Het weefsel van leugens over de Europese eenwording en de “nobele” motieven van de “grondleggers”

“De Europese Gemeenschap is geen doel op zich. Belangrijk is dat de oude landen van gisteren, met hun respectieve soevereiniteit, niet langer het kader moeten zijn waarin de huidige problemen worden opgelost. “Uit de biografie van Jean Monnet is er bewijs dat Jean Monnet van de CIA zijn activiteiten steunt werd betaald als ‘grondlegger van Europa’.

De officiële versie van de geschiedenis van de Europese eenwording, die heeft geleid tot de huidige Europese Unie, schetst een ideaal beeld van de ‘grote grondleggers’ en hun ‘nobele’ motieven en doelen voor een democratische gemeenschap waarin na twee verschrikkelijke wereldoorlogen de oorlogvoerende nationalisme worden overwonnen en vrede, vrijheid en welvaart zijn gegarandeerd. – Maar dit is een zorgvuldig gecultiveerde mythe, een weefsel van leugens, zoals de Fransman Philippe de Villiers nu onthult na grondig historisch onderzoek in zijn nieuwe boek. (1)

In de Zwitserse krant Zeit-Fragen ( 2) is een recensie van Rita Müller-Hill gepubliceerd, waarin wordt verwezen naar de passages van het boek of citaten die erdoor zijn vertaald. Op de eerste pagina’s van zijn boek vertelt de auteur hoe hij omging met de geschiedenis van de EU en hoe de titel van zijn boek tot stand kwam. Philippe de Villiers (70) was veertien jaar lid van de Franse Nationale Vergadering, tien jaar in het Europees Parlement en voormalig presidentskandidaat, een ervaren man in de arena’s en achterkamers van de politiek.

“Hij rapporteert op pagina 19 van een gesprek met de oude (1958-1968) Franse minister van Buitenlandse Zaken Maurice Couve de Murville, die deze functie al tijdens het presidentschap van Charles de Gaulle bekleedde. In de loop van dit gesprek gaf Couve de Murville commentaar op het Marshall-plan, wiens acceptatie hij indiening noemde, Walter Hallstein en het Europese eenwordingsproces: ‘l’l’Europe! L’Europe des pères fondateurs! […] Il vous suffira de tirer sur le fil et tout viendra` -‘Mais quel fil? `- ‘Sur le fil du mensonge.` [‘ Eur Europe! Het Europa van de grondleggers! Het volstaat als je aan een draad trekt, dan komt alles. ‘- Maar op welke draad? `-‘ In de draad van het web van leugens.“”

Dit, bij zijn eerste raadselachtige suggestie, legde hij hem later uit door een professor uit de Sorbonne:

Couve de Murville was getuige van de eerste stottering van het Europese project. Hij wist alles over iedereen, over de illusies en de bijbedoelingen, de hele verwarring, de ophef, de luie magie. Aan de draad trekken moet in zijn betekenis zeker zijn: naar de bron gaan. Naar de bron van slapende informatie in de archieven. […] Ze zijn niet langer geheim, ze zijn geleidelijk geopend, toegankelijk gemaakt. “

Toen de Villiers vermoedde dat veel onderzoekers zich nu in de archieven stortten, moest de professor hem teleurstellen. Het zijn er maar een paar. De meesten van hen waren voorzichtig.

Je zou zijn stoel, zijn leeropdracht, zijn baan, zijn uitgever kunnen verliezen. “- De kwestie is meer dan een taboe,” het gaat over een mythe, een ideologie, een geloofswerk. Alles wat deze ‘grondleggers’ betreft, ligt in het rijk van de ‘heilige, onaanraakbare’. ” – ‘Een officiële waarheid dus.’

Onderzoek in gedeelde archieven

Dit gesprek heeft Philippe de Villiers aangewakkerd. Hij “verzamelt vier werkgroepen, die hij zijn” brigades “noemt, en stuurt ze naar de bronzoekactie. In het boek documenteert hij de juistheid van zijn verklaringen met 28 facsimile-kopieën op 111 pagina’s. En Philippe de Villiers spreekt zich uit, wat niet in de openbaarheid mag komen. Slechts een kleine kring van ingewijden wist hoe het echt was. “

Hij vond ‘documenten die duidelijk aantonen dat Jean Monnet door de CIA werd betaald voor zijn activiteiten als de’ Founding Father of Europe ‘, dat Robert Schuman een schimmige figuur was, die heen en weer bewoog tussen de heersers en uiteindelijk de VS diende Amerikaan was. En Walter Hallstein, nazi-onderwijsfunctionaris en juridisch specialist van de nazi’s voor Nieuw Europa, stelde zijn diensten ook beschikbaar aan de Amerikanen. “

En op pagina 117 komt Philippe de Villiers tot de conclusie:

Monnet wilde een Europa bouwen dat Amerikaanse doelen bereikte – institutioneel, commercieel en cultureel. “

