Het Oxford COVID-19-vaccin die ons kabinet heeft gekocht : wat we weten over de veiligheid en werkzaamheid
Indignatie redactie
5 min. lezen
FOTO DE ARCHIVO. Una empleada trabaja en el Centro de Referencia para Inmunobiológicos Especiales (CRIE) de la Universidad Federal de Sao Paulo (Unifesp), donde se realizan los ensayos de la vacuna contra el coronavirus de la Universidad de Oxford-AstraZeneca, en Sao Paulo, Brasil. 24 de junio de 2020. REUTERS/Amanda Perobelli
Indien goedgekeurd voor gebruik, zal het vaccin dat is ontwikkeld door het consortium onder leiding van de Universiteit van Oxford en het farmaceutische bedrijf AstraZeneca waarschijnlijk een van de eersten zijn die wordt gedistribueerd voor profylaxe tegen COVID-19.
Maar weten we of het veilig is, welke bijwerkingen het kan veroorzaken en, als het effectief is, hoe het ons zal beschermen?
Laten we bij het begin beginnen. Het ChAdOx1 nCoV-19-vaccin, ontwikkeld door de Universiteit van Oxford, bestaat uit virussen die chimpansees aantasten en zijn gemodificeerd om op SARS-CoV-2 te lijken (ze hebben een component van hun envelop, het S-eiwit). Dus wanneer dit vaccin in ons lichaam wordt geïnoculeerd, reageert het immuunsysteem alsof het het coronavirus is, alleen zonder het minste risico om de ziekte te ontwikkelen.
De tactiek is niet nieuw: veel van de vaccins die we in onze kinderjaren krijgen, werken op dezelfde manier. Het resultaat is dat het lichaam zich zo voorbereidt dat, als we de infectie oplopen, het de ziekte niet voortbrengt. Of in ieder geval, als er enig effect is, laat het dan zo gering mogelijk zijn. Om het anders te zeggen, we “stellen” u voor aan SARS-CoV-2, zodat het geen volslagen vreemde voor u is.
Met vaccinatie slagen we er niet alleen in om de ziekte te vermijden, maar we dragen ook samen bij zodat het virus niet wordt overgedragen. We beschermen onszelf en we beschermen anderen. Een duidelijk voorbeeld dat de strategie werkt, is te vinden in de recente uitroeiing van polio in Afrika .
Veiligheid en werkzaamheid bij proefdieren
Voordat menselijke proeven worden gestart, omvat de preklinische fase verplicht het vaccin te testen bij niet-menselijke primaten, meestal makaken. Ze zijn het beste model omdat hun immuunsysteem erg lijkt op dat van ons en ze op dezelfde manier aan de infectie lijden. Bovendien worden ze, eenmaal gevaccineerd, opzettelijk geïnfecteerd om te analyseren of het vaccin werkt.
De Oxford-onderzoekers vonden antistoffen tegen SARS-CoV-2 twee weken na het inoculeren van de dieren met het vaccin en werden niet gevonden bij degenen die het niet hadden gekregen, die als controles werden gebruikt. De dieren die dubbele doses hadden gekregen, hadden meer antistoffen en zagen in geen van beide groepen bijwerkingen, maar ook een toename van interferon als teken van een goede cellulaire immuunrespons (T-cellen). Deze effecten zijn bedoeld om te bereiken met een vaccin.
Nadat ze echter waren geïnfecteerd met SARS-CoV-2, hadden alle dieren virussen in de luchtwegen, hoewel geen van hen leed aan longontsteking (volgens de analyse van hun longen) of ziekten in andere organen.
De conclusie was dat het vaccin veilig lijkt, zonder nadelige effecten, maar het verhinderde de verspreiding van het virus bij de dieren niet (ze raakten besmet en konden het overdragen), hoewel het de ziekte aanzienlijk verminderde.
Maar werkt het bij mensen?
De resultaten van de eerste onderzoeken bij mensen (fasen I en II) zijn onlangs gepubliceerd . In de onderzoeken werden 543 gezonde mensen (18 tot 55 jaar oud) geïnjecteerd met het SARS-CoV-2-vaccin en 534 mensen met een ander vaccin (meningokokken, dat een andere ziekte veroorzaakt). Waarom meningokokken? Omdat het vergelijken van resultaten met iets dat bekend en bewezen is, zeer waardevolle informatie oplevert om nieuwe behandelingen te testen.
