In naam van Allah: Turkse vrouwen honderden keer vermoord – ontwikkeling bereikt ook Duitsland
Indignatie redactie
6 min. lezen
De cijfers zijn angstaanjagend: alleen al tussen augustus 2017 en november 2018 werden 652 Turkse vrouwen gedood, sommigen van hen extreem wreed. In het lopende jaar tellen de statistieken al 430 slachtoffers. Ter vergelijking: in Duitsland met ongeveer dezelfde bevolking waren in 2018 “slechts” 333 vrouwen het slachtoffer van moord of moord. Maar massamigratie zal daar snel verandering in brengen.
Aanzienlijk zijn de motieven van waaruit de overwegend mannelijke daders in Turkije handelden: 16 procent van de vrouwen werd gedood omdat zij verantwoordelijkheid voor hun leven wilden nemen, bijvoorbeeld om hun partner te verlaten, een scheiding hebben aangevraagd of zich te vrijelijk in het openbaar hebben getoond. Er waren zelfs gevallen waarin vrouwen alleen door hun partners werden vermoord omdat ze de telefoon niet hadden beantwoord terwijl ze weg waren en ervan werden verdacht ontrouw te zijn.
Het aantal niet-gemelde gevallen zal waarschijnlijk nog groter zijn, omdat de onderzoeksautoriteiten slechts in ongeveer de helft van de moorden de motieven van de daders konden ophelderen. 13 procent van de vrouwen werd gedood om ‘economische redenen’ die niet waren gespecificeerd.
Brute buitensporigheden van geweld zijn soms verborgen achter de nuchtere statische cijfers, die de afgelopen maanden herhaaldelijk hebben geleid tot grote verontwaardiging op sociale netwerken en publieke protesten door vrouwenrechtenorganisaties.
Enkele voorbeelden:
- In mei 2018 werd de 23-jarige Sule Cet in Ankara verkracht door haar dronken baas en een collega op kantoor en vervolgens uit de 20e verdieping van het kantoorgebouw geschopt. De politie en justitie probeerden aanvankelijk de daad te verdoezelen. Enkele weken geleden werd de hoofddader veroordeeld tot levenslang. Zijn medeplichtige moet 19 jaar achter de tralies zitten. Deze moeilijke oordelen zijn vrij opmerkelijk. Moorden op vrouwen in Turkije blijven vaak ongestraft als ze zelfs worden opgehelderd.
- In augustus van dit jaar werd een vrouw die net een kind had gekregen eerst geslagen en vervolgens door haar man gestoken terwijl ze nog in het ziekenhuis lag. Het slachtoffer wilde scheiden voor aanhoudend huiselijk geweld.
- In dezelfde maand werd de 38-jarige Emine Bulut vermoord in een café in Kirikkale, een stad in centraal Anatolië. Ze had daar een ontmoeting gehad met haar ex-man, van wie ze al enkele jaren gescheiden was. Bulut werd verschillende keren in de nek gestoken door haar brutale moordenaar voor de 10-jarige dochter en bloedde nog steeds ter dood.
- Onlangs veroorzaakte de zaak Filiz Telkin horror: de vrouw die in Izmir woonde werd op brute wijze geslagen door haar alcoholische echtgenoot en verhinderde vervolgens ernstig letsel van haar arts. Telkin stierf een paar dagen later.
De daders – zoals de voorbeelden hierboven ook laten zien – zijn meestal mannelijke familieleden en kennissen van de slachtoffers zoals echtgenoten, ex-echtgenoten, broers, vaders of vrienden. In Turkije, dat sinds 2002 wordt geregeerd door de islamitische AKP onder zijn autoritaire partijleider Recep Tayyip Erdoğan en ook het ambt van president bekleedt, worden misdaden tegen vrouwen vaak stilgelegd.
Daarom is het zeldzaam dat overheidsfunctionarissen publiekelijk hun medeleven betuigen aan vrouwenmoorden. Dit gebeurde begin deze maand toen de 20-jarige kunststudente Ceren Özdemir door een serieuze crimineel voor haar deur werd neergestoken.
Het was echter minder de daad die minister van Justitie Abdulhamit Gül en minister van Binnenlandse Zaken Süleyman Soylu ter plaatse bracht dan het feit dat de moordenaar eerder uit de gevangenis was ontsnapt, wat aanleiding was geweest voor discussies over gevangenisveiligheid en de regering op een krappe plek zetten.
Turkse vrouwen gebruiken nieuwe app
Het grote succes van »KADES«, een mobiele app die het Turkse ministerie van Binnenlandse Zaken in maart 2018 onder publieke druk lanceerde, laat zien hoe controversieel de situatie voor vrouwen in Turkije is. Vrouwen die worden bedreigd of aan geweld worden blootgesteld, kunnen op deze “noodknop” drukken en zo de politie waarschuwen. Tegen november 2019 – in slechts 15 maanden – was KADES 353.334 keer gedownload en geactiveerd in iets minder dan 16.500 gevallen.
Volgens het internationale recht zou Turkije eigenlijk verplicht zijn om geweld tegen vrouwen actief te bestrijden. Deze overeenkomsten omvatten het Verdrag van 1981 inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (CEDAW), waartoe Ankara al in 1985 is toegetreden, en het zogenaamde Verdrag van Istanbul van 2014, dat Turkije vijf jaar geleden heeft geratificeerd en waarmee “Wet ter voorkoming van geweld tegen vrouwen en ter bescherming van het gezin” werd in de nationale wetgeving omgezet. In de praktijk voldoen Turkse wetshandhavingsinstanties echter vaak niet aan deze voorschriften. Als een vrouw die door haar echtgenoot is misbruikt, zich bijvoorbeeld tot de politie wendt om hulp, vertellen de ambtenaren haar vaak kort en bondig:
“Ga terug naar je man.”
Waarnemers schