Hoe de VS en de NAVO-partners een oorlog in Oekraïne tegen Rusland planden

NAVO – Zoals uit de opmerkingen van Merkel blijkt, bestaat de oorlogsmentaliteit in het Westen tegen Rusland al meer dan tien jaar, zo niet langer.

Het wordt onweerlegbaar duidelijk dat de Verenigde Staten en hun NAVO-partners al vele jaren plannen maken voor de huidige oorlog in Oekraïne tegen Rusland. Dat feit maakt de vooruitzichten op vrede des te ongrijpbaarder. Hoe te onderhandelen met een mentaliteit die zo diep geïnvesteerd is en doordrenkt van strijdlust?

Westerse regeringen en media beschuldigen Rusland van “niet-uitgelokte agressie” tegen Oekraïne en dringen er bij Moskou op aan een oogverblindende financiële compensatie te overhandigen en vervolging in te stellen voor oorlogsmisdaden.

De bittere ironie is dat de oorlog in Oekraïne, die gevaarlijk escaleert en zou kunnen uitmonden in een nucleaire catastrofe, werd gezaaid door de Verenigde Staten en hun handlangers. Het is het Westen dat de uiteindelijke verantwoordelijkheid draagt ​​voor deze erbarmelijke situatie, niet Rusland.

De voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel (2005-2021) is de nieuwste westerse bron die openlijk komt of op haar hoede is. Ze onthulde in een recent  interview  met Der Spiegel de echte wortels van de oorlog.

De verwerpelijke onthulling van Merkel is onbedoeld. Ze verwijst naar het sussen van het Oekraïense regime als een manier om uiteindelijk zijn strijdkracht tegen Rusland op te bouwen. Ze beroept zich op deze redenering als een manier om te rechtvaardigen waarom ze bezwaar maakte tegen het eerdere lidmaatschap van Oekraïne van de NAVO-alliantie in 2008. Volgens Merkel was het feit dat het lidmaatschap niet verkeerd was, alleen een kwestie van een verkeerde timing.

Zoals de gerespecteerde onafhankelijke militaire analist Scott Ritter  opmerkt , wist Merkel ook dat het regime in Kiev, geïnstalleerd door de door de CIA gesteunde staatsgreep in 2014, niet geïnteresseerd was in een vreedzame oplossing van de burgeroorlog in dat land.

Het onuitgesproken beleid in Berlijn had alles te maken met tijd kopen voor de verwachte agressie tegen Rusland. Dit ondanks het feit dat Duitsland samen met Frankrijk garant moest staan ​​voor de vredesakkoorden van Minsk waarover in 2014 en 2015 werd onderhandeld.

Met andere woorden, Oekraïne was klaar voor oorlog tegen Rusland vanaf 2014.

De bekentenis van Merkel is daarom eigenlijk een bekentenis van westerse dubbelhartigheid jegens Rusland, zoals Ritter scherpzinnig opmerkt.

Toen de Russische president Vladimir Poetin op 24 februari van dit jaar opdracht gaf tot militaire interventie in Oekraïne, was dat een bevel van overmacht omdat de offensieve dreiging van het door de NAVO gesteunde regime in Kiev de rode lijnen van Rusland had overschreden. Die rode lijnen waren herhaaldelijk door Moskou tevergeefs naar het Westen overgebracht.

De beweringen van de westerse media over “Russische agressie” zijn dus witwassen van propaganda over de werkelijke oorzaken van en verantwoordelijkheden voor de oorlog.

NAVO-chef Jens Stoltenberg en andere NAVO-commandanten hebben ook bij verschillende gelegenheden toegegeven dat de staatsgreep in Kiev werd gevolgd door massale bewapening van het regime door de Verenigde Staten en andere westerse mogendheden.

Washington pompte tussen 2014 en 2022 voor miljarden dollars aan wapens in de neonazi-paramilitaire strijdkrachten. Militaire trainers uit de VS, Groot-Brittannië, Canada en andere NAVO-leden waren ter plaatse in Oekraïne om hun aanvallen voor te bereiden, zelfs terwijl deze troepen Russische troepen beschoten en doodden. mensen in de Donbass. Dit was niet zomaar toeval of ongelukkige associatie. Het was een berekende opbouw voor oorlog.

