Indignatie redactie 
Op 12 maart publiceerde bioloog Hans Bezemer dit bijzonder interessante artikel op LinkedIn waarin hij de vele fouten (leugens) van het RIVM en de media over het nieuwe coronavirus COVID-19 onder de aandacht brengt. Omdat het zo’n sterk verhaal is — en omdat het RIVM samen met het mediakartel blijft samenspannen om desinformatie rond te slingeren (en meteen ook even goedbedoelende websites te besmeren) — hebben wij besloten om het hier te publiceren. Eerst volgt het oorspronkelijke artikel, daarna alle updates die Hans daar later aan toe heeft gevoegd. Voor updates die hij na vandaag toevoegt: volg hem op LinkedIn.
Het is een feit. We zitten midden in een pandemie van ongekende proporties. Laten we wel wezen, natuurlijk heeft een dergelijke uitbraak vele gevolgen en is het de taak van de regering en de media om uitwassen te voorkomen. Maar het primaire aandachtspunt zou de volksgezondheid moeten zijn. En tevens zou de berichtgeving eerlijk en gebalanceerd moeten zijn.
We moeten echter constateren, dat de regering, het RIVM en de media verzaakt hebben in het uitvoeren van hun respectievelijke taken. De informatie, die de basis had moeten zijn voor een adequaat regeringbeleid, is u consequent onthouden.
Het bewijs daarvoor is eenvoudig te leveren. Ik hoef alleen mijn posts op LinkedIn te houden tegen de informatie, die op dat moment publiek is gemaakt, en de besluiten die op dat moment genomen zijn terwijl die informatie reeds bekend was – of had moeten zijn.
Voor degenen, die mij niet kennen, laat ik me even voorstellen. Ik heb een graad in de biologie en de aardwetenschappen. Daarmee wil ik niet beweren, dat ik in staat of gekwalificeerd ben om zelfstandig wetenschappelijk onderzoek uit te voeren, maar ik kan redelijk goed begrijpen wat erover geschreven wordt in wetenschappelijke publicaties.
Daarnaast strijd ik al jarenlang tegen het klakkeloos geloven van alles wat de media wensen te berichten. Niet alleen is het soms fout, maar vooral: er is meer nieuws. Naar mijn mening is de kwaliteit van het journalistieke handwerk de afgelopen decennia fors achteruit gegaan – en vervangen door nauwelijks verholen activisme. De berichtgeving over het Corona-virus was daarop geen uitzondering.
- Op 24 januari j.l. maakte de Nederlandse regering zich nauwelijks zorgen over het Corona-virus. Dat was exact dezelfde dag, dat ik een relatie trok tussen de verspreiding van het Corona-virus en een simulatie van het Johns Hopkins Center for Health Security. Toen werd gesteld, dat “recently, the Center for Health Security has received questions about whether that pandemic exercise predicted the current novel coronavirus outbreak in China. To be clear, the Center for Health Security and partners did not make a prediction during our tabletop exercise. For the scenario, we modeled a fictional coronavirus pandemic, but we explicitly stated that it was not a prediction. Instead, the exercise served to highlight preparedness and response challenges that would likely arise in a very severe pandemic. We are not now predicting that the nCoV-2019 outbreak will kill 65 million people. Although our tabletop exercise included a mock novel coronavirus, the inputs we used for modeling the potential impact of that fictional virus are not similar to nCoV-2019”.
- Een paar dagen daarna kwamen de eerste berichten naar buiten hoe ernstig de epidemie in Wuhan eigenlijk was.
- Op 29 januari j.l. kwamen de eerste projecties naar buiten over het mogelijke verloop van deze epidemie. Ook daarover heb ik bericht: “De media in Nederland doen me denken aan een niet nader te noemen Minister van Informatie in Irak. Dit zijn de cijfers: als de maatregelen voor 90% effectief zijn om een pandemie te voorkomen, dan komen we uit op 59.000 besmettingen en 1500 doden. Zijn ze voor 50% effectief, dan wordt het plaatje 5 miljoen besmettingen en 100,000 doden”. Inmiddels weten we met elkaar wel, dat we de “90% effectiviteit” niet gehaald hebben.
- Ondertussen werden de eerste onderzoeken gepubliceerd door met name Chinese medici. Deze waren wellicht nog niet “peer-reviewed” (d.w.z. beoordeeld door vakgenoten), maar de bevindingen waren wel interessant:
- Er voldoende aanleiding was om te veronderstellen, dat het virus zich asymptomatisch kon verspreiden. Dat wil zeggen, door mensen, die feitelijk nog geen ziekteverschijnselen hebben. Bij neusuitstrijkjes werd aangetoond, dat er hoegenaamd geen verschil was tussen asymptomatische personen en symptomatische personen inzake de virusbelasting;
- Uiteraard is niezen en hoesten een veel efficientere wijze van verspreiding. Een dergelijke lichamelijke reactie gaat vergezeld met een aerosol, die zich niet alleen tot 20 meter ver kan verspreiden, maar ook nog geruimte tijd in de lucht kan blijven hangen. Maar ook een minder efficiente verspreiding vormt een significant risico, zoals later gebleken is in Noord-Brabant. De eerste patient daar vertoonde ook geen ziekteverschijnselen;
- Het virus kan op bepaalde oppervlakten onder de juiste condities voor geruime tijd overleven. Afhankelijk van temperatuur en vochtigheidgraad van enkele uren tot een paar dagen;
- Er werden toen al cijfers berekend ten aanzien van de verspreidingsgraad (de zgn. “R0”) en het overlijdensrisico. De inschatting was toen, dat de R0 lag tussen de 2.5 en 4 en het overlijdensrisico tussen de 2% en 6%. Deze cijfers verschillen niet veel van die van de beruchte Spaanse griep, die begin 20e eeuw 50 miljoen slachtoffers maakte.
- Dit is ook het tijdstip, dat het spel van de grote leugens begon – waar de media (en met name de NOS in haar “vragenrubriek”) gretig medewerking aan verleenden:
- Er werden vergelijkingen gemaakt met de gewone griep – met name op het gebied van absolute aantallen. Dit is echter niet relevant, want we gaan daarmee het aantal gemaakte slachtoffers vergelijken met het aantal potentiele slachtoffers. Immers, de epidemie is niet ten einde. Dat het aantal slachtoffers tot nu toegering is in relatie tot het aantal slachtoffers dat doorgaans gemaakt wordt is appels met peren vergelijken. Je gaat ook niet het cumulatieve salaris van een schoonmaker die met pensioen gaat vergelijken met de poen, die een beginnend academicus tot dusverre bij elkaar heeft geharkt;
- En hoe zou zich dat vertalen? Als we de recente cijfers van Angela Merkel nemen, 60% van de Duitsers wordt besmet met een ziekte, die een overlijdensrisico met zich meedraagt van 2%, dan komen we uit op 83 miljoen * 0,6 * 0,02 = 1 miljoen doden. Om het even in perspectief te plaatsen. Het RIVM heeft recentelijk toegegeven, dat zij inschat dat uiteindelijk de helft van de Nederlanders besmet zal worden. Dat zijn 170.000 doden;
- De gewone griep heeft een R0 van 1,3 en een overlijdensrisico van 0,1%. De media hebben de R0 van Covid-19 vergeleken met de R0 van de mazelen. De mazelen zijn echter extreem besmettelijk. We praten hier over een R0 van 16. Mij is geen corona-virus bekend dat zelfs maar in de buurt komt van dat cijfer – het is totaal oneigenlijk. Het komt er eigenlijk op neer dat men stelt, dat “een vlammenwerper minder erg is als een napalm bom”. Dat is helemaal waar. Maar het is geen lucifer. En je gaat er wel heel erg dood aan.
- Er werd ten stelligste ontkend, dat asymptomatische verspreiding mogelijk was. Inmiddels weten we wel beter, want ook het RIVM erkent dat. Wel zes weken later.
Als we dan de berichtgeving van 3 februari j.l. erbij halen wordt het wellicht duidelijk, waarom ik de volgende post plaatste: “ON-VER-ANT-WOORD! Moeten we WEER een Q-koorts debacle meemaken? De Kamer vindt het zelfs niet nodig om erover te debatteren. Dat terwijl nu wel vaststaat:
- Dat de ziekte zowel asymptomatisch als post-symptomatisch kan worden doorgegeven (dus VOOR dat iemand ziek wordt en NADAT iemand ziek is geweest);
- Dat besmetting kan plaatsvinden via de luchtwegen, de ogen en zelfs de huid;
- Dat besmetting korte tijd kan plaatsvinden via voorwerpen (durft u zich in de bus nog vast te houden?);
- Dat de R0 ligt tussen de 2.5 en 4.0 (oftewel elk besmet persoon besmet tusen de 2 en 4 anderen);
- De overlijdenskans ligt tussen de 2% en 6%“.
Deze mensen hadden gewoon vijftien dagen lang in een gecontroleerde omgeving in quarantaine gehouden moeten worden – zoals andere landen dat op dat moment ook deden.
In dat licht bezien zijn de “maatregelen”, die vandaag (12 maart 2020) afgeroepen zijn niet anders dan “window dressing”. De meeste grote evenementen waren al afgelast of ingekort, de meeste mensen werkten al thuis en wie slim was ging niet snotterend naar het werk.
Bovendien: wel eens met het openbaar vervoer gereisd in de spits? Twee keer op een dag? Weet je hoeveel mensen er hutje bij mutje in een trein zitten? En dan evenementen met “meer dan 100 personen” afgelasten? Serieus?
Nee, om dit in de hand te houden zijn er drastische maatregelen nodig. Komen die er niet, dan vrees ik dat we binnenkort Italiaanse toestanden mogen verwachten. En “binnenkort” is niet meer dan een à twee weken weg.
Wie nu nog gokt, gokt met mensenlevens.
