Hou Op! Of Papa Poetin Schiet INDIGNATIE AI & Politiek

Spread the love en help Indignatie

Inhoud

Moeder Rusland is weer bezig. Maar de “demilitarisering” en “denazificatie” van Oekraïne is slechts een metafoor. Iedereen heeft vuil op zijn stokken. Helaas zijn dat vooral de leiders van het ‘westen van waarden’.

Ik heb genoeg. In de afgelopen twee jaar sinds 28 maart 2020 heb ik de beste en de slechtste van mijn landgenoten leren kennen. Bijzonder noemenswaardig zijn de vrouwen van de democratische beweging, de echte helden, die vanaf het begin ruim 50 procent uitmaken. Dit is nooit gebeurd in verband met buitenparlementaire oppositiebewegingen in de Duitse straten. Zelfs niet met het zogenaamd hippe en morele bedrijfs- en overheidsproject “Fridays for Future”.

Vrouwen regeren in de nieuwe democratische bewegingen, ze regeren tenminste met hen. In Canada openlijk in de vorm van Tamara Lich, die voor het laatst in de hoofdstad Ottawa in de gevangenis werd gezet door de zittende zoon van de president, Justin Trudeau, en die momenteel door de democratische beweging voor de muren weer naar buiten wordt gebracht met een constante wake Daar. Elders treden vrouwen op als managers van de democratische bewegingen op de achtergrond of als groepen organisatoren op straat – en in echte niet-gouvernementele organisaties zoals in Berlijn. En er zijn ook vrouwelijke agenten.

Weten veel staatsfunctionarissen, professionele politici en bedrijfspropagandisten in München, Berlijn, Dresden of Hamburg dat een democratische beweging slechts één kantoor verwijderd is? Of bij hem thuis schoonmaakt? Of misschien komt u binnenkort uit uw thuis bed? Of vanuit het tweede bed?

Democratische beweging kan achter elke struik op de loer liggen

Hebben ze enig idee dat het afspeuren van de instellingen naar oppositieleden van de vredesbeweging volkomen zinloos is omdat we overal zijn? Weten de Duitse beroepspolitici die door de VN-onderzoekers zijn geobserveerd tegen marteling, die beschuldigd worden van de ernstigste misdaden tegen de menselijkheid, wie hen vandaag naar het kantoor vergezelde? En vooral: wie komt de volgende keer naar het interview? De mensen en hun verlangen naar vrijheid en leven zullen niet verdwijnen, ze zouden moeten worden uitgeroeid. De leuzen van de heersers zijn niet alleen leeg geworden, dat zijn ze altijd geweest. Je hebt ongelijk. Er moet opnieuw gestreden worden voor democratie en vrijheid. De afgelopen twee jaar hebben miljoenen mensen in Duitsland dagelijkse demonstraties en maandagwandelingen gehad om een einde te maken aan liegen,

Op straat handelen de nieuwe democratische bewegingen met open vizieren, zijn persoonlijk bereikbaar en benaderbaar, maar zijn zo breed gedragen en hebben zulke evenwichtige goede persoonlijke kwaliteiten dat ze niet onbekwaam kunnen worden gemaakt om op te treden door aanvallen op individuen. Van 16 tot 18 maart 2022 drumt de Duitse democratiebeweging vanaf 9.00 uur aan de Brandenburger Tor onder het motto »Berlin invites Europe 2022«. Op 17 maart wil een dwarsfront van de CDU naar de Linkse Partij de zogenaamde verplichte vaccinatiewet doorvoeren. Voor zover ik weet zijn Duitsland en Oostenrijk de enige landen ter wereld die zoiets nog van plan zijn. Alle andere landen in de wereld hebben de waanvoorstellingen totalitaire digitalisering, vaccinatie en gen-experiment geannuleerd,

Er is nooit een nieuwe dodelijke ziekte geweest. Corona bestaat maar was een leugen. Op het moment dat in september 2019 de belangrijke indicatorwaarde “Repo” op Wall Street wegvaagde, werd figuurlijk op de “rode knop” gedrukt. Dit wordt gevolgd door het afwikkelen van “Event 201”, een doodsangst die bijna wereldwijd opzettelijk is aangewakkerd, nepfoto’s uit Wuhan en Bergamo. Een van de vele opvallende bewijzen is het BMI-paniekpapier dat sinds mei 2020 is gelekt uit het federale ministerie van Binnenlandse Zaken – evenals de verlichting door de grote verantwoordelijke ethicus, prijswinnaar van de Republiek en hooggeplaatste ministeriële civiele dienaar Stephan Kohn.

