Hittegolf: Het is heet in Europa? Het menselijk lichaam is al in de buurt van thermische limieten

Ik ben een wetenschapper die klimaatrisico’s onderzoekt. Deze week heb ik onderzoek gepubliceerd naar het potentieel voor een  catastrofale combinatie van cycloon en hittegolf  in het zuiden van de wereld. Toch ben ik de afgelopen dagen door verschillende media benaderd om niet over dat gevaar te praten, maar over de zich ontvouwende Britse hitte en klimaatverandering. Het is altijd bevredigend om te reageren op publieke belangstelling voor extreme weersomstandigheden, maar het gevaar bestaat dat belangrijke boodschappen over extreme hitte wereldwijd niet voldoende zendtijd krijgen.

Het is inmiddels  goed ingeburgerd  dat hete extremen waarschijnlijker zijn in het veranderde klimaat waarin we leven. Toch is er een schijnbaar onlesbare dorst om dit verhaal opnieuw te vertellen wanneer het Verenigd Koninkrijk zweet. Verhalen over dergelijke acute, lokale gebeurtenissen leiden af ​​van kritische berichten over de wereldwijde uitdagingen van extreme hitte.

Vergis je niet, maximale temperaturen van 35 ° C of meer zijn volgens Britse normen heet, maar zo’n 80% van de wereldbevolking kent dergelijke omstandigheden  . De krantekoptrekkende  46 ° C die recentelijk door de Britse buren in Frankrijk werd ervaren,  is inderdaad ongebruikelijk, maar blijft nog steeds onder de  50 ° C die eerder deze zomer in India werd geregistreerd , en is enigszins gematigd ten opzichte van de  54 ° C die voor beide Pakistan is bevestigd (in 2017) en Koeweit (in 2016) . Mensen in deze warmere klimaten zijn beter in het omgaan met hoge temperaturen, maar dergelijke hitte  doodt nog steeds .

Dodelijke hittegolven zijn natuurlijk geen onbekende voor Europeanen. De beruchte gebeurtenis in 2003 eiste maar liefst  70.000 levens , en in 2010 waren er meer dan  50.000 doden  in West-Rusland. Gelukkig zijn er lessen getrokken en zijn autoriteiten nu  veel beter voorbereid  wanneer waarschuwingen voor hitte en gezondheid worden afgegeven.

Kolkata, India: Temperaturen stijgen voorbij 40˚C tijdens een hittegolf van juni 2019. Piyal Adhikary / EPA 

Maar denk niet aan minder bedeelde gemeenschappen die routinematig buitengewone temperaturen ervaren. In plaatsen als  Zuid-Azië  en de  Perzische Golf , werkt het menselijk lichaam, ondanks al zijn  opmerkelijke thermische efficiënties , vaak dicht bij zijn grenzen.

En ja, er is een limiet.

Wanneer de luchttemperatuur 35 ° C overschrijdt, vertrouwt het lichaam op de verdamping van water – voornamelijk door zweten – om de kerntemperatuur op een veilig niveau te houden. Dit systeem werkt tot de “wetbulb” -temperatuur 35 ° C bereikt. De bollentemperatuur omvat het koeleffect van water dat uit de thermometer verdampt, en is dus normaal veel lager dan de normale (“drybulb”) temperatuur die wordt gerapporteerd in weersvoorspellingen.

Zodra deze temperatuurdrempel voor natte lucht is overschreden, is de lucht zo vol met waterdamp dat zweet niet meer verdampt. Zonder de middelen om warmte af te voeren, stijgt onze kerntemperatuur, ongeacht hoeveel water we drinken, hoeveel schaduw we zoeken of hoeveel rust we nemen. Zonder uitstel volgt de dood – het snelst voor de allerjongsten, ouderen of mensen met reeds bestaande medische aandoeningen.

Wetbulb-temperaturen van 35 ° C zijn nog niet algemeen gerapporteerd, maar er zijn aanwijzingen dat ze   in Zuidwest-Azië beginnen te voorkomen . Klimaatverandering biedt dan het vooruitzicht dat enkele van de dichtstbevolkte regio’s op aarde deze drempel tegen het einde van de eeuw zouden kunnen passeren, met de  Perzische Golf ,  Zuid-Azië en meest recent de  Noord-Chinese vlakte  aan de frontlinie. In deze regio’s wonen miljarden mensen.

Beijing, aan de noordrand van de vlakte van Noord-China, vestigde een nieuw temperatuurrecord in 2018. maoyunping / shutterstock

Terwijl het klimaat op plaatsen zoals het VK opwarmt, kunnen mensen verstandige voorzorgsmaatregelen nemen tegen hitte – vertragen, meer water drinken en koele schuilplaatsen zoeken. Airconditioning is een van de laatste verdedigingslinies, maar heeft zijn eigen problemen, zoals zeer hoge energiebehoeften. Tegen 2050 zullen koelsystemen naar verwachting de elektriciteitsvraag doen toenemen met een hoeveelheid die gelijk is aan de huidige capaciteit van de  VS, de EU en Japan samen .

Op voorwaarde dat de elektriciteitsvoorziening kan worden gehandhaafd, kan het leven in chronisch hittestressische klimaten van de toekomst levensvatbaar zijn. Maar met zo’n afhankelijkheid van dit levensondersteunende systeem kan een langdurige stroomuitval catastrofaal zijn.

Dodelijke combinatie

Dus wat zou er gebeuren als we enorme black-outs zouden combineren met extreme hitte? Twee collega’s en ik hebben onlangs de mogelijkheid onderzocht van zo’n ‘grijze zwaan’-gebeurtenis – te voorzien maar nog niet volledig ervaren – in een wereldwijde studie van stormen en hitte, gepubliceerd in het tijdschrift  Nature Climate Change .

We hebben gekeken naar tropische cyclonen, die al de grootste black-outs op aarde hebben veroorzaakt  , met de stroomuitval van maanden in Puerto Rico na orkaan Maria als een van de ernstigste. We ontdekten dat naarmate het klimaat warmer wordt, het steeds waarschijnlijker wordt dat deze krachtige cyclonen worden gevolgd door gevaarlijke hitte, en dat dergelijke samengestelde gevaren elk jaar worden verwacht als de opwarming van de aarde 4 ° C bereikt. Tijdens de noodreactie op een tropische cycloon zou het koel houden van mensen even belangrijk moeten zijn als het bieden van schoon drinkwater.

Het VK verhuist naar een nieuw terrein als het gaat om het beheersen van extreme hitte. Maar de plaatsen die al hittestress hebben, zien de  grootste absolute toename van vochtige warmte  met de  kleinste veiligheidsmarge voordat ze fysieke grenzen bereiken , en ze zijn vaak het  minst uitgerust om zich aan te passen aan het gevaar . Het is daarom niet verwonderlijk dat extreme hitte  migratie stimuleert . Een dergelijke massale verplaatsing maakt extreme hitte een wereldwijd probleem. Little Britain zal het gevolg voelen van omstandigheden ver weg van zijn gematigde oevers.

De uitdagingen die voor ons liggen, zijn groot. Aanpassing heeft zijn grenzen. We moeten daarom ons wereldwijde perspectief op warmte handhaven en een wereldwijde reactie nastreven, waarbij de uitstoot van broeikasgassen wordt verminderd om de opwarming van Parijs te beperken. Op deze manier hebben we de grootste kans om dodelijke hitte af te wenden – in binnen- en buitenland.