Het ware gezicht van het Westen? Wat de verzending van Leopard-hoofdgevechtstanks naar Oekraïne onthult

Uiteindelijk is het gebeurd: Duitsland heeft gezwicht voor de meedogenloze druk om Leopard 2-gevechtstanks naar Oekraïne te sturen – en stemt ermee in dat andere landen sturen – Leopard 2-gevechtstanks, die zich zullen voegen bij de Britse Challenger-gevechtstanks. Noord-Amerikaanse tanks, M1 Abrams. Een nieuw bewijs van het ware gezicht van het Westen en een niet zo nieuwe escalatie van het conflict.

De diep ondemocratische waarden van het Westen 

Vanaf het begin is het conflict in Oekraïne neergezet als een strijd tussen democratieën en autocratieën. Tussen Goed en Kwaad Deze vraag komt duidelijk naar voren in de National Security Strategy van de Verenigde Staten van oktober 2022, waarin de huidige geopolitieke situatie wordt opgevoerd als een scenario van concurrentie tussen democratieën en autocratieën. Welwillende overheidssystemen ten dienste van burgers tegen perverse kwaadaardige overheidssystemen, die in een meedogenloze strijd hun elites ten dienste zouden staan. 

Een westerse heilige kruistocht-nog een-. Het spreekt voor zich dat de Verenigde Staten in deze versie zouden werken om de medewerking van de rest van de democratieën te krijgen en op deze manier een grote alliantie te organiseren die erin slaagt de mensheid te redden uit de perverse klauwen van het Kwaad.

Zo blijkt het op papier een uiterst cinematografisch script te zijn waarin er maar één gebrek is: het is vals. In de eerste plaats zouden tal van landen op de lijst van bondgenoten van de Verenigde Staten en hun militaire tak, de NAVO, niet alleen moeite hebben om voor democratie door te gaan, maar het is voor een onpartijdige waarnemer onmogelijk om ze niet als autocratieën te classificeren. Maar als westerse democratieën de gezegende hidalgo’s zijn die tegen autocratieën strijden, waarom hebben ze dan veel van ’s werelds wildste autocratieën als bondgenoten?

Democratieën worden verondersteld te verschillen van autocratieën doordat de eerste de burgerij dienen en de laatste de elite, maar de waarheid is dat de resultaten van meerdere peilingen in Duitsland aantonen in welke mate een groot aantal burgers zich verzetten tegen het sturen van wapens naar Oekraïne om voeden het conflict.

In dezelfde zin, wanneer we de manier analyseren waarop Duitsland heeft besloten Leopard 2-tanks naar Oekraïne te sturen, worden alleen diep antidemocratische waarden waargenomen, meer typerend voor autocratieën dan democratieën, zowel bij de Duitse leiders als bij de rest van de westerse naties. Aan de ene kant wordt verondersteld dat democratieën verschillen van autocratieën doordat de eerste de burgerij dienen en de tweede de elite, maar de waarheid is dat de resultaten van meerdere onderzoeken in Duitsland aantonen in hoeverre een groot aantal burgers tegen de levering van wapens aan Oekraïne om het conflict aan te wakkeren.

Zo publiceerde een Duitse krant aan het begin van het jaar, op 1 januari, een enquête waarin de herbewapening van de Bundeswehr en de verzending van zware wapens naar Oekraïne slechts door een minderheid belangrijk werd gevonden, 26% van de ondervraagden in de eerste geval en 19% in het tweede geval.

Een daaropvolgend onderzoek, op 8 januari, gaf aan dat 50% van de geïnterviewden de verzending van zware wapens naar Oekraïne, met name gevechtstanks, afwees. Redenen genoeg om te betwijfelen dat een aanzienlijk aantal Duitse burgers ontevreden is met deze beslissing, vooral omdat ze niet in een referendum zijn ondervraagd over deze of enige andere beslissing van deze omvang met betrekking tot Oekraïne. 