Nu weet iedereen onder de 50 in Duitsland waarschijnlijk dat grote hervormingen nodig zijn, of voelt hij dat in ieder geval. Ook hier zou wereldwijd bewustzijn van zijn geweest. Wat echter ontbreekt, is het open woord en de democratische, vreedzame openheid naar de volkeren toe door degenen die de kar al decennia dieper en dieper in het vuil hebben gedreven. Met de Corona-putsch hebben de machthebbers nu blijkbaar openlijk stelling genomen tegen het menselijk leven als zodanig.

In Duitsland was er waarschijnlijk al minstens twee decennia geen enkel positief politiek evenwicht in de Bondsrepubliek, zoals de boekauteur en politicoloog Ullrich Mies uitlegde. Concreet betekent dit dat er op geen enkel moment echt substantiële verbeteringen zijn doorgevoerd. Integendeel, de levensomstandigheden verslechterden, wat niet betekent dat ze per se slecht zijn. Maar de stress nam toe, tekenen van armoede werden duidelijk: ga bij een willekeurige vuilnisbak in een Duitse stad staan en tel hoeveel vuilnismannen er binnen een uur zijn om statiegeldflessen of zelfs gebeten voedsel eruit te vissen.

De leiders van de staten zijn zich nu ook bewust van de geleidelijke achteruitgang. Pitchforks, Nuit Debout en de zijdenkers van de Gele Hesjes proberen al bijna 15 jaar een revolutie teweeg te brengen in Frankrijk. Maar de staat blijft zich wapenen tegen zijn eigen volk. Griekenland wendde zich bijna tot Rusland in de nasleep van de eurocrisis. Groot-Brittannië verliet de EU. En Trump begon geen nieuwe NAVO-aanvalsoorlog en probeerde zijn hand op het maken van deals en uitstekende isolatie.

Grote hit – Naar de sterren, Annalena!

Met het oog op deze ontwikkelingen overheerste bij de flitslampen het gevoel nu een grote klap te moeten maken – of werd het afdwingbaar. Competenties als de bankier en farmaceutisch lobbyist Jens Spahn werden – of zijn altijd – kwetsbaar geweest voor veelbelovende reddingsplannen van bovenaf. En een netwerk van bedrijfsbazen, banken, bedrijfsmedia en computeroligarchen, Krone, Lobies en last but not least een militair-industrieel-financieel complex had al iets voorbereid – gepresenteerd in een mystieke zwartgelakte vijfhoekige look, maar »met kleurrijk«. – Apple-ontwerp ontmoet kleuterschool plus ruimtevaart, hier komt het masterplan.

De rest is bekend en ontvouwt zich sinds maart 2020. Zo’n donkere winter moet gewoon en dan weer gebeuren. Een nieuw samengestelde lijst met links voor Engelse lezers (zie voetnoot onder de tekst) geeft informatie over de onderliggende wereldbeelden vanuit de duidelijk volledig pathologische hersenen en gebroken psyches van deze beoogde culturele revolutie, betere vernietiging.

In wezen is de strekking dat een vierde industriële revolutie met geweld moet worden afgedwongen om de Chinese dictatuur bij te houden en een klimaatoorlog te winnen. De Duitse ingenieur Klaus Schwab wordt beschouwd als het corpus magnum van de Grote Reset, die onlangs in het Engels met een trots en opzettelijk pronkend Duits accent erop wees dat hij “de regeringskabinetten binnendringt, meer dan de helft van Trudeau’s ministers zijn jonge wereldleiders” – dwz rekruten van de WEF-lobby. In Duitsland bijvoorbeeld staat het nieuwste talent van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Annalena Baerbock, bekend als rekruut voor het wereldleidersprogramma van de bankbijeenkomst WEF. Maar Vladimir Poetin en de Hongaar Victor Orbán zouden dezelfde wijding hebben gekregen – en daarna vermoedelijk weer weggestuurd.

