Het plutocratische circus van Trump is geopend

Trump – Amerika, land of the free and home of the brave, of, zoals we het nu kennen, het land van miljardairs en thuis van hun privé-leengoederen. De nieuwe president Donald Trump zit dan eindelijk in het Oval Office en neemt een waar Superteam van Oligarchen mee, behalve dat hun superkrachten belastingontduiking, hebzucht van bedrijven en het ontmantelen van wat er nog over is van de federale overheid omvatten.

Trumps eerste stunt, al aangekondigd voordat hij in het Oval Office zat, was de oprichting van het “Department of Government Efficiency” (DOGE) – een acroniem dat net zo belachelijk is als de premisse zelf. Dit is geen officieel agentschap – dat zou lastige dingen vereisen zoals toezicht door het Amerikaanse Congres. In plaats daarvan is DOGE een denktank van miljardairs onder leiding van Elon Musk en Vivek Ramaswamy, twee mannen die zo karikaturaal schurkachtig zijn dat ze getekend hadden kunnen zijn door een ontevreden Warner Bros.-animator.

Hun missie? De federale overheid uithollen onder het mom van het terugdringen van “verspilling”. Nou is er niets mis mee op ministeries en organisaties onder de microscoop te leggen, maar voor de regering Trump betekent het: vaarwel regelgeving, hallo vrijheid voor alle bedrijven.

Trumps kabinet is een miljardairsbonanza, met namen als Musk, wiens netto vermogen van $ 320 miljard hem de rijkste man ter wereld maakt, en Ramaswamy, een biotechmagnaat van $ 1,1 miljard. De minister van Financiën Scott Bessent, voormalig vermogensbeheerder voor George Soros, voegt een vleugje ironie toe, terwijl Linda McMahon van het WWE-faam haar fortuin van $ 2,5 miljard naar het ministerie van Onderwijs brengt, een ministerie dat zij en haar bondgenoten volledig willen opheffen.

Doug Burgum, een softwaremagnaat van $ 1,1 miljard die minister van Binnenlandse Zaken is geworden, sluit zich aan bij de gelederen; Howard Lutnick, een Wall Street-veteraan van $ 1 miljard die Commerce runt; en Steve Witkoff, een vastgoedmagnaat van $ 500 miljoen die zich nu bezighoudt met ‘diplomatie’ in het Midden-Oosten. Samen overtreft hun gezamenlijke vermogen van $ 340 miljard het bbp van 169 landen, wat bewijst dat in Trumps Amerika de rijken niet alleen winnen, maar de show runnen.

Daarover straks meer.

Gaza

Het voorstel van president Donald Trump dinsdag dat de Verenigde Staten het beheer over Gaza over zouden moeten nemen – terwijl hij zijn aanbeveling om de bevolking van de strook te verplaatsen naar andere Arabische landen verdubbelde – was een adembenemend en verwarrend voorstel. Trumps ideeën, hoe fantastisch ook, zouden het kaartspel compleet omgooien. Hoe hij precies van plan is dat de VS het beheer over het gebied overneemt en het “magnifiek” herbouwt, is onduidelijk. Nog onduidelijker: wie zou er precies profiteren van dit dubieus uitgedachte plan?

Hamas duidelijk niet, wat een reden zou kunnen zijn waarom de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die in Washington, DC was om Trump te ontmoeten, aan boord zou stappen: de directe betrokkenheid van de VS in Gaza zou de machtsgreep van de terroristische groepering daar ernstig compliceren. Maar wil Trump echt dat, laten we zeggen, Amerikaanse mariniers tegen Hamas vechten? Dat is niet waarschijnlijk; hij rekent er misschien op dat andere Arabische landen zich ermee bemoeien en Hamas onder druk zetten om opzij te stappen en misschien ballingschap te accepteren.

En duidelijk niet die Palestijnse burgers die liever in hun eigen huis blijven. “Het Gaza-gedoe heeft nooit gewerkt,” zei Trump op een persconferentie, dinsdag. “Als we het juiste stuk land, stukken land, konden vinden en er echt mooie plekken voor konden bouwen… Dat zou veel beter zijn dan teruggaan.” Trump noemde Gaza “een slooplocatie” en bood aan om “een prachtig gebied… met vrede en harmonie” te bouwen terwijl de Palestijnen moeten verhuizen naar “andere landen met humanitaire harten.”

