Immuun voor ironie: nazi-collaborateurs en autoritaire persoonlijkheden veroordelen Rusland

Die leidinggevende technocraten die door de trainingskampen van het World Economic Forum zijn verwerkt, zijn over het algemeen totaal niet in staat tot zelfkritiek of het herkennen van hun eigen hypocrisie.

“Oh, het geschenk dat God ons kon geven, om onszelf te zien zoals anderen ons zien.”
-Robert Burns

Dit beroemde citaat van de grote Schotse dichter Robert Burns is een van de duidelijkste herinneringen aan een voorwaarde voor een volwassen identiteit.

Burns begreep dat zonder te hebben geleerd ons door God gegeven vermogen te gebruiken om onszelf in de schoenen van een ander te plaatsen, die krachten nodig zijn om zelf onze valse vooroordelen te onderzoeken, nederigheid te oefenen (waarop creatief inzicht is gebaseerd) en onze valse motieven te corrigeren, acties en overtuigingen zouden volledig verloren gaan.

Het is dus teleurstellend, zij het geen kleine verrassing dat die basisinstrumenten van zelfkritiek helemaal niet bestaan ​​als je luistert naar de roddels, schijntoespraken van zoveel stuurlieden die het huidige dwazenschip bemannen, ook wel bekend als de Trans-Atlantische “regels gebaseerde internationale orde”.

Een botsing van paradigma’s

Na zeven jaar burgeroorlog in Oost-Oekraïne, 14 duizend slachtoffers, verbroken vredesakkoorden en talloze oproepen van de inwoners van de republieken Lugansk en Donetsk voor onafhankelijkheid van de door de nazi’s geteisterde milities die waren ingebed in de strijdkrachten van Kiev, besloot Rusland eindelijk de Oost-Oekraïense republieken als soevereine naties.

Door dit te doen heeft Rusland niet alleen de mogelijkheid gekregen om de beschuldiging van “het binnenvallen van Oekraïne” te vermijden (hoewel er nog steeds veel pogingen worden ondernomen om dat verhaal levend te houden) of zelfs die twee regio’s te willen annexeren.

Maar desondanks zien we eindeloze voorbeelden van westerse sokpop-staatslieden die de imperiale ambities van Rusland en het antagonisme tegen westerse democratische waarden aan de kaak stellen.

Uit Canada, waar Justin Trudeau en zijn begeleiders een Emergency Measures Act hebben gebruikt om de gewelddadige verplettering van vreedzame demonstranten in Ottawa te rechtvaardigen (inclusief het bevriezen van bankrekeningen van honderden burgers die geld hebben gedoneerd aan een vrijheidskonvooi), horen we alleen zoemende dreigementen van anti-Russische sancties en pompeuze veroordeling van “Russische agressie” met meer vergelijkingen van Adolf Hitler met Poetin dan men kan tellen.

In reactie op de erkenning door Rusland van de Oost-Donbass-republieken, verklaarde Justin: “Canada en onze bondgenoten zullen de democratie verdedigen”. Verwijzend naar het brede scala aan sancties en de inzet van Canadese troepen in Letland, zei Trudeau: “we nemen deze maatregelen om op te staan ​​tegen het totalitarisme.”

Hij verklaarde toen: “Het volk van Oekraïne moet, net als alle mensen, vrij zijn om hun eigen toekomst te bepalen”. Deze laatste opmerking houdt in dat de mensen in Oost-Oekraïne die onafhankelijkheid hebben geëist, geen echte mensen zijn.

