Confirmatie vinden we bijna dagelijks. Lange wachttijden, mails die niet beantwoord worden, bedrijven die ‘nee’ moeten verkopen, of bij nader inzien niet kunnen leveren. Over de oorzaken gaan de meest uiteenlopende verhalen. Zonder mij uit te sloven om die hele complexe materie helder in beeld te brengen, zou ik willen beginnen met vast te stellen dat het één tot het ander leidt. Oftewel, keuzes hebben consequenties. En verkeerde prioriteiten brengen de productiviteit van het personeel ernstige schade toe. Het zijn in feite open deuren, maar de kern van het probleem is toch de verkeerde ambities van regelgevers.

Hoe je de productie het best kunt organiseren, en ongeacht of het een fysiek product betreft dat gemaakt moet worden, of een dienst die geleverd moet worden, weet men het best op de ‘werkvloer’. Regelgevers hebben de ambitie om te helpen, maar ze zijn nog erger dan managers die regeren vanuit hun ‘ivoren toren’, omdat ze de klok wel hebben horen luiden, maar niet weten waar de klepel hangt. Met als resultaat een stortvloed aan regelbagger die de ‘werkvloer’ verstikt.

Met die kritiek moet je voorzichtig zijn, omdat je al snel het verwijt krijgt dat je er kennelijk op uit bent de ‘verworvenheden’ te slopen. Ik schaam mij er, van mijn kant, niet voor om ruiterlijk te erkennen dat ik veel recent doorgevoerde ‘verworvenheden’ geen warm hart toedraag. Ik heb oog voor de nobele bedoelingen van de regelgevers, en de verwachtingen van de burger, zeker nadat hij/zij twee jaar lang doorbetaald kreeg zonder enige tegenprestatie, ‘want covid’, maar in zijn uitwerking is het de voorbode van ons faillissement, dat zich al langer aankondigde.

Hier op mijn blog heb ik daar eerder al de nodige bijdragen over geschreven, gebaseerd op persoonlijke ervaringen, en op analyses van de ‘gesubsidieerde gekte’. En dan meer in het bijzonder waar het de ‘NGO’s’ betreft die arbeidskrachten opzuigen om hen vervolgens bezig te houden met taken die helemaal niet vergoed zouden moeten worden. Op een Engelstalige website plaatste iemand een ‘link’ naar een ‘on line’ interview met een Russische activist in Moskou met een ‘Marxistische’ achtergrond, die uit is op de val van Poetin. In dat interview schampert hij over regelgeving in Rusland die dicteert dat hij vermeldt dat hij een ‘Foreign Agent’ is.

Waarom? Omdat hij, tegen een vergoeding, werkt als coördinator voor een in Nederland gevestigde ‘Marxistische’ organisatie, met een Amerikaanse directrice, die in Frankrijk woont, en jaarlijks een inkomen opstrijkt van tegen de 120.000 Euro, terwijl de Nederlandse belastingbetaler opdraait voor veertig procent van het budget van die actiegroep, met George Soros als de andere grote ‘investeerder’.

In ruil voor die financiering trappen ze rotzooi in geselecteerde landen. Niet alleen in Rusland, maar ook Myanmar. Het kost een paar miljoen, maar dan heb je ook niks. De regelgevers in ‘Den Haag’ zijn in hun nopjes, en vinden overduidelijk dat die ‘Marxisten’ goed werk doen. Maar ik ben niet overtuigd. Sterker nog, ik ben bang dat die actievoerders zelf niet eens beseffen voor wie ze werken, en wat het doel is van die ‘arbeid’. Ik gun iedereen zijn of haar overtuiging, en ik heb er zelfs vrede mee als mensen vanuit die overtuiging ‘Stupide’ handelen, maar ik wil er niet aan bijdragen. Het is geen product waar ik behoefte aan heb.

Noch zie ik het als een vorm van ‘zorg’. Ik zie die ‘handen’ liever ‘aan het bed’, ook al ben ik zelf niet ziek, of werkzaam als treinmachinist, of op Schiphol om te zorgen voor het verhelpen van het infarct bij die belangrijke werkgevers in de logistiek.

