Immigratie schijnheiligheid, links en rechts

Je kon geen beter voorbeeld van hypocrisie vinden bij zowel conservatieven als liberalen (dwz progressieven, linksen) dan in het gebied rond immigratie.

Conservatieven houden ervan zich in te slikken in vrijemarkt, kapitalistisch jargon. Ze vertellen ons dat ze felle tegenstanders van het socialisme zijn. Hun favoriete mantra is ‘vrij ondernemerschap, privébezit en beperkte overheid’. Je zou zelfs kunnen vinden dat ze Milton Friedman of Friedrich Hayek citeren.

Toch verdwijnt al die “toewijding” aan de beginselen van de vrije markt als het gaat om immigratie. In plaats van simpelweg mensen vrij te laten om grenzen te overschrijden en hun leven te verbeteren door middel van arbeid, waar het bij ‘vrij ondernemerschap’ om draait, ondersteunen conservatieven een enorm groot-overheid immigratiesysteem, een systeem dat gebaseerd is op het socialistische principe van centrale planning.

Het is geen toeval dat er een decennia-lange, aanhoudende, nooit eindigende immigratiecrisis is geweest, een die wordt gekenmerkt door een enorm aanbod van immigranten aan de grens die proberen de Verenigde Staten binnen te komen en tegelijkertijd een enorm tekort aan arbeiders om bijvoorbeeld gewassen in de Verenigde Staten te plukken. Dat is wat socialistische centrale planning doet. Het veroorzaakt crises of, zoals de econoom Ludwig von Mises het noemde, ‘geplande chaos’.

Wanneer hun socialistische systeem er niet in slaagt om het gewenste resultaat te bereiken, leggen openbare functionarissen een steeds groter aantal strenge handhavingsmaatregelen op om deze te laten werken. Omdat elke maatregel de crisis niet oplost en het niveau van woede en frustratie toeneemt, worden de maatregelen steeds meer tiranniek. Dat is hoe we zijn geëindigd met een immigratiepolitie in het Amerikaanse zuidwesten, waarvan conservatieven zeggen dat ze deel uitmaken van het “vrije-ondernemingssysteem” van Amerika.

Liberalen zeggen graag hoe ze houden van ‘de armen, behoeftigen en achtergestelden’. Toch is het onmogelijk om die mantra te verzoenen met hun steun aan het Amerikaanse systeem van immigratiecontroles. Het zou vrijwel onmogelijk zijn om een ​​beter voorbeeld te vinden van “de armen, behoeftigen en achtergestelden” dan straatarme immigranten die hun thuisland ontvluchten in een poging hun leven te redden of te verbeteren door arbeid. Maar onder het systeem van immigratiecontroles, waar liberalen de voorkeur aan geven, worden dergelijke immigranten gearresteerd, gevangen gezet en gedeporteerd.

Op dit moment verwerpen liberalen de harde inspanningen van president Trump om dit conservatief-liberale socialistische immigratiesysteem te handhaven. Ze beschuldigen hem ervan wreed, wreed en harteloos te zijn. En toch negeren ze eenvoudigweg het feit dat alles wat Trump doet het systeem afdwingen dat ze ondersteunen.

Een voorbeeld van dit fenomeen verscheen gisteren in de Washington Post in een artikel getiteld ” Trump’s Immigration Policies Speak Louder than His Racist, Xenophobic Words ” van columnist Catherine Rampell van Post . Je kon geen betere lijst vinden van Trump’s wrede, brute en harde maatregelen om immigratie te handhaven.

Rampell citeert de gewelddadige immigratie-invallen die de mensen van Trump uitvoeren bij bedrijven en huizen in heel Amerika. Ze bekritiseert de nieuwe regel van Trump die vereist dat Midden-Amerikaanse immigranten door Mexico reizen om daar eerst asiel te zoeken als een vereiste om asiel te zoeken in de Verenigde Staten. Ze wijst erop dat Trump zijn immigratiemensen dwingt om asielzoekers te dwingen te wachten in Mexico, terwijl hun vorderingen worden berecht. Ze betreurt dat het beleid van Trump een “huiveringwekkend effect” heeft op het gebruik door immigranten en in de Verenigde Staten geboren kinderen van voedselbonnen en ziektekostenverzekeringen. Ze veroordeelt het beleid van Trump om kinderen van ouders te scheiden om immigranten met kinderen ervan te weerhouden naar de Verenigde Staten te komen. En ze veroordeelt de “smerige omstandigheden” in de immigratiecentra waar zulke kinderen worden geplaatst.

Rampell slaagt er niet in om de lange lijst van immigratiehandhavingsmaatregelen op te noemen die in de loop van de decennia zijn ontstaan, die allemaal zijn uitgevaardigd in de hoop dat een dergelijke maatregel eindelijk – eindelijk! – de decennia-oude, aanhoudende, nooit eindigende immigratiecrisis op te lossen. Immigratie snelweg checkpoints waar Amerikaanse burgers worden onderworpen aan full-body zoekopdrachten, met inbegrip van lichaamsholten, ook al hebben ze nooit de Verenigde Staten verlaten. Warrantless zoekopdrachten van privé-eigendom binnen 100 mijl van de grens. Roving Border Patrol stopt en zoekt voertuigen. Misdrijven vervolging van Amerikanen die illegale immigranten huren, vervoeren of huisvesten. Full body-zoekopdrachten en zoekopdrachten van mobiele telefoons van Amerikanen die terugkeren van vakantie in het buitenland. Een Berlijnse omheining langs de grens, verkregen door het stelen van het land van mensen via een eminent domein.

Wat stelt Rampell aan het eind van haar artikel voor om de immigratiecrisis in Amerika op te lossen? Ze stelt niets voor! Stilte! Volledige stilte over wat moet worden gedaan om de eeuwenoude, voortdurende, nooit eindigende immigratiecrisis van Amerika op te lossen! Haar hele artikel is simpelweg gewijd aan het afkeuren, bekritiseren en veroordelen van hoe Trump de zeer systemische immigratiecontroles uitvoert die zowel conservatieven als liberalen ondersteunen.

Zou het niet leuk geweest zijn als Rampell haar lijst met favoriete immigratiehandhavingsmaatregelen had ingediend die ze zou goedkeuren om de immigratiecrisis eindelijk op te lossen? Immers, als een afgestudeerde van Princeton en een voormalige economische verslaggever voor de New York Times, is ze duidelijk een zeer intelligent persoon. Waarom laat ze niet zien hoe ze de oorlog tegen illegale immigratie zou winnen? Waarom stelt ze niet haar versie van “comprehensive immigration reform” voor.

Er is een simpele reden voor de stilte van Rampell. Er is geen manier om dit socialistische immigratiesysteem te laten werken, althans niet zonder een steeds groter aantal tirannieke maatregelen, die Amerika onverbiddelijk in de richting van Noord-Korea’s handhaving van de zuidgrens brengen. Met andere woorden, het conservatief-progressieve socialistische systeem van immigratiecontroles is niet verbroken, zoals de voorstanders soms beweren. In plaats daarvan is het inherent defect, wat betekent dat het door niemand kan worden opgelost. De stilte van Rampell over hoe zij de immigratiecrisis zou kunnen oplossen, is een impliciete bevestiging van dit uiterst belangrijke punt.

Het enige dat werkt, is echte vrijheid en vrije markten, wat de libertaire positie van open grenzen betekent – dwz het vrije verkeer van mensen, goederen en diensten over de politieke grenzen heen. Het is het enige systeem dat consistent is met de principes van vrijheid, vrij ondernemerschap, vrije markten, moraliteit, religie, harmonie en beperkte overheid. Het is het enige systeem dat een einde zal maken aan de decennia-oude, voortdurende, nooit eindigende immigratiecrisis en alle wrede, brutale en tirannieke maatregelen die zijn getroffen om het te handhaven. Het is het enige systeem dat werkt.