“Ik heb tijd doorgebracht op incelforums – De Adolescence is de angstaanjagende realiteit van internetmisogynie”

De Netflix-serie Adolescence in vier delen is een accurate weergave van zowel de openlijke zelfmedelijden als de absolute haat jegens vrouwen die de geest van een incel bezet

Met 24,3 miljoen views in slechts vier dagen heeft Adolescence streamingrecords gebroken en de krantenkoppen gedomineerd, wat weerklank vond bij ouders, opvoeders en beleidsmakers. De timing van de release was griezelig relevant en viel samen met nieuwe details over kruisboogmoordenaar Kyle Clifford, die zijn ex-vriendin, haar zus en haar moeder verkrachtte en vermoordde, slechts enkele uren nadat hij de podcast van Andrew Tate had gevonden. Deze waargebeurde zaak, samen met de fictieve gruwelen van Adolescence , heeft urgente gesprekken over de radicalisering van jonge jongens en wat we kunnen doen om dit te stoppen, nieuw leven ingeblazen.

Adolescence Het was een term die ik vaker voorbij had horen komen in de duistere hoeken van het internet, maar ik geloofde naïef dat incels (een afkorting van ‘involuntary celibates’, die vrouwenhatende opvattingen aanhangen) eenlingen waren die zich aan de rand van de maatschappij bevonden. Deze mensen waren beklagenswaardig, maar grotendeels te negeren. Pas in 2021, toen de 22-jarige Jake Davison vijf mensen neerschoot , waaronder zijn eigen moeder, voordat hij het wapen op zichzelf richtte in Plymouth, besefte ik dat incels verontrustend dichtbij waren.

Davison, die openlijk affiniteit met die gemeenschap uitsprak en vergelijkbare nihilistische opvattingen deelde, is niet de eerste incel die zichzelf massaal gewelddadig noemt. In Amerika waren door vrouwenhaat gemotiveerde moordpartijen niet ongewoon (een berucht voorbeeld is de moordpartij van Elliot Rodger in Santa Barbara in 2014, waarbij zes mensen omkwamen), maar Davisons aanval bracht incels in het Verenigd Koninkrijk onder de aandacht.

Vier jaar later is de openlijke, etterende vrouwenhaat die diepgeworteld is in deze cultuur nu verontrustend alledaags buiten de online wereld – iets dat Adolescence , Netflix’ nieuwste succesvolle miniserie die dit gevaarlijke fenomeen onderzoekt, alleen maar benadrukt.

Kort na Davisons razernij in 2021 dook ik diep in de forums die door incels werden bezocht voor een artikel waarvoor ik onderzoek deed voor een vrouwenblad, om te proberen te begrijpen wat de geest van deze jonge mannen, van wie velen ogenschijnlijk alles mee hadden, perverteerde. Ik bevond me volledig ondergedompeld in de ‘manosfeer’ – een digitaal collectief van websites en forums die toxische mannelijkheid, vrouwenhaat en verzet tegen feminisme promoten, waarvan de incelcultuur slechts een klein onderdeel is.

Wat ik aantrof was walgelijk; verkrachtingsgrappen en rabiaat racisme waren wijdverbreid, verpakt in memes en emoji’s om het ironisch en verteerbaar te laten lijken. Vrouwen werden beschreven als ‘gaten’ of ‘foids’, waardoor onze waarde tot in onze eigen lichaamsopeningen werd gereduceerd en we als minderwaardig werden beschouwd. Ik beschouw mezelf als gehard en onschendbaar, maar na slechts een paar uur scrollen door deze taal stond ik op het punt om te huilen vanwege de hoeveelheid haat die er vrijelijk werd uitgespuugd.

Ik sprak met de hervormde incel John (niet zijn echte naam), die op Reddit de gemeenschap aan de kaak stelde en zwoer zijn geest te bevrijden van het gif waarmee het besmet was. Hij was 18 en, net als Jamie in Adolescence, werd hij op zijn dertiende al tot inceldom verleid.

John was een buitenstaander op school. Hij voelde zich eenzaam, tekortgedaan en zat in een zelfverklaarde ‘rebelse’ fase. Hij zocht troost op internet en voelde zich aangetrokken tot de incel-ideologie nadat hij een berucht internetforum had bezocht – een broedplaats voor controversiële en opruiende meningen. Van daaruit vond hij een ander forum, en nog een, en begroef hij zichzelf steeds dieper in een konijnenhol.

Sommige details die John me vertelde, zijn me tot op de dag van vandaag bijgebleven. De meest huiveringwekkende onthulling was toen hij ‘bonesmashing’ beschreef, een praktijk waarbij incels worden aangemoedigd om hamers te gebruiken om de botten in hun gezicht te breken, in de hoop dat ze er na genezing beter uitzien en daardoor aantrekkelijker zijn voor vrouwen. Het feit dat dit aan kwetsbare tienerjongens wordt gepredikt, is ronduit afschuwelijk.