Dat geldt niet slechts voor die specifieke club ‘thuiswerkers’, maar hele legers capabele mensen worden gesubsidieerd aan het arbeidsproces onttrokken, waardoor het land nu krakend vastloopt. Bergen met regelbagger, en leuterkoek verstoppen de leidingen, en frustreren de logistieke processen. Maar de regelgevers geloven, nagenoeg zonder uitzondering, dat de enige manier om het tekort op de arbeidsmarkt op te lossen is gelegen in méér regelgeving.

Méér gesubsidieerde activiteiten, en kostenverhogende ‘rechten’, op scholing, cursussen, verlof, en het strelen en aaien van mensen die aangeven daar behoefte aan te hebben, in de ‘tijd van de baas’. Babylonische spraakverwarringen, en werknemers die de grenzen opzoeken omdat er geen toezicht meer is op wat ze doen, en wanneer ze het doen, omdat ze geen collega meer zien, en collegialiteit is verworden tot een ‘Public Relations’ activiteit.

In eerdere bijdragen stond ik al stil bij de reflex van regelgevers om, als het mis loopt, de zaak nog ingewikkelder te maken. Terwijl het in bijna alle gevallen beter zou zijn om terug te keren naar wat wellicht niet ideaal was, maar wel werkte. Om eerst nog eens goed na te denken over initiatieven die het ideaal dichterbij brengen, alvorens een nieuwe poging te wagen.

Een prangende vraag in het hier en nu is of regelgevers inmiddels door beginnen te krijgen dat ze zelf de oorzaak zijn van het leeuwendeel van alles wat er fout gaat in de samenleving, of dat ze nog steeds maar één uitweg zien: Meer adviseurs, ‘experts’, en boodschappers, allen onproductief levend van belastinggeld, en daardoor aan de verkeerde kant op de ‘balans’.

Uiteraard werken tal van factoren waar ze in ‘Den Haag’ nauwelijks invloed op hebben tegen. Maar wat daarbij dan opvalt, is dat waar die regelgevers uitspraken doen over het beleid op Europees, of mondiaal niveau, ze consequent de verkeerde keuzes maken. Ook daar is hun reflex dat we in Europa, en in de wereld, dringend behoefte hebben aan méér regels, en niet minder. En regels, niet wetten in de klassieke betekenis, tijdloos, geldend voor eenieder, en in gelijke mate.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.

Amnesty International Aanvallen gelanceerd vanuit dichtbevolkte burgergebieden

Dergelijke schendingen rechtvaardigen geenszins de willekeurige aanvallen van Rusland, die talloze burgers hebben gedood en verwond zegt, Amnesty International

Oekraïense troepen brachten burgers in gevaar door bases te bouwen en wapensystemen te gebruiken in dichtbevolkte woonwijken, waaronder scholen en ziekenhuizen.

Dergelijke tactieken zijn in strijd met het internationaal humanitair recht en brengen de burgerbevolking in gevaar, omdat burgerobjecten hierdoor in militaire doelen veranderen. De daaropvolgende Russische aanvallen in bevolkte gebieden hebben burgers gedood en burgerinfrastructuur vernietigd.

“We hebben een patroon gedocumenteerd van Oekraïense troepen die burgers in gevaar brengen en het oorlogsrecht schenden wanneer ze opereren in bevolkte gebieden”, aldus Agnès Callamard, secretaris-generaal van Amnesty International. “Het feit dat het land zich moet verdedigen, ontslaat het Oekraïense leger niet van de verplichtingen van het internationaal humanitair recht.”

Het is niet zo dat elke Russische aanval waarover Amnesty onderzoek deed, dit patroon volgde, zo ook voor bepaalde Russische aanvallen die Amnesty beschouwt als oorlogsmisdaden. De organisatie vond onder andere bij sommige gebieden in Charkov geen bewijs dat er Oekraïense troepen waren in de burgergebieden die het onrechtmatige doelwit waren van het Russische leger.

