De laatste verleiding van Donald Trump: hoe hij evangelicals verleidde om Satan te volgen
Donald Trump heeft evangelische christenen op dezelfde manier verleid als Satan Jezus verleidde – behalve dat het deze keer werkte.
Veel afleidingen in dit leven kunnen iemand van zijn ware pad afleiden. Zelfs terwijl ik deze woorden samenvoeg, denk ik aan alles wat niet gerelateerd is aan mijn schrijven. Ik denk aan mijn carrière en moet werk vinden waarmee ik niet constant onderbetaald word. Ik kijk rond in het koffiehuis waar ik schrijf. Ik zie andere mensen praten. Ik vraag me af hoe hun leven eruit ziet en waarom zij iets lijken te hebben ontdekt wat ik niet heb ontdekt.
Soms denk ik terug aan mijn geschiedenis van het nemen van historisch slechte beslissingen. Ik denk aan mijn rekeningen, mijn kinderen, vroegere partners, mijn familie en alle manieren waarop ik over het algemeen medelijden met mezelf heb. Ondertussen moet er goed werk worden gedaan. Naar mijn eigen inzicht moet Gods werk worden gedaan, maar de afleidingen en verleidingen van deze wereld houden mij ver weg van de bediening en leringen van Jezus Christus .
Als ik de verleidingen in mijn eigen leven overweeg, besef ik dat het huidige leiderschap van de evangelische kerk in Amerika — die mijn eigen religieuze achtergrond heeft — ten prooi is gevallen aan de verleidingen die Donald Trump biedt . Deze verleidingen lijken griezelig veel op de verleidingen die de duivel Jezus in de woestijn bood, voordat Jezus zijn bediening begon.
Voor degenen onder u die dit verhaal niet kennen, dat het meest bekend is in het Evangelie van Lucas , gaat Jezus de woestijn in om 40 dagen te vasten en zichzelf voor te bereiden op zijn werk. Op dat moment komt Satan naar hem toe en biedt hem dezelfde drie verleidingen aan, althans zoals christenen die begrijpen, die iedereen van zijn ware pad kunnen afbrengen. Het zijn dezelfde verleidingen die Trump de evangelische beweging heeft aangeboden, met het verschil dat de evangelische beweging ervoor heeft gekozen om Trump te volgen terwijl hij hen wegleidt van God en dichter bij het pad dat door de duivel zelf is uitgestippeld.
De eerste verleiding was het aanbod om stenen in brood te veranderen. Jezus zou tegen die tijd uitgehongerd zijn, maar zijn beroemde antwoord was dat de mens niet alleen van brood leeft. Ik moet toegeven dat de gedachte aan meer geld — meer brood, zowel letterlijk als figuurlijk — voor mij net zo krachtig is als voor ieder ander. Ik wil meer voor mijn dochters betekenen, en elke keer dat ik ze moet uitleggen waarom ik iets niet kan betalen, breekt het mijn hart. Maar ik begrijp ook dat geld het potentieel heeft om mij op een gevaarlijk pad te brengen, weg van mijn ware roeping als leraar en raadgever.
Trump heeft de evangelische kerk veel brood geboden en de mogelijkheid om te leven zoals hij dat doet. Er zijn uitnodigingen voor Mar-a-Lago, reizen met het Trump-vliegtuig, belastingvoordelen voor de rijken en, op grotere schaal, een economie die is opgebouwd om de rijkste mensen in onze samenleving te bevoordelen, waaronder prominente evangelische predikanten. Op elk gebied van het leven, wanneer geld het einddoel wordt, wordt de gemeenschap ondermijnd, lijdt de kunst en wordt de waarheid verdraaid.
De kerk is niet anders. Evangelische leiders zijn trouwens doodsbang voor deze boodschap. Ze wringen zichzelf in theologische knopen door te onderwijzen en te prediken dat het oké is om zowel miljonair als predikant van het evangelie van Christus te zijn.
