Op 12 januari kopte Deutsche Welle (de Duitse publieke omroep zoals BBC, PBS, NPR en RT) de kop “Het ontslag van de burgemeester benadrukt de dreiging voor Duitse leiders: Arnd Focke, de sociaal-democratische burgemeester van een stad in Nedersaksen, werd regelmatig bedreigd door nationalisten. Nu heeft hij ontslag genomen. Regionale functionarissen hebben herhaaldelijk in heel Duitsland met bedreigingen te maken gehad. ”Hij stopte met zijn veiligheid, omdat het uitvoeren van het meedogende beleid van Duitsland met betrekking tot de stroom van voornamelijk Midden-Oosterse vluchtelingen een terugslag heeft opgeleverd die steeds georganiseerder en gevaarlijker wordt voor de Duitse democratie.
Het beleid van de Amerikaanse president Barack Obama ter ondersteuning van het omverwerpen van seculiere regeringen (zoals in Libië en Syrië) in het Midden-Oosten, en zijn pogingen om daar nieuwe regeringen te installeren – die waren gepland om te worden verbonden met de fundamentalistische Soennitische Saoedische familie die Saoedi-Arabië bezit – veroorzaakte de uittocht, uit die seculiere onder leiding van de VS aangevallen Midden-Oosterse landen, van miljoenen, van wie sommigen nu in Duitsland wonen en daar om vele redenen niet worden aanvaard, sommige geldig en sommige ongeldig. De resulterende instroom van miljoenen cultureel sterk verschillende mensen heeft geleid tot een wedergeboorte van de Duitse nazi-beweging.
Terwijl de VS van Obama, en vooral nu de VS van Trump, de toegang van vluchtelingen uit deze landen heeft geweigerd die Amerika (door middel van zijn tienduizenden jihadistische proxy-strijdkrachten van over de hele wereld) is binnengevallen, is Europa (en vooral Duitsland) medelevend met de vluchtelingen, en ondervinden nu thuis de politieke terugslag van hun toelating van vluchtelingen uit het buitenlandse beleid van Amerika – een beleid dat dictatoriale fundamentalistisch-Soennitische Arabische regimes bevoordeelt om seculiere regeringen in het Midden-Oosten omver te werpen.
Hoe en waarom is dit gebeurd?
Muammar Gaddafi was een socialist die geloofde in het verspreiden naar de massa (in plaats van naar buitenlandse investeerders) van de rijkdom van de olie van de natie en die bijgevolg werd afgewezen door de Amerikaanse en aanverwante aristocratieën die de particuliere oliemaatschappijen beheersen. Gaddafi werd gedemoniseerd door hun regeringen en hun media. Na een uitgebreide planning door de CIA en bijbehorende staatsgreeporganisaties werd hij uiteindelijk in 2011 omvergeworpen in een “Arabische lente” en vervangen door wat zij een re-privatisering van de olie van Libië verwachtten. Hillary Clinton verklaarde trots: ‘We kwamen, we zagen, hij stierf! Ha, ha, hah! ” Europa krijgt de vluchtelingen.
Bashar al-Assad was vergelijkbaar in die basis. In 2012 werd Obama goed gewaarschuwd door Amerikaanse inlichtingendiensten – en zelfs door de anti-Assad ‘rebellen’ zelf – dat als hij probeerde Assad omver te werpen, de VS proxy-jagers zouden moeten gebruiken om het te doen, jihadisten, onder de richting van Al Qaeda’s Syrische tak al-Nusra, en hij koos die optie en vertrok naar de Saud-familie om te kiezen wie Syrië in de nasleep zou regeren . Bijgevolg selecteerde de familie Saud de personen die ‘de rebellen’ moesten vertegenwoordigen bij de door de VN gesponsorde ‘vredesbesprekingen’ om de Syrische ‘burgeroorlog’ te beëindigen. Het was allemaal een afspraak, door Obama en zijn buitenlandse bondgenoten. Zelfs de pro-Obama New York Times meldde dat op 27 april 2013“Nergens in-rebellen gecontroleerde Syrië is er een seculiere strijdmacht te spreken.” Maar toch Obama op aangedrongen dat “Assad moet gaan.” (Hoewel dat een gemeenschappelijke kop op nieuws-berichten over Obama’s positie was, hij was te glad ooit uit die zin : in zijn retoriek was hij precies het tegenovergestelde van zijn opvolger, die het Syrië-beleid van Obama voortzette.) Het was de bedoeling Syrië te veroveren voor de Sauds om te controleren. Europa heeft de vluchtelingen ontvangen van dat Amerikaanse besluit, niet alleen van de andere, over Afghanistan, Irak, Libië en elders. Door Europa te kiezen voor de Verenigde Staten, heeft het ervoor gekozen om de kant van de Sauds te kiezen, en van jihadisten, en nu ook van nazi’s en andere racistisch-fascisten.
Nu Trump zover is gegaan om de enige goede buitenlands beleid van Obama, de JCPOA of de nucleaire overeenkomst van Iran, te beëindigen en te kiezen voor oorlog tegen Iran, zouden de gevaren voor de democratie in Europa nog verder kunnen escaleren. Maar voor sommige mensen is de wedergeboorte van het nazisme in Duitsland misschien een reden voor Europa om zijn buitenlands beleid op fundamentele manieren om te keren.