Hiermee bevestigt hij de bevindingen die de Duitse historicus Andreas Bracher in 2001 heeft bekendgemaakt dat Monnet zijn hele leven lang onder invloed was geweest van toonaangevende Britse en Amerikaanse kringen. Hij was “een uitvinder en leider van instellingen voor transnationale samenwerking” en “een centrum (in het bijzonder) Angelsaksische invloed op het continent” . (4)

Jean Monnet’s “Memoires”

Philippe de Villiers realiseert zich dat de ‘Memoires’ van Monnet niet door hemzelf zijn geschreven, maar zijn geschreven door Kennedy namens een groep historici die zijn betaald door de Ford Foundation. Al in zijn studententijd had de Villiers als gast het gesprek kunnen horen tussen zijn professor in de politieke wetenschappen Jacques Chapsa en de professor in de moderne geschiedenis Jean-Baptiste Duroselle, auteur van een stichtingsnota over internationale betrekkingen, waarin hij een kort inzicht geeft in de geschiedenis van de Memoires Jean Monnets ontvangen.

“Chapsal vraagt ​​Duroselle: ‘En wat doen deze memoires? Gaat het? ‘
Duroselle:’ Ja. De studenten werken er hard aan. We hebben het werk opgesplitst.
Chapsal: ‘Dat is zeker belangrijk voor de Stichting en haar reputatie in de VS.’

Duroselle: Ja, maar belangrijker, beste Jacques, het is voor de eenwording van Europa. Ze heeft een nieuwe impuls nodig, nieuwe energie

Philippe de Villiers herinnert zich dit in zijn onderzoek. In de biografie van Jean Monnet, geschreven door Eric Roussel, vindt hij namen bij naam, mensen met wie Monnet in contact was. Maar hij vraagt ​​zich nu af wie deze mensen waren, wat hun functies waren, in welke netwerken ze betrokken waren, welke belangen ze nastreefden, in wiens dienst ze stonden en door wie ze werden betaald.

Hij ging daarna, vond de betalingsbewijzen en kwam tot de conclusie: “De Amerikanen hebben de opdracht gegeven en betaald. (…) De Villiers bewijst dat de Ford Foundation als sponsor niet alleen de Ford Foundation was, maar een van de CIA-gelddistributeurs. Wie schreef de memoires? Duroselle, als senior professor, verdeelde het werk onder een groep studenten. Pierre Gerbet, Eric Westphal, Andre Kaspi, Richard Mayne. “Het werkte als een machine die onderzoek doet, gesproken tekst en schrijft.” Jean Monnet zelf was nauwelijks geïnteresseerd in het werk. Het werd uiteindelijk geschreven door François Fontaine, een romanschrijver die in het Romeinse rijk de aankondiging zag van een complete Europese Unie. “ (5)

De recensent Rita Müller van de Zeit-Fragen voegt eraan toe dat ze in haar eigen onderzoek heeft vastgesteld dat de bovengenoemde auteurs een integraal onderdeel vormen van ‘Monnet Research’. “Ze worden steeds weer geciteerd – in het bijzonder citeren ze elkaar – als je ze raadpleegt, word je in cirkels rondgestuurd.”

Alleen het laatste deel van de memoires van Jean Monnet kwam van hemzelf, volgens Philippe de Villiers wordt het geheim van de intenties van Monnet onthuld:

“De Europese Gemeenschap is geen doel op zich. Wat belangrijk is, is dat de oude naties van gisteren, met hun respectieve soevereiniteit, niet langer het kader moeten zijn waarin de huidige problemen worden opgelost. De gemeenschap als zodanig is slechts een stap op weg naar het organiseren van de wereld van morgen. Dan wordt, volgens Philippe de Villiers, global governance, Globalia, opgeheven en bevrijd van alle attributen zoals soevereiniteit, democratie en verschillende volkeren.

De droom van planetair management, de beheersing van de mensheid door middel van technologie, gehuld in een blijvende vrede door een allesomvattende markt en het garanderen van (schijnbaar) grenzeloze individuele vrijheid. ‘Zacht, verlicht despotisme,’ zei Jacques Delors eens. ‘

Interview bij Le Figaro

Natuurlijk bevindt het boek van Philippe de Villiers zich in een kruispunt van kritiek in Frankrijk. Op 26 maart 1919 interviewde Le Figaro hem, vertaald door Zeit-Fragen (6), waarin hij zich niet verdedigde.

Op de vraag of hij zo’n kruisvuur van kritiek verwachtte, antwoordde hij:

“Ja natuurlijk. Decennia lang bewoog de Unie zich in het geheim. Ze is een wezen van de afgrond; waar ze bang voor is, is het licht. De plotselinge lichtstraal gericht op de grondlegger heeft de kleine wereld van erkende ‘buffons’ in paniek gebracht. Te laat Het boek is in omloop. Het wordt een grote verkoop. “

Omdat het geen boek met halve waarheden is ‘, dat met een wetend gebaar zou kunnen worden weggevaagd. Het is een boek gebaseerd op onderzoek, met 111 pagina’s bewijs, nieuw uitgebrachte archiefdocumenten die voor zichzelf spreken. De tegenaanval door de gevreesde ambtenaren van de officiële opinie, die proberen een beschermingszone in te stellen, kan de verontrustende waarheid van het bewijs niet negeren. Alles begint te wankelen.

