Indignatie redactie 
Gisteren sloot ik af met een link naar de radiotoespraak van ‘John Galt’. Het feitelijke filosofische hart van ‘Atlas Shrugged’. Toen ik het boek voor het eerst las, in mijn jonge jaren, ontging het mij als een doorwrochte filosofische boodschap, omdat het allemaal vooral erg ‘logisch’ was. Het appelleerde aan hoe ik dacht. Mijn ‘scholing’ en opvoeding waren ruwweg ook zo ingericht. Ik ben van voor de ‘Mammoet’, en in die tijd stond de ratio nog op een voetstuk, zeker voor degenen die de ‘wiskunde-kant’ van de HBS kozen. Daarbij was de algemene opdracht, in die jaren van de ‘wederopbouw’: ‘Niet lullen, maar poetsen!’ Erg ‘Dagny Taggart’ en ‘Hank Rearden’, zal ik maar zeggen, voor wie het boek van Ayn Rand gelezen hebben. Kortom, het boek was voor mij ‘zo fifties’.
In deze tijd is die hele toespraak van ‘John Galt’ welhaast een smeekbede, maar weinig kans dat je mensen die zijn opgegroeid in het ‘Lusthof’ van de ‘welvaartsstaat’ zo gek krijgt het te lezen. Laat staan dat ze het ‘overdenken’ en er iets mee ‘doen’. Met alle gevolgen van dien. En dat is geen dreigement. Bedenk ook dat de structuur die Ayn Rand, via haar romanfiguur ‘John Galt’, voorstelt, er op neerkomt dat ieder zijn ‘eigen gewicht’ moet zien te dragen. Dat je verantwoordelijk bent voor jezelf. En alleen jij. Zet dat af tegen onze hedendaagse maatschappij, met zijn golven van massapsychose, waarin we worden opgeroepen, of gedwongen, om de ‘experts’ te volgen, en het is mij duidelijk dat ik praktisch in het ‘luchtledige’ schrijf.
Waarom ga je daar dan mee door? Goede vraag.
U ziet mij hier schrijven over de actualiteit, van ‘Covid’, wat als onderwerp nog terug gaat komen, tot ‘Oekraïne’, waarbij ik puur rationeel tracht uit te vogelen wat waar is, en wat niet. Zoals ik al jaren doe. Predicties die daaruit voortvloeien zijn niet ‘geniaal’. Het is gewoon ‘A is A’. Neem de woordenstrijd over wat er in Oekraïne gebeurt op het militaire vlak. En hoe de ‘televisiegeneraals’ meenden te zien dat Rusland zich volkomen verkeken had op dit militaire conflict. Ik ben geen generaal, en geen hoogleraar, maar iemand die observeert en nadenkt, en op zoek gaat naar aanvullende informatie om verklaringen te vinden voor ongerijmdheden. Geholpen door relatieve buitenstaanders, die van de televisie en uit de ‘denktanks’ zijn verdreven, omdat ze er ‘politiek incorrecte’ standpunten, niet gedragen door de ‘Heilige Consensus’ op na houden. Simpelweg omdat het veelal mensen zijn die hun verstand gebruiken.
De gewezen Amerikaanse kolonel Patrick Lang, en ‘getuigen’ die hij opvoert, zijn er zeker van dat de Russen ‘stuk’ gaan, en met de staart tussen de benen af zullen druipen. En dat het plan om een ‘cauldron’ te vormen waardoor de troepen van Oekraïne die tegenover de troepen van de DPR en LPR liggen, inmiddels aangevuld met Russen, af te snijden van het westelijke gedeelte van het land, en daarmee hun bevoorrading, gedoemd is om te falen. Hij levert er een kaartje bij waarop met pijlen staat aangegeven dat zo’n Russische troepenmacht twee kwetsbare flanken heeft. Terwijl hij voor het overige blind vertrouwt op de berichten over falende logistiek en slechte discipline aan Russische kant. Los van het gegeven dat die Hosanna-berichten over alles wat er mis gaat aan Russische kant volgens mij meer propaganda zijn dan feitelijke waarnemingen, zien Lang, en andere experts aan westerse kant die hetzelfde zeggen, enkele extreem belangrijke dingen over het hoofd, als u het mij vraagt.
