Indignatie redactie 
Het weer in de staat wordt warmer en vluchtiger als gevolg van klimaatverandering. En er zijn meer mensen en gebouwen.
De beelden en rapporten uit Californië deze week zijn overweldigend: gelijktijdige kolossale bosbranden die eigendommen en landschappen verwoesten, grillige oranje luchten, enorme rookwolken, verslechterende luchtkwaliteit , meer dan 64.000 mensen die gedwongen werden te evacueren, en dit alles vergroot de risico’s van Covid19.
The 2020 fire season has been record-breaking, in not only the total amount of acres burned at just over 3 million, but also 6 of the top 20 largest wildfires in California history have occurred this year. pic.twitter.com/CmmhH5wTVX
— CAL FIRE (@CAL_FIRE) September 10, 2020
Als dit aanvoelt als déjà vu, dan is hier de reden waarom: bosbranden komen vaker en ernstiger voor in Californië. Het meest recente horrorseizoen was 2018, met 10 grote branden die elk meer dan 500 hectare verbrandden . De meest beruchte was de kampvuur, waarbij 86 mensen omkwamen in Paradise en meer dan $ 16,5 miljard aan verliezen veroorzaakte , volgens de Duitse verzekeringsmaatschappij Munich RE.
Augustus was Californië’s warmste ooit (net als voor vijf andere staten ), en vormde het toneel voor de buitengewone reeks extra grote branden die nu branden. Vijf van de huidige branden zijn in de 20 grootste bosbranden in de geschiedenis van de staat: het August Complex (de grootste brand in de geschiedenis van de staat sinds donderdag), het SCU Lightning Complex, het LNU Lightning Complex, het North Complex en het Bear Complex. Zoals hun namen al doen vermoeden, zijn dit megavuren die aan omvang en kracht wonnen toen kleinere branden werden gecombineerd tot verenigde branden.
De hittegolf die aan deze angstaanjagende zwerm voorafging, was geen bliep. De weken van dorre, hete lucht die de bossen en struiken die nu in vlammen opgaan uit elkaar spatten, maken deel uit van een bekend patroon van extreme weersomstandigheden: de klimaatcrisis versnelt ons recht in het gezicht.
Naarmate het klimaat warmer wordt, zien veel andere staten in het westen, waaronder Oregon en Colorado, grotere, meer verwoestende branden en gevaarlijkere luchtkwaliteit door natuurbrandrook. Maar Californië loopt een bijzonder risico, zowel omdat het steeds volatielere weer kan leiden tot meer droogtes dan in andere staten, als omdat het meer mensen en meer gebouwen heeft. Laten we eens kijken hoe we hier zijn gekomen.
De bossen van Californië zijn tondeldozen geworden
Laten we, om te begrijpen waarom Californië jaar na jaar zoveel verwoestende branden doormaakt, eens kijken naar twee fundamentele krachten die spelen.
De eerste is klimaatverandering. Volgens een paper uit 2019 in het tijdschrift Earth’s Future is het jaarlijkse verbrande gebied in Californië sinds 1972 meer dan vervijfvoudigd, wat de auteurs gedeeltelijk toeschrijven aan een opwarmend klimaat. Het totale jaarlijkse areaal dat wordt verbrand tijdens zomerbranden stijgt het snelst, merken ze op, hoewel de klimaatvingerafdruk ook duidelijker wordt door de toename van het aantal verbrande gebieden in de herfst.
De bossen en struikgewas in Californië zijn vrijwel voor altijd blootgesteld aan bosbranden; vuur is een natuurlijk onderdeel van veel van de ecosystemen van de staat. Wat nu anders is, is dat het seizoen langer wordt en dat de branden gemiddeld groter en destructiever worden.
“Klimaatverandering versterkt het brandgedrag en de omvang van de brand”, vertelde Alan Ager, een onderzoeker bij de US Forest Service die onderzoekt hoe het risico op natuurbranden in federaal beheerde bossen en andere landen kan worden beheerd, in 2019 aan Vox. “Vuur kan grotere afstanden afleggen” dan in het verleden omdat er meer brandstof is.
Het basisrecept voor een monsterlijke bosbrand in de 21e eeuw is dit: neem hete lucht en geen regen en vocht verdampen uit bomen, struiken en aarde. Na een reeks van deze lange, uitgestrekte, hete, droge periodes worden bomen en struiken omgevormd tot ideale tondel om een vuur te voeden. Hoe groter het getroffen gebied, hoe meer brandstof er beschikbaar is. Het enige wat je dan nodig hebt, is een vonk, die kan komen door een stroomstoring, een sigaret of een rotje.
Klimaatmodellen laten zien dat naarmate de temperatuur blijft stijgen, de atmosfeer en het land in sommige regio’s, zoals de bossen in Californië, droger zullen worden. Er zullen meer frequente en intensere droogtes zijn, gevolgd door intense periodes van regen – een vorm van weer-whiplash . Dit veroorzaakt de groei van dik kreupelhout, dat vervolgens uitdroogt in de daaropvolgende droogtes en licht ontvlambaar aanmaakhout wordt.