Intensief onderzoek

Tussen april en juli 2022 besteedden Amnesty-onderzoekers enkele weken aan het inspecteren van Russische aanvallen in de regio’s Charkov, de Donbas en Mykolajev. De organisatie inspecteerde de aanvalslocaties; interviewde overlevenden, getuigen en familieleden van slachtoffers van aanvallen; en voerde teledetectie- en wapenanalyses uit.

Bij teledetectie worden satellietbeelden en andere sensoren zoals radar en LiDAR gebruikt – een technologie die met laserpulsen de afstand tot een object of oppervlak bepaalt – om te zoeken naar bewijzen van aanvallen zoals verwoeste gebouwen, kraters, puin en troepen- of wapenbewegingen.

Tijdens deze onderzoeken werd bewijs gevonden van Oekraïense troepen die aanvielen vanuit bewoonde woonwijken en militaire bases inrichten in burgergebouwen in negentien steden en dorpen in de regio’s. Amnesty’s Crisis Evidence Lab heeft satellietbeelden geanalyseerd om enkele van deze incidenten verder te bevestigen.

De meeste woonwijken waar soldaten zich bevonden, waren kilometers verwijderd van de frontlinies. Er waren haalbare alternatieven voorhanden die de burgerbevolking niet in gevaar brachten – zoals militaire bases of dichtbeboste gebieden in de buurt, of andere structuren verder weg van woonwijken. In de gedocumenteerde gevallen is Amnesty International er niet van op de hoogte dat de Oekraïense militairen die zich in civiele structuren in woonwijken bevonden, burgers vroegen of hielpen om nabijgelegen gebouwen te evacueren. Op die manier voldeden de Oekraïense troepen niet aan hun verplichting om alle mogelijke voorzorgsmaatregelen te nemen om burgers te beschermen.

Aanvallen vanuit dichtbevolkte burgergebieden

Overlevenden en getuigen van Russische aanvallen in de regio’s de Donbas, Charkov en Mykolajev vertelden onderzoekers van Amnesty dat het Oekraïense leger rond de tijd van de aanvallen in de buurt van hun huizen opereerde, waardoor de gebieden werden blootgesteld aan Russisch vergeldingsvuur. Amnesty-onderzoekers waren op tal van plaatsen getuige van dergelijk gedrag.

Volgens het internationaal humanitair recht moeten alle partijen bij een conflict zoveel mogelijk militaire doelen vermijden in of nabij dichtbevolkte gebieden. Andere verplichtingen om burgers te beschermen tegen de gevolgen van aanslagen zijn onder meer het weghalen van burgers uit de buurt van militaire doelen en het waarschuwen voor aanvallen die de burgerbevolking kunnen treffen.

Getuigenissen

De moeder van een 50-jarige man die op 10 juni 2022 omkwam bij een raketaanval in een dorp ten zuiden van Mykolajev, vertelde Amnesty International: “Het leger verbleef in een huis naast het onze en mijn zoon bracht vaak eten naar de soldaten. Ik heb hem verschillende keren gesmeekt om daar weg te blijven omdat ik vreesde voor zijn veiligheid. Die middag, toen de aanval plaatsvond, was mijn zoon op de binnenplaats van ons huis en ik binnen. Hij werd ter plaatse gedood. Zijn lichaam was aan flarden gescheurd. Ons huis is gedeeltelijk verwoest.” Amnesty-onderzoekers vonden militaire uitrusting en uniformen in het huis ernaast.

Mykola woont in een torenflat in een wijk van Lysytsjansk in de Donbas, die herhaaldelijk werd getroffen door Russische aanvallen waarbij minstens één oudere man omkwam. “Ik begrijp niet waarom ons leger vanuit de steden vuurt en niet vanaf de velden.” Een andere bewoner, een 50-jarige man, vertelde: “Er is zeker militaire activiteit in de buurt. Als er uitgaand vuur is, horen we daarna inkomend vuur.”

Onderzoekers van Amnesty International waren er getuige van dat soldaten een woongebouw gebruikten op zo’n 20 meter van de ingang van de ondergrondse schuilkelder die werd gebruikt door de bewoners waar de oudere man werd gedood.

VERBODEN MUNITIE

In een stad in de Donbas gebruikten Russische troepen op 6 mei 2022 verboden en willekeurige clustermunitie boven een buurt met voornamelijk huizen van één of twee verdiepingen, van waaruit Oekraïense troepen artillerie gebruikten. Granaatscherven beschadigden de muren van het huis waar de 70-jarige Anna met haar zoon en 95-jarige moeder woont.

Anna vertelde: “Granaatscherven vlogen door de deuren. Ik was binnen. De Oekraïense artillerie was in de buurt van het veld… De soldaten waren achter het veld, achter het huis… Ik zag ze in- en uitgaan… sinds de oorlog begon… Mijn moeder is… verlamd, dus ik kon niet vluchten.”

Begin juli raakte een landarbeider gewond toen Russische troepen een landbouwmagazijn in de buurt van Mykolajev aanvielen. Uren na de aanval waren onderzoekers van Amnesty getuige van de aanwezigheid van Oekraïense militairen en voertuigen in het gebied waar graan wordt opgeslagen. Getuigen bevestigden dat het leger de opslag aan de overkant van een boerderij waar burgers wonen en werken, had gebruikt.

Terwijl Amnesty-onderzoekers de schade onderzochten aan woningen en aangrenzende openbare gebouwen in Charkov en in dorpen in de Donbas en ten oosten van Mykolajev, hoorden ze uitgaand vuur vanaf Oekraïense militaire stellingen in de buurt.

In Bakhmut vertelden verschillende bewoners aan Amnesty dat het Oekraïense leger een gebouw had gebruikt dat amper 20 meter tegenover een residentiële hoogbouw stond. Op 18 mei 2022 trof een Russische raket de voorkant van het gebouw, waarbij vijf appartementen gedeeltelijk werden verwoest en nabijgelegen gebouwen werden beschadigd.

Kateryna, een inwoner die de aanval overleefde: “Ik begreep niet wat er gebeurde. [Er waren] gebroken ramen en veel stof in mijn huis… Ik bleef hier omdat mijn moeder niet weg wilde. Ze heeft gezondheidsproblemen.”

Drie bewoners vertelden Amnesty dat Oekraïense troepen vóór de aanval een gebouw aan de overkant van de straat van het gebombardeerde gebouw hadden gebruikt. Er stonden twee militaire vrachtwagens geparkeerd voor een ander huis dat beschadigd was toen de raket insloeg. Amnesty-onderzoekers vonden sporen van militaire aanwezigheid in en buiten het gebouw, waaronder zandzakken en zwarte plastic zeilen die de ramen bedekten, evenals nieuwe in de VS gemaakte EHBO-sets. “We hebben geen zeggenschap over wat het leger doet, maar wij betalen de prijs”, vertelde een bewoner wiens huis ook beschadigd was door de aanval.

Militaire bases in ziekenhuizen

Onderzoekers van Amnesty International waren er op vijf locaties getuige van dat Oekraïense troepen ziekenhuizen gebruikten als de facto militaire bases. In twee steden waren tientallen soldaten aan het rusten, rondhangen en eten in ziekenhuizen. In een andere stad schoten soldaten vanuit de buurt van het ziekenhuis.

Bij een Russische luchtaanval op 28 april 2022 raakten twee medewerkers van een medisch laboratorium in een voorstad van Charkov gewond, nadat Oekraïense troepen een basis hadden opgezet op het terrein.

Het gebruik van ziekenhuizen voor militaire doeleinden is een duidelijke schending van het internationaal humanitair recht.

Militaire bases op lege scholen

Het Oekraïense leger heeft routinematig bases opgezet in scholen in steden en dorpen in de Donbas en rond Mykolajev. Scholen zijn sinds het begin van het conflict tijdelijk gesloten voor leerlingen, maar in de meeste gevallen bevonden de gebouwen zich in de buurt van dichtbevolkte woonwijken.