Hij voegde er aan toe: “Je moet leren van de geschiedenis. Je kunt niet steeds dezelfde fout blijven maken. Gaza is een hellegat.” (“Ons thuisland is ons thuisland, als een deel ervan wordt vernietigd, de Gazastrook, heeft het Palestijnse volk de keuze gemaakt om ernaar terug te keren,” zei de Palestijnse gezant bij de VN, Riyad Mansour.)

Misschien zou Netanyahu er baat bij hebben, samen met Israëlisch extreemrechts dat zijn coalitie dreigt ten val te brengen. Een Amerikaanse overname van Gaza — hoe die ook uitgevoerd zou worden — zou Netanyahu in staat stellen om een ​​aantal van de meest pijnlijke binnenlandse gevolgen van het voortzetten van de oorlog af te wenden, mocht het huidige staakt-het-vuren mislukken — zoals de toenemende tol van langdurige periodes voor reservisten — terwijl hij nog steeds werkt aan zijn doel om Hamas uit de strook te verdrijven.

Laten we dus even de gigantische vraag of deze ideeën ook maar enigszins uitvoerbaar zijn terzijde schuiven en ons afvragen: is Trumps voorstel een slimme en praktische meesterzet? Of is het een gevaarlijk provocerende complicatie die extreemrechtse fantasieën over de Palestijnen die uit het Heilige Land verdwijnen, aanwakkert?

Netanyahu beschreef het als “out of the box … het soort denken dat het Midden-Oosten zal hervormen en vrede zal brengen.” Maar de Arabische landen die Trump nodig zou hebben als partners om een ​​Amerikaanse overname van Gaza en massale hervestiging van de bevolking van de strook te bewerkstelligen, waaronder Egypte en Jordanië, hebben het laatste idee ronduit verworpen.

Trump heeft niet helemaal ongelijk als hij zegt dat Gaza onbewoonbaar is. Zelfs vóór de huidige oorlog waren de omstandigheden in de strook al verschrikkelijk. Onder Hamas-heerschappij is de bevolking verarmd. Nu, na meer dan een jaar van Israëlische bombardementen (met Amerikaans wapentuig – hoezo hellegat?), is de verwoesting in de kleine strook land verbijsterend. Volgens sommige schattingen — niet alleen die van Trump — zijn de meeste gebouwen in Gaza ernstig beschadigd. Het idee om helemaal opnieuw op te bouwen, vooral nu Hamas nog steeds de macht heeft, lijkt bijna onmogelijk.

Maar Palestijnen uit Gaza verdrijven zou een daad van etnische zuivering zijn, en een oorlogsmisdaad volgens het internationaal recht. Geen enkel Arabisch land zou meewerken, en de internationale terugslag zou ernstig zijn.

Laten we meteen onze gedachtenkronkel duidelijk maken: Donald Trump wil Gaza niet. Hij wil het niet besturen. Hij wil het niet ‘herbouwen’. Hij wil het niet veranderen in het volgende Dubai of Monte Carlo. Het idee dat Trump de logistieke, financiële en geopolitieke nachtmerrie van het bezitten van Gaza op zich neemt, is net zo absurd als het klinkt. Dit is de man die niet eens een casino in Atlantic City draaiende kon houden.

Maar dat is niet waar het om gaat, toch? Want als je aandacht hebt besteed aan Trumps beproefde trukendoos, weet je het al: hij doet niet aan beleid, hij doet aan spektakel. Hij lost geen problemen op, hij verkoopt problemen, zolang ze hem maar ten goede komen, zijn vijanden afleiden en hij laat iemand anders de rotzooi opruimen.

Waarom zou hij dan in hemelsnaam voorstellen om Gaza over te nemen?  Het antwoord, zoals altijd bij Trump, ligt niet in wat hij zegt, maar in waar hij wil dat je van wegkijkt – en, belangrijker nog, in met wie hij echt praat. En in dit geval is die iemand niet het Amerikaanse publiek.

Het zijn de ‘vijanden’ van de VS (in eerste instantie Iran) en zijn rijke vrienden. We beginnen eerst met Iran.

