Hoe het EU-kartel Boris Johnson te slim af is

De EU en het voormalige Oostblok hebben iets gemeen: eenmaal binnen kom je er nooit meer uit. Iedereen die dit probeert, zou niet beter af moeten zijn dan voorheen. Onder deze premisse moet het Brexit Circus worden overwogen.

Je hoeft Boris Johnson niet leuk te vinden. Ik vind hem leuk omdat hij een duidelijke houding en een duidelijke taal heeft. Met zijn positie om de EU te verlaten, met of zonder overeenkomst, had hij een goede uitgangspositie gemaakt om Brussel te dwingen meer meegaand te zijn in nieuwe onderhandelingen. Dat had na meer dan twee jaar eindelijk tot succes kunnen leiden zonder enige resultaten na het referendum bij vertrek. Het is al een indicatie van de staat van de lamme EU, als er al bijna drie jaar niets meer naar voren is gebracht en vlak voor de deadline opkomt.

De effecten van een ongereguleerde Brexit zijn de grote onbekenden

Je kunt ervan uitgaan dat de Eurocraten er alles aan hebben gedaan om in Brussel en Londen toch Brexit te voorkomen. Overal is een tweede referendum nodig in de hoop dat de Britten deze keer “goed” stemmen. Dan komt Johnson. Hij neemt het referendum serieus, handelt democratisch en wil een einde maken aan het circus. Hij heeft erkend dat het gewoon niet effectief kan zijn om de procedure steeds opnieuw uit te breiden. Nog één ervan kan geen verbetering brengen. Dus legt Johnson het mes op de borst van de EU en zijn eigen parlement: of er wordt goed onderhandeld of we gaan zonder een deal. Deze positie is echter afhankelijk van brede steun in zijn eigen kamp.

Het is nog steeds een grote onbekende hoe een ongereguleerde Brexit zou beïnvloeden. Hoe zal de Britse regering zich gedragen? Wat zou de reactie zijn in Brussel? Het is denkbaar dat een ongereguleerde Brexit zeer snel tot nieuwe oplossingen zou kunnen leiden, omdat vooral de economische druk groot zou zijn. Zal het dan zeer snel overgaan tot een vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en het VK? Precies wat Londen echt wil, namelijk de soevereiniteit over het land met de beste betrekkingen met de EU. Maar hoe zit het met Schotland en een nieuw referendum over onafhankelijkheid? Moet de status van Noord-Ierland opnieuw worden gedefinieerd? Misschien zelfs met een referendum over onafhankelijkheid voor de Noord-Ieren? Alles is open en niemand kan zeggen wat er zal gebeuren.

Het punt is echter dat Johnson de EU alleen tot nieuwe, constructieve onderhandelingen kan dwingen als hij een ultimatum vaststelt met een vaste datum voor het einde van het Brexit-circus. Juist omdat de implicaties van een ongereguleerde Brexit te verwarrend zijn. Boris Johnson wil geen ongereguleerde Brexit en Brussel ook niet. Het verschil is dat Johnson de democratische stem van de Britten wil gehoorzamen, terwijl Brussel precies het tegenovergestelde doet. Telkens opnieuw wordt een tweede referendum gevraagd in de hoop dat de Britten dan “goed” stemmen. Maar daar zie ik de kans niet in. Anders dan de Duitsers zijn de Britten tenslotte een trots volk, met welke autoriteit dan ook.

Veel Europeanen huilen niet om het vertrek van de Britten

Ik denk dat het zeer waarschijnlijk is dat de Britten na dit circus en de kennelijke veronachtzaming van de eerste verkiezingswil nog waarschijnlijker zullen stoppen. Maar wat dan? Dan bevindt Brussel zich in een zeer slechte positie en kan Londen alleen maar aandringen op zijn posities. De gebruikelijke tour is dus om alles zoveel mogelijk uit te stellen en elke beslissing onmogelijk te maken.