Deze opmerkingen zijn afkomstig van een Canadees regime dat slechts enkele dagen eerder bijna 200 mensen had gearresteerd voor de verschrikkelijke misdaad van “het veroorzaken van onheil” in Ottawa en het bevriezen van bankrekeningen met behulp van “geheime informatie” waarvan geen van die vertegenwoordigers of senatoren verwachtte dat ze voor de wet zouden stemmen. mochten zien. Vice-premier Freeland zelf (die meer dan een paar ongemakkelijke connecties heeft met regelrechte pro-nazi-Oekraïense netwerken) heeft zelfs publiekelijk verklaard dat veel buitengewone bevoegdheden die zijn gecreëerd onder ‘noodomstandigheden’ voor onbepaalde tijd moeten worden voortgezet nadat de noodwet is ingetrokken. [1]

Over de trans-Atlantische Five Eyes-kooi weergalmde soortgelijke deugdsignalering ter verdediging van “democratie” met de VS, de Europese Unie en het VK die in de pas lopen om de Russische agressie te veroordelen en soortgelijke sancties op te leggen aan Russische parlementariërs, zakenlieden en banken, met de VS en VK sluiten zich aan bij Canada om troepen naar de Russische grens te sturen.

Terwijl een energiecrisis het harde leven al moeilijker heeft gemaakt voor miljoenen Europeanen die worstelen met een zelf veroorzaakte economische crisis onder pandemische omstandigheden, is de Duitse regering onder druk gezet om haar eigen zelfvernietiging te versnellen door de broodnodige Nord Stream 2 te annuleren om Rusland te ‘straffen’.

Nazi’s en operatie Gladio

Vice-voorzitter van de Europese Commissie, Frans Timmermans, heeft het typische niveau van overdreven hypocrisie aangetoond door te beweren dat 22 februari “een van de donkerste dagen in de geschiedenis van Europa” was, blijkbaar vergetend dat WO I of WO II heeft plaatsgevonden.

Timmermans is een personage dat zich heeft onderscheiden als een technocratische sokpop door 8 jaar lang anti-Russische sancties op te leggen, te beginnen met het zeer gebrekkige MH-17-bombardementonderzoek in 2014, terwijl hij de echte met Kiev verbonden handen achter die gruweldaad verdoezelde . Temidden van zijn huidige krokodillentranen tijdens de “donkerste dagen” waarmee Europa ooit te maken heeft gehad, lijkt Timmermans zich niet bewust van de massale wreedheden begaan door nazi’s “achterblijvers” die werden gebruikt door westerse inlichtingenoperaties onder Operatie Gladio tijdens de Koude Oorlog. Dit is vooral vreemd omdat in de tijd van Timmermans als plaatsvervangend voorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken in Nederland een uitgebreid rapport uit 2005 over nazi-blijvers verscheendoor het Nederlandse Ministerie van Defensie.

Na de oprichting door de CIA, de NAVO en MI6 in 1956, zag Operatie Gladio honderden terroristische cellen ingezet door voormalige leiders van de nazi-inlichtingendienst in heel Europa, die werden gebruikt om burgers en lastige politici te doden terwijl ze het vuur van de anarchie aanwakkerden. Deze terreurdaden werden op hun beurt gebruikt om het buitensporige “noodbeheer” door oligarchisch gevangengenomen trans-Atlantische naties tijdens de Koude Oorlog te rechtvaardigen op basis van de logica dat “de oorlog tegen het communisme alles rechtvaardigt … inclusief het fascisme”.

Terwijl sommigen zeggen dat de Gladio-operaties werden geannuleerd toen de Sovjet-Unie uiteenviel, wijst het bewijs op een heel ander beeld.

Een bijzonder luid geval is te vinden in de figuur van Andriy Parubiy, oprichter van de neo-nazi Sociaal-Nationale Partij van Oekraïne, die werd aangesteld om te dienen als secretaris van het Nationale Veiligheids- en Nationale Defensiecomité (RNBOU) in de staatsgreep na de regimewisseling. beheerd door Victoria Nuland en onder toezicht van Joe Biden.