Israël en Iran

Weet u nog toen Trump de hele week doorging met tieren over Mexico en Canada die zijn land “oplichtten” in handelsovereenkomsten, en luide, lelijke headlines opriep over NAFTA als de “slechtste deal in de geschiedenis”? Dat ging niet over Mexico of Canada. Het ging over China. De echte zet was het opleggen van tarieven aan Beijing zonder dat iemand, inclusief Beijing, er echt aandacht aan besteedde; maar in plaats van Wall Street de tijd te geven om in paniek te raken of zijn Republikeinse bondgenoten de tijd te geven om hem ervan af te brengen, maakte hij Mexico en Canada tot boeman.

Tegen de tijd dat de hamer op China viel, was niemand bereid hem te stoppen. Nettoresultaat: China’s enige zet was om terug te slaan met $ 20 miljard aan eigen tariefheffingen – tegenover de $ 450 miljard aan tariefheffingen die Amerika op China heeft in een sfeer waarin China het zich niet kan veroorloven om die kosten door te berekenen aan consumenten.

Dat is wat er hier gebeurt. Het idee dat de VS Gaza zou overnemen, is op het eerste gezicht lachwekkend. Logistiek gezien onmogelijk: Israël gaat Gaza niet aan Amerika overdragen.
Politiek gezien zelfmoord: het Congres zou het niet financieren, het Pentagon zou het niet handhaven en zelfs Trumps eigen achterban zou zich verzetten tegen het idee om 2,2 miljoen Palestijnen in de watten te leggen.
Strategisch belachelijk: de VS kan nauwelijks hulppakketten naar Oekraïne beheren zonder een volledige binnenlandse meltdown. En toch moeten we geloven dat Trump Amerikaans Gaza wil vestigen?

Geen schijn van kans. Iran is hier het echte doelwit.

Dus als Trump weet dat dit onmogelijk is – en dat weet hij – waarom zegt hij het dan überhaupt? Omdat Iran luistert.

Als er één ding is dat Trump echt begrijpt over buitenlands beleid, is het wel dat het Midden-Oosten niet om ideologie draait, maar om invloed. En op dit moment loopt de invloed van Iran in Gaza via Hamas. Hamas is Irans voet tussen de deur, hun manier om Israël uit balans te houden, hun instrument om de VS af te leiden van grotere regionale gevechten.

Het echte doel van Trump: Iran en het Congres onder druk zetten.

Laten we nu even uitzoomen. Wat heeft Trump eigenlijk nodig? Hij moet Iran verzwakken zonder Amerikaanse troepen in een nieuwe, eeuwigdurende oorlog te sturen. Hij moet geld vrijmaken voor de wederopbouw van Gaza, zonder dat zijn extreemrechtse achterban schreeuwt over ‘buitenlandse hulp’. En hij moet de regie over het verhaal voeren, zodat hij, en niemand anders, gezien wordt als degene die de toekomst van het Midden-Oosten vormgeeft. Dushoe speelt hij het spel?

Hij doet een belachelijk voorstel (“Laten we Gaza innemen!”) → Iedereen flipt. Israël, de Palestijnen, het Congres, de pers. Iran raakt in paniek, begint overhaaste beslissingen te nemen → Misschien pushen ze Hamas harder, misschien schalen ze terug. Hoe dan ook, ze reageren—wat betekent dat Trump het tempo van het spel controleert.

Het Congres, dat wanhopig probeert de chaos die Trump zou kunnen veroorzaken te voorkómen, vindt plotseling geld om de wederopbouw van Gaza te financieren. Alleen wordt het nu gepresenteerd als ‘veiligheidsstabilisatie’ in plaats van alleen buitenlandse hulp. Trump brengt het gesprek stilletjes weer terug naar de oorlog van Israël tegen Hamas, nu Iran verzwakt is, zijn achterban afgeleid is en de Democraten gedwongen worden de schade te beperken en te bepalen hoe ze op zijn bluf moeten reageren.

Zo werkt Trump.

De grote oplichterij: afleiden, verdelen, domineren. Denk aan alle grote Trump-stunts die we de afgelopen jaren hebben gezien. Het moslimverbod. De grensmuur. De handelsoorlogen. De NAVO-dreigingen. De “fire and fury” met Noord-Korea. Het patroon is iedere keer hetzelfde. Zeg iets extreems. Kijk hoe iedereen instort. Gebruik de chaos om de situatie in het voordeel te manipuleren. Deze keer is dezelfde formule van toepassing.