Voor ouders die de wereld van incels misschien moeilijk te bevatten vinden – wat begrijpelijk is, aangezien de gemeenschap een eigen taal en straattaal gebruikt om te communiceren, en gebruikmaakt van technologie die nog niet bestond toen hun ouders tieners waren – is Adolescence een krachtige bron die inceldom vastlegt als de ideologische gedachtenziekte die het is. We zien Jamie (een opmerkelijk acteerdebuut van Owen Cooper) schakelen tussen openlijk zelfmedelijden en pure haat, en daarbij een nauwelijks verholen woede aanboren die zo dicht onder de oppervlakte suddert.

In sommige opzichten is de woede begrijpelijk; de vooruitzichten voor veel jongeren lijken steeds somberder. De lonen stagneren, de huizenprijzen stijgen, de kosten van levensonderhoud lijken alleen maar hoger te worden. Covid-19 heeft ervoor gezorgd dat mensen steeds eenzamer zijn geworden, waardoor kwetsbaren steeds verder in gemeenschappen terechtkomen die dit misbruiken.

“De incelgemeenschap is verleidelijk; ze biedt troost aan misleide jonge mannen”

De incelgemeenschap is verleidelijk; ze biedt misleide jonge mannen troost door te denken dat de problemen waarmee ze in hun leven te maken krijgen, niet hun schuld zijn. In plaats daarvan gebruikt ze de gerechtvaardigde woede over het sociaaleconomische klimaat en andere problemen in de wereld om hen heen en vraagt ​​hen die te kanaliseren naar een volkomen onschuldige partij: vrouwen en meisjes.

Ik geloof echt dat we de manier waarop jonge jongens vrouwenhatende incels worden, net zo serieus moeten nemen als religieus fundamentalisme. De omgeving voor vrouwen is de laatste jaren steeds gespannener geworden en vrouwenhaat is nu mainstream. Ondanks de misvatting dat Generatie Z de meest tolerante en linksgeoriënteerde generatie tot nu toe zal zijn, zien we verontrustende statistieken die aantonen dat jongere jongens en meisjes meer gepolariseerd zijn dan ooit tevoren.

Uit een enquête onder 24.000 mensen bleek dat 57 procent van de mannen in Generatie Z vond dat de maatschappij “zo ver is gegaan in het bevorderen van de gelijkheid van vrouwen dat we mannen discrimineren”. Elders verspreiden Andrew Tate en andere online vrouwenhaters hun vrouwenhatende content zonder gevolgen (Tate, die in Roemenië wordt gezocht op beschuldiging van sekshandel, heeft sindsdien toestemming gekregen om naar de VS te reizen. Hij ontkent de aanklachten tegen hem).

Nu het internet een silo biedt waar dit soort haatdragende content kan gedijen, moeten socialemediaplatforms veel meer doen om beïnvloedbare jongeren te beschermen tegen het absorberen van schadelijke meningen. Agressieve algoritmen die deze content ongehinderd verspreiden, lokken jongeren alleen maar dieper in het duister, waar het des te moeilijker wordt om ze weer naar boven te halen.

“De incelcultuur beperkt zich niet langer tot de muren van het internet”

De incelcultuur beperkt zich tegenwoordig niet langer tot de muren van het internet. Zoals Adolescence laat zien, vloeien online gesprekken in de ‘manosfeer’ nu naar buiten en veroorzaken ze schade in het echte leven. Vorige week nog werd gemeld dat Kyle Clifford , die zijn ex-vriendin Louise Hunt verkrachtte en vermoordde, samen met haar zus Hannah en hun moeder Carol, in de uren vóór zijn verwoestende aanvallen naar Tate’s podcast zocht.

Statistieken tonen aan dat één op de drie vrouwen en meisjes minstens één keer in haar leven te maken krijgt met geweld – fysiek of seksueel. We verdienen bescherming, maar om dat te kunnen doen, moeten we mannen en jongens ook beschermen tegen de gruwelen die online zo gemakkelijk te vinden zijn.

Een wake-up call

Dit is niet zomaar een tv-programma – het is een maatschappelijke afrekening. De adolescentie heeft geleid tot oproepen tot echte politieke actie:

• Labour-parlementslid Anneliese Midgley wil dat de film in het parlement en op scholen wordt vertoond, zodat jongeren worden voorgelicht over de gevaren van online vrouwenhaat.
• Premier Keir Starmer prees de serie en noemde mannelijk geweld tegen vrouwen een groeiend probleem dat we moeten aanpakken.
• De voormalige bondscoach van Engeland, Gareth Southgate, hield een krachtige televisietoespraak waarin hij waarschuwde voor “ongevoelige, manipulatieve en giftige influencers” die het op jonge jongens gemunt hebben.
• Minister van Veiligheid en Justitie Jess Phillips noemde het ‘een verontrustende blik in de geesten van duizenden jonge jongens die verwrongen zijn door het geweld en misbruik dat ze elke dag online zien.’