Vervolgens werd het gehalte aan antilichamen in het bloed van de gevaccineerde individuen 28 dagen na vaccinatie geanalyseerd met serologische tests (ELISA). Wat werd gedetecteerd, was een duidelijke toename van antilichamen vanaf het niveau vóór vaccinatie. Toen een tweede dosis werd geïnjecteerd, bleef het niveau van antilichamen stijgen en werd ook vastgesteld dat ze reageerden tegen het SARS-CoV-2-virus (neutraliseerden het). Geheugenlymfocyten (rijpe T-cellen) bleken ook na 14 dagen toe te nemen, zoals bij apen.
En hoe zit het met uw veiligheid?
Om reacties op het vaccin te analyseren, kreeg een deel van de individuen vóór vaccinatie paracetamol toegediend. De waargenomen symptomen die in de afbeelding worden beschreven, zijn de gebruikelijke die worden getoond door de meeste andere vaccins waarvan is aangetoond dat ze veilig zijn voor een groot aantal ziekten.
De maximale intensiteit van de symptomen manifesteerde zich een dag na vaccinatie. En ze verdwenen volledig vóór 7 dagen. Hoewel sommige reacties ernstige kenmerken vertoonden, was ziekenhuisopname in geen geval nodig. Wat betreft de tweede dosis, het had ook enig effect, maar altijd milder.
De volledige opvolging van de gezondheid van de deelnemers duurt een jaar. Dit is een van de redenen waarom het tijd kost om een vaccin of geneesmiddel volledig goedgekeurd te krijgen: om de veiligheid en werkzaamheid van het vaccin op lange termijn te controleren.
Maar er is nog steeds …
De onderzoekers merken op dat er meer tests nodig zijn met meer mensen met verschillende kenmerken van leeftijd (kinderen en ouderen), gezondheid, enz. voordat u zeker weet dat het vaccin effectief is. In feite is de volgende fase al in voorbereiding, waaronder de vaccinatie van duizenden individuen in Brazilië, Zuid-Afrika en het Verenigd Koninkrijk.
Waarom in die landen? Omdat vaccinatie in regio’s waar het momenteel gemakkelijker is om de ziekte op te lopen, het mogelijk zal maken de nodige gegevens te verkrijgen om het experiment te voltooien. De resultaten en conclusies van deze onderzoeken zullen bepalen of het vaccin zal worden gebruikt voor de profylaxe van COVID-19.
Transparantie en waarachtigheid
Wat onbetwistbaar lijkt, is dat publicatie in wetenschappelijke tijdschriften over de ontwikkeling van medicijnen en vaccins een essentiële vereiste is. Vooral omdat het impliceert dat deze resultaten nauwgezet worden beoordeeld door andere onderzoekers om elke mislukking of weglating op te sporen, waardoor het niveau van waarheidsgetrouwheid wordt verleend dat kenmerkend is voor de vooruitgang van de wetenschap.
De huidige gezondheidscrisis maakt het mogelijk om de ins en outs van elk nieuw vaccinonderzoek aan de hele wereld bekend te maken om er een criterium over te krijgen. De samenleving is plotseling geïnteresseerd geraakt in wetenschappelijke onderwerpen die ze een paar maanden geleden niet begreep, zoals de werking van het immuunsysteem.
Opgemerkt moet worden dat dit positief en uitzonderlijk is. Bovendien is het een zeer belangrijke stap vooruit om wetenschappelijk onderzoek dichter bij de hele samenleving te brengen, tot wie het gericht is. In zaken die net zo belangrijk zijn als gezondheid, en met name vaccins, moet u weten hoe ze werken en hoe veilig ze zijn. Een van de verantwoordelijkheden van wetenschappers is dat deze informatie de hele samenleving bereikt, zodat de irrationele angst voor vaccins geen terrein wint.
Zolang de vaccin industrie NIET de verantwoordelijkheid durft te nemen voor de bijwerkingen, en ieder vaccin heeft die, kunnen ze praten zoveel ze willen over veiligheid.
Als ze zeker zijn van hun product geven ze die garantie wel.
De vaccin industrie is de ENIGE industrie ter wereld die GEEN garantie hoeft te geven op hun producten en dan gaat het ook nog eens over mensenlevens.
Ik ben geen proefkonijn en zal dat ook nooit worden, zelfs als ze het klaar krijgen om dat vaccin te verplichten, iets wat totaal tegen de Neurenberg Conferentie ingaat. Experimenten op mensen want dat zijn het, zijn strikt verboden als er geen specifieke toestemming gegeven word.