Ik weet niet of dat zo is of niet, maar ik weet wel dat er een specifieke boodschap in het evangelie staat over de verleiding van hebzucht, en ik weet dat die verleiding de leringen van Jezus Christus kan ondermijnen. Op de een of andere manier zijn voor veel evangelische christenen het betalen van fatsoenlijke lonen aan de werkende klasse, het bieden van kansen aan kansarmen en het verwelkomen van buitenlanders slechte dingen geworden, en het verstrekken van belastingvoordelen aan miljardairs is een fundament van het christelijk geloof geworden. Trump heeft evangelische leiders bijna onbeperkte zakken geld aangeboden, en die leiders zullen alles doen om het in handen te krijgen.
De tweede verleiding van de duivel is het aanbod van bescherming en veiligheid. In het evangelie spoort hij Jezus aan om van het dak van de tempel te springen — als hij echt de zoon van God is, zal zijn vader hem zeker beschermen. Jezus antwoordt dat we de Heer God niet op de proef moeten stellen. Dit is een interessante verleiding die we vaak in het leven tegenkomen.
Het verlangen naar comfort, veiligheid en bescherming is bijna universeel. In mijn carrière heb ik bijvoorbeeld enorm verlangd naar baanbescherming, maar dat is nooit gegarandeerd als je vastbesloten bent om de waarheid te vertellen. Diplomatie was nooit mijn sterkste punt en mijn werkende leven is een worsteling geweest. Ik wou dat het niet zo was, maar in de loop van de tijd heeft het me geleerd dat veiligheid soms belangrijker wordt voor mensen dan hun eigen integriteit.
Ik zie dat in de evangelische steun voor Donald Trump. Zijn aanbod van bescherming is duidelijk en iets waar hij de hele tijd over praat. Hij belooft de christenen te beschermen tegen de kwade krachten van het liberalisme. Links komt voor jullie wapens, vertelt hij ze. Ze zullen jullie vervolgen vanwege jullie christelijk geloof. Jullie kinderen lopen gevaar om bekeerd te worden door de “woke”-menigte op universiteitscampussen, op televisie, in de grote steden. Wees niet bang, gelovige christenen, Donald Trump zal jullie beschermen.
Trump belooft christenen te beschermen tegen de kwade krachten van het liberalisme. Links komt op jullie wapens af, vertelt hij ze. Ze zullen jullie vervolgen vanwege jullie christelijke geloof. Jullie kinderen lopen gevaar om bekeerd te worden door de “woke”-menigte.
Het probleem met deze boodschap — afgezien van het feit dat het van de duivel komt — is dat er geen belofte van veiligheid was voor degenen die ervoor kozen de leringen van Jezus Christus te volgen. Het is inderdaad de volgeling die zijn eigen veiligheid riskeert door ervoor te kiezen zijn vijanden lief te hebben, de zieken te genezen, de armen te dienen en degenen lief te hebben die verstoten, gevangen of machteloos zijn. Dat is moeilijk om te doen onder alle omstandigheden, maar vooral voor iemand die thuis op de bank zit en alleen geïnteresseerd is in de rechten van mensen die het met hem eens zijn en denken zoals zij.
Het zou duidelijk moeten zijn dat Jezus Christus geen veilig leven, een beschermd leven of een comfortabel leven leidde. Beloften van bescherming en veiligheid zouden hem van zijn koers hebben gebracht, net zoals Trumps verleidingen de evangelische leiders hebben weggeleid van wat hun ware missie zou moeten zijn.
De laatste verleiding die de duivel en Trump bieden, is de meest voor de hand liggende. De duivel biedt Jezus macht over de hele wereld, en het enige wat hij hoeft te doen is knielen voor Satan en zich onderwerpen aan zijn gezag. Ik heb het gevoel dat ik hier nauwelijks iets hoef te schrijven — de waarheid hiervan is luider dan wat ik ook maar in woorden kan uitdrukken. Mensen steunen politici, meestal op basis van wat zij zien als hun eigenbelang.
