidsbureaus die er net op uit zijn hem te pakken te krijgen. Nu stellen onderofficieren en anderen die van wangedrag worden beschuldigd dat dezelfde vermeende troepen hen ook illegaal aanvallen.
6 oktober 2019 – Verbinding van Italië met het Rusland-onderzoek, verklaard
President Trump en enkele van zijn bondgenoten hebben zonder bewijs beweerd dat een kliek van Amerikaanse functionarissen – de zogenaamde diepe staat – een brede operatie is begonnen om de campagne van de heer Trump te dwarsbomen. De complottheorie blijft niet onderbouwd , …
20 oktober 2019 – Ze zijn niet het verzet. Ze zijn geen cabal. Het zijn ambtenaren.
President Trump heeft gelijk: de diepe toestand is springlevend. Maar het is niet de sinistere, antidemocratische kliek van zijn koortsdromen. Het is eerder een verzameling patriottische ambtenaren – carrièrediplomaten, wetenschappers, inlichtingenofficieren en anderen – die, vanuit de ingewanden van deze corrupte en corrupte regering, op de een of andere manier hebben herinnerd dat het hun taak is om de belangen te beschermen, niet van een bepaalde leider, maar van het Amerikaanse volk.
23 oktober 2019 – Trump’s War on the ‘Deep State’ keert zich tegen hem
[O] ver de laatste drie weken is de diepe staat uit de schaduwen tevoorschijn gekomen in de vorm van echte levende regeringsfunctionarissen, verleden en heden, die een poging van het Witte Huis om de samenwerking met onderzoekers van beschuldigingen van het Huis te blokkeren tartten en bewijs leverden dat grotendeels achter de nog steeds anonieme klokkenluider op.
26 oktober 2019 – De ‘Deep State’ bestaat om tegen mensen te vechten zoals Trump
De president en zijn bondgenoten hebben woedend gereageerd. Die verdomde getuigenissen maken deel uit van een politieke vendetta door bureaucraten van ‘Never Trumper’, leden van een ‘diepe staat’ die eropuit zijn de wil van het volk te ondermijnen, stellen ze.
Maar wat is deze ‘diepe staat’? Het ambtenarenapparaat is verre van een instrument voor politieke corruptie, maar een tegengif voor het soort corruptie en zelfafhandeling dat deze regering lijkt te plagen.
Deze ontwikkeling is verontrustend. Als de diepe staat zijn eigen beleid mag maken tegen de wil van de gekozen functionarissen, waarom zouden we dan de moeite nemen om verkiezingen te houden?
De Democraten zijn dom om dit toe te juichen en deze regelingen nog verder te bevorderen. Ze zullen waarschijnlijk het presidentschap terugwinnen in 2024. Wat zullen ze doen als alle functionarissen van Trump tegen die tijd geïnstalleerd zullen zijn om hun beleid te ruïneren?