Het verborgen verhaal: Israëlische ‘hulp’ is onderdeel van genocideplan

Israëlische tanks openden afgelopen zondag het vuur op een menigte van duizenden uitgehongerde Palestijnen bij een hulpgoederendistributiecentrum in de stad Rafah in de zuidelijke Gazastrook. De slachtoffers hadden zich verzameld in de hoop voedsel voor zichzelf en hun families te vinden, na een bijna drie maanden durende Israëlische blokkade van het gebied. Ten minste 31 mensen kwamen om het leven; één Palestijn werd diezelfde dag ook door Israëlisch vuur gedood op een ander distributiecentrum in centraal Gaza.

Op maandag 2 juni verloren nog eens drie Palestijnen het leven door Israëlische projectielen tijdens een poging om aan voedsel te komen, en op dinsdag vielen er 27 doden bij het hulpcentrum in Rafah. Hiermee kwam het totale aantal Palestijnse doden bij de nieuw opgerichte hulpcentra in slechts een week op meer dan 100.

‘Niet uitvoerbaar’

Massamoord onder het mom van voedseldistributie vindt plaats onder toezicht van de zogenaamde Gaza Humanitarian Foundation (GHF) , een dubieuze organisatie met registraties in Zwitserland en Delaware. De organisatie kan bogen op de deelname van voormalige Amerikaanse militairen en inlichtingenofficieren, evenals op de stevige Israëlische steun en gewapende Amerikaanse veiligheidsagenten die voedselbezorgingen begeleiden.

Jake Wood, de voormalige sluipschutter bij de Amerikaanse marine die de functie van uitvoerend directeur van GHF had aanvaard, nam onlangs ontslag nadat hij redeneerde dat “het niet mogelijk is dit plan uit te voeren terwijl we ons ook strikt houden aan de humanitaire principes van menselijkheid, neutraliteit, onpartijdigheid en onafhankelijkheid.”

De GHF, die haar activiteiten tijdelijk heeft opgeschort om de schade te beperken, is er inderdaad in geslaagd haar activiteiten volledig af te stemmen op de genocidale visie van de staat Israël, waarvan het leger sinds oktober 2023 meer dan 54.600 Palestijnen in Gaza heeft gedood. In mei bepaalde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu dat er ” minimale ” hulp naar Gaza moest worden toegelaten, om te voorkomen dat massale hongersnood de VS zou dwingen hun steun aan genocide terug te schroeven (wat op de een of andere manier minder problematisch is dan gedwongen hongersnood).

Door de levering van deze “minimale” hulp toe te vertrouwen aan het gloednieuwe GHF, in plaats van aan de Verenigde Naties en andere organisaties die al tientallen jaren ervaring hebben met dit soort zaken, hebben de Israëliërs feitelijk de regie kunnen voeren over de strategische plaatsing van de hulpcentra. Er zijn er momenteel slechts vier in gebruik voor een hongerende bevolking van 2 miljoen, waardoor veel Palestijnen – zij die dat wel kunnen – lange afstanden moeten lopen, dwars door de Israëlische militaire linies.

De knooppunten bevinden zich voornamelijk in Zuid-Gaza, waar Israël toevallig de overlevende Palestijnse bevolking wil concentreren om hen vervolgens te verdrijven in overeenstemming met de droom van de Amerikaanse president Donald Trump van een gloednieuwe Palestijnsvrije ” Riviera van het Midden-Oosten ” in de Gazastrook. Terwijl hij de hervatting van de hulp goedkeurde, herhaalde Netanyahu zijn belofte om ” de controle over heel Gaza over te nemen”. Zoals UNRWA-commissaris-generaal Philippe Lazzarini opmerkte : “Hulpdistributie is een dodelijke val geworden.”

Leiden met ontkenningen

En toch vinden de westerse media het lastig om op een eenvoudige manier te melden dat de massamoorden bij de voedseldistributie de Palestijnen voor een nogal sombere keuze stellen: sterven van de honger of sterven terwijl ze proberen voedselhulp te krijgen.

Zo komen we bijvoorbeeld terecht bij het bericht van de Washington Post van dinsdag ( 2 juni 2025 ) uit Jeruzalem, met als kop “Israël zegt ‘waarschuwingsschoten’ te hebben afgevuurd in de buurt van hulppost; gezondheidsfunctionarissen spreken van 27 doden”, waarin Israël op welwillende wijze het voorrecht kreeg om te weerleggen wat de gezondheidsfunctionarissen hebben gezegd, nog voordat ze het überhaupt zeggen. Het artikel citeerde het Israëlische leger, dat beweerde dat zijn soldaten hadden geschoten op verdachten “die op zo’n manier op de troepen afkwamen dat ze een bedreiging vormden”. Het citeerde ook de volgende verklaring van de GHF: 

Hoewel de hulpgoederendistributie vandaag veilig en zonder incidenten op onze locatie is verlopen, begrijpen we dat het Israëlische leger onderzoekt of een aantal burgers gewond is geraakt nadat ze de aangewezen veilige corridor hadden verlaten en een afgesloten militaire zone waren binnengegaan.