Het is heel goed mogelijk dat het WEF niet de motor is van de Corona-leugen, maar louter bedoeld is om van daaruit te infiltreren in een uitvoeringsprogramma waarmee getracht wordt een bepaalde wending te krijgen van het uiteenspatten van de grootste financiële zeepbel – die van cursus is mild voor de heersers verloopt. En mogelijk daarmee ook voor de bevolking van de aarde – ook dat was niet helemaal uitgesloten, althans in het begin van de wereldcampagne.

De Corona-leugen als zodanig verdoezelt sinds maart 2020 het uiteenspatten van de zeepbel en werkt gedeeltelijk de abrupte inflatie tegen. In wezen dient het echter om massale onderdrukking op te bouwen, vooral van westerse volkeren, de afschaffing van burgerrechten en de rechtsstaat, en de vorming van de samenleving naar binnen. Dit werd uiteindelijk logisch en volgens bekende patronen gevolgd door de fixatie op een externe vijand, die nu met bijna alle middelen wordt bestreden.

De opzettelijk volledig uitgeputte en gekwelde bevolking zou nu stoom afblazen met de Russen en helpen om Oekraïne van beide kanten tot puin te herleiden. De federale regering verwelkomt de Oekraïense vluchtelingen op het centraal station van Berlijn met “vaccinatiebussen”. De volledig dubieuze, overgefinancierde en misplaatste ARD verzamelt voortdurend donaties “voor Oekraïne”, ook in de belangrijkste nieuwsprogramma’s. Niemand zal ooit weten of serieus kunnen verifiëren wat er met het geld gebeurt.

Tegen vaccinatieterreur

Ondanks deze historische en recentelijk schokkende ontwikkelingen in de wereld, zijn miljoenen mensen in Duitsland bereid om het allerlaatste redmiddel te gebruiken om zichzelf en hun kinderen te verdedigen tegen de breuk met de wetenschap, de republiek, de waarheid, de mensenrechten, de Neurenbergse Code en de Basiswet – en niet in de laatste plaats deze aanval op het afweren van het eigen lichaam, op de eigen waardigheid en persoonlijke en politieke soevereiniteit over het eigen lichaam.

Het feit dat steeds meer vrouwen zich vanaf het begin actief verdedigden tegen het neofascisme onder het mom van gezondheidsbescherming, kan een diep inzicht verschaffen in de mannelijke psyche van nu. Wat maakt het de kinderloze linkse actievoerders uit als hun collega’s hun kinderen achter pervers misvormende en schadelijke maskers dwingen? Waarom kriebelt het voor de overbetaalde vakbondsfunctionaris als hij geacht wordt de auteur van de overgebleven vrije pers te belasteren? Wat maakt het uit voor een beroepsrechter als vrouwen in de rechtbank worden uitgescholden en veroordeeld als van Freisler’s voetstukken? Je maakt het je gemakkelijk. Het virus »beschaving breekt nu!« lijkt diep gegrift in een aantal mensen – en men kan niet van tevoren zien wie het treft,

Twee jaar lang is een langdurige, opgekropte drive-release geëlimineerd in autoritarisme, duidelijk in de wens om “andere mensen de stront in te drijven”, zoals de Franse president en banklobbyist Emmanuel Macron “beloofde” aan niet-gevaccineerde mensen. Net als bij de nazi’s stort de burgerlijke psyche eerst ineen bij mannen die eerder hun eigen merkwaardige oorlogservaringen, partijsoldaten en officiële zielen hebben gehad. Zo had de wereldberoemde Franse auteur Michel Houellebecq al de “uitbreiding van de gevechtszone” beschreven, d.w.z. het postmoderne begin van de nieuwe perverse strijdlust van deze mannen, beginnend in de jaren negentig. Ervaringen van afwijzing van moeders en partnerschap door vrouwen, die een specifiek mannelijke vorm van tragedie bevorderen.

