In de Media’ duiken berichten op die suggereren dat ‘derden’ een rol hebben bij het neerhalen van vlucht 752 van Ukraine in Teheran

In een eerdere bijdrage over die ramp stelde ik dat u van mij niet mag verwachten dat ik mij er net zo intensief mee bezig zal houden als met de verwikkelingen rond vlucht MH-17, en dat we nu in een fase terecht lijken te komen waarin vliegtuigen vol passagiers legitieme wapens zijn in een misselijkmakende geopolitieke strijd waar ieder weldenkend mens vol walging afstand van zou moeten nemen. Opzet of Ongeval? Het is munitie in een giftige strijd om het sentiment, niet anders dan bij vlucht MH-17, en daarbij zijn de ‘details’ sluitpost. Waar ik, nadenkend over manieren om burgerslachtoffers te voorkomen bij de strijd om de olie en het gas, meer en meer een roepende in de woestijn ben. En dan heb ik wel wat beters te doen.

Is het technisch mogelijk om de Iraanse luchtafweer voor de gek te houden, zodat ze een Boeing 737 vol passagiers aanzien voor een naderende kruisraket, zoals onder andere Philip Giraldi, ex-CIA medewerker, stelt? Ja, zonder enige twijfel is dat mogelijk. Valt het te bewijzen? Onwaarschijnlijk, als je daarbij denkt aan keiharde, onweerlegbare bewijzen. Getuigenverklaringen van de militairen die het vliegtuig uit de lucht schoten geloven we in ons deel van de wereld hoe dan ook niet. En waar er al ‘Recordings’ zijn die teruggelezen kunnen worden, zijn die ook te manipuleren. In elk geval gaan de ‘Zwarte Dozen’ niets onthullen wat we nog niet weten, of de bemanning moet zelf vergeten zijn de ‘transponder’ aan te zetten, of het ding moet niet gewerkt hebben, terwijl de indicaties in de cockpit waren dat hij wel functioneerde, maar dat lijkt mij een extreem onwaarschijnlijk, maar daarmee nog niet onmogelijk scenario in dit geval.

Het enige wat ik er over kwijt wil, is dat we nu in een tijd leven waarin een ‘transponder’, waarmee een vliegtuig wordt geïdentificeerd als een burgervliegtuig vol passagiers, geen levensreddende uitrusting meer is. En dat is een bijzonder zorgwekkende ontwikkeling.

Zowel Trump als Pompeo stellen dat hun beslissing om Soleimani te vermoorden was ingegeven door de gedachte dat het ‘Afschrikking’, het mechanisme dat tijdens de ‘Koude Oorlog’ voorkwam dat het een gloeiendhete werd, nieuw leven in zou blazen. Ik kan mij er niets bij voorstellen. En zeker niet in een gebied waar het een eer is om als ‘martelaar’ te sterven. Al zijn de mensen die in Iran het beleid uitstippelen geen onbezonnen heethoofden. Daarvoor moet je eerder in ‘Washington‘ zijn, de laatste paar decennia. Ik kan mij zelfs voorstellen dat als ze zelf wel informatie hebben over ‘Elektronische Oorlogsvoering’, waardoor degenen die aan Iraanse zijde de luchtafweer bedienden effectief ‘blind’ waren, ze er nog voor zouden kiezen om simpelweg toe te geven dat het een foutje was, en ‘Sorry’. Zonder snoeiharde bewijzen speculeren over kwade opzet aan ‘westerse’ kant is contraproductief. En hoe pervers ook, maar toegeven dat het hun eigen fout was is, zelfs als dat niet het geval was, de enige weg om escalatie te voorkomen.

Laat dat even tot u doordringen.

Wereldwijd zijn er tal van opzienbarende ongelukken die het gevolg zouden kunnen zijn van sabotage. Mislukte lanceringen, gaatjes in ruimtecapsules, chemische fabrieken en raffinaderijen die afbranden, dode pedoseksuele miljardairs, en Australië dat tot de grond toe afbrandt, waarbij in een aantal gevallen ook vaststaat dat die branden zijn aangestoken. Voor tal van dat soort opzienbarende rampen is er een speculatieve verklaring over de oorzaak mogelijk, naast ‘botte pech’, niet gespecificeerde menselijke fouten, of het ‘Klimaat’. En wellicht zelfs ontlastend voor de politieke leiding van een land. Maar zonder knalhard bewijs roepen dat ‘derden’ er achter zitten is niet altijd raadzaam.

Het is dezelfde gedachte die schuil gaat achter de aarzeling om terroristische aanslagen een terreurdaad te noemen, zelfs al ligt het er duimendik bovenop. De terrorist zwelgt in ‘erkenning’, en belandt in een identiteitscrisis als niemand hem noemt, of als men hem terzijde schuift als ‘verward’. Verstandig of niet, maar dat is eigenlijk wat Iran ook hardop zegt over de Amerikaanse regeringen en militaire adviseurs. Je houdt de handen vrij om op een moment waarop je dat zelf passend vindt snoeihard terug te slaan, terwijl de terrorist met het gevoel blijft zitten dat hij iets totaal zinloos heeft gedaan, en slechts een ‘stip‘ op zijn eigen voorhoofd heeft geschilderd die hem markeert als legitiem doelwit. Een moord plegen om iets groots uit te lokken, en de schrik van de samenleving te zijn, is het doel van de terrorist. Als die moord zinloos blijkt, en iemand anders de verantwoordelijkheid overneemt voor het neerhalen van een vliegtuig vol passagiers, waren al die doden dus gewoon écht zinloos, of zelfs contraproductief. Leg dat maar uit aan je geweten.

Het zijn extreem perfide ‘mind-fuck’-spelletjes, maar zo werkt het wel. Israël is daar extreem bedreven in. ’Niks aan de hand! Niets te zien hier!’, maar ondertussen…… Als wat we nu zien, niet alleen rond de landen in het Midden-Oosten, betekent dat het eerder steeds lastiger wordt om te achterhalen wat er nou precies is voorgevallen, terwijl de ‘Mainstream Media’ vrolijk meedoen met het ‘spinnen’ van hun berichtgeving op jacht naar het beoogde effect, wordt het echt knap lastig om je een beeld te vormen van wie er nou aan de winnende hand is, en hoe je zelf uit de gevarenzone kunt blijven. Het kan dan zomaar zijn dat een verklaring achteraf dat het de vooropgezette bedoeling was om ‘Af te Schrikken’, een ‘Gedwongen Hand’ is. Het gevolg van een verkeerde taxatie van de reactie van Iran, waar dat land zelfs heel ‘Ridderlijk’ vooraf waarschuwde dat ze twee Amerikaanse bases in Irak in de as zouden leggen. Terwijl de échte vergelding nog moet komen. Die komt dan als een ‘Dief in de Nacht’, en zonder dat Iran erkenning zal zoeken. Zoals Israël dat doet.

Wilt u in zo’n wereld leven? Dan kunt u de komende jaren uw hart ophalen, vrees ik. Goed voor het ‘Klimaat’ is het in elk geval zéker niet! En dan heb ik het zowel over de intermenselijke relaties als de ‘uitstoot’ van alles waar u van vindt dat het best wat minder kan. En dat geldt niet alleen voor idioten die in Australië fikkie stoken om hun ‘Klimaatagenda’ vleugels te geven, of die sabotageacties bedenken om hun geopolitieke machtswellust te voeden, maar zeker ook voor het geteisem dat grossiert in ‘Regime-Change’-operaties om mensen te ‘bevrijden’.