Zelfs buiten het Verenigd Koninkrijk is de serie een wereldwijd fenomeen geworden en staat hij bovenaan de Netflix-hitlijsten in 71 landen , van Chili tot Vietnam. Politieagenten dringen er bij ouders op aan om de serie te kijken, en sociale media worden overspoeld met lovende kritieken van beroemdheden en critici.

Maar afgezien van de schok en de krantenkoppen, legt Adolescence een diepere crisis bloot, een crisis die we bij Safeline met eigen ogen zien.

Wat we zien bij Indignatie

De duistere reis van Jamie Miller van Adolescence is geen fictie – het weerspiegelt de zeer reële patronen die we waarnemen in ons Preventie- en Vroegtijdige Interventieteam.

Ons werk strekt zich uit van het basisonderwijs tot het hoger onderwijs, waar we een verontrustende toename hebben gezien van jongeren die hun pornografieverslaving erkennen, een toename van schadelijk seksueel gedrag, gepaard gaande met misogyne attitudes, en seksueel misbruik dat jonge kinderen treft van de basisschool tot aan hun volwassenheid, zowel in het echt als online. De toename van sociale media heeft schadelijke content toegankelijker gemaakt, waarbij influencers subtiel misogynie en geweld tegen vrouwen en meisjes promoten, naast de opkomst van incelgroepen.

Emma Dolman , hoofd Preventie en Vroegtijdige Interventie.

De realiteit is duidelijk. Steeds meer jongens identificeren zichzelf als ‘incels’ – een term die ‘onvrijwillig celibatair’ betekent en vaak geassocieerd wordt met extreme vrouwenhaat. Sociale media radicaliseren jonge mannen sneller dan ooit en stellen hen bloot aan influencers die geweld en haat jegens vrouwen promoten. Pornografieverslaving neemt explosief toe en vertekent de perceptie van seks, toestemming en relaties al op jonge leeftijd. Scholen zien een toename van seksuele intimidatie, vrouwenhaat en aanstootgevend gedrag onder jongens vanaf 10 jaar.

Dit is geen geïsoleerd probleem: het is een generatiecrisis.

De 80/20-mythe en de digitale pijplijn naar radicalisering

Een kernthema in Adolescence is de 80/20-regel , een ontkrachte inceltheorie die beweert dat 80% van de vrouwen alleen met de top 20% van de mannen date – wat wrok en een gevoel van verwendheid bij jonge jongens aanwakkert. Jamie wordt herhaaldelijk bespot omdat hij “een incel” is, wat hem steeds verder drijft in online ruimtes die hem een ​​gevoel van verbondenheid bieden, tegen een verwoestende prijs.

De manosfeer radicaliseert jongens niet van de ene op de andere dag. Het begint subtiel :

• Een gamestreamer maakt grapjes over ‘mannen met een hoge waarde’ versus ‘mannen met een lage waarde’.
• Een fitness-influencer geeft vrouwen de schuld van het ‘kiezen van de verkeerde mannen’.
• Een podcast-presentator beweert dat feminisme het daten heeft “verpest”.

Deze ideeën escaleren totdat jongens gaan geloven dat vrouwen de vijand zijn, dat geweld gerechtvaardigd is en dat de wereld hen iets verschuldigd is.

Daarom zijn educatie en vroege interventie van essentieel belang.

Wat ouders kunnen doen

• Begin het gesprek. Stel open vragen: “Heb je van deze show gehoord? Wat vind je ervan?”
• Luister meer dan je praat. Vermijd preken – creëer een veilige ruimte voor eerlijke discussie.
• Stel online grenzen. Monitor niet alleen, maar geef voorlichting. Leer digitale geletterdheid en kritisch denken.
• Zorg voor gezonde rolmodellen. Laat jongens zien dat kracht respect, empathie en verantwoordelijkheid betekent.

Het grotere plaatje: wat moet er veranderen?

In de nasleep van de adolescentie klinken steeds luidere roepjes om structurele hervormingen: Jack Thorne heeft voorgesteld smartphones voor kinderen onder de 16 jaar te verbieden om online radicalisering tegen te gaan. Deskundigen eisen dat techgiganten verantwoording afleggen voor extremisme door algoritmen. Scholen moeten toxisch gedrag vroegtijdig aanpakken , voordat schadelijke overtuigingen wortel schieten. Southgates toespraak benadrukte de dringende behoefte aan positieve invloeden voor jonge jongens.

Het meest huiveringwekkende is dat uit een recent onderzoek is gebleken dat meer dan de helft van alle jonge vrouwen tegenwoordig bang is voor hun mannelijke leeftijdsgenoten.

We moeten onszelf afvragen: Is dit de wereld die we voor de volgende generatie willen?