Het is opmerkelijk dat Parubiy, die nauwe banden heeft met Freeland ( zelf de trotse kleindochter van Hitler-medewerker Michael Chomiak ), in 2016 met Justin omging terwijl ze op zoek was naar wapens, training en andere logistieke steun uit Canada. Ontmoetingen tussen Canadese politici en vooraanstaande neonazistische groepen uit Oekraïne, zoals het Azov-bataljon, bleven zo frequent dat de burger van Ottawa op 9 november 2021 meldde dat :

“Canadese functionarissen die een ontmoeting hadden met leden van een Oekraïens bataljon dat banden had met neonazi’s, hekelden de eenheid niet, maar waren in plaats daarvan bezorgd dat de media details van de bijeenkomst zouden onthullen, volgens nieuw vrijgegeven documenten. De Canadezen ontmoetten en werden ingelicht door leiders van het Azov-bataljon in juni 2018. De officieren en diplomaten maakten geen bezwaar tegen de ontmoeting en lieten zich in plaats daarvan fotograferen met bataljonsfunctionarissen, ondanks eerdere waarschuwingen dat de eenheid zichzelf als pro-nazi zag. Het Azov-bataljon gebruikte die foto’s vervolgens voor zijn online propaganda, erop wijzend dat de Canadese delegatie “hoopte op verdere vruchtbare samenwerking”.

Het is dan ook geen geringe ironie dat we onder die “liberale democratieën” van Canada, de VS, het VK en de EU herhaaldelijk bewijs hebben van daadwerkelijke neonazistische samenwerking, zowel in het verleden als in het heden, evenals fascistisch gedrag dat wordt ingezet tegen de mensen die in en rond de stad wonen. die zeer liberale democratieën. Onder deze zelfverklaarde bastions van vrijheid en democratie hebben we talrijke gevallen van marteling (Guantanamo Bay), illegale arrestaties van dissidenten die deelnamen aan bijeenkomsten van 6 januari in Washington of mandaten voor de anti-medische dictatuur in Ottawa, onwettige bevriezing van bankdiensten voor degenen wier politieke opvattingen worden onaanvaardbaar geacht voor een regerende elite, en het opsluiten van klokkenluiders.

Wat wel duidelijk is, is dat die managementtechnocraten die door de trainingskampen van het World Economic Forum zijn verwerkt, over het algemeen niet in staat zijn tot zelfkritiek of hun eigen hypocrisie erkennen. Ze zijn bedraad om zich in echokamers van zelfgenoegzame vleierij te bewegen zonder alle confronterende punten van onenigheid die door middel van dialoog of rede moeten worden opgelost. De typische unipolaristische automaat is totaal niet in staat tot fundamentele menselijke karaktereigenschappen die ons in staat stellen om onszelf te zien en te beoordelen vanuit het standpunt van mensen buiten onze klas, groep of zelfs culturele matrix die ervoor kiezen om in plaats daarvan iedereen en zelfs het universum zelf te verwachten, om te passen in die ivoren torenmodellen en waarden die in de geest van elk Davos-wezen zijn verankerd.

Aan het eind van de dag hebben staatslieden die niet worden gehinderd door mechanische handicaps zoals die waaraan Davos-wezens lijden, toegang tot een veel grotere mate van inzicht en creatieve flexibiliteit om wettig de regels van vervalste spellen te overtreden op een manier die die controlefreaks zitten in ivoor ooit kan begrijpen. Het is precies dit onvermogen om ofwel het creatieve menselijke denken te begrijpen, ofwel hun eigen valse denken te bekritiseren dat die systemische conceptuele blinde vlekken creëert die uiteindelijk hun eigen ondergang zullen bewijzen.

[1] Gelukkig heeft het verzet van een paar moedige senatoren en parlementsleden (evenals bepaalde financiële instellingen die doodsbang zijn voor een immanente bankrun) de Canadese regering ertoe aangezet om zich op 23 februari terug te trekken uit de wet, hoewel, hoewel een Orwelliaanse “oorlog over desinformatie en haat” en een nieuw niveau van integratie tussen banken en inlichtingendiensten is nu in gang gezet.