Op 22 van de 29 bezochte scholen troffen onderzoekers soldaten aan die het pand gebruikten of vonden ze bewijs van huidige of eerdere militaire activiteiten, waaronder de aanwezigheid van militaire uitrustingen, afgedankte munitie, rantsoenpakketten en militaire voertuigen.

Russische troepen troffen veel van de scholen die door Oekraïense troepen werden gebruikt. In ten minste drie steden verhuisden Oekraïense soldaten na Russische bombardementen op scholen naar andere nabijgelegen scholen, waardoor de omliggende wijken gevaar liepen voor soortgelijke aanvallen.

Odessa

In een stad ten oosten van Odessa was Amnesty getuige van Oekraïense soldaten die op grote schaal burgergebieden gebruikten voor onderdak en als verzamelplaats. Ook werden gepantserde voertuigen onder bomen in woonwijken geparkeerd en werd gebruikgemaakt van twee scholen in dichtbevolkte woonwijken. Russische aanvallen in de buurt van de scholen doodden en verwonden tussen april en eind juni 2022 verschillende burgers, onder wie een kind en een oudere vrouw.

In Bakhmut gebruikten Oekraïense troepen een universiteitsgebouw als uitvalsbasis. Bij een Russische aanval op 21 mei werd het gebouw geraakt en kwamen naar verluidt zeven soldaten om het leven. De universiteit grenst aan een hoog woongebouw dat tijdens de aanval werd beschadigd, naast andere burgerwoningen op ongeveer 50 meter afstand staan. Amnesty-onderzoekers vonden de overblijfselen van een militair voertuig op de binnenplaats van het gebombardeerde universiteitsgebouw.

Internationaal humanitair recht verbiedt partijen bij een conflict niet specifiek om zich te vestigen in scholen waar geen les gegeven wordt. Legers hebben echter de plicht om scholen niet te gebruiken die zich in de buurt van huizen of flatgebouwen vol met burgers bevinden waardoor hun levens in gevaar komen, tenzij er een dwingende militaire noodzaak is. Als ze dat doen, moeten ze burgers waarschuwen en hen zo nodig helpen evacueren. Dit bleek in de door Amnesty International onderzochte zaken niet te zijn gebeurd.

Gewapende conflicten vormen een ernstige belemmering voor het recht van kinderen op onderwijs, en militair gebruik van scholen kan leiden tot vernielingen die kinderen dit recht nog meer ontneemt als de oorlog voorbij is. Oekraïne is een van de 114 landen die de Safe Schools Declaration hebben onderschreven, een overeenkomst ter bescherming van het onderwijs tijdens gewapende conflicten. Een richtlijn van die verklaring is dat partijen geen verlaten of geëvacueerde scholen mogen gebruiken tenzij er geen goed alternatief is.

Willekeurige aanvallen door Russische troepen

Veel van de Russische aanvallen die Amnesty de afgelopen maanden documenteerde, werden uitgevoerd met willekeurige wapens, waaronder internationaal verboden clustermunitie, of met andere explosieve wapens die een groot gebied bestrijken. Anderen gebruikten geleide wapens met verschillende nauwkeurigheidsniveaus; in sommige gevallen waren de wapens precies genoeg om op specifieke objecten te mikken.

Dat het Oekraïense leger militaire objecten binnen bevolkte gebieden plaatst, rechtvaardigt op geen enkele manier willekeurige Russische aanvallen. Alle partijen bij een conflict moeten te allen tijde onderscheid maken tussen militaire doelen en burgerobjecten. Ze moeten alle haalbare voorzorgsmaatregelen nemen, ook bij de keuze van wapens, om schade aan burgerobjecten tot een minimum te beperken. Willekeurige aanvallen waarbij burgers worden gedood of gewond raken of waarbij burgerobjecten worden beschadigd, zijn oorlogsmisdrijven.