Het wordt duidelijk dat de ‘founding fathers’ niet overeenstemden met het heilige beeld van het mythologische verhaal. Er waren mensen in handen van de Amerikanen, verzwakt en afhankelijk. Wat betreft het project van het oorspronkelijke Europa, het was geenszins dat van een “Europese macht”. De Amerikanen wilden een extra markt met een uitvoerende commissie, dat wil zeggen een technische, postpolitieke autoriteit, geleid door ambtenaren en onafhankelijk van staatscontrole. “

Op de vraag wat hij antwoordt op degenen die hem een ​​”samenzweerder” noemen, antwoordt hij:

“Samenzweringen gaan over theorieën, geruchten, fantasieën. Voor mij is het tegenovergestelde: ik publiceer documenten. Mijn boek is zelfs het antwoord op de echte samenzwering. Ik ontdekte dat Monnet, om te ontsnappen aan de invloed van de Quai d’Orsay [Frans ministerie van Buitenlandse Zaken], zijn team een ​​’samenzweringscommandant’ noemde. De ‘Europese constructie’ heeft zichzelf altijd omgeven met geheimhouding. Dekking was de regel. De ‘Monnet-methode’ is samenzweerderig, gericht tegen de volkeren. Hij verbergt het niet.

Deze constructie is in feite een seriemoord op de Europese democratieën. “

Geheime betalingen via de ‘Ford Foundation’, van CIA-kringen en anderen

Sommige historici beweerden dat het al lang bekend was dat Monnet dicht bij de Amerikanen was, maar de Villiers was zich ervan bewust dat ze wachtten, maar ze hadden tevergeefs gewacht om te horen dat deze nabijheid een compromis was:

“Deze voorzitter van het Comité voor de Verenigde Staten van Europa ontving geheime betalingen via de Ford Foundation, uit CIA-kringen en via een rekening bij de Chase Manhattan Bank. Veel biografen herhalen de woorden van Monnet en beweren dat hij ‘alle overheidssubsidies heeft uitgesloten’. Ik bewijs echter dat dit een leugen is door alle documenten te publiceren die de geheime overdrachten van geldbedragen en de beïnvloedende operaties die de overweging vormden bewijzen. Er zijn ook andere documenten waaruit blijkt dat Monnet een agent van het ministerie van Buitenlandse Zaken was. Deze historici hebben enkele omissies gemaakt! “

Als er mensen zijn die beweren alles in het boek te weten, rijst de vraag waarom ze dat niet hebben gezegd. Hij had niet eerder geweten dat Schuman de Eerste Wereldoorlog had doorgebracht in het Duitse uniform, de tweede in kloosters, nadat hij onder Pétain (7) een ministeriële functie had bekleed en op een uitgebreide volmacht had gestemd.

Hij was zich er niet van bewust dat de architect van het Verdrag van Rome en de eerste Commissievoorzitter [Walter Hallstein] een nazi-advocaat was die belast was met het opstellen van het kader voor “Het nieuwe Europa” voordat hij een hoge officier in het nationaal-socialistische onderwijs werd en vervolgens opnieuw opgeleid door de Amerikanen om vervolgens door hen te worden voorgesteld voor leidende Europese posities.

Philippe de Villiers wil laten zien in zijn boek

dat het Europa van vandaag, zonder lichaam, zonder hoofd, zonder wortels, zonder grenzen, geen verkeerde implementatie is. De open archieven bewijzen dat het deconstructieve gen dat de Europese Unie ondermijnt, werd gevonden in het DNA van de ‘founding fathers’. Het programma was vanaf het begin ingesteld. Ze wisten wat ze deden en wat ze wilden: hersenloos bestuur op weg naar een wereldwijde massamarkt. We zijn ver verwijderd van een onafhankelijk Europa. “

Gevraagd of zijn boek een middel was om ‘populistische partijen te bepleiten’, antwoordde hij: ‘Nee, ik geef geen instructies, ik laat alarm slaan. Ik raak en raak (alarm). Voordat de muezzin komt. Populisme is de roep van mensen die niet willen sterven. “
————
1 Philippe de Villiers: J’ai tiré sur le fil du mensonge et tout est venu. Paris Fayard, 2019 (Engels: ik trok een draad uit het web van leugens en het kwam allemaal aan het licht)

2 zeit-fragen.ch 23 april 2019
3 aaO
4 Zie voor details de achtergrond van de “Europese integratiebeweging” , die ook het werk van graaf Coudenhove-Kalergis beschrijft.
5 Noot 2
6 zeit-fragen.ch 23 april 2019
7 Philippe Pétain, hoofd van de “Vichy-regimes” van de “Vichy-regimes” in Zuid-Frankrijk, die niet door de Duitsers werd bezet en bijna samenwerkte met de Duitsers.

Het onderwerp zal worden voortgezet in een ander artikel, aanvullen en nog verder in details gaan.

.