De Brexit-tegenstanders in Londen zijn vertegenwoordigd in alle partijen. Dus de lobbyisten hebben het gemakkelijk om de een of de ander tegen hun eigen partij te maken en de indruk te wekken dat er geen meerderheid is voor een Brexit in het parlement. Dit wordt ook vergemakkelijkt door het feit dat anti-Brexit-dissidenten door de media als helden worden gevierd. Dit feit alleen al zou ons aan het denken moeten zetten, omdat we weten hoeveel de media eenzijdige posities innemen, in de zin van het machtskartel in Brussel. Feit is echter dat er lang voor het Brexit-referendum stemmen uit heel Europa waren die geen tranen zouden brengen voor Britten die het land zouden verlaten. Het spijt ons gewoon dat Londen met zijn veto herhaaldelijk dringend noodzakelijke hervormingen voorkomt. Wat bijvoorbeeld de regelgeving van de financiële sector betreft en dat is logisch. De Britten ontvangen immers ongeveer dertig procent van hun BBP uit de frauduleuze activiteiten van de bankwereld.

Brussel, met kanselier Angela Merkel aan de leiding, gebruikt allerlei oneerlijke trucs om nieuwe paden te voorkomen die EU-lidstaten willen volgen. Laten we Griekenland en de plannen van Tsipras en Varoufakis herinneren. Maar Griekenland heeft nauwelijks weer een EU-vriendelijke regering, nieuwe leningen toegezegd en edities beperkt. Nadat Italië “fout” had gekozen, was het budget van Italië onaanvaardbaar. Het werd bedreigd met sancties. Zodra minister van Binnenlandse Zaken Salvini werd gedwongen zijn ambt neer te leggen, is er geen kritiek op de financiële planning van Italië, nieuwe leningen vormen geen probleem meer. De niet-gekozen commissarissen van de EU gedragen zich dictatorische dan Moskou ooit in het Oostblok deed, en dat is wat de Britten niet langer willen accepteren.

Boris Johnson heeft de juiste weg gekozen

De stemming voor de Brexit was heel dichtbij. De wil van het Engelse volk maar ook gedenigreerd door fraude van de Brexit-voorstanders wordt gesproken. Niettemin is het duidelijk dat de Britse samenleving ook verdeeld is, hoewel er in Groot-Brittannië geen ‘extreemrechtse’ partij bestaat. Het heeft het niet nodig om de samenleving te splitsen. De media kunnen dat ook. Het systeem in de landen met ‘westerse waarden’ is eenvoudig. Splits de samenleving in grofweg gelijke delen en de media kunnen al bepalen in welke richting ze ongeveer vijf procent van de kiezers kunnen sturen, zodat ze stemmen zoals gewenst door de machtskartels. Dat is ook de reden waarom politici worden gevochten die absolute meerderheden kunnen bereiken. Of waarom charismatische politici vanaf het begin tegen zijn, omdat het zulke persoonlijkheden zijn die tegen het machtskartel kunnen opkomen. Dit geldt met name voor Duitsland. Kijk maar naar de Kasperlverein, die zich kandidaat stelt voor het leiderschap van de SPD. 

Boris Johnson heeft de juiste manier gekozen om de EU te dwingen concessies te doen. Het is dus geen wonder dat Johnson van alle kanten wordt aangevallen. Hoeveel lobbyen er wordt gedaan om de meerderheid van Johnson in het Parlement te vernietigen, is moeilijk in te schatten. Dat het klaar is, is voor mij uitgesloten. Het EU-kartel wil dat Groot-Brittannië na Brexit enig voordeel heeft, en moet dit ook voorkomen. Dit kan ertoe leiden dat andere staten in de EU zelfs overwegen om de EU te verlaten. Maar één ding is zeker: het voortdurende uitstel van de Brexit-bijeenkomst is voor een groot deel een minachting voor de kiezers en kan niet leiden tot een verstandige oplossing voor alle betrokkenen. Ik wens Boris Johnson veel geluk,

Addendum: Vandaag, op 11 september 2019, komt het nieuws dat bewijst dat de tactiek van Boris Johnson in Brussel precies heeft begrepen. Er wordt aangekondigd dat men goed voorbereid is op een ongereguleerde Brexit. Dit vertelt Jonson dat ze niet willen worden gedwongen tot nieuwe onderhandelingen met de dreiging van niet-gereguleerde Brexit. Dit is om de Johnson-tegenstanders in Londen een lift te geven.