‘Impeachment’ van Trump is, zoals de vlag er nu bijhangt, kansloos.

Nancy Pelosi is, na twee jaar op de rem te hebben gestaan, nu dan toch gezwicht. Het betekent hoegenaamd niks. En de kans is zelfs héél groot dat het de ‘Democraten‘ zware schade toe gaat brengen. Zelfs ‘onherstelbaar‘ lijkt mij zeker niet uitgesloten.

Wat we, wereldwijd, nodig hebben, is een frisse nieuwe kijk op corruptie. Wanneer kun je van een politicus zeggen dat hij of zij corrupt is? Hoe is de samenhang tussen morele corruptie, en materieel gewin?

Joe Biden maakte deel uit van de regering ‘Obama‘, als vice-president. Kort na de staatsgreep in Oekraïne onder regie van Victoria Nuland, destijds staatssecretaris op Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten, waarbij Porochenko aan de macht wordt gebracht, en het gekozen staatshoofd wordt afgezet, parachuteert Joe Biden zijn zoon Hunter in een gasbedrijf. Als een openbaar aanklager in dat land zich verdiept in dat bedrijf, op verdenking van corruptie, chanteert Joe Biden Porochenko. Hij eist dat die openbaar aanklager wordt ontslagen, anders krijgt Oekraïne geen hulpgeld. Dus wordt die openbaar aanklager ontslagen, en kan Hunter opgelucht ademhalen. Pappa Joe vertelt het verhaal tijdens zijn campagne alsof het een belangrijk succes was.

‘Fast Forward‘ naar nu. Obama en Biden zijn met hun partij op een zijspoor gerangeerd door de overwinning van Trump op Hillary. De zelfs in ‘linkse‘ kring als ‘seniel‘ aangeduide Joe profileert zich als mogelijke uitdager van Trump, samen met een weelde aan andere kandidaten in het ‘Democratische‘ kamp. En in Oekraïne wordt Porochenko afgeserveerd door een televisiekomiek. De verdenkingen tegen Hunter en het gasbedrijf smeulen al die tijd verder onder de blusdeken die Joe Biden er overheen heeft gegooid, en eerder dit jaar vraagt Trump aan Zelinsky om het onderzoek naar witwaspraktijken te reactiveren. Nadat de ‘Democraten‘ begin 2018 Porochenko hadden gevraagd ‘dirt‘ op te graven over Trump. Het hele smerige spel leest als een roman. Een script voor ‘Breaking Bad‘ of ‘Ozark‘.

Mij interesseert het persoonlijk nu even niks of Trump zich, volgens de Amerikaanse wet, schuldig heeft gemaakt aan een ‘impeachable act‘. Ik ben die hele poppenkast in de Verenigde Staten echt méér dan zat. Ik val even terug op wat ik, als mens, redelijk vind, en wat onredelijk. Waarmee ik op geen enkele wijze Trump verdedig, maar slechts kijk naar Biden en zijn zoon, en mijzelf de vraag stel of ik die te ‘pruimen‘ vind. En Joe mag dan door Obama de Hemel ingeprezen zijn, en zijn aanhangers mogen hem een vriendelijke ‘opa‘ vinden die geen vlieg kwaad doet, maar ik ben klaar met die man. En ook met het overgrote gedeelte van zijn partij, én de ‘Republikeinen‘. En waar ik ook klaar mee ben, dat is die groep commentatoren die mij voorhouden dat je moet kiezen voor het ‘kleinere kwaad’.

Natuurlijk, waar gehakt wordt, vallen spaanders. Mensen maken keuzes, en sluiten compromissen. Maar waar je in Nederland al je biezen kan pakken als je via de mail contact hebt met iemand die als huurder in een huis zit waar jij de eigenaar van bent, en je niet zwicht als die huurder jou chanteert met het inschakelen van ‘de pers‘, heb je het in het geval van Biden niet over iets waar je, in alle redelijkheid, positief over kunt oordelen om de lieve vrede te bewaren.

Eva Jinek vroeg aan van Haga van de VVD, die uit de fractie werd gezet, waarom hij geen aangifte heeft gedaan bij de politie. Eva! Leef jij wel in Nederland? Aangifte doen van zoiets onbenulligs als een dreigmail, waarbij de pers op de achterhand het breekijzer is? Welke agent gaat daar in ons land nog op in? En geen ‘persmuskiet‘ die zich laat afschrikken door de notie dat hij of zij gebruikt wordt, als het kijkcijfers oplevert. De morele corruptie bij de media is onderdeel van het probleem. En dat zie je bij dit ‘Biden-akkefietje‘ ook terug.

Het kost mij al onwaarschijnlijk veel moeite om de door schandalen en drugsgebruik in eigen land onmogelijk geworden Hunter Biden te zien als de ‘juiste man op de juiste plek‘ in dat gasbedrijf, in Oekraïne. Dat de ‘gasindustrie‘ in Oekraïne vergeven is van de corrupte oligarchen, is een gegeven. Dat dat huwelijk van Biden met die gasindustrie een explosief mengsel oplevert, verbaast mij helemaal niks. Maar steeds weer zie je in dit soort kwesties dat morele en financiële corruptie, of dat nou Epstein is, of Biden, of de Clintons, in het ‘Democratische‘ kamp met de mantel der liefde wordt afgedekt, omdat het hun monsters zijn. En niet anders in het ‘Republikeinse‘ kamp. Waarbij ze als ‘Warparty‘ samen een stilzwijgende overeenkomst lijken te hebben om elkaar niet teveel voor de voeten te lopen.

Dat zo’n volkomen verrot politiek systeem jaagt op Assange, Manning, Hammond, Snowden, en al die andere ‘klokkenluiders‘ die serieuze misstanden aan het licht hebben gebracht, terwijl ‘politieke hacks‘ in de inlichtingendiensten, FBI en op de diverse ministeries die samenwerken met Britse en Oekraïense ‘regime change‘ specialisten en oligarchen in de strijd om de macht in eigen land, zou iedereen met een gram rechtschapenheid in zijn donder vol walging het gezicht af moeten doen wenden. De politiek in de Verenigde Staten is al vele decennia ‘smerig‘, in het bijzonder rond de verkiezingen. Maar dit kan écht niet meer!