“De Oekraïense regering moet er onmiddellijk voor zorgen dat ze haar troepen uit de buurt van bevolkte gebieden plaatst, of ze moet burgers evacueren uit gebieden waar het leger actief is. Legers mogen ziekenhuizen nooit gebruiken om oorlog te voeren en mogen alleen scholen of woningen gebruiken als laatste redmiddel als er geen haalbare alternatieven zijn”, aldus Agnès Callamard.

Amnesty International nam op 29 juli 2022 contact op met het Oekraïense ministerie van Defensie over de bevindingen van het onderzoek. Op het moment van publicatie hadden zij nog niet gereageerd.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.

De mogelijkheden van niet-confrontatieregelingen tussen naties liggen meer in diplomatieke constructie van checks and balances die het gewelddadige gedrag van de landen kunnen vastbinden en onderdrukken, dan in de reële mogelijkheid om religie, geopolitiek en kapitalisme uit te bannen.

John Lennon Recente gebeurtenissen met betrekking tot enkele toespraken van internationale autoriteiten kunnen helpen om de zwaardere sociale dynamiek met betrekking tot de redenen voor de oorlog in Oekraïne te begrijpen.

Ten eerste verklaarde paus Franciscus, hoofd van de katholieke kerk, in maart 2022 dat de crisis in Oekraïne geen “militaire operatie” was, maar een oorlog die “dood, vernietiging en ellende veroorzaakte”, in tegenstelling tot het verhaal van Moskou. Bovendien vroeg de paus de Russische president om “het bloedbad te stoppen”, waarbij hij de Russische leider verantwoordelijkheid voor de situatie toeschreef. 

Aan de andere kant zei patriarch Kirill van de Russisch-orthodoxe kerk enkele dagen later :dat “iedere persoon het recht moet hebben om vrijelijk zijn geloof te praktiseren en zijn moedertaal te spreken, zonder te worden onderworpen aan politieke vervolging.” Als antwoord op Rome verwees de patriarch in het bijzonder naar de bevolking van Donbas in het zuidoosten van Oekraïne, en wees hij op het geweld van de Oekraïense regering en de westerse landen sinds 2014 tegen degenen die historische en culturele banden hebben met Rusland.

Deze controverses tussen religieuze autoriteiten uit Rome en Moskou, en hun verschillende vormen van begrip van dezelfde gebeurtenis, wijzen op verschillen die in vrij verre tijden zijn geworteld. In de limiet zou het niet verkeerd zijn om deze religieuze twisten te verbinden met de tijden van het Grote Schisma van 1054 tussen rooms-katholieke en oosters-orthodoxe kerken, toen het geschil tussen Rome en Constantinopel over de status van de ware erfgenaam van de christelijke beschaving werd ingeluid. 

Enkele eeuwen later, na het Grote Schisma, namen de botsingen een andere weg vanwege de onafhankelijkheid van de Russisch-orthodoxe kerk van Constantinopel in 1448 en het einde van het Byzantijnse rijk in 1453. Met andere woorden, om de verschillende benaderingen met betrekking tot de recente gebeurtenissen in Oekraïne, moet men goed kijken hoe deze gebeurtenissen in dialoog gaan met andere tijden.

In de tweede plaats vond in juni 2022 nog een toespraak plaats om de zwaardere sociale dynamiek van oorlog en vrede te begrijpen. Brits parlement over buitenlands beleid. Op een bepaald moment heeft Labour-parlementslid Chris Bryant haar ter verantwoording geroepen voor de steun en partnerschappen tussen het Verenigd Koninkrijk en Saoedi-Arabië, door hem omschreven als een autoritair regime, verantwoordelijk voor bijvoorbeeld 81 executies op één dag en de moord van Jamal Khashoggi, Saoedi-Arabische journalist.

Na enkele pogingen om niets anders dan protocolantwoorden te geven en misschien vanwege haar duidelijke onbehagen met de vragen, onthulde secretaris Liz Truss de belangrijkste doelstellingen en geopolitieke aard van het Britse buitenlands beleid. In haar woorden: “Waar ik me op richt, is ervoor zorgen dat we te maken hebben met de grootste bedreigingen voor de wereld. Dreiging nummer één waar we op dit moment mee te maken hebben, is de dreiging vanuit Rusland. 

