Ik ben zeer Joods, maar ik ben geen Zionist, niet in het minst “Israel’s beleid is kwaadaardig en buit onbeschoft de Shoah uit”

Een Italiaanse acteur spreekt over de botsingen in Jeruzalem: “Ik ben Joods, maar de slachtoffers zijn de Palestijnen die door iedereen in de steek zijn gelaten”.

In een interview geeft Moni Ovadia (Italiaanse acteur en musicus) commentaar op de escalatie van geweld in het Midden-Oosten die heeft geleid tot een lange nacht van bombardementen in Israël en de Gazastrook: “Het beleid van deze Israëlische regering is het ergste van het ergste. Het is onrechtvaardig, kwaadaardig en zonder gelijke. Ze willen de Palestijnen uit Oost-Jeruzalem verdrijven, ze proberen het op alle mogelijke manieren en met allerlei trucs, gekonkel en manipulatie van de wet. Het is een onophoudelijke intimidatie die af en toe het protest aanwakkert van de Palestijnen, die continu het slachtoffer zijn, want zij zijn het die sterven, zij zijn het die worden afgeslacht.”

“Het beleid van Israël bevordert segregarie en apartheid, het is racistisch en kolonialistisch en de vooringenomenheid van de internationale gemeenschap is weerzinwekkend. Op een paar zeldzame uitzonderingen na, landen als Zweden en enkele Zuid-Amerikaanse landen, wordt er met geen woord gerept over het feit dat de toestand van het Palestijnse volk is dat zij het meest verwaarloosde, meest verlaten volk op aarde zijn en dat komt omdat iedereen toegeeft aan de onrechtvaardige chantage van [Israël], waarbij de uitbuiting van de Shoah als rechtvaardiging wordt gebruikt”. Moni Ovadia vervolgt in de toelichting: “Al deze discussie waarin de uitroeiing van de Joden wordt genoemd, heeft niets met de dagelijke gang van zaken te maken, het noemen ervan is pure instrumentalisering. Vandaag de dag is Israël een zeer machtige, zeer goed bewapende staat, die de machtigste landen op aarde als bondgenoten heeft, en op het moment dat het een klein protest laat horen, protesteren alle landen voor het land, te beginnen met Duitsland vanwege zijn angstaanjagende schuld”.

“Ik ben Joods, ook ik kom uit dat volk. Maar in plaats van te zoeken naar vrede, coëxistentie en wederzijdse acceptatie als antwoord op de verschrikking van de uitroeiing, zien we het gebruik van dit geweld als antwoord? Waar leidt dit allemaal toe? Het Palestijnse volk bestaat, of Nethanyau dat nu leuk vindt of niet. Er is een volk dat recht heeft op een eigen land en waardigheid, en kinderen hebben recht op een eigen toekomst, en in plaats daarvan worden ze behandeld alsof ze vijanden zijn.”

En over de reacties van de internationale politieke gemeenschap en in het bijzonder van Italië is Ovadia duidelijk: “Er zijn moedige Israëli’s die zich uitspreken, die aan de kaak stellen… Maar de internationale gemeenschap doet dat niet, Italië verschuilt zich achter zijn lafheid, het loopt met de haas mee en jaagt met de honden. Er moet een ferm standpunt worden ingenomen, een boycot, te beginnen met de goederen die de Israëli’s produceren in gebieden die niet van hen zijn.”

Vrede “wordt gesloten tussen gelijken, het is geen dictaat zoals de Israëli’s zouden willen – concludeert Moni Ovadia – ik sta op niemands loonlijst, ik vertegenwoordig mezelf en ik vecht tegen elke vorm van onderdrukking, het is mijn recht. Ik sta aan de kant van allen die lijden onder mishandeling, misbruik en vervolging, en het is de geschiedenis van de Joden die mij dat heeft geleerd. Ik ben zeer Joods, maar ik ben geen Zionist, niet in het minst.”