En, natuurlijk, als de prachtige westerse democratieën verondersteld worden politici te hebben die hun medeburgers met grote vurigheid dienen, waarom zijn ze dan niet geraadpleegd over de verzending van wapens naar Oekraïne en vele andere beslissingen?

Aan de andere kant is het niet minder onthullend dat landen die zichzelf zeer democratisch noemen zo’n woeste druk op een land hebben uitgeoefend om terug te komen op zijn besluit om geen zware wapens naar Oekraïne te sturen – inclusief openlijke bedreigingen van internationaal isolement in het geval Duitsland weigert om stuur Leopard 2-hoofdgevechtstanks naar Oekraïne en zorg ervoor dat andere landen dit niet doen.

 Dit is in feite een constante geweest, niet alleen in Europa, waar meerdere landen die geen enkele vorm van wapens naar Oekraïne wilden sturen, hiertoe gedwongen werden. Spanje zou een ander voorbeeld zijn. Waar is het respect voor de soevereiniteit van landen? Want, Oekraïne, weet je nog, het was een conflict dat ontstond over de soevereiniteit van Oekraïne, nietwaar?

Het is niet minder onthullend dat landen die zichzelf zeer democratisch noemen zo’n woeste druk op een land hebben uitgeoefend om terug te komen op zijn besluit om geen zware wapens naar Oekraïne te sturen – inclusief regelrechte dreigementen van internationaal isolement .

Militair onbekend, industriële zekerheid

De verzending van westerse gevechtstanks, die door Oekraïne op driehonderd worden geschat, maar die dat aantal mogelijk niet zullen halen – er wordt geschat dat er honderd kunnen worden verzonden, hoewel op dit moment niets zeker is – wordt op zich niet als een doorslaggevend element beschouwd bij het veranderen van de loop van de oorlog in Oekraïne, hoewel het geenszins een onbelangrijke kwestie is. 

En afgezien van wat veel westerse illusionisten en futurologen kunnen aangeven – Fukuyama beweerde in oktober dat het Russische leger binnen enkele dagen zou instorten -, is de waarheid dat het in militaire termen volkomen onbekend is wat de impact van de komst van de tanks zal zijn. westerse strijd naar de Oekraïne – het exacte aantal is niet eens bekend.

Het kan worden gegarandeerd dat ze, net als andere soorten wapens die worden verzonden, zoals gepantserde voertuigen, mobiliteit en vuurkracht zullen bieden, waardoor zowel offensieve als defensieve bewegingen kunnen worden uitgevoerd – er wordt gespeculeerd over een Russisch offensief in het voorjaar en ook over een Oekraïens offensief in de komende weken. Er zijn echter niet weinig twijfels over de werkelijke impact ervan.

Enerzijds gaat het om militair materieel waarvoor minimaal vier ervaren soldaten nodig zijn: een commandant, een chauffeur, een schutter en een assistent. 

Maar dat is alleen als we het hebben over een tank, want de beweging van meerdere tanks op een gecoördineerde manier is helemaal niet eenvoudig en alsof dat nog niet genoeg is, zal de bijdrage van dit wapentuig worden bepaald door het Oekraïense leger. In het geval van het verkrijgen van de langverwachte 300 gevechtstanks, zou Oekraïne 1.200 soldaten met veel ervaring en hoge capaciteiten nodig hebben. Het lijken er te veel, vooral gezien de zware menselijke verliezen die het Oekraïense leger heeft geleden.

Aan de andere kant is een enkelvoudig wapensysteem op zichzelf niet in staat om een ​​oorlog te winnen, althans een oorlog met hoge intensiteit. Bijvoorbeeld, de 40 gepantserde voertuigen -Marder- die Duitsland beloofde begin januari naar Oekraïne te sturen – Frankrijk en de Verenigde Staten beloofden ook gepantserde voertuigen te sturen – bereiken hun volledige potentieel niet als ze niet worden gecombineerd met westerse tanks – Luipaard 2, M1 Abrams of Challenger 2—. 