Een nieuw fenomeen dat wetenschappers in 2020 zien, zijn bosbranden die van de ene op de andere dag dramatisch groeien omdat de temperaturen niet dalen zoals vroeger. “Een van de dingen die we zien bij door de mens veroorzaakte klimaatverandering is dat de nachtelijke dieptepunten warmer worden”, zegt Matthew Hurteau, universitair hoofddocent biologie aan de Universiteit van New Mexico. “Vroeger ging de zon onder, daalt de temperatuur, stijgt de relatieve vochtigheid en neemt het brandgedrag af, en dan wordt er veel vooruitgang geboekt op het gebied van brandonderdrukking, omdat de vlamlengtes korter zijn.”
Maar dit jaar breidde de Bear Fire, een van de drie branden die de North Complex Fire werden , van de ene op de andere dag uit met 100.000 acres, waarbij bijna elke structuur in de 525-koppige gemeenschap van Berry Creek werd vernietigd, volgens de Sacramento Bee . “Dat soort brandgroei, vooral ’s nachts, dat is zeker een klimaatsignaal”, zei Hurteau.
De tweede factor die de staat meer brandgevoelig maakt, is slecht bosbeheer. In 2019 publiceerde journalist Mark Arax een buitengewoon hoofdartikel over de Paradise Fire , de meest verwoestende brand ooit in Californië. Daarin vertelt hij het verhaal van hoe in de jaren negentig de houtindustrie van de staat werd gedomineerd door ongebreidelde kaalkap. Gevarieerde, diverse bossen, met afwisselend struikgewas en bomen, dienden als natuurlijke brandonderbrekingen. Er kwamen regelmatig bosbranden naar hen toe, zoals natuurlijk en noodzakelijk is voor regeneratie, maar ze liepen niet uit de hand.
Na een kaalkap worden bossen herplant als monocrops. Er zijn geen natuurlijke onderbrekingen, geen variatie, waardoor ze buitengewoon kwetsbaar zijn voor snel uitbreidende brand.
En in het begin van de jaren 2000 oefenden parkwachters een bepaalde vorm van bosbeheer uit: voorgeschreven brandwonden, bosjes opruimen en kaalslag herstellen. Maar het raakte uit de gratie toen een steeds grotere, paramilitaire brandweer het overnam. “Toen rangers zich aansloten bij de beter betaalde brandweerlieden”, schrijft Arax, “nam hun aantal af tot misschien wel 250, zelfs toen het aantal brandweerlieden binnen het [Department of Forestry and Fire Protection] sprong tot 7.000.”
Brandweerlieden blussen branden; ze doen geen voorgeschreven brandwonden. Maar consistente brandbestrijding verhoogt alleen de hoeveelheid droog, brandbaar materiaal.
Zoals dit LA Times-verhaal onthult, gaat het kaalkapsel en het wanbeheer van bossen door tot op de dag van vandaag.
Steeds meer mensen bouwen (en verbouwen) in brandgevoelige gebieden
Californië heeft ook een huisvestingscrisis, grotendeels voortgekomen uit het feit dat rijkere stadsbewoners weigeren om meer huisvesting te laten bouwen in stedelijke gebieden, in de buurt van banen. Als gevolg hiervan, naarmate meer inwoners de staat binnenstromen, stijgt de prijs van de bestaande stedelijke woningvoorraad en breidt de ontwikkeling zich naar buiten uit. Meer en meer van die ontwikkeling wordt naar de “wildland-urban interface” (WUI) geduwd, waar bosbranden vaker voorkomen en moeilijker te bestrijden zijn.
Ongeveer 11,3 miljoen mensen – meer dan enige andere staat met regelmatige bosbranden – leven in de WUI in Californië. Dat is 30 procent van de bevolking van de staat die in de buurt van veel potentiële natuurbrandbrandstof leeft. En meer dan 2,7 miljoen Californiërs leven momenteel in “zones met een zeer hoog brandgevaar”, gebieden waar de bevolking naar verwachting zal blijven groeien. (Cal Fire werkt momenteel zijn gevarenzonekaarten bij en verwacht tegen 2021 nieuwe uit te rollen.)
Nogmaals, Californië is niet de enige. Een studie uit 2018 in PNAS wees uit dat de WUI tussen 1990 en 2010 “het snelst groeiende type landgebruik in de aangrenzende Verenigde Staten” was. Dit gebeurt in veel staten.
Maar het is vooral geconcentreerd in Californië, waar in diezelfde jaren een miljoen huizen werden gebouwd in de WUI. In Mother Jones heeft Jeffrey Ball een hoofdartikel over het vreselijke landgebruiksbeleid van de staat, dat wildgroei aanmoedigt, en specifiek bouwen (en herbouwen) in brandgevoelige gebieden, op een tiental verschillende manieren, inclusief gesubsidieerde verzekeringen. (Zie ook dit stuk in MIT Technology Review door James Temple.)
Een recent onderzoek door Ager en collega’s wees uit dat 1.812 gemeenschappen in het westen van de VS aanzienlijk kunnen worden beïnvloed door toekomstige bosbranden. Van de 20 meest blootgestelde gemeenschappen op de lijst waren er 14 in Californië.
