Het Hooggerechtshof heeft Trump zojuist tot de eerste Amerikaanse dictator gemaakt
De zes Republikeinen in dit hof hebben in feite verklaard dat zij en Trump zo ver boven de wet staan dat het hele concept waarop deze natie is gegrondvest – dat ‘niemand boven de wet staat’ – nietig is.
Ze hebben het gedaan. Het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft voormalig president Donald Trump een enorme overwinning bezorgd in deze zogenaamde “immuniteits”-zaak, en het zal waarschijnlijk een jaar of langer duren voordat er ook maar een kans is dat hij voor de rechter wordt gedaagd voor zijn poging om de verkiezingen van 2020 omver te werpen en daarmee de regering van de Verenigde Staten.
Zoals gevreesd hebben de zes Republikeinen in het hof Trumps opruiingszaak feitelijk teruggegooid naar de lagere rechtbank (met kanttekeningen), waar nog talloze beslissingen moeten worden genomen (die allemaal weer in beroep kunnen, waardoor de zaak opnieuw wordt aangespannen, zodat Trump de zaken nog een jaar of langer kan rekken) over de vraag of de misdaden die hij heeft gepleegd ‘officiële’ of ‘privé/persoonlijke’ handelingen zijn.
Maar dat is nog niet het ergste. Ze hebben Trump of welke toekomstige fascistische president dan ook veranderd in onze eerste Amerikaanse koning of führer.
Tenzij het Congres snel in actie komt om dit obscene 6-3 besluit ongedaan te maken (wat niet zal gebeuren zolang de Republikeinen de meerderheid hebben in het Huis van Afgevaardigden) is de democratie in Amerika beschadigd, misschien wel fataal, en is de president tot een dictator gemaakt, mocht hij of zij ervoor kiezen zich zo te gedragen.
Tenzij het Congres snel in actie komt om dit obscene 6-3 besluit ongedaan te maken (wat niet zal gebeuren zolang de Republikeinen de meerderheid hebben in het Huis van Afgevaardigden) is de democratie in Amerika beschadigd, misschien wel fataal, en is de president tot een dictator gemaakt, mocht hij of zij ervoor kiezen zich zo te gedragen.
En natuurlijk, ongeacht welke positieve kanten er aan deze beslissing zitten, als hij deze herfst gekozen wordt, zal hij een corrupte procureur-generaal aanstellen, die Trumps pogingen om de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken in één klap teniet zal doen.
Opperrechter John Roberts ging zelfs zo ver om in deze corrupte beslissing te zeggen dat Trumps toespraak waarin hij mensen opriep om het Capitool aan te vallen en te proberen vicepresident Mike Pence op te hangen, en zijn falen om de Nationale Garde in te schakelen of zijn fanatieke volgelingen te vragen zich terug te trekken, deel uitmaken van zijn “officiële verantwoordelijkheden”.
Sprekend over Trumps oproep aan zijn relschoppers om de verkiezingen ongedaan te maken, schrijft opperrechter Roberts op bizarre wijze het volgende: “[D]e meeste publieke communicatie van een president zal waarschijnlijk comfortabel binnen de grenzen van zijn officiële verantwoordelijkheden vallen.”
Rechter Sonia Sotomayor heeft er geen zin in. Haar afwijkende mening vat de situatie elegant samen:
Het besluit van vandaag om voormalige presidenten strafrechtelijke immuniteit te verlenen, hervormt de instelling van het presidentschap. Het maakt een parodie op het principe, fundamenteel voor onze grondwet en regeringssysteem, dat niemand boven de wet staat.
Door te vertrouwen op weinig meer dan zijn eigen misplaatste wijsheid over de noodzaak van “moedige en onwrikbare actie” door de president, geeft het hof voormalig president Trump alle immuniteit die hij heeft gevraagd en meer. Omdat onze grondwet een voormalig president niet beschermt tegen het verantwoorden van criminele en verraderlijke daden, ben ik het daar niet mee eens.
Zij voegt toe:
Het hof staat nu voor een vraag die het in de geschiedenis van het land nog nooit heeft hoeven beantwoorden: of een voormalige president immuniteit geniet tegen federale strafrechtelijke vervolging. De meerderheid vindt dat hij dat zou moeten doen, en dus verzint het een atekstuele, ahistorische en ongerechtvaardigde immuniteit die de president boven de wet stelt. De meerderheid doet drie zetten die presidenten in feite volledig vrijwaren van strafrechtelijke aansprakelijkheid.