Hij neemt Gaza niet over. Hij verandert het niet in de ‘Riviera van het Midden-Oosten’. En hij is al helemaal niet opeens geïnteresseerd in het helpen van het Palestijnse volk. Maar wat hij doet, is Iran dwingen om zijn stappen te heroverwegen, het Congres dwingen om geld op te hoesten en de media dwingen om nog maar eens een gefabriceerde crisis na te jagen, terwijl hij ongestraft zijn gang kan gaan met wat hij eigenlijk wil.

Klassieke Trump-acties. Afleiden, afleiden, afleiden. En terwijl iedereen druk bezig is met debatteren of hij gek is, is hij al drie stappen verder en pleegt hij de echte oplichterij. We weten niet precies wat het echte spel is. De handen bewegen de bekers rond en rond. We kunnen niet eens zeker weten of het kiezelsteentje nog in het spel is, maar één ding is zeker: het is allemaal een list voor iets. Er is altijd een oplichterij met Trump, dus let op wat hij eigenlijk doet, want wat hij zegt is niets meer dan een afleiding. Als je te veel luistert, verlies je het zicht op zijn andere hand, degene die je zakken rolt.

Spektakel en chaos

Trump houdt ervan om af te leiden en spektakel en chaos te veroorzaken. Het Congres zal echter alles steunen wat met Israël te maken heeft. Het zal niet echt verkocht worden als buitenlandse hulp, maar misschien als een investering voor het Sovereign Wealth Fund, wat onzin zal zijn, maar het is beter verteerbaar, en mensen geloven alles. Trump is zijn hele leven een oplichter geweest, iedereen in de vastgoedsector is dat.

En nu het Congres schijnbaar aan de zijlijn staat en het Hooggerechtshof Trump wettelijke immuniteit geeft voor officiële handelingen, is er mogelijk geen enkele grondwettelijke bescherming. Hij annuleert USAID al illegaal en leidt fondsen die door het Congres zijn geautoriseerd om of houdt ze vast, en Musk heeft al de controle over het Treasury-betalingssysteem overgenomen. Dit lijkt op een goed doordachte stille staatsgreep.

Bedenk dat hij begon met het belachelijke idee om Canada een 51e staat te maken en Groenland te kopen. Misschien waren ze de spektakels om de Amerikaanse bevolking te conditioneren voor Gaza. Ter vergelijking: Gaza lijkt bijna gezond, aangezien de eigenaar (Israël) akkoord gaat en het beëindigen van de genocide aantrekkelijk is (zelfs als het etnische zuivering vereist). Het is gewoon een kwestie van geld en er zijn een hoop miljardairs die overgehaald kunnen worden om te investeren voor een stukje van de taart.

Israël zal de VS graag laten helpen alle Palestijnen uit Gaza te verwijderen en het zware werk te doen om te herbouwen en dan doen wat ze altijd doen als ze willen dat de Amerikanen vertrekken (false flag), waarvan de schuld zal worden gegeven aan Hamas, of zoiets. Vergeet niet dat Trump allang weg is tegen de tijd dat dit is voltooid (10 jaar).

Binnenkort vinden er ingrijpende wijzigingen plaats op onze site.
Zo zullen uitgebreide (achtergrond)artikelen als deze voor ‘gewone’ bezoekers slechts gedeeltelijk beschikbaar zijn.
Voor dit artikel is het bijvoorbeeld zo dat het hierna volgende voor abonnee’s gereserveerd is.
Spoedig meer informatie over wat er allemaal op onze site zal veranderen. Red.

Aan de vooravond van de aankomst van premier Benjamin Netanyahu in DC afgelopen dinsdag, had de Jerusalem Post geschreven:

“De regering van Trump is bezig met het formuleren van haar Iran-beleid, en Netanyahu’s bezoek in dit vroege stadium van de tweede termijn van de president biedt hem een ​​gouden kans om zijn inbreng te leveren. En Iran blijft Israëls grootste bedreiging en probleem…

Hoewel zijn (Trumps) regering nog steeds probeert de regionale invloed van Iran in te dammen en te voorkómen dat het land een kernwapen verkrijgt, zijn er vroege tekenen van verschuivingen in toon en prioriteiten.

