Indignatie redactie 
Zoals eerder gememoreerd hecht ik zelf sterk aan de ‘Eed van Hippocrates’, die artsen en zorgpersoneel de opdracht meegeeft om ‘blind en doof’ te zorgen voor patiënten. De beste zorg, de beste medicijnen, en zonder onderscheid, afgezien van haalbaarheid. En daar hoort uiteraard ook bij dat als je als arts, of verpleegkundige, simpelweg niet wéét wat het beste is voor een patiënt, je je beperkt tot professionele voorlichting, en ook duidelijk maakt dat de uiteindelijke keuze eigen verantwoordelijkheid is.
Toen ik na een verhuizing terechtkwam bij een nieuwe huisarts, werden mijn vrouw en ik door haar persoonlijk welkom geheten in haar praktijk tijdens een apart ‘consult’, waarbij ze ons duidelijk maakte dat ze niet thuis was in de ‘alternatieve geneeswijzen’, en van haar ook geen behandelingen, recepten of verwijzingen in die sfeer mochten verwachten. Als we meenden daar baat bij te hebben, dan was dat onze eigen verantwoordelijkheid, maar of we dat dan wel met haar wilden delen. Ze ontkende derhalve niet dat patiënten baat konden hebben bij ‘alternatieve’ methoden, maar ze was daarin niet geschoold. Prima. Daar kan ik mee leven.
Waar het lastig wordt, is waar er medicijnen, behandelingen of vaccins zijn, die aan een patiënt worden onthouden om politieke redenen. Ik heb het niet over kosten. Dat kostenaspect wordt er niet zelden met de haren bijgesleept. Natuurlijk begrijp ik het als een bepaalde behandeling meer kost dan we in Nederland gezamenlijk aan premie betalen, om het maar even te chargeren. Maar zeker in deze ‘Covid-tijd’ zien we dat peperdure, en minder goede vaccins in recordtijd als een ‘experimenteel’ vaccin langs het ‘EMA’ worden gejaagd, ondanks brandbrieven van deskundigen die hun twijfels hebben, terwijl betere, goedkopere, en eenvoudiger te verwerken Russische en Chinese vaccins buiten de deur worden gehouden. Dat is politiek. Ziekmakende politiek. Letterlijk ook nog.
Nadat de ‘Lancet’ voor het ‘Sputik-V’ vaccin had vastgesteld dat het volledige ‘Fase 3’ traject was doorlopen, dat het veilig was, en de effectiviteit 92% is, vroeg een ‘onderzoeksbureau’ aan Nederlanders of ze dat vaccin zouden nemen als het beschikbaar werd gesteld. Volgens ‘RTL’, dat het resultaat van die ‘enquête’ tegelijk met het nieuws van dat ‘Lancet-verhaal’ bracht, stelde 41% van de Nederlanders dat ze dat Russische vaccin niet wilden. Dat is politiek. Ziekmakende politiek. Tenzij iemand inhoudelijke argumenten heeft, zoals ik zelf geen peperduur experimenteel mRNA vaccin wil dat er doorheen is geramd, omdat ik die techniek niet vertrouw, en de miljardairs erachter evenmin, en ik niet begrijp waarom ik gedwongen zou moeten worden tot het accepteren van een peperduur alternatief voor een vaccin dat beter is, niet zoveel stof doet opwaaien, en niet is gebaseerd op een techniek waarvan we de lange termijneffecten niet van kennen. Maar waarom ‘Sputnik‘ niet? Kan iemand een argument bedenken anders dan: ‘Omdat het Russisch is?‘ Zoiets als vroeger: ‘Liever dood, dan rood!‘ Dan ben je ook zonder ‘Covid‘ al knap ziek, zo komt het mij voor. En waar de Britse minister het reeds heeft over elk jaar een verse prik, en anders ‘Maatregelen‘, heb ik liever een zo goedkoop mogelijk prik, met één ‘shot‘ en klaar, en geen mRNA-rotzooi. Overigens hebben ze in Hongarije, toch ook een ‘EU-land‘, niet gewacht op dat omstreden ‘EMA‘, en prikken ze al volop met ‘Sputnik‘, terwijl wij in Nederland druk zijn met het rechtzetten van de stoelen in de zoveelste pauze.