De zes Republikeinen in dit hof hebben in feite verklaard dat zij en Trump zo ver boven de wet staan dat het hele concept waarop deze natie is gegrondvest – dat ‘niemand boven de wet staat’ – nietig is.
Het enige wat een toekomstige president hoeft te doen als hij een misdaad wil begaan, zoals de afwijkende mening van rechter Ketanji Brown Jackson aantoont, is beweren dat wat hij ook gedaan heeft, het slechts een ‘officiële daad’ is. Inclusief, specifiek, het opdragen van de procureur-generaal om zelf misdaden te begaan.
Dit is het soort uitspraak dat je zou krijgen van een rechtbank in Poetins Rusland.
Zoals rechter Sotomayor duidelijk stelt:
De belangrijkste conclusie van de beslissing van vandaag is dat alle officiële handelingen van een president, gedefinieerd zonder rekening te houden met motief of bedoeling, recht hebben op immuniteit die “ten minste… vermoedelijk” is, en heel goed mogelijk “absoluut”. Wanneer de president de enorme macht van zijn ambt uitoefent, zegt de meerderheid dat het strafrecht (ten minste vermoedelijk) hem niet kan raken.
Deze immuniteit voor officiële handelingen heeft “geen stevige basis in constitutionele tekst, geschiedenis of precedent”. Sterker nog, die “standaardgrondslagen voor constitutionele besluitvorming” wijzen allemaal in de tegenovergestelde richting. Hoe je het ook bekijkt, de immuniteit voor officiële handelingen van de meerderheid is volstrekt onverdedigbaar.
Ze voegt er terecht aan toe:
De tekst van de Grondwet bevat geen bepaling over immuniteit tegen strafrechtelijke vervolging voor voormalige presidenten.
Rechter Jackson maakt het nog duidelijker, in de meest botte bewoordingen, dat dit hof – dat zelf als koningen en koninginnen handelt – de voormalige president tot hun gelijke heeft gemaakt – een koning – met weinig tot geen verantwoording aan de rechtsstaat.
In haar afwijkende mening schreef ze:
Om de diepgaande verandering die de meerderheid heeft bewerkstelligd volledig te kunnen waarderen, moet men eerst erkennen wat het betekent om immuniteit te hebben tegen strafrechtelijke vervolging. Simpel gezegd is immuniteit “vrijstelling” van de plichten en aansprakelijkheden die door de wet worden opgelegd.
In zijn puurste vorm komt het concept van immuniteit neer op een maxime – “de koning kan geen kwaad doen” – een idee dat resoluut “werd afgewezen bij de geboorte van [onze] republiek.” Zeggen dat iemand immuun is voor strafrechtelijke vervolging is zeggen dat hij, net als een koning, “niet onder de dwingende macht van de wet staat,” die “niet zal veronderstellen dat hij in staat is om een dwaasheid te begaan, laat staan een misdaad.”
Immuun zijn is dus niet hetzelfde als een verdediging hebben onder de wet. Het betekent eerder dat de wet in de eerste plaats niet van toepassing is op de geïmmuniseerde persoon. Het verlenen van immuniteit “creëert daarom een bevoorrechte klasse die vrij is van aansprakelijkheid voor toegebrachte onrechtvaardigheden of dreigende verwondingen.”
Tenzij het Congres snel in actie komt om dit obscene 6-3 besluit ongedaan te maken (wat niet zal gebeuren zolang de Republikeinen de meerderheid hebben in het Huis van Afgevaardigden) is de democratie in Amerika beschadigd, misschien wel fataal, en is de president tot een dictator gemaakt, mocht hij of zij ervoor kiezen zich zo te gedragen.
Als we een president (Biden) hebben die de fundamentele wet, geschiedenis en tradities van Amerika respecteert, zijn we veilig – voor nu. Aan de andere kant, als Trump of een andere fascistische Republikein president wordt, kan hij vrijwel alles doen wat hij wil.
Het keizerlijke presidentschap is nu officieel hier, niet alleen retorisch maar in werkelijkheid. De zes Republikeinen in het Hooggerechtshof hebben vandaag massaal, misschien wel onherstelbaar, geweld aan onze republiek toegebracht.
We zitten in grote problemen, het Hof is buiten controle en de Senaat moet in actie komen (Senator Dick Durbin!!!).
Als Trump wordt gekozen, hebben deze zes Republikeinen hem zojuist bevoegdheden gegeven die vergelijkbaar zijn met die van Poetin, om een einde te maken aan onze democratisch-republikeinse regeringsvorm, zoals rechter Gorsuch zei, “voor de eeuwigheid.”p1 hier