Deze verschuivingen weerspiegelen mogelijk interne verdeeldheid binnen de regering – tussen Iran-haviken als minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio en nationaal veiligheidsadviseur Mike Waltz en isolationisten als vicepresident JD Vance, die in oktober zei: “Ons grootste belang is om geen oorlog te voeren met Iran… dit is waar slimme diplomatie echt van belang is.”

Uit een informatieblad van het Witte Huis blijkt dat het National Security Presidential Memorandum (NSPM) de volgende waarheid bevestigt:

– Iran moet de beschikking over een kernwapen en intercontinentale ballistische raketten worden ontzegd”;
– Het terroristische netwerk van Iran moet worden geneutraliseerd”; en,
– De agressieve ontwikkeling van raketten door Iran, evenals andere asymmetrische en conventionele wapencapaciteiten, moet worden tegengegaan

Hoe dan ook, Trump besloot de NSPM te ondertekenen zonder te wachten op Netanyahu’s “input”. Marco Rubio was eveneens opvallend afwezig in Trumps team voor de gesprekken met Netanyahu. En vicepresident Vance assisteerde Trump niet alleen bij de gesprekken, maar de president maakte er ook een punt van om opzichtig zijn waardering te uiten door hem te begroeten in aanwezigheid van Netanyahu en zijn entourage, wat opvallend was.

En de moeder van alle verrassingen was dat het NSPM-document als zodanig zorgvuldig elke dreiging van oorlog tegen Iran vermeed. Trump vermijdt anti-Iraanse retoriek, wat een vast onderdeel was van zijn eerste termijn als president. Trump, hoewel een grillige persoonlijkheid, verandert ook niet het complexe web van ongeschreven grondregels en gedragsnormen dat ervoor zorgde dat de veertig jaar oude Amerikaans-Israëlische patstelling niet uitmondde in een militaire confrontatie (wat normaal gesproken geen van beide partijen wil).

Echter, ondertussen wijst veel erop dat Trump voelt dat de kwestie Iran is getransformeerd nu Teherans afschrikkingsvermogen is toegenomen en niet langer een ‘op zichzelf staande’ uitdaging is voor de VS, aangezien de externe omgeving sinds het begin van de oorlog in Oekraïne enorm is veranderd. Rusland en Iran vormen vandaag de dag een quasi-alliantie. Dat gezegd hebbende, is Rusland ook een belanghebbende bij de non-proliferatie van kernwapens en heeft het een congruentie van belangen met de VS dat Iran zich aan het NPT-verdrag houdt. Trump zal aan Iran nog een hele kluif hebben.

De oligarchen

Komen we op de rijke vrienden van Trump. Alhoewel: in werkelijkheid zijn de plutocraten van Elon Musk tot Jeff Bezos tot Mark Zuckerberg niet geïnteresseerd in het zijn van Trumps ‘vriend’. Hun enige prioriteit is om nog meer geld te verdienen onder Trumps regering, maar dit terzijde.

De uitlatingen (en acties) van Trump laten zien dat hij een beweging leidt die er op uit is om in de VS de democratie te vervangen door een plutocratie. Hij voert een plan uit om de rijkste mensen in Amerika, inclusief Trump zelf, nog veel rijker en machtiger te maken en om de Amerikaanse democratie te veranderen in een gigantisch bedrijf dat gerund wordt door een handvol belachelijk rijke mannen.

Laten u niet voor de gek houden: de Amerikaanse oligarchie is niet nieuw. Van de founding fathers die plantages bezaten tot de roversbaronnen van de Gilded Age, rijkdom is altijd de motor (en dirigent en passagiers) van de zogenaamde democratie geweest. JP Morgan redde de federale overheid in 1895 omdat het land geen centrale bank had. Voor zijn moeite verdiende hij een fortuin – en schiep hij de grootste corrupte financiële organisatie ter wereld – JP Morgan Chase. Klinkt dat bekend?

