Transvrouw Rikkie Kollé schrikt van vele haatreacties na winst Miss Nederland-verkiezing: “doet pijn”
Nederland is allang niet meer het meest tolerante land als het gaat om de lhbti-community. Dat blijkt nu weer uit de vele haatreacties, die transvrouw én Miss Nederland-winnares Rikkie Kollé krijgt op haar winst. De reden? Volgens de haters is ze ‘geen echte vrouw’.
Een missverkiezing moet louter over schoonheid gaan, maar die in ons land legde lelijkheid bloot. Omdat de 22-jarige Rikkie (een prachtige trans vrouw) de verkiezing won, vonden andere vrouwen het kennelijk nodig hun eigen sekse te benadrukken. Ze plaatsten foto’s van zichzelf met de hashtag #ikbeneenvrouw.
Alsof de aanwezigheid van Rikkie de aanwezigheid van een andere vrouw zou uitgummen. Alsof de ruimte beperkt is voor vrouwen. Alsof we niet allemaal naast elkaar kunnen bestaan.
“Elke maand hebben wij menstruaties, we kunnen kinderen dragen en baren”, twitterde er eentje. “Dát is vrouw-zijn.” Daaronder: een foto van zichzelf met een dikke buik.
Het was ook een dolksteek voor mij, ik voel hem nog steeds een beetje
Een dolksteek, allereerst, in het hart van trans vrouwen. Maar ook voor vrouwen die hun baarmoeder of eierstokken hebben moeten laten verwijderen. Het was een dolksteek voor vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen. Het was een dolksteek voor vrouwen die door de overgang of hormoonproblemen niet menstrueren. Het was ook een dolksteek voor mij.
Ik voel hem nog steeds een beetje, in mijn hart, maar vooral in mijn buik, de plek waarvan ik hoop dat er ooit een baby in zal groeien, maar waarvan ik niet zeker weet of dat ooit gaat gebeuren. Afgaande op bovenstaande tweet zijn de vrouwen zonder baarmoeder, baby of menstruatie geen vrouw.
Wat zijn we dan? Mannen?
We worden beknot tot mensen met enkel fysieke kenmerken
De hashtag slaat het vrouw-zijn volledig plat. We worden beknot tot mensen met enkel bepaalde fysieke kenmerken (die je niet eens van buiten kunt zíén, hè, ik bedoel: een baarmoeder, hoe ziet die er eigenlijk uit?). Vrouw-zijn is zo veel méér dan dat. Schrijfster Renée Kapitein verwoordde het mooi in haar boek Café Morgen, waarin de hoofdpersoon dit thema hardop bevraagt:
“Ze wil thee kunnen bestellen, zelfs verse gember, vegetarisch kunnen eten, vegan kunnen zijn. En ook: bier kunnen hakken, spareribs van het bot. Quarterpounder, shoarma, bratwurst. Ze wil onuitstaanbaar zijn. Schokken. Amok schoppen. Of misschien wel een gevecht (een klein gevecht, niets overdreven). Ze wil lief zijn. Gewoon lief zijn. Ze wil precies zo ambigu, zo authentiek, of zo iemand anders zijn. Zo wil ze zijn.”
Vrouw-zijn is complex en tegelijkertijd iets dat in al je vezels kan zitten
Een date zei eens tegen me dat ik een halve vent was (hij bedoelde het als compliment) omdat ik van metal houd, soms bandshirts draag en graag bier drink. Ik antwoordde dat ik me geen halve vent voelde, maar een vrouw die van metal houdt, soms bandshirts draagt en graag bier drinkt.
Vrouw-zijn is complex en tegelijkertijd iets dat in al je vezels kan zitten. Het is geen baarmoeder, het is geen bevalling. Het is niet alleen maar roze, het is niet alleen maar blauw. Het is iets onderhuids, het is iets hyperpersoonlijks, het is voor elke vrouw anders, en tegelijkertijd is het voor elke vrouw hetzelfde: het is een gevoel. En ik vermoed dat Rikkie, die na al die hormoonbehandelingen, operaties en haat nog stééds openlijk haar vrouw-zijn omarmt, dat sterker voelt dan welke bekrompen baarmoederbezitter dan ook.