Voor mij is het onbegrijpelijk dat als mijn vrouw last heeft van bijwerkingen als ze het voorgeschreven goedkopere medicijn neemt, en de arts consequent en nadrukkelijk het marginaal duurdere medicijn voorschrijft dat die bijwerkingen niet heeft, de apotheek toch keer op keer het van overheidswege ‘voorgeschreven’ medicijn klaarlegt, en er iedere keer weer gebeld moet worden met de huisarts alvorens ze het juiste medicijn krijgt dat door de arts werd voorgeschreven. Daarbij gaat het om een dermate goedkoop middel, dat we best bereid zijn de hele kostprijs, dus niet alleen het verschil, zelf uit eigen zak te betalen om van het gesteggel af te zijn. Maar dat kan ook niet. En keer op keer is er weer die preek over de beheersing van de zorgkosten.
Hoe rijm je dat dan met het willens en wetens buiten de deur houden van een beter en goedkoper vaccin dat wél beschikbaar is?
We weten allemaal dat bepaalde farmaceutische bedrijven misbruik maken van hun patenten, en hun politieke connecties, door een ‘arm en een been’ te vragen voor medicijnen die spotgoedkoop geproduceerd kunnen worden. En niet alleen dat, maar veelal is de ‘research’ al betaald door overheden, of betreft het onderzoek aan universiteiten die door de overheid worden gefinancierd. Daarbij laat de golf van verslavingen aan zware pijnstillers in de Verenigde Staten zien dat die farmaceutische bedrijven, en hun politieke handlangers, geen begin van een geweten hebben. En recent zette ik u nog op het spoor van een artikel waarin goed zichtbaar werd gemaakt dat de explosief gestegen kosten van de gezondheidszorg voor de volle honderd procent te maken hebben met het ‘waterhoofd’. Niet met de ‘handen aan het bed’, en niet met de inkomens van artsen, of de beschikbaarheid van ‘bedden’ en dergelijke.
Als een compleet ministerie een jaar lang druk is met het bewerken van een farmaceut om één cent van een paracetamol tablet af te schaven, dan moeten we maandenlang in de krant lezen hoe succesvol die aanpak was. Hoeveel het kostte om dat ministerie draaiende te houden vermeldt de boekhouding niet. Maar het wordt pas écht bizar als de politiek goedkope, en betere alternatieven bij de patiënten weghoudt. En al helemaal als dat dure spul bij nader inzien niet leverbaar is, en er ondertussen dus onnodig meer mensen overlijden, en de pandemie de hele economie, en burgers, nog langer gijzelt.
En ja, ik begrijp het dat als een arts geen verstand heeft van ‘alternatieve geneeswijzen’, ze daar ook geen verantwoordelijkheid voor wil nemen. Maar houd dan je mond als een patiënt vitamine ‘C’, ‘D’ en ‘Zink’ slikt, of medicatie tegen parasieten voorgeschreven wil krijgen als het niet interfereert met een lopende of voorgestelde behandeling, als je er zelf geen verstand van hebt. Wijs, als je dat nodig vindt, en je het kan documenteren, op bekende gevaren of risico’s, of bijwerkingen, maar ga er niet voor liggen met je hele dode gewicht, omdat het politiek onwenselijk is als de autoriteit van de ‘EMA’, of de ‘Gezondheidsraad’ niet wordt gerespecteerd. En al helemáál niet als die instanties het zo opzichtig laten afweten in tijden van nood, en hun achterste afvegen met adviezen van de fabrikant zoals in de bijsluiter vermeld, waarbij ze voor het front van de troepen elkaar uitmaken voor charlatans.
Zelf heb ik mijn charlatans het liefst vers, met peper en zout en een teentje knoflook. Voor de zorg vertrouw ik louter nog medici die ‘Hippocrates’ voorrang verlenen op de politiek.