Als een verborgen homoseksueel die blijkbaar met zijn eigen moederfiguur is getrouwd, heeft Macron misschien een relatief goed lot getrokken. De afkoeling van allerlei soorten familierelaties, die decennialang werd gepromoot onder het Thatcherisme-neoliberalisme, heeft mogelijk onherstelbare schade aangericht aan hele cohorten. Wie de magere vroeggepensioneerde mannen in Berlijn-Kreuzberg ziet met hun smalle petten, waarvoor ze veel te oud zijn, en hoe de fietsende oude heren zich in alle situaties fanatiek achter het regeringsmasker verschuilen, hun geliefde vodt passief-agressief tot schel twee jaar lang beledigd tegen elke glimlach in de wereld – desnoods blijkbaar ook tegen de glimlach van zesjarigen in de supermarkt – ja, ik denk dat hij ook een constante pijn ziet sinds zijn kindertijd.

Ik wil mezelf niet opvrolijken, noch in te veel medelijden vervallen. Want voor de meeste van deze olijfgroene zielen zou het niet onmogelijk zijn geweest om zichzelf de rest van hun leven niet te martelen, ondanks waarschijnlijk zeer slechte vroege ervaringen – bijvoorbeeld met hun eigen disfunctionele moeder uit een rijke familie. Ik denk hierbij aan de »edele pen« van het dagblad taz, Erik Peter, die deze weg volgt. In wezen is het de weg van de meest bittere ascese, beladen met de meest giftige sedimenten in de Duitse geschiedenis, die door vreemde verstervingen uit zichzelf moeten worden afgesleten, maar die nog steeds bij elke stap in hun organen ratelen. Een Duits lot, eigenlijk het bestaan van een laat oorlogsinvalide.

Tussen sushi en nep-antifa

Op zich een nietszeggend voorbeeld. Maar op de een of andere manier marcheert de mainstream in zijn deels zelf toegebrachte oorlog – tegen alles, tegen Rusland, tegen theoretici, tegen beoefenaars – en vooral tegen zichzelf. sushi-restaurant werd geplaatst voordat de rauwe vis werd gekauwd, ingeslikt en naar het maagdarmkanaal werd gestuurd. Sommige mensen vermoedden al dat in een volgende stap, tussen de kattenvideo, strandfoto, nep Antifa en emoticon, het verwerkte eindproduct ook naar de tijdlijnen in de toiletpotten van de republiek zou worden gestuurd – natuurlijk met een glitterfilter.

Iedereen die wilde dansen op het georkestreerde propagandabal van de staat en grote bedrijven liet zich op de foto met de Russische roulettespuit voor Instagram. Een vreemd omgekeerde vrije morele pornografie, meestal gecombineerd met een exhibitionistische impedantie als vechtende windmolens. De windmolen van de hyperpotente Don Quichot van nu wordt »naar rechts« genoemd. Het etiket is zo willekeurig en leeg geworden dat het zelfs voor neofascisme zou kunnen worden gebruikt. De schrijver Ignazio Silone zag het bijna profetisch aankomen: »Het nieuwe fascisme zal niet zeggen: ik ben fascisme. Hij zal zeggen: ik ben antifascisme.«

Hanen en hanen

Het binnendringen van het privé in het privé door eindeloze cascades van beeldenstorm heeft een onverwachte kettingreactie veroorzaakt. Te midden van allerlei rommel droeg het internet – en een tijdje ook sociale media – bij aan de democratische verlichting. Het overwegend op tekst gebaseerde gratis internet heeft mensen dichter bij elkaar gebracht en heeft geholpen om angst voor het onbekende en afstand te overwinnen. Hallo?

De grote verliezers van deze culturele revolutie waren professionele politici, oorlogsstokers, uitgesproken leugenaars, grote criminelen, onsympathieke mensen en vooral de kobolden van de bedrijfsmedia. Plots stak een zwerm intelligentie de crouchers van Tagesschau tot CNN in de rug. De wanhoop verspreidde zich van rechts naar links in de NAVO-media, bijvoorbeeld toen door nieuwe journalistieke kwaliteitsmedia als onder andere KenFM werd aangetoond dat we niet in de beste van alle mogelijke werelden leven, maar in een systeem van heerschappij dat is al tientallen jaren in verband gebracht met bedrog, verraad, geweld tot aan het punt van oorlogen van agressie die miljoenen doden tot gevolg hebben – terwijl het zichzelf presenteert als moreel rechtschapen. Laatste Bastion: Alles nazi’s behalve Mutti! Als dat niet helpt, vind je iets met antisemitisme.