Dit verderfelijke perspectief sluit volledig aan bij het leedvermaak eerder dit jaar van de voormalige Oekraïense president Petro Poroshenko, die  zei  dat de akkoorden van Minsk nooit bedoeld waren om te worden uitgevoerd, maar cynisch werden gebruikt als een halteplaats om offensieve krachten heimelijk te consolideren om uiteindelijk de macht te veroveren. vechten naar Rusland.

Moskou kan op twee punten worden bekritiseerd. Het had ongetwijfeld in een eerder stadium moeten ingrijpen om de Donbass-gebieden te beschermen. Acht jaar wachten om dit te doen, heeft de taak des te moeilijker gemaakt.

Ten tweede is het betreurenswaardig dat Moskou – alweer – werd bedrogen door westerse beloften. Het hele vredesproces van Minsk bleek een schertsvertoning te zijn die de westerse mogendheden en hun kattenpoot in Kiev ondanks de retoriek nooit hebben gerespecteerd. Het bleek dat Rusland de enige partij was die de akkoorden van Minsk serieus nam. En het heeft een hoge prijs betaald om dat te kopen.

Je zou denken dat Rusland zijn les had moeten trekken uit de manier waarop beloften over de niet-uitbreiding van de NAVO schaamteloos werden verraden. Van “geen centimeter” oostwaarts tot 1000 mijl richting de Russische grens, is de huidige gevaarlijke confrontatie in Oekraïne een manifestatie van systematisch en onverbiddelijk verraad getoond door Washington en zijn NAVO-handlangers.

De eensgezinde, door de VS geleide reactie op de Russische interventie in Oekraïne, de reflex van de Totale Oorlog, de lawine van wapens uit het Westen, de sabotage van Nord Stream-pijpleidingen en de bereidheid om het geweld te laten escaleren, wijzen er allemaal op dat deze oorlog klaar was om Gaan.

De eigenmachtige afwijzing van de strategische veiligheidszorgen van Rusland en het mijden van elke diplomatieke betrokkenheid wijzen erop dat de westerse mogendheden vanaf het begin als een opgerolde veer op oorlogsbasis zijn.

Onbewust lijkt er sprake te zijn van een opzettelijke stapsgewijze toename van provocaties. De Verenigde Staten en hun bondgenoten sturen zwaardere wapens naar Oekraïne, die nu in staat zijn om diep op Russisch grondgebied aan te vallen. Deze week waren er drone-aanvallen op vliegbases tot 600 kilometer binnen Rusland vanaf de Oekraïense grens. Een van de doelen bij Ryazan ligt op slechts 185 km van Moskou.

En toch  beweren Washington-functionarissen met een vorktong dat  ze het regime in Kiev niet aanmoedigen om te escaleren. Dit nadat een losgeslagen en Rusland-hatend regime tot de tanden was bewapend met wapens met een groter bereik.

Moskou zit gevangen in een tegenstrijdigheid. Er staat dat de westerse mogendheden rechtstreeks deelnemen aan vijandelijkheden. Als dat het geval is, dan zijn alle weddenschappen uitgeschakeld voor Rusland om militaire actie te ondernemen tegen westerse activa. Als Moskou afziet, ziet het er zwak uit.

Het verbijsterende is dat het oorlogsplan tegen Rusland klaarblijkelijk een endemisch concept is dat de huidige westerse politieke ambtsdragers overstijgt. Zoals uit de opmerkingen van Merkel blijkt, bestaat de oorlogsmentaliteit in het Westen tegen Rusland al meer dan tien jaar, zo niet langer. Zoals we in  het hoofdartikel van vorige week beschreven , kan de anti-Russische agenda in de Verenigde Staten en hun NAVO-oorlogsmachine helemaal teruggevoerd worden tot het einde van de Tweede Wereldoorlog.

Dat maakt de uitdagingen van politiek en diplomatie nog groter. Omdat de Verenigde Staten en hun handlangers ogenschijnlijk niet in staat en uiteindelijk misschien niet bereid zijn om te onderhandelen. Ze zijn vastgebonden voor oorlog.