Hoewel het islamisme de grootste bedreiging voor onze samenleving is, lijkt het te worden genegeerd, net als het linkse extremisme
Indignatie redactie
6 min. lezen
Politiek en media in Duitsland roepen dagelijks het gevaar van de wet op en de strijd ertegen. Ongeveer 130 miljoen subsidies zullen beschikbaar worden gesteld om verenigingen, verenigingen, maatschappelijke organisaties en zelfs linkse groepen uit te rusten voor de strijd tegen de wet. Het grootste gevaar dat onze samenleving bedreigt, wordt echter zo zelden aangepakt, dat men van stilte kan spreken: islamisme.
Sinds de beslissing van kanselier Merkel om alle ‘vluchtelingen’ het land binnen te laten, zelfs zonder of met zichtbaar vervalste documenten, die tot vandaag niet is ingetrokken, kwam een onbekend aantal IS-jagers naar ons toe en vroegen asiel aan. Het topje van de ijsberg werd enkele dagen geleden zichtbaar, toen werd aangekondigd dat de door heroïne geheiligde “Maritieme Redder” Carola Rackete moordenaars en folteraars naar Italië had gebracht. Maar de vermeende redder heeft geen schuldig geweten, want ze kan immers niet weten wie ze van de smokkelaars de zee opneemt. De meesten zouden geen paspoort hebben.
Deze nonchalance tegen terroristen, moordenaars en folteraars maakt deel uit van de politieke druk van de politiek en de media om ‘vluchtelingen’ bij migranten te zien, die geholpen moeten worden zonder te weten wie ze zijn. In de tussentijd hebben zich verschillende islamitische gemeenschappen gevormd in Duitsland, in wiens moskeeën de haat tegen het Westen wordt gepredikt en die de uitgangspunten vormen voor de Anis Amris van ons land. Hoevelen zijn dat, die waarschijnlijk niet eens de overbelaste personen kennen in de strijd tegen wettelijke bescherming van de Grondwet.
Uiterlijk was ze zich niet bewust
Er zijn ook actieve islamitische netwerken op internet die onze kinderen succesvol bekeren en motiveren om zich aan te sluiten bij de islamitische staat of andere terroristische organisaties. Het boek ” Leonora – Hoe ik mijn dochter verloor aan de IS – en ervoor vocht ” van Maik Messing, Volkmar Kabisch en Georg Heil gaat over één zaak .
Leonora Brass groeide op in een klein dorpje aan de rand van het Harzgebergte. Haar ouders waren niet getrouwd en gingen snel uit elkaar. Het tweede huwelijk van de vader mislukte en Leonora verloor een geliefde stiefmoeder. Ze woonde een week bij haar vader, maar was ’s ochtends en’ s middags weg van zijn bakkerijbedrijf. Leonora was vaak alleen en helemaal alleen. Ze vond veiligheid in een gezin van haar Koerdische schoolvriendin Emine, waar de moeder er altijd was en samen het gezin at. Toen ze 14 was, wilde Leonora Kurdin worden. Ze begon interesse te krijgen in de islam en stond steeds meer aan de kant van de islamisten, de meisjes adverteerden als bruiden voor de ‘vechters’ van de IS.
Uiterlijk was ze zich niet bewust. Ze was actief in de carnavalclub, speelde theater, las senioren in het verpleeghuis, had haar eigen website, waarop ze cosmeticaproducten testte en zich kleedde als haar schoolvrienden. Haar vader merkte haar dubbelleven niet op en werd ook niet achterdochtig toen een Arabische kalligrafie op de deur van Leonora verscheen. Hij was het er zelfs mee eens dat een schaap dat Leonora en Emine een vriendin wilde geven, halal op zijn boerderij werd gedood.
Walging voor haar man
Toen, in maart 2015, op 15, was Leonora plotseling verdwenen. Ze verdween uit het huis van haar vader met een koffer, nam een vlucht naar Istanbul met een 18-jarige die ze op internet had ontmoet, werd daar verwelkomd door ISIS-bondgenoten en via het islamitische netwerk naar Rakka, de toenmalige hoofdstad van de islamist Staat, die in 2015 de omvang van Groot-Brittannië had, gebracht. Daar werd ze de derde vrouw van een Duitse IS-terrorist die werkte voor de geheime dienst van de Islamitische Staat.
In het begin had de zelfverzekerde, geëmancipeerde Leonora geen problemen om zich te onderwerpen aan de strikte kleding- en gedragsregels van de IS. Ze droeg de mantel, die alleen een spleet voor de ogen liet en alleen zonder begeleiding binnen een nauwe straal van haar appartement mocht bewegen.
