Indignatie redactie 
Politiek op het Eurovisie Songfestival is niet nieuw. Het maakt er bijna vanaf het begin deel van uit.
Het jaarlijkse Eurovisie Songfestival ging dinsdag van start en zet zich schrap voor protesten en verstoringen van het publiek over de deelname van Israël aan het evenement, terwijl de oorlog in Gaza als reactie op de aanval van Hamas op 7 oktober voortduurt.
Het songfestival zal duizenden kilometers verderop plaatsvinden – in Malmö, Zweden – maar de woede over de oorlog zal naar verwachting voelbaar zijn in de kleine Scandinavische stad, waarvan de bevolking zal aangroeien met zowel Eurovisie-fans als demonstranten. Meer dan 1.000 artiesten in het gastland ondertekenden een brief waarin wordt opgeroepen tot diskwalificatie van Israël vanwege zijn ‘brute oorlogvoering in Gaza’, aldus de Guardian , en pro- Palestijnse groepen lobbyen bij de staatsomroepen om het evenement niet uit te zenden en roepen artiesten op om te weigeren deel te nemen. .
Tijdens een optreden op dinsdagavond verscheen de Zweedse popster Eric Saade al met een keffiyeh – een traditionele sjaal die symbool staat voor het verzet tegen de inval van Israël in Gaza – om zijn pols. Een woordvoerder van de European Broadcasting Union (EBU) – die het evenement organiseert – heeft volgens de BBC hun “spijt” uitgesproken over het besluit . Saade trad al eerder op als songfestivaldeelnemer, maar was gisteravond te gast.
Politiek dat het Eurovisie Songfestival binnendringt is niet nieuw, ondanks de uitgesproken wens om boven de strijd te blijven.
In 2022 diskwalificeerde de wedstrijd Rusland vanwege zijn invasie in Oekraïne.
Niettemin heeft de EBU de eisen van pro-Palestijnse activisten afgewezen, met het argument dat het een muziekevenement is dat politieke boodschappen van het podium weghoudt. Zweden zal extra politie uit Denemarken en Noorwegen naar Malmö brengen, en het Eurovisie Songfestival zal naar verwachting doorgaan met de gebruikelijke deelnemers, waaronder Israël, dat sinds zijn deelname aan het festival in 1973 vier keer het Eurovisie Songfestival heeft gewonnen.
De EBU eiste echter wel van Israël dat het zijn inzending dit jaar zou herzien , een nummer dat aanvankelijk ‘October Rain’ heette, met de tekst ‘degenen die geschiedenis schrijven, staan bij mij’. Het lied leek een verwijzing te zijn naar de aanval van Hamas op Zuid-Israël van 7 oktober, waarbij meer dan 1.100 mensen om het leven kwamen en leidde tot de ontvoering van ongeveer 240 mensen, van wie er tientallen nog steeds gegijzeld worden.
De verwijzing naar de aanval werd door de EBU als te politiek beschouwd en kwam dus niet in aanmerking voor de competitie. Israël weigerde aanvankelijk zijn inzending te saneren en dreigde zelfs zich terug te trekken uit de competitie, maar herzag het na betrokkenheid van president Isaac Herzog. Het nieuwe nummer, dat zal worden uitgevoerd door Eden Golan, is nu een romantische ballad getiteld ‘Hurricane’ en de openingszin is veranderd in ‘schrijver van mijn symfonie, speel met mij’.
De controverse over het lied van Israël en de protesten die dit jaar op de loer liggen, onderstrepen hoezeer de politiek inbreuk maakt op een evenement dat een utopische visie op mondiale gastvrijheid probeert te bevorderen. Maar zoals Tess Megginson, een promovendus die Europese geschiedenis studeert aan de Universiteit van North Carolina-Chapel Hill, betoogt, is het songfestival, dat tijdens de Koude Oorlog met zeven Europese landen werd opgericht en aanvankelijk de Sovjet-Unie buiten beschouwing liet, altijd een ruimte geweest voor politieke discussies. prestatie . In een interview met Sean Rameswaram, presentator van Today, Leged , legde ze uit dat, hoewel een deel van de huidige controverses uniek is, de wedstrijd enkele van de meest controversiële politieke momenten kende na de ontbinding van de Sovjet-Unie.
Indignatie
U schreef in de Washington Post dat politiek op het Eurovisie Songfestival niets nieuws is, waarbij u de jaren negentig als voorbeeld gebruikte.
Tess Megginson
Ik zou zeggen dat de jaren negentig eigenlijk enkele van de meest politieke jaren van de strijd zijn, en dat is eigenlijk niet altijd een slechte zaak.
Zodra de Oost-Europese landen zich aansluiten, hebben de gastheren het over welkom in de rest van Europa, en nu zijn we eindelijk verenigd. En je hebt al deze liedjes over vrede en eenheid en het afbreken van muren. Sommige daarvan doen het vrij goed in de wedstrijd, andere niet. In 1990, de eerste wedstrijd die in Oost-Europa werd gehouden, in Zagreb, was de winnende inzending Italië met “Insieme: 1992.” De haak in het refrein luidt: ‘Verenig, verenig Europa’, en het werd zeer goed ontvangen en won de wedstrijd.
Het is echt een mooie tijd in de competitie, maar ook in de jaren ’90 heb je de Joegoslavische oorlogen. En dit is de eerste keer dat we daadwerkelijk zien dat een land wordt uitgesloten van deelname aan de competitie. Joegoslavië werd kort na de wedstrijd van 1992 uitgesloten van de wedstrijd vanwege de belegering van Sarajevo. Er worden VN-sancties tegen Joegoslavië opgelegd en Bosnië kan aan de competitie deelnemen, maar Joegoslavië niet. Hoewel Bosnië niet meedoet met een inzending voor een liedje, kunnen ze nog steeds stemmen in de wedstrijd [en] meedoen aan de wedstrijd terwijl ze worden belegerd.
Indignatie
Wauw.
Tess Megginson
De telefoonlijn wordt aanvankelijk verbroken en valt uit. En er valt gewoon een stilte over het publiek. Al snel kunnen ze weer verbinding maken, en er klinkt een luid applaus en gejuich van het publiek terwijl ze hun punten voor de wedstrijd kunnen geven. Het is een heel mooi moment van solidariteit voor mensen die in oorlog waren en onder bezetting waren. En het is iets dat, ook al is het een heel politiek moment, een behoorlijk mooi moment is in de geschiedenis van de wedstrijd.
Indignatie
Deze politieke momenten waar we het over hebben – de val van de Berlijnse Muur, de val van het communisme, de genocide in Bosnië – vonden allemaal plaats op het Europese continent. Maar hier, nu, in 2024, hebben we deze controverse en oproepen tot een boycot die verband houden met iets dat in het Midden-Oosten gebeurt. Is daar een precedent voor op het Eurovisie Songfestival?
Tess Megginson
Ja. Boycots op het Eurovisie Songfestival zijn bijna net zo oud als het festival zelf, en beginnen in de jaren zeventig. In 1975 viel Turkije Cyprus binnen en Griekenland boycotte de wedstrijd. Het jaar daarop dient Griekenland een lied in dat zeer anti-oorlogslied is en duidelijk verwijst naar de aanwezigheid van Turkije op Cyprus, en Turkije boycot de wedstrijd. Dat is dus ongeveer het eerste voorbeeld dat we zien van deze grote boycots.
Meer recentelijk zijn er oproepen geweest om Azerbeidzjan te boycotten vanwege hun behandeling van hun kijkers die op Armenië stemmen. Ze hebben al eerder gedreigd de Armeense uitzending te blokkeren. En toen ze in 2012 gastheer waren van het festival, was er natuurlijk grote verontwaardiging omdat ze veel mensen uit een gemeenschap in Bakoe hadden verdreven omdat ze een stadion aan het bouwen waren alleen maar om het Eurovisie Songfestival te organiseren.
Indignatie
Wauw.
Tess Megginson
En dan is Rusland natuurlijk de grote die je veel in het gesprek ziet vanwege de invasie van Oekraïne, die in 2022 uiteindelijk uit de competitie wordt verbannen.
Indignatie
Het klinkt alsof het normaal is om dit niveau van controverse en oproepen tot boycots en spanningen tussen landen op het Eurovisie Songfestival te hebben. Maakt dat deze huidige controverse minder uitzonderlijk?
Tess Megginson
Niet noodzakelijk. Ik denk dat er ook een lange en unieke geschiedenis is geweest met de deelname van Israël aan de wedstrijd. Als eerste niet-Europese land dat deelneemt, heeft het ook relatief succes gehad sinds het lid werd.
Het heeft de wedstrijd vier keer gewonnen en drie keer gastheer geweest. Al in 1978 begonnen we deze controverses te zien ontstaan dankzij de deelname van Israël. In 1978 wonnen ze de wedstrijd daadwerkelijk, maar in Jordanië, dat lid was van de EBU, werd de Israëlische inzending niet uitgezonden, hoewel ze niet aan de wedstrijd deelnamen. En toen duidelijk werd dat Israël de wedstrijd ging winnen, werd de uitzending afgebroken en werd België als winnaar in Jordanië uitgeroepen.
Indignatie
Wat? Ze hebben gewoon gelogen?!
Tess Megginson
Ja, ze logen tegen mensen in Jordanië en zeiden dat België de wedstrijd had gewonnen. Ik weet niet wanneer ze erachter kwamen dat dat niet waar was.
Indignatie
Toen ze Wikipedia kregen.
Tess Megginson
Ja. Vóór het internet was het een stuk gemakkelijker om met dat soort dingen weg te komen.
Indignatie
Hoe gaat Eurovisie doorgaans om met de boycots en de spanningen tussen deze landen?
Tess Megginson
Niet echt goed. Ze brengen zichzelf officieel op de markt als een apolitieke wedstrijd. Dus als de politiek meedoet aan de strijd, zijn ze er niet blij mee. Een leuk voorbeeld is dat ze in 2015 wat zij ‘anti-gejoeltechnologie’ noemden, introduceerden.
Tijdens de wedstrijd kon je het publiek de Russische inzending niet horen uitjouwen. Ik denk niet dat het sindsdien meer is gebruikt, maar het zou me niet verbazen als ze dit jaar iets soortgelijks gebruiken.
En iets anders zijn boetes: ze houden er echt van om hun leden boetes te geven. In 2019, toen Israël gastheer was van de wedstrijd, waren er oproepen om de wedstrijd te boycotten en uit Israël te verplaatsen. IJslandse artiesten hielden Palestijnse vlaggen omhoog en de IJslandse omroep kreeg daarvoor uiteindelijk een enorme boete van de EBU.
Indignatie
Denkt u dat het Eurovisie Songfestival dit jaar uiteindelijk onze huidige geopolitieke situatie zal overstijgen?
Tess Megginson
Er zijn een paar signalen waar we naar kunnen kijken om te zien hoe de Europeanen reageren op de deelname van Israël. De eerste is de live reactie van het publiek. Dit zal voor ons als kijkers moeilijker te zien zijn; we zullen waarschijnlijk moeten vertrouwen op zaken als sociale media en journalisten ter plaatse om te horen hoe het publiek reageert op de deelname van Israël.
Maar we gaan dit misschien ook zien bij de andere artiesten, als ze bijvoorbeeld met Palestijnse vlaggen zwaaien zoals we in 2019 zagen. En als de stemmen worden uitgedeeld aan het einde van de competitie, gaan mensen dan landen uitschelden? die Israël de hoogste stemmen opleveren? We zullen het moeten zien.
Een tweede ding is natuurlijk de volksstemming. Zullen de mensen op Israël stemmen of zal dit een proteststem tegen hen zijn? Als er een groot verschil is tussen de jurystemming voor Israël en de volksstemming, is dat waarschijnlijk een teken dat mensen niet op Israël stemmen omdat ze het niet eens zijn met wat ze in Gaza doen.
Het derde wat je moet zien is kijkerspubliek. Als de boycot effectief is, zal het aantal kijkers in bepaalde landen waarschijnlijk sterk afnemen. Het is duidelijk dat hier andere factoren een rol spelen. Dus als een land, een deelnemer, de finale niet haalt, kan er daardoor een daling in het aantal kijkers optreden, maar als we een significante daling zien, zou ik waarschijnlijk zeggen dat het de boycot is.