Om dat te doen, moeten we ervoor zorgen dat we alternatieve energiebronnen hebben. Een van de belangrijkste energiebronnen is de Golfregio. We werken niet in een perfecte wereld. We hebben te maken met een wereld waarin we moeilijke beslissingen moeten nemen. En ik denk dat het juist is dat we die nauwere handelsrelatie met de Golfstaten opbouwen.”

Deze verklaring helpt om de geopolitieke krachten te onthullen die de relaties tussen grootmachten bepalen, hun belangrijkste voorstellen en hun strategische rationaliteit. Bovendien getuigde Liz Truss ook van een lange traditie van buitenlands beleid en de geopolitiek van het Verenigd Koninkrijk. Deze traditie ligt in de 19e-eeuwse Britse imperialistische politiek tegen Rusland, zoals bijvoorbeeld in de Great Game of Asia, wiens elementen Alfred Mackinder gebruikte om zijn beroemde kerngebiedtheorie uit te werken in 1904.

Volgens hem zou de meest relevante Britse zorg de regio van het binnenland, waar, ruwweg gezegd, Rusland werd gevormd. Het is een fort dat ontoegankelijk is voor de belegering van de maritieme macht van de insulaire of marginale mogendheden van Eurazië, terwijl het tegelijkertijd de uitbreiding van de macht bevordert van welk land dan ook om het te veroveren. Daarom,

Eindelijk, in juni 2022, in het parlement van Spanje, sprak een lid van Barcelona en Comú, parlementslid Gerardo Pisarello, de NAVO-top in Madrid toe. Volgens hem : “Deze top was in wezen georganiseerd om de geostrategische prioriteiten van de Verenigde Staten te versterken, die niet over Oekraïne of Europa gaan, maar vooral over het verzwakken van China. Heren, daarom is de heer Marshall [de Verenigde Staten] niet naar deze top gekomen met een pakket sociale en groene investeringen onder zijn arm. 

Hij is niet met een Green New Deal onder zijn arm gekomen. Hij is gekomen om ons tegen een hoge prijs zijn vervuilende schaliegas, zijn genetisch gemodificeerde organismen (genetisch gemodificeerde organismen) granen en vooral de wapens van Lockheed Martin en zijn oorlogsindustrie te verkopen. En hij is gekomen om ons te vertellen dat we, meer dan het beëindigen van de oorlog, hem moeten voeden.”

De toespraak van het Spaanse parlementslid benaderde een van de historische redenen voor de oorlogen, economische belangen. Een sociaal gedrag dat aanzienlijk wordt verergerd door een systeem waarbij het hoofddoel kapitaalaccumulatie is. Sinds het begin van de consolidatie van het kapitalistische systeem heeft oorlog een centrale regel gehad. 

Volgens de beroemde Belgische historicus Henri Pirenne manifesteert de relatie tussen oorlog en kapitaalaccumulatie zich sinds de kruistochten in de context van de Europese Economische Renaissance van de twaalfde eeuw. In zijn eigen woorden: “Dus het enige blijvende en essentiële resultaat van de kruistochten was om de Italiaanse steden, en in mindere mate die van de Provence en Catalonië, de heerschappij over de Middellandse Zee te geven. 

Hoewel ze er niet in slaagden de heilige plaatsen van de islam te ontworstelen, en hoewel niet meer dan een paar plaatsen aan de kust van Klein-Azië en op de eilanden van hun vroege veroveringen zijn overgebleven, moet West-Europa in ieder geval niet alleen de hele handel van de Bosporus en Syrië tot de Straat van Gibraltar monopoliseren, maar zich daar ontwikkelen een economische en strikt kapitalistische activiteit die zich geleidelijk zou verspreiden naar alle landen ten noorden van de Alpen.” 

Al met al wijzen deze drie situaties over recente internationale toespraken over, direct of indirect, de oorlog in Oekraïne, gerelateerd aan religieuze controverses, geopolitieke rivaliteit en kapitaalaccumulatie, op een diepe en oude sociale dynamiek met betrekking tot de oorzaken van militaire conflicten.