Ik ben niet anders. Mijn strijd voor de arbeidersklasse en voor de eerstegeneratiestudenten met wie ik heb gewerkt en die ik heb gesteund, is de kern van mijn politiek. Ik zoek niet naar macht als zodanig, maar ik wil absoluut meer en betere kansen voor de bevolkingsgroep van wie ik hou. Het idee om persoonlijke macht en grotere invloed te verwerven is een natuurlijke verleiding, maar nogmaals, dat zou mij weer kunnen afleiden van mijn ware roeping aan de frontlinies van dit werk.
Macht corrumpeert, en dat is zeker het geval in het geval van evangelische steun aan Donald Trump. Pastor Robert Jeffress is nauwelijks het enige voorbeeld, maar niemand belichaamt de corrumperende kracht van deze verleiding beter dan hij. Die man houdt van de macht van het Witte Huis en de macht die Trump hem heeft gegeven. Jeffress zal elke theologische verklaring bedenken die hij heeft om Trump terug te laten keren naar het Witte Huis.
Ik luister vaak naar Jeffress op de radio. Hij is een goede spreker, ongeveer zo goed als het maar kan in het evangelische rijk. Hij vertelt graag een verhaal over hoe hij zichzelf erin slaagde om het Witte Huis binnen te praten toen hij als tiener op schoolreisje naar Washington was. Het is misschien een leerzamere parabel dan hij zich realiseert, want Jeffress heeft er sindsdien alles aan gedaan om terug te keren naar dat kantoor.
Het enige wat hij hoefde te doen, was zich onderwerpen aan de autoriteit van Donald Trump. Deze verleiding, de corrumperende kracht van macht, kan een gelovig persoon ervan weerhouden om de mensen te steunen die hij beweert te helpen. Als deze predikanten eenmaal van dat soort macht hebben geproefd, is het als een verslaving. Niets anders kan hen bevredigen.
De evangelische kerk in Amerika heeft zich overgegeven aan Donald Trump en is steeds verder verwijderd geraakt van een man die de armen diende, de zieken genas, zijn naasten liefhad en zijn volgelingen leerde hetzelfde te doen.
Mijn recente baan was als kapelaan in een hospice, waar ik stervende mensen en hun families begeleidde. Het is een baan die je op een heel diep niveau bijblijft. Elke dag word ik geconfronteerd met families die proberen afscheid te nemen van een geliefde, en met mensen die proberen afscheid te nemen van het leven. Dit is niet altijd een vreedzame overgang, ongeacht wat velen van ons graag zouden willen geloven. Soms is er grote angst, verlies van controle en woede.
Wat ik heb geleerd is een grote maar simpele waarheid: de dood komt voor ons allemaal, ongeacht. Mensen met een geloof, succesvolle mensen, mensen die hebben gefaald, mensen die geloven dat ze alles goed hebben gedaan en mensen die bijna alles verkeerd hebben gedaan. Hun leven vóór de laatste fase doet er nauwelijks toe, en die laatste dagen zijn vaak moeilijk en verdrietig. Het comfort van deze wereld heeft hen verlaten.
Macht, veiligheid en geld zijn allemaal verdwenen, en worden uiteindelijk onthuld als lege bezigheden. Die dingen — de verleidingen van Trump en de duivel — hebben alleen maar de neiging om een persoon van zijn ware pad af te houden, en zijn relaties, zijn carrière, zijn gezinsleven, zijn kunst of zijn schrijven, zijn politiek en zijn geloof te verstoren.
Ik ben tot de onvermijdelijke conclusie gekomen dat de leringen van Christus en de leringen van de evangelische kerk in Amerika in tegengestelde richtingen gaan. De evangelische kerk komt steeds dichter bij de duivel. Ze heeft zich overgegeven aan Donald Trump en is steeds verder verwijderd geraakt van een man die de armen diende, de zieken genas, zijn naasten liefhad en zijn volgelingen leerde hetzelfde te doen. Evangelische leiders zijn gestopt met luisteren naar Christus. Er is maar één ander alternatief.