Hier het commentaar van extreemrechtse Raisa Blommenstijn ronduit belachelijk en vol met jaloezie:
Benoemen dat vrouwen alleen personen zijn van het vrouwelijk geslacht (XX-chromosomen) is kennelijk “haat”.
Waanzin. Ik laat m’n rechten, identiteit, veiligheid en kans op winst in sport/miss-verkiezingen etc niet afpakken door als vrouw verklede mannen.#ikbeneenvrouw pic.twitter.com/zsRLTYLbVb
— Raisa Blommestijn (@rblommestijn) July 11, 2023
Rikkie Kollé eerste transgender met Miss Nederland-titel
Afgelopen weekend heeft de 22-jarige Rikkie Kollé uit Amsterdam geschiedenis geschreven. Ze werd op zondag namelijk uitgeroepen als Miss Nederland 2023 tijdens de missverkiezing en is daarmee ook de eerste transgender met deze Miss Nederland-titel. Volgens de jury straalde Rikkie de hele show en heeft ze in het traject “de grootste progressie doorgemaakt”. In het juryrapport staat verder dat ze een “ijzersterk verhaal” heeft en een “duidelijke missie”. Alleen maar mooie woorden en achteraf kreeg ze ook een hoop lieve reacties. Alleen gingen de lieve reacties helaas ook gepaard met een hoop haatreacties.
Haatreacties
Onder andere GeenStijl lijkt niet helemaal fan van de winst van Rikkie. Ze stond volgens hen wel op de ‘favo-shortlist’, maar toch beginnen ze hun blog op een vrij negatieve manier. “Het is Nederland weer eens gelukt om gidsland te zijn: we sturen een transgender naar de Miss Universe straks, want er is een persiflage op een vrouw tot Miss Nederland uitgeroepen,” schrijven ze. Vervolgens gaat er op Twitter de hashtag #ikbeneenvrouw rond, waaronder de haatreacties van vrouwen je ook om de oren vliegen.
Een vrouw is een mens van het vrouwelijke geslacht. Met XX chromosomen, met een breder bekken, met een anders werkend lichaam dan die van het mannelijk geslacht. Het is geen gevoel of een kostuum. Handen af van onze ruimtes, woorden, sporten en rechten. #ikbeneenvrouw pic.twitter.com/2pfjegBvnd
— Annelies (@annstrikje) July 10, 2023
Rolmodel
De haatreacties zorgen ervoor dat Rikkie’s verhaal nog belangrijker wordt, zo zegt ze ook zelf in een reactie aan RTL Nieuws. Ze wilt graag een rolmodel zijn en laten zien dat je áltijd dingen kunt bereiken. Daarbij maakt het niet uit wie je bent, hoe je jeugd was of waar je vandaan komt. “Dat is namelijk waar de kinderen hoop verliezen,” vertelt ze. “Als ze horen dat ze er niet bij horen, of dat queer zijn niet oké is.”
View this post on Instagram
Verhaal blijven delen
Het doet Rikkie dan ook pijn, dat onder meer de transgenders nog steeds niet goed geaccepteerd worden. “Ik krijg haatreacties om wie ik durf te zijn, omdat ik transvrouw ben, en dat is niet oké,” zegt ze. “Het allerergste vind ik dat er ook ouders met haat reageren, moeders die een kind op de wereld hebben gezet. Ik hoop dan oprecht dat ze liever en meer acceptatie uitstralen richting hun eigen kinderen, dan hoe ze op mij reageren. Maar het doet pijn te weten dat er nog zo veel kindjes gaan volgen die ook queer zijn en niet geaccepteerd worden door hun ouders.” Dat is vooral waar ze erg van schrikt.
Al geven de haatreacties haar ook de kracht, om door te gaan met het delen van haar verhaal. Zelf maakt ze zulke dingen al haar hele leven mee. Al heeft zij wel het geluk, dat haar ouders haar altijd hebben geaccepteerd om wie ze is. “Maar ik weet dat het in veel gevallen anders is, en daarom is het ook zo ontzettend nodig dat ik mijn verhaal blijf delen.”