Het was iets dat zo’n vijftig jaar geleden prachtig en subliem werd veroordeeld door John Lennon. Om precies te zijn, op 9 september 1971 gaven John Lennon en zijn vrouw, Yoko Ono, de wereld een opmerkelijk lied, Imagine, dat het vredeslied en een van de beroemdste liedjes in de geschiedenis is geworden. Verschillende artiesten hebben het opgenomen. Men kan zich het optreden van Gilberto Gil herinneren, het zingen van Imagine like a prayer, dat plaatsvond op 9 september 2003 in de General Assembly Hall, op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties, ter nagedachtenis aan degenen die het leven lieten bij de aanval op de Verenigde Naties compound in Bagdad, Irak, op 19 augustus 2003. 

De zachte melodie van het nummer staat in schril contrast met de sterke teksten. Lennon zelf geloofde dat het zachte deuntje de publieke acceptatie van de boodschap van het lied had bevorderd. Ondanks dat hij de kwestie van vrede als een wereld zonder oorlogen aan de orde stelde, een waarde die algemeen wordt gedeeld door gewone mensen, vermeed Lenon de algemene opvatting die vrede definieert als iets dat door zichzelf, tautologisch, wordt verklaard als een waarde op zich. 

De teksten van Lennon benaderen op een precieze manier, naast de prachtige melodie, de droom van vrede vanuit oorlogsredenen. In dit nummer zou je kunnen zeggen dat Lennon de oorlog en de oorzaken ervan meer analyseerde dan alleen aan vrede te denken.

Inderdaad, in drie alinea’s nodigde hij iedereen uit om te dromen van een wereld: waar geen hemel en hel was, alle mensen die in het heden leven en zich geen zorgen maken over enige vorm van toekomstige redding, namelijk een wereld zonder religie; waar geen landen waren, zoals hij zei, niets om te doden of reden om te sterven, samenlevingen zonder nationalisme en geopolitiek; en ten derde, waar geen bezit, hebzucht of honger was, integendeel mensen die de wereld deelden, een plaats zonder accumulatie van kapitaal en rijkdom. Kortom, de door Lennon gedroomde wereld was de mensheid zonder religies, naties en ook kapitalisme.

Dus gebruikte Lennon de droom van vrede, een waarde die door een groot deel van de mensheid wordt gedeeld, om de oorlogsredenen aan de kaak te stellen: religie, geopolitiek en kapitalisme. Kwesties die tegenwoordig nog steeds aanwezig zijn, ingesloten door enkele toespraken over oorlog in Oekraïne.

Omdat hij zo nauwkeurig en briljant was in het identificeren van de oorzaken van oorlog, wees Lennon uiteindelijk op een diepe sociale dynamiek die buitengewoon zwaar weegt wanneer deze wordt beschouwd in het tijdelijke kader van de geschiedenis van het internationale systeem.

Lennon zou het zeker niet eens zijn met het idee dat hij misschien aan gewone mensen heeft onthuld hoe moeilijk (om niet te zeggen onmogelijk) het is om de droom van vrede te verwezenlijken, de verovering van een wereld zonder oorlogen. 

Misschien, zoals geschreven door sommige sceptische auteurs, is het meest ongemakkelijke aspect van het huidige internationale systeem dat men zich realiseert hoe ingewikkeld het is om een ​​einde te maken aan de sociale druk die naties tot oorlog dwingt. In deze wereld liggen de mogelijkheden van niet-confrontatieregelingen tussen naties meer op diplomatieke constructie van checks and balances die het gewelddadige gedrag van de landen kunnen vastbinden en onderdrukken, dan op de reële mogelijkheid om religie, geopolitiek en kapitalisme uit te bannen.

Mauricio Metri – Universitair hoofddocent aan het Instituut voor Internationale Betrekkingen en Defensie van de Federale Universiteit van Rio de Janeiro (UFRJ), Brazilië, en aan het Graduate Programme in International Political Economy (UFRJ).

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.