Na een paar weken de hel van onzekerheid voor haar vader te zijn geweest, nam ze echter contact op met haar ouders en vriendin Emine. Na een paar maanden beweerde Leonora dat ze haar nieuwe leven niet langer kon verdragen. De eerste euforie had plaatsgemaakt voor walging van haar man. Maik Messing stelde vervolgens alle hendels ter beschikking om zijn dochter uit de IS te krijgen en terug naar huis te brengen.
Vlucht of fondsenwerving?
Leonora’s contact met de smokkelaars die haar leven riskeerden, is echter nooit gelukt. Als je het verhaal leest van tientallen mislukte pogingen om te ontsnappen, krijg je twijfels over de uitbarsting van Leonora. Toen eindelijk het contact leek te hebben gewerkt, eiste de smokkelaar plotseling geld. Messing mag het overeengekomen gratis aankoopbedrag, zoals overeengekomen, niet overhandigen in Turkije, maar onmiddellijk overmaken naar Rakka. Anders zouden Leonora en haar dochter worden gedood. Messing ging door een nog ergere emotionele hel, maar nam toen de juiste beslissing om geen geld naar Rakka over te maken. Hij wilde niet dat zijn geld in handen van de IS zou vallen. Na een paar dagen van pijnlijke onzekerheid, waarin hij dacht dat zijn dochter en kleindochter dood waren, kondigde Leonora zich opgewekt aan. Het contact met de smokkelaar kwam niet tot stand. De lezer blijft achter met de indruk dat het niet om vluchten ging, maar om het inzamelen van geld.
Ondertussen werd de islamitische staat steeds kleiner. Leonora moet Rakka ontvluchten met haar terroristische familie. Ten slotte zijn ze in de laatst overgebleven enclave van de IS, waar honger heerst en ze midden in het gevechtsgebied zitten. Pas dan besluit haar man zich over te geven aan de Koerdische strijdkrachten. Hiervoor moeten ze het IS-gebied ontvluchten, dat nog steeds met de doodstraf wordt bedreigd. De ontsnapping lukt. Leonora, haar man en nu twee dochters gaan gevangen. Daar zitten ze in afzonderlijke kampen. Kabisch und Heil slaagt erin Leonora te bezoeken. Het rapport over deze ontmoeting voedt de twijfels over Leonora. Tegen het dringende advies van haar vader geeft ze de ster een interview , volledig gesluierd waardoor ze verschijnt als een niet-berouwvolle islamist. Na dit interview zijn de inwoners van hun thuisdorp niet blij met een mogelijke terugkeer van Leonora in hun midden.
Het boek is, afgezien van het lot van Leonora en haar vader, explosief vanwege de achtergrondinformatie, die overigens wordt aangeleerd. Het is niet alleen verbazingwekkend, nee, eng, hoe ongestoord de islamisten op internet jonge mannen en vrouwen kunnen bekeren. Het is eng hoe weinig bekende islamisten in de gaten worden gehouden. Er is nauwelijks uitwisseling tussen de federale staten en als het vaak maanden duurt voordat explosieve informatie wordt verzonden. De islamisten, ook bekende daders, kunnen zich vrijwel ongehinderd in ons land verplaatsen. Hoewel het zelfs wordt neergeslagen in veronderstelde rechtsextremisten, kunnen islamisten dat, als ze alleen maar chatten, dat grotendeels ongestoord doen. Hier is de rechtsstaat dat woorden nog niet strafbaar zijn door de wet.
De Duitsers schitteren door afwezigheid
Maik Messing ontdekte dat Duitse politici niet bereid zijn te helpen bij het ophalen van door IS verleidde minderjarigen. Hij kreeg zelfs geen antwoorden op zijn vragen. De Duitse autoriteiten zijn ook niet geïnteresseerd in de misdaden van Duitse IS-terroristen in de islamitische staat.
Terwijl Amerikaanse, Franse, Belgische en Britse inlichtingen het bewijs verzamelen van de misdaden die door hun burgers zijn gepleegd in de door de Koerdische strijdkrachten bevrijde gebieden en om die reden ook in de gevangenkampen werken, schitteren de Duitsers door hun afwezigheid. Alle beschikbare krachten zijn waarschijnlijk gebonden aan de slopende strijd tegen de wet.
Conclusie: hoewel islamisme het grootste gevaar voor onze samenleving is, lijkt het te worden genegeerd, net als het linkse extremisme. Het onderzoek naar Kabish en redding is slechts een druppel in de oceaan, maar onthult het hele gevaar van islamisme en de dodelijke onverschilligheid van onze politici. Het boek dat ik alleen maar de breedste verspreiding kan wensen.