Nu is Trumps tweede daad het verdubbelen van deze traditie. Zijn team van miljardairs is niet alleen rijk, ze zijn belachelijk rijk. En ze zijn klaar om Amerika om te vormen tot hun visie op het paradijs, een waar miljardairs ongecontroleerd kunnen regeren en arbeiders alleen achterblijven om kruimels te krijgen.

Nu zijn de Verenigde Staten feitelijk al lang een plutocracy, “een land dat wordt bestuurd door de rijken”. Degenen in de nieuwe regering zijn echter rijk in een mate die historisch ongekend is; het nettovermogen van Trumps vrienden is meer dan $ 460 miljard, het rijkste bestuur in de geschiedenis van de VS.

In dit land hebben politici historisch gezien macht verkregen door immense hoeveelheden geld te vergaren via Super PAC’s, donoren en lobbyisten, wat politici ertoe aanzet om buitensporige invloed te verlenen aan deze externe speciale belangengroepen. De binnenkomende Trump-regering is echter uniek in die zin dat ze macht kunnen ontlenen aan hun persoonlijke rijkdom.

Dit is duidelijk te zien in de zakelijke banden van de mensen in Trumps kabinet. Het bestaat uit: miljardairs, investment bankers; oprichters van private equity, durfkapitaal en vastgoedbedrijven; CEO’s van betalingsverwerkings-, motorvoertuig- en financiëledienstverlenende bedrijven (waaronder de op één na best betaalde CEO van het land) – de lijst gaat maar door. Deze ‘vrienden’ geven prioriteit aan de belangen van het bedrijfsleven, niet alleen omwille van externe donoren, maar ook omwille van zichzelf.

De prikkel die zij hebben om beleid te ontwikkelen dat de rijken bevoordeelt, beperkt zich niet alleen tot het dienen van degenen die hun politieke campagnes steunen, maar ook om hun eigen belangen als miljardairs, oprichters en CEO’s te dienen.

Misschien wel het meest opvallende aspect van de nieuwe regering is Trumps opdracht aan Elon Musk om de federale overheid te onderzoeken en fundamenteel te hervormen. Musks team van tieners en twintigers X-medewerkers die het “Department of Government Efficiency” vormen, zijn verhuisd naar een aantal federale agentschappen en hebben belangrijke kantoren overgenomen, waaronder het federale betalingssysteem bij het Amerikaanse ministerie van Financiën, USAID (waarvan de mainstream media in ons land miljoenen ‘subsidie’ hebben ontvangen en dat Musk wil definitief sluiten), delen van het ministerie van Onderwijs en meer.

Ambtenaren is de toegang tot hun kantoren ontzegd en heeft er nog veel meer toe aangezet om te vertrekken, terwijl Musks team toegang heeft tot gevoelige persoonlijke financiële informatie van miljoenen Amerikanen, en met als doel om ongeveer $ 1 biljoen uit de federale begroting te halen buiten de begrotingsbevoegdheid van het Congres om.

Naast dat het volkomen illegaal is en een enorme schending van de Grondwet, is de daad van het feitelijk overdragen van de federale overheid aan de rijkste persoon ter wereld nadat die persoon Trumps campagne grotendeels heeft gefinancierd, een grote coup voor de plutocratie.

Een hoofdrol is dus weggelegd voor Elon Musk, ’s werelds rijkste stuiterbal. Musk speelt niet alleen de rol van King Maker; hij ontmantelt openlijk de systemen die zijn ontworpen om mensen zoals hij in toom te houden. Of hij nu de National Labor Relations Board aanklaagt of probeert federale werknemers van hun wettelijke bescherming te ontdoen, Musks visie voor Amerika is er een waarin bedrijven wild tekeer kunnen gaan terwijl iedereen anders lijdt.

En wat te denken van eerder genoemde Vivek Ramaswamy? De biotechondernemer die MAGA-aanhanger is geworden, wil de federale overheid zó graag inkrimpen dat het bijna lachwekkend is. Sociale zekerheid en Medicare staan ​​op de nominatie om te worden geschrapt. Openbaar onderwijs? Dat is socialistische propaganda voor deze gasten.

De plannen van DOGE sluiten perfect aan bij de fetisj van de Republikeinse Partij voor een “kleine overheid”, wat een code is voor het laten doen wat bedrijven willen. Trump wil zijn Tax Cuts and Jobs Act uit 2017 verlengen, een wet die onevenredig veel voordelen opleverde voor de rijken. Hij richt zijn pijlen op milieubescherming en versnippert sociale vangnetten – en dat alles terwijl hij verkondigt dat hij werkt voor de “gewone man”. Spoiler Alert: dat doet hij niet.

Trump denkt dat hij in de VS een structurele verandering kan bereiken door iedereen zo boos op elkaar te maken — over immigratie, LGBTQ+-rechten, abortus, diversiteit en dergelijke dat uit het oog verloren wordt waar de meeste rijkdom en macht naartoe gaat en is gegaan. Zijn wrede verdeeldheid zaaiende beleid leidt de aandacht af van de hoofdgebeurtenis.

De mainstream media berichtten over alle gevoelige punten die Trump aanpakte: de overheid erkent nu slechts twee “onveranderlijke” geslachten, mannelijk en vrouwelijk. Migranten (al langere tijd door hemzelf, maar nu ook door ambtenaren “aliens” genoemd) worden aan de grens weggestuurd. Immigratieagenten worden vrijgelaten om ziekenhuizen, scholen en kerken te ’targete’ op zoek naar mensen om te deporteren. Diversiteitsinspanningen in de federale overheid zijn ontmanteld en werknemers zijn verklikkers geworden.

Federaal geld zal worden uitgesloten van de betaling van veel abortussen. Toegegeven: van sommige onderwerpen kan gezegd worden dat dat nodig wordt aangepakt, maar het is vooral kijken naar de som van het geheel.

Trumps streeft machtsconsolidatie na: hij heeft loyalisten op de plaats gezet van experts binnen de hele overheid, hij heeft vergelding gebruikt om anderen te intimideren, hij heeft de onafhankelijke inspecteurs-generaal van de overheid weggevaagd, hij heeft het ministerie van Defensie meer autoriteit gegeven over het burgerleven (en een razende loyalist aan het roer gezet), hij heeft Elon Musk de bevoegdheid gegeven om uitgaven te verlagen en regelgeving terug te draaien, en hij heeft een enorme belastingverlaging voorbereid voor de rijken en grote bedrijven.

Amerikanen doorzien dit grote verhaal nog niet, omdat zij enerzijds ‘blij’ zijn dat de Democraten het veld hebben geruimd, maar anderzijdsTrumps verdeeldheid het verhult.

Trump is de frontman. De drie rijkste mannen ter wereld (Elon Musk, Jeff Bezos en Mark Zuckerberg) stonden prominent bij hem toen hij werd beëdigd. Trump heeft andere miljardairs benoemd op sleutelposities. Achter hen staat een groep miljardairs die aandringen op meer oligarchische controle over Amerika (onder wie durfkapitalist Peter Thiel, tech-ondernemer David Sacks en Palantir-medeoprichter Joe Lonsdale, om er maar een paar te noemen). De twee belangrijkste insiders zijn Elon Musk en JD Vance.

De oligarchen rekenen erop dat Vance president wordt als Trump arbeidsongeschikt wordt of overlijdt in functie, of zich vastklampt aan de macht na 2028 en de macht overdraagt ​​aan Vance. Vance zal de uiteindelijke overgang naar een oligarchische regeringsvorm beheren. Vergeet niet dat Vance in 2022 nooit tot senator van Ohio zou zijn gekozen als Thiel niet 15 miljoen dollar in hem had geïnvesteerd (veruit het grootste deel van Vance’ campagnefonds).

Thiel wist wat hij kocht. Vance had voor Thiels durfkapitaalbedrijf in Californië gewerkt voordat hij zich kandidaat stelde voor de Senaat en maakte deel uit van Thiels groep rijke cryptojongens, tech-managers, back-to-the-landers en ontevreden extreemrechtse intellectuelen.

Als straks het stof van de eurofie is neergedaald en mensen beginnen in te zien (en in hun portemonnee te voelen) dat zij op het ‘verkeerde paard’ hebben geweld, zal er een stormachtige periode aanbreken in de VS. Amerikanen tolereren geen aristocratie. De VS is opgericht in opstand tegen onverantwoordelijke macht en rijkdom. De burgers zullen de schaamteloze overname uiteindelijk niet tolereren.