Het internet bood de kans op democratische opening naar binnen, zuivering en democratische hervorming. Het was de kans voor het Westen om zijn huid af te werpen door starre functionele kasten, wereldberoemde kapitalisten, oorlogsstokers en hun kliekjes af te werpen. Dit ten gunste van een nieuwe inhoudelijke en persoonlijke nabijheid van de burger tot instellingen en bedrijven. Iedereen die in een commentaarregel kan schrijven, bijvoorbeeld bij de Friedrich-Ebert-Foundation, om te vragen hoe de salarissen daar zijn, die uiteindelijk door alle burgers worden gedragen, zal snel op het idee komen om claims te maken als een volgende stap. En die zouden op middellange tot lange termijn volkomen gerechtvaardigd zijn. Wat doen ze daar dat ik ze moet betalen? En als het onzin is, dan kunnen ze niets nuttigs doen!

Zo’n geest van verlichting en vernieuwing, van een echte “meer democratie-auto”, die Willy Brandt minstens één keer in deze republiek vertegenwoordigde, is sinds 28 maart 2020 in goede handen in de democratische beweging en leeft daar alleen nog maar. Vanaf het begin verzette de democratische beweging zich tegen de neofascistische en pervers militaristische Corona-putsch door bedrijven en leden van de regering. Deze hebben een naam en adres en zijn geen product van een onvermijdelijke ontwikkeling van het kapitalisme zonder alternatief. Geen enkele ontwikkeling in de menselijke samenleving is ooit zonder alternatieven geweest. Evenmin het feit dat een oorlog bij volmacht die al minstens 8 jaar smeulend nu openlijk wordt gevoerd.

Velen hebben gewoon genoeg van de angstpropaganda, de leugens, de slijtage, de intimidatie en onderdrukking, de vele doden door de injecties en nu door de oorlog, die volgens hen drie uur per dag op de televisie fluiten. terug naar een razende Poetin – en om meer genuanceerde redenen, volgens degenen die de weg weten in andere bronnen.

Voor sommigen lijkt zelfs het – om het beleefd te zeggen – Rusland, dat zich nogal ongebreideld gedraagt, een mogelijke bevrijding: “Stop! Of Mama Putin schiet!« Deze variant van de bekende filmtitel uit het begin van de jaren negentig las ik samen met Sylvester Stallone op een sticker in het gesloten expositiecentrum van de Leipziger Buchmesse – en vond hem nu terug in een skatepark in Berlijn – Hellersdorf, samen met de letter V en de handgeschreven »Mijn vriend is Russisch«. Beide keren moest ik aan Hermann Hesse denken en was blij: “Oh vrienden, niet deze tonen!”

Hoe kun je zo dom zijn?

Hoe kan iemand zo oneindig dom zijn om Rusland in de armen van China te drijven en daarmee de langdurige nederlaag van het historische Westen te bezegelen? Het beeld dat onvermijdelijk bij me opkomt, is dat van een rokerige, gepensioneerde Angelsaksische generaal die tussen geweer en hond op de tafel beukt en nooit zijn haat uitdrukt tegen “het continent”, “de Russen”, “de Duitsers”, “de Fransman” en “het gele gevaar” en sorteerde in het geheim zijn militaire fotokwartet met gevechtshelikopters, kernraketten en, meest recentelijk, op afstand bestuurbare drones. Een echte opmars van echt racisme en antisemitisme zou eigenlijk een rol moeten spelen. Maar het is maar een beeld.

Hij moet in ieder geval weer veel herrie maken. De Oekraïners en, in veel mindere mate, Midden- en West-Europeanen moeten ervoor boeten, gelukkig namen ze moed en namen tijdelijk velen van degenen die de Oekraïne ontvluchtten op. Tegelijkertijd worden nog steeds gaspijpleidingen en frackolie behandeld, wat eens te meer duidelijk maakt dat het hele wereldtoneel helaas een natuurlijk schouwspel is van klimaat- en milieubescherming. De enige vraag is wie de olie aan wie verkoopt, of het nu giftig breken is of op de traditionele manier verpompt. Het propagandaplatform Tagesschau.de dreigde dinsdagochtend voor de derde keer op rij met een dreigende stroomstoring.

Niet dat iemand zich hier verveelt, alsjeblieft. Hoe onze crisis verloopt, wordt nog steeds door hen bepaald! De westerse overmoed, die niet gerepareerd kan worden, bestaat erin te willen concurreren met China. De Amerikaanse wereldheerschappij, Pax Ameicana is waarschijnlijk passé. Een oorlog met Rusland kan niet worden gewonnen. De Amerikanen lijden het minst, de Britten het meest en waarschijnlijk de NAVO-leerlingen in West- en Midden-Europa het meest. Een ploeg tweede- en derderangs springt op en juicht dat het nu hun beurt is. Je moet ‘leiderschap’ nemen, jezelf bewapenen. Mensen zoals Ursula von der Leyen, de dochter van de eeuwige politicus, willen dat absoluut. Je moet opkomen tegen China, op de een of andere manier bijblijven. Ze bouwden daar grote wolkenkrabbers. Je bewondert alles

Zijn we niet allemaal een beetje jaloers?

Lopen “wij” achter op China? En moeten “wij” ons op de een of andere manier structureel gelijk maken, misschien zelfs inhalen? – Natuurlijk niet. De Chinezen hebben een oude cultuur die al tientallen jaren goed verborgen is achter een façade van communisme dat noch communistisch noch kapitalistisch is, maar – met alle basisrespect voor land en volk – helaas het slechtste van beide werelden vermengt. Er waren redenen waarom eind jaren vijftig de Chinees-Sovjet-kloof ontstond tussen Moskou en Peking. De maoïsten waren zelfs te radicaal voor de Sovjets, die in wezen gericht waren op toenadering tot het Westen. In plaats van te streven naar een wereldoorlog, waren het de Russische communisten die in de eerste plaats “verandering door toenadering” mogelijk maakten.

Socialistisch Rusland identificeerde zichzelf als een Europese macht, met Europese waarden, Europese cultuur, als onderdeel van het westelijke continent – en inderdaad als de beslissende kracht die het fascisme omverwierp. De “Grote Vaderlandse Oorlog” na Hitlers invasie van de USSR is nog steeds de grote verenigende erfenis van de Russische revoluties, die doorgaat in de huidige oorlogsrechtvaardiging voor de invasie van Oekraïne. De president van de Russische Federatie, Vladimir Poetin, rechtvaardigde dit van meet af aan met de “denazificatie” en “demilitarisering” van de voormalige Sovjetrepubliek Oekraïne. Onlangs ook met de aanwezigheid van een groot aantal Amerikaanse biologische wapens en testlaboratoria op het grondgebied van Oekraïne. Of dit waar is of gewoon een andere metafoor.

Terug naar het verleden: onder geradicaliseerde 1968ers in het gezicht van de oorlog in Vietnam, beleefde het maoïstische China ook een tijdelijke bloei in het Westen. Vanuit dit oogpunt was de sluimerende communistische wereldrevolutie na het einde van Stalin en de terugkeer naar meer beschaafde vormen van binnenlandse politiek onder Nikita Chroesjtsjov niet meer thuis in Moskou. In 1967 belegerden de zogenaamde Rode Gardes zelfs de Sovjet-ambassade in Peking. De diplomatieke betrekkingen tussen maoïstisch China en het gematigde Europese communistische Sovjet-Rusland waren verbroken. Zelfs een oorlog tussen voormalige socialistische broederstaten leek mogelijk.

De twee landen werden uiteindelijk verdeeld door de Maoïstische Culturele Revolutie die begon in 1966 en die China tegenwoordig “Tien jaar chaos” noemt. De “Culturele Revolutie van de Centrale Groep” had de feitelijke macht in Peking overgenomen en verving het Centraal Comité op aandringen van Mao. Tot op de dag van vandaag proberen doorgewinterde communisten de Culturele Revolutie de eer te geven voor het vertegenwoordigen van een poging om daadwerkelijk in het communisme te springen in plaats van abrupt traag te worden in het door wapens geteisterde staatssocialisme. Een flinke dosis confucianisme, dat wil zeggen de constante van Chinese autoritaire staatsredenen, maakte deel uit van alles.

Mao’s maskers in München

Iedereen in het Westen, in Londen, Parijs, Berlijn, San Francisco en Schwabing, die echt wilde beledigen en provoceren, accepteerde niet alleen de legitieme defensieve strijd van de Vietnamezen met de steun van de Sovjet-Unie tegen een roedel uit de VS die het land binnenvallen met de meest gruwelijke middelen. Nee, de echt bizar consistente horror van de mensen van de jaren ’68 was waarschijnlijk degene die de Chinese ster Mao volgde. Het had niet consistenter kunnen zijn. Iedereen die tegen Mao was, was er echt tegen en vermeed ook het meest voorkomende vijandbeeld van hun eigen ouders in West-Duitsland, voor wie de vijand in het Oosten was, dat was het geval voor het einde van de oorlog en daarna en daar was de het kwaad komt in de eerste plaats.

De fascinatie voor de communistische ideologie daarentegen is tot op de dag van vandaag onmiskenbaar. Sinds de NAVO-bombardementen op Belgrado in 1999, de eindeloze oorlogen van Bush Junior en Obama en de zogenaamde financiële crisis van 2007, hebben steeds meer jonge lezers in Noord-Amerika hun marxistische fundamenten gevonden. Mao-communisme of andere “projecten” voor staatsopbouw volgen echter niet noodzakelijkerwijs uit de boeken van Karl Marx en Friedlich Engels. Wat hen fascineert, is waarschijnlijk het bestaan van een ander modern ontwerp van hoe mensen kunnen leven. Blijkbaar was er een andere manier, dus wij konden het ook. Bovendien is vooruitgang ingeprijsd, dus dat moet kloppen.

Zonder verbeeldingskracht en een stabiele psyche gebeurt dit dan ten koste van het opgeven van Europese probleemoplossende strategieën en liberale prestaties. Sinds de val van de DDR en de Sovjet-Unie is dat echter precies waar linksen op hebben voortgebouwd in plaats van het kind opnieuw met het badwater weg te gooien – ten koste van ellendige mensenlevens. Degenen die een beter leven voor alle mensen willen, moeten zich niet als een enkele ziekte bekendmaken, maar moeten de algemene verworvenheden van de burgerlijke revoluties waarderen en ook religieuze en traditionele tradities koesteren in plaats van ze te bestrijden met beeldenstorm.

Iedereen die gewoon “alles wil afsnijden” en overal de vijand ruikt, wordt niet voor niets als een onbeschaafde bruut, hersenloos en goddeloos beschouwd. Maar goed, misschien moet een rotte boom gewoon geveld worden. Toch is de vraag wie het doet zodat er weer licht door kan komen? De parasiet in de bast die de prachtige eik in de eerste plaats heeft doen rotten – of de vriendelijke elfjes die liefde, licht en energie terugbrengen naar het kreupelhout. We komen dus aan het einde met deze grappende parabel van de natuur. Maar misschien snap je wat ik bedoel: IM Erik Peter – Mao’s “Ten Years of Chaos” – bastkever.

De afbeeldingen van het goede leven kunnen in verschillende vormen en kleuren worden gerealiseerd. In ieder geval zijn recepten voor de structurele politieke vernieuwing uit de crisis voorhanden en vormen een facilitering op zich: de grondwetsvernieuwing van onderaf met referenda over alle fundamentele vraagstukken plus de invoering van een economisch en sociaal handvest met constitutionele status voor heel Duitsland binnen de grenzen van 1990 wierp het democratisch zijn huid af van de Bondsrepubliek tot de Vrije Bondsrepubliek – en daarmee de zesde republiek op Duitse bodem.

Deze politieke bewustwording heeft ook een esthetische, een ethische, een economische, een psychologische, een spirituele en vele andere facetten. Het is een beweging – en er is niets verkeerds of corrupts aan (hoewel dat later opnieuw kan gebeuren en daarvoor op tijd moet worden hervormd). Nee, het is het gemeenschappelijke streven naar dat ontbrekende, oerdemocratische moment dat nog in de toekomst ligt. Maar misschien niet zo ver.

Voel je vrij om indignatie te steunen, te verspreiden.