Dat is hoe dan ook wat er gebeurt als je je hulpgoederendistributiecentrum midden in een Israëlische militaire zone plaatst.

Dan was er nog het BBC- rapport ( 31-5-2025 ) over het bloedbad van zondag, met als kop “Israël ontkent schieten op burgers nadat Hamas-geleid ministerie zegt 31 doden bij aanval op hulpcentrum in Gaza”, dat vervolgens benadrukte dat het ministerie in kwestie het “door Hamas geleide ministerie van Volksgezondheid” was.

Gezien de rol van Hamas als bestuursorgaan in de Gazastrook, is dit een beetje alsof je specificeert dat het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zaken “wordt gerund door de Amerikaanse regering” – behalve dat in het geval van Gaza de kwalificatie “door Hamas geleid” bedoeld is om twijfel te zaaien over de beweringen van het ministerie. Het doet er niet toe dat de dodentallen van dat ministerie in de loop der tijd consequent “stand hebben gehouden onder VN-toezicht, onafhankelijke onderzoeken en zelfs de tellingen van Israël”, zoals de Associated Press ( 6-11-2023 ) eerder heeft erkend.   

Dinsdag mengde AP ( 6/3/25 ) zich echter in de discussie met een eigen kop: “Gaza-functionarissen zeggen dat Israëlische troepen 27 doden hebben gemaakt op weg naar hulppost. Israël zegt dat het in de buurt van verdachten heeft geschoten.” De tekst van het artikel beschrijft hoe het ministerie van Volksgezondheid van Gaza, dat “wordt geleid door medische professionals maar rapporteert aan de door Hamas geleide regering”, heeft berekend dat de meerderheid van de meer dan 54.000 Palestijnse slachtoffers in Israëls huidige oorlog tegen Gaza vrouwen en kinderen zijn, maar heeft niet gezegd “hoeveel van de doden burgers of strijders waren.” 

Ondertussen meldde Reuters ( 1/6/25 ) dat een Israëlische aanval nabij een door GHF gerund hulpdistributiepunt “minstens 30 mensen in Rafah had gedood”, meldden het Palestijnse persbureau WAFA en aan Hamas gelieerde media zondag. In een apart artikel over het bloedbad van zondag schreef het persbureau ( 1/6/25 ) dat   

Het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza meldde dat 31 mensen om het leven zijn gekomen met een enkele schotwond in het hoofd of de borst door Israëlisch vuur terwijl ze verzameld waren in het hulpdistributiegebied Al-Alam in Rafah.

Het laatste bericht had als kop: “Ministerie van Gaza zegt dat Israël meer dan 30 hulpzoekers doodt, Israël ontkent.”

‘Geen tekort’

Er komt vrijwel geen einde aan de sluwe manier waarop westerse media waarheidsgetrouwe beweringen van door Hamas geleide entiteiten negeren – en tegelijkertijd het Israëlische leger ruimschoots de ruimte geven om zijn gevestigde traditie van het verspreiden van regelrechte leugens voort te zetten. Denk eens terug aan die tijd, nog niet zo lang geleden, dat Israëlische functionarissen volhielden dat er “geen tekort” was aan hulp in de Gazastrook, ondanks een algehele blokkade, en de vreugde die verschillende Israëlische ministers rechtstreeks uitten over het feit dat ze geen greintje voedsel, of iets anders dat nodig is om te overleven, de belegerde enclave binnenlieten ( FAIR.org, 25-4-2025 ).     

Het is bovendien verbijsterend waarom er überhaupt een schijnbare behoefte is om twijfel te zaaien over massamoorden op 31, 27 of drie individuen, in de context van een genocide die in twintig maanden tijd meer dan 54.600 mensen het leven heeft gekost – een oorlog waarin Israël geen enkele moeite heeft gehad met het afslachten van hongerende mensen, zoals in het incident van februari 2024, toen minstens 112 Palestijnen werden afgeslacht terwijl ze in de rij stonden voor meel ten zuidwesten van Gaza-Stad ( FAIR.org , 22-3-2024 ). Tegen de achtergrond van zo’n roekeloze slachting, wat betekenen 100 extra Palestijnse doden voor Israël? Willekeurige massamoord is hier immers het doel.  

Terwijl GHF zich nu bezighoudt met micro-schadebeperkingsoperaties met betrekking tot hun gemilitariseerde voedseldistributie in Gaza, lijkt Israël zich ook in een vergelijkbare modus te bevinden. Het is immers een stuk eenvoudiger – en nuttiger afleidend – om te kibbelen over tientallen slachtoffers in plaats van, weet je wel, een complete genocide.

En de gevestigde westerse media staan, zoals altijd, klaar om een ​​helpende hand te bieden. Misschien moeten we ze de “Israël-gelieerde media” gaan noemen.