En dat is de reden waarom westerse tanks belangrijk zijn: vanwege hun capaciteiten en vanwege de capaciteiten die andere wapens genereren. De Marder zijn gepantserde militaire transportschepen die zonder tanks niet genoeg kracht hebben om de vijandelijke linies te doorbreken en kwetsbaar zijn in het licht van Russische verdediging en aanvallen. Het is een combinatie van systemen, niet een bepaald systeem, waarmee oorlogen kunnen worden gewonnen. En dat is hetWapensystemen komen pas volledig tot hun recht als ze in combinatie worden gebruikt .

Wat geenszins onbekend is, is wat deze stap in geopolitieke en militaire termen inhoudt, aangezien het een toename van de escalatie van spanning is en een nieuw voorbeeld van de wens van de Verenigde Staten om het conflict zo lang mogelijk te verlengen om schade toe te brengen en te verzwakken. Rusland.

Om al deze redenen valt nog te bezien wanneer Oekraïne de tanks in het operatiegebied zal kunnen gebruiken, wat het potentieel zal zijn dat het eruit kan halen en wat hun impact op het conflict zal zijn. Maar wat geenszins onbekend is, is wat deze stap geopolitiek en militair inhoudt, aangezien het een toename van de escalatie van spanning is en een nieuw voorbeeld van de wens van de Verenigde Staten om het conflict zo lang mogelijk aan te slepen om schade toe te brengen. en Rusland verzwakken en proberen de val van de huidige Russische regering of haar onderwerping te veroorzaken. 

En bovendien zou het natuurlijk handig zijn om te wijzen op het enorme economische voordeel dat de verschillende bedrijven van de militaire industrie die deze modellen of componenten voor hen vervaardigen, zullen behalen. 

Het falen van de Leopard gebruikt door het Turkse leger

Afgezien van wat al is vermeld, moet worden opgemerkt dat de staat van dienst van de luipaarden in Syrië verre van rooskleurig is. Het is bekend dat ten minste een dozijn Leopard 2A4-hoofdgevechtstanks, zoals die naar Oekraïne worden gestuurd, buiten dienst waren in de confrontatie met de Islamitische Staat in een paar maanden tijd, waarvan er twee werden uitgeschakeld door mijnen, één door mortiergranaten. , vijf door Sovjet-antitankraketten – 9M113 of 9M115-2 Metis-M – en nog een aantal werden in een hinderlaag gelokt – de zaak van het Al-Bab-ziekenhuis is paradigmatisch.

De belangrijkste gevechtstanks van Leopard hebben echter tal van zwakke punten , vooral in de optiek van de schutter, die zich aan de linkerkant van de koepel bevindt; de flanken – een Sovjet-RPG-7 zou voldoende zijn om hem te beschadigen -; het onderste deel van de auto; het achterste deel; de torenring het dakgedeelte en ten slotte ook aan het front – hoewel wordt aangenomen dat ze beschermd zouden zijn tegen een Sovjet 9M113 Kondurs antitankraket, is het niet duidelijk of hun bepantsering voldoende zou kunnen zijn tegen modernere versies, zoals de 9M115-2 Metis -M, de 9M113M Konkurs-M of de 9M133 Kornet, hoewel het nodig zou zijn om te weten welke versie naar Oekraïne zal worden gestuurd en welke verbeteringen ze hebben.

Kortom, de Leopard main battle tank is een wapen dat een toegevoegde waarde kan bieden aan het Oekraïense leger, zolang het in staat is om het op de meest handige manier te gebruiken, in een geschikte omgeving, met een massale inzet van troepen en met de verrassingsfactor, maar anders zou het zelfs averechts kunnen werken in militaire termen en ook in propaganda, aangezien de beelden van de vernietigde westerse tanks viraal zouden kunnen gaan op de weinige sociale netwerken die nog niet door het Westen zijn gecensureerd. 

In feite faalde een ervaren leger als het Turkse in een asymmetrisch conflict tegen een kleinere vijand jammerlijk. En er zijn geen magische formules: legers en oorlogen, evenals de variabelen en krachten die erop inwerken, zijn erg complex. We zullen zien.