Hoe veilig zijn medicijnen die in de VS zijn gemaakt?

Ik was erg geïnteresseerd om senator Bernie Sanders een groep Amerikaanse diabetici van Detroit naar Windsor, Ontario te zien nemen om insuline te kopen. Ik had vroeger een farmaceutisch bedrijf in Windsor.

In Canada, de levensreddende medicatie insuline, die werd uitgevonden in Toronto door Drs. Banting and Best kost een tiende van wat het in de VS doet.

Veel Amerikanen, die de steeds stijgende kosten van hun onmisbare medicijnen niet kunnen betalen, komen massaal naar Canada om ze te kopen. Geneesmiddelenprijzen in Canada (en Europa) worden strikt gecontroleerd door regeringen. Helaas mogen Canadese bedrijven Amerikaanse en internationale medische patenten en producten piraten. Dat is een grote reden waarom ze zo goedkoop zijn.

Consumenten geven niet om de winst van big pharma of die de grote bedragen betalen voor onderzoek en ontwikkeling. Ze schreeuwen om meer, goedkope alternatieven. De Democraten maken een groot probleem met de prijs van geneesmiddelen en noemen goedkope drugs een mensenrecht. Maar waarom is eten dan ook geen mensenrecht?

Amerikanen zijn boos op hoge drugsprijzen, vooral ouderen die op president Trump stemmen. Bang gemaakt door dit vooruitzicht, verklaarde Trump zojuist dat hij Amerikanen voortaan zou toestaan ​​medicijnen uit Canada te importeren. Eigenlijk is dit al lang aan de orde per postorder. Maar nu zien we de vooruitzichten op eindeloze busladingen bejaarde Amerikanen die naar Montreal, Toronto, Windsor en Vancouver trekken om Canadese drugsvoorraden op te kopen.

Canadese apothekers zijn bang dat hun altijd dunne voorraad uitgeput raakt door de VS, die tien keer meer consumenten heeft dan Canada. De krachtige Amerikaanse farmaceutische industrie vecht al terug en beweert dat de kwaliteitscontrole van Canadese medicijnen niet betrouwbaar is en dat producten die in Canada zijn gemaakt gevaarlijk kunnen zijn.

Onzin. In mijn bedrijf zouden we routinematig Amerikaanse producten proeven, met name voedingsproducten. Onze kwaliteitscontrole rapporteerde dat meer dan 70% van de in de VS gemaakte producten die we hebben getest, niet voldeden aan onze strenge interne kwaliteitscontrolenormen voor claims op het etiket, inhoud, potentie, houdbaarheid en zuiverheid. Persoonlijk vermeed ik veel in de VS gemaakte producten waarvoor een Canadees alternatief beschikbaar was. Als ik een made-in-USA-product zou moeten nemen, zou ik me aan die van grote pharma houden, die van kleine bedrijven en sommige huismerkmerken vermijden.

Maar er is slechter nieuws over in de VS gemaakte producten. Veel van de door Amerikaanse farma gebruikte grondstoffen zijn afkomstig uit China of India. Beide landen staan ​​bekend om slechte kwaliteitscontrole, vervalsing, besmetting en verkeerd etiketteren in drugs en voedsel. Ik stuurde onze QC-mensen naar zowel India als China om grondstoffen te evalueren. Ze kwamen terug met huiveringwekkende verhalen over vuile omstandigheden, slechte verslagen en besmetting. Machines werden te vaak niet gereinigd tussen verschillende productbatches. Grondstoffen worden soms buiten opgeslagen en aangetast door insecten of ratten.

Indiase en Chinese productieprocessen verbeteren langzaam. Maar tegelijkertijd worden westerse leveranciers van grondstoffen meedogenloos uit het bedrijfsleven gedreven door meedogenloze prijsverlagingen door Aziatische leveranciers. Dit is hoe China bijvoorbeeld de vitamine C-markt ging domineren en gerenommeerde leveranciers uit Europa en de Verenigde Staten onderbrak. Amerikaanse geneesmiddelenketens hebben aan dit proces meegewerkt door altijd de goedkoopste producten te selecteren om hogere marges te behalen.

Het belangrijke antidiabeticum, metformine, is nu bijvoorbeeld voornamelijk afkomstig uit India, ongeacht het label ‘made in USA’. Dus we eindigen met Amerikaanse prijzen maar met Indiase kwaliteitscontrole. India blijft ’s werelds grootste vervalser van voedingsmiddelen. Geen wonder dat Indiase en Chinese consumenten de voorkeur geven aan buitenlandse producten. Vroeger zouden Griekse consumenten om dezelfde reden geen farmaceutische producten in Griekenland kopen.

Een belangrijke oorzaak van dit probleem is de zogenaamde ‘de-regulering’. Het is altijd een goed idee om zich te ontdoen van vervelende overheidsregelgeving. Het is een republikeinse mantra. Vroeger geloofde ik er ook in. Maar de-regulering heeft de VS ertoe gebracht om de kwaliteitscontrole van de farmaceutische industrie aanzienlijk te verminderen, met name op het gebied van grondstoffen. Bedrijven worden zelf overgelaten aan de politie.

Het resultaat is de gestage achteruitgang van de grondstofkwaliteit en een explosie van overdreven of gewoon neplabelclaims. Gezondheidssupplementen zijn een berucht voorbeeld van grootschalige fraude. In Canada gemaakte medicijnen en supplementen zijn vaak van betere kwaliteit dan producten uit de VS, maar ze hebben te vaak last van ondermaatse ingrediënten en gebrek aan politieoptreden.

Het antwoord op dit probleem kan zijn dat de VS zich aansluiten bij de rest van de bewoonde wereld door prijscontroles op te leggen op drugs. Dit is onsmakelijk en schaadt onderzoek en ontwikkeling. Maar er lijkt geen beter antwoord te zijn.