Dat begint ermee dat de Russen het luchtruim beheersen. Dat ze systematisch brandstof- en munitiedepots hebben vernietigd, en ook verse aanvoer van wapens en strijdkrachten in het westen van Oekraïne vernietigen voordat ze ingezet kunnen worden. Ze schieten transportvliegtuigen die westerse wapens aanvoeren prompt uit de lucht, zodat die verse aanvoer het depot nog niet eens bereikt. Zonder wapens, munitie en brandstof een aanval over de ‘flank’ opzetten gaat niet lukken. Maar daar komt nog iets bij. Het extreem vruchtbare land in het centrale gedeelte van Oekraïne is in het voorjaar zacht als turf. Die grond heet ‘raspoetitsa’. Op YouTube staan verschillende filmpjes waarop te zien is hoe speciale voertuigen nog altijd grote moeite hebben om zich over die weke bodem voort te bewegen. De ‘televisiegeneraals’ verklaarden eerder eensgezind dat Rusland de aanval in februari had ingezet, omdat de grond dan nog bevroren is. Mijn eigen analyse wijkt daar vanaf, waar ik eerder schreef dat de Russen de tijd nemen. Maar bovenal houd ik vol dat Rusland deze oorlog niet heeft opgezocht, maar dat u daarvoor bij Oekraïne en de NAVO moet zijn. Alleen hadden die een ander idee over hoe die oorlog gevoerd zou gaan worden.
Als het aanvallen van de flanken van de strijdmacht die vanuit het noorden van de Donbas naar het zuiden afzakt, en vanuit het zuiden naar het noorden oprukt, niet mogelijk is, omdat enige strijdmacht slechts gebruik kan maken van de verharde wegen, terwijl het Russische luchtoverwicht maakt dat een colonne militaire voertuigen ‘sitting ducks’ zouden zijn, als ze al de brandstof kunnen vinden die ze nodig hebben voor die manoeuvres, dan begrijp ik het als Scott Ritter zegt dat het snel kan gaan. En met minimale verliezen aan Russische kant. Zeker, ook in Oekraïne weten ze van het bestaan van ‘raspoetitsa’, en waar ze gebruik maken van ‘Quads’ en dergelijke, zullen ze wellicht ‘hit-and-run’ aanvallen uit kunnen voeren, maar dat is niet wat mensen als Lang voor ogen staat als ze bedenken dat een tegenoffensief kans van slagen heeft. Nog los van het gegeven dat de troepen in het oosten erg statisch ingegraven zitten, en zich niet zomaar kunnen omdraaien voor een mobiel offensief in westelijke richting, op de hielen gezeten door de troepen van de DPR en LDR. Het hele ‘televisieverhaal’ over de ‘bestorming van Kiev’ die mislukt zou zijn was een sprookje. De Russen zelf zeggen nu ook dat de troepen die richting Kiev optrokken slechts tot doel hadden hen daar te houden. De Russen hebben nu in het noorden een breuk in de bevoorradingsroute van het westen naar het oosten geforceerd, en ze zijn klaar met Marieopol in het zuiden. Dus nu kan die geplande ‘Fase 2’ beginnen, waarvan de ‘televisiegeneraals’ zeggen dat het noodgedwongen is, omdat de ‘bestorming’ van Kiev niet succesvol was, als een soort ‘troostprijs’, terwijl de Russen zelf steeds hebben gezegd dat dat het doel van de operatie was.