Tel dit alles bij elkaar op – toenemende hitte door opwarming van de aarde, meerdere jaren van ongewoon harde wind en lage luchtvochtigheid, slechte houtkap met minder preventieve brandwonden, meer mensen die leven op beboste bergruggen en heuvels in afgelegen, brandgevoelige gebieden – en het resultaat is een ramp. .
Waarom Californië kan verwachten dat het wildvuurseizoen erger wordt
Volgens het Earth’s Future- document kunnen delen van Noord-Californië en de Sierra Nevada de komende decennia de meeste vuuractiviteit verwachten die direct verband houdt met door de mens veroorzaakte klimaatverandering .
Maar “je kunt overal in Los Angeles en San Diego een pijl gooien en je raakt een gebied met een aanzienlijk vuurpotentieel”, zei Chris Keithley, onderzoeksmanager voor het Fire and Resource Assessment Program bij Cal Fire.
En er is een enorme discrepantie, ontdekte Ager’s studie, tussen de toegenomen dreiging van natuurbranden en hoe steden toekomstige ontwikkeling plannen.
De bevolking van de staat groeit ook, wat leidt tot een aanzienlijke overlap tussen de gebieden met een hoog brandrisico en gebieden met een groeiende bevolkingsdichtheid, zoals je kunt zien op deze kaarten uit een studie uit 2014 van bevolkingstrends in Californië die zich uitstrekken tot 2050:
De studie schatte dat tegen 2050 645.000 nieuwe huizen in Californië zullen worden gebouwd in zones met “zeer hoge” natuurbrandernstigheid.
Net zoals het tijd is om te overwegen zich terug te trekken van de kust vanwege de stijging van de zeespiegel, is het misschien tijd om te overwegen mensen aan te moedigen zich terug te trekken uit enkele van de gevaarlijkste brandgevoelige gebieden.
“Ik denk dat geplande retraites deel moeten uitmaken van een reeks opties”, zegt Paige Fischer , een sociaal wetenschapper die bosbranden bestudeert aan de Universiteit van Michigan. Tot dusver heeft de staat echter weinig gedaan om nieuwbouw in risicovolle gebieden te ontmoedigen of mensen aan te moedigen uit de gevarenzone te gaan.
Als reactie op de miljarden dollars aan verliezen als gevolg van de bosbranden in Californië in 2017 en 2018, beginnen verzekeringsmaatschappijen nu te weigeren de brand- en aansprakelijkheidsverzekering voor huiseigenaren te verlengen en de tarieven voor huiseigenaren in brandgevoelige gebieden te verhogen , meldt de New York Times.
Maar mensen dwingen te verhuizen is in Californië een bijzonder moeilijke vraag, gezien de huisvestingscrisis . Veel Paradise-bewoners die hun huis verloren in het kampvuur, waren daarheen verhuisd om te ontsnappen aan de onbetaalbare huren en huizenprijzen van de Bay Area .
De federale en deelstaatregeringen hebben de financiering voor brandbestrijding en het beheer van brandbrandstof verhoogd, zoals de miljoenen dode bomen op openbare en particuliere gronden, maar er is nog veel meer nodig.
“Wat bij dit alles wordt gemist, is dat branden een natuurlijk onderdeel zijn van veel van deze systemen”, zegt Matthew Hurteau, universitair hoofddocent aan de Universiteit van New Mexico die de klimaatimpact op bossen bestudeert. “We hebben branden al decennia actief onderdrukt. Dat heeft grotere branden veroorzaakt. “
Meer voorgeschreven verbranding kan potentiële megafire- brandstoffen helpen beperken , maar veel gemeenschappen zijn ertegen vanwege het kortstondige rookrisico . “De inspanningen op het gebied van brandstofbeheer moeten aanzienlijk worden opgevoerd”, beaamt Ager.
Die verantwoordelijkheid valt grotendeels bij federale en staatsinstanties zoals de Forest Service die openbare gronden beheren. Mensen die in risicovolle gebieden wonen, kunnen ook meer doen om het land en de constructies op hun privéterrein te beheren, bijvoorbeeld door brandbare vegetatie rond huizen te verminderen en brandwerende bouwmaterialen te gebruiken, zei Fischer.
Klimaatverandering vereist zowel onmiddellijke maatregelen om emissies en onmiddellijke bedreigingen te verminderen, als aanpassing op lange termijn aan een vijandiger klimaat. Californië is een leider op de eerste – het heeft zich gecommitteerd aan 100 procent schone energie tegen 2045 en totale, economie-brede koolstofneutraliteit tegen 2045. En Regering Gavin Newsom heeft ook geprobeerd om steun te verzamelen voor nieuwe financiering van de staatswetgever. over de dreiging van brand in een opwarmende wereld.
Maar hij en andere Californische leiders hebben nog een lange weg te gaan om gemeenschappen te helpen zich beter te verdedigen tegen en zich op lange termijn voor te bereiden op natuurbrand. “We worden overladen met beoordelingen en komen te kort”, aldus Ager.