Eerder dacht ik dat die ‘televisiegeneraals’ wel begrepen dat hun propaganda flauwekul was, en wat het échte plan was van de Russen. Of dat die ‘televisiegeneraals’ eerder ‘tweede garnituur’ waren, afkomstig uit de ‘politieke kringen’, gepromoveerd omdat ze zo vertrouwd met de Dames in het ministerie van oorlog kunnen schakelen, open staan voor ‘trans-militairen’, en geleerd hebben hoe je journalisten moet bedienen, maar verder onbruikbaar. Maar nu krijg ik meer en meer het idee dat ze echt geen benul hadden, en dat ze ook alle onzin die Zelensky verkocht als zoete koek consumeerden. Let wel! Ik houd zelf nog altijd een slag om de arm, omdat ook ik de stafkaarten van de Russen niet voor mij heb liggen, en niet gedetailleerd op de hoogte ben van logistieke en materiële problemen, die er in een oorlog altijd zijn. En die hele operatie is nog niet klaar als de Russen er daadwerkelijk in slagen de grote troepenmacht in het oosten af te sluiten van bevoorrading vanuit het westen. Ineens heet het in de media dat Poetin vóór de ‘Meiparade’ een overwinning wil kunnen presenteren. Volgens mij werkt het zo niet in het hoofd van Poetin.
Poetin, en de Russen, maken zich grote zorgen over de kans op ‘False Flag’ operaties tijdens het orthodoxe paasfeest, waarbij Oekraïne kerkgebouwen en gelovigen zou kunnen bestoken om daar vervolgens de Russen de schuld van te geven. En Poetin en de Russen maken zich zorgen over wat erna komt, als dat cauldron gevormd is. Hoe desperaat is men in Kiev, Washington, Londen en Brussel dan? Waar zijn ze nog toe in staat? De Britten zijn het eerste NAVO-land dat zonder reserves eigen troepen heeft gestuurd die in Oekraïne militairen trainen, wat betekent dat ze voor de Russen een doelwit zijn. De Amerikanen aarzelen nog. Grote contingenten Polen vechten actief mee aan de zijde van Oekraïne. Op het terrein van ‘Azovstal’ in Marieopol, de enige overgebleven plek waar nog wordt gevochten, bevinden zich volgens de Russen ook vele militairen met een NAVO-achtergrond, maar daarnaast vrezen de Russen dat er ook burgers gevangen worden gehouden die als ‘menselijk schild’ worden gebruikt, als gijzelaars, waardoor ze niet zonder pardon de hele zaak kunnen ‘begraven‘ onder een bommentapijt. Anderzijds is het onwaarschijnlijk dat die burgers, als dat waar is, een realistische kans maken het te overleven als ze nog langer wachten. Ook als het cauldron gevormd is, de militairen in het oosten geen voorraden meer hebben, geen munitie, geen brandstof, geen wapens en steeds minder voedsel en schoon drinkwater, is er een groot risico op dat soort excessen.
Het bovenstaande is geen onfeilbare analyse, maar het product van iemand die beide ogen nog heeft, en koning eenoog zijn status in ‘medialand’ gunt, maar niet ten koste van zoveel mensenlevens, en al die destructie, puur en alleen om te verhullen dat het beleid van hegemonistische, parasiterende westen de afgelopen decennia gedoemd was. ‘John Galt’ bereikte op enig moment een ‘Basta!’-moment, waarop hij, met zijn ‘geniale’ groep ondernemers de rollen omdraaide, en in staking ging. Dat moment komt, in mijn beleving, met rasse schreden dichterbij als we de landen die de ‘economische motor’ zijn, het mes op de keel zetten. De verfilmde versie van ‘Atlas Shrugged’ is geen hoogstandje, ben ik bang, maar het fragment over het proces tegen ‘Hank Rearden’ kan ermee door. Ik voeg het toe, omdat ik mij realiseer dat we in een tijd leven waarin ‘beeld’ meer tot de verbeelding spreekt dan uitgeschreven tekst. Ik hoop op een vonk. Niet de vonk die het munitiedepot doet exploderen, maar die de afgeslagen motor van het rationalisme weer tot leven brengt, zodat we verder kunnen met ons karretje, voordat we in een cauldron van onvermogen en chaos keuzes maken waar we nooit van hadden gedacht dat we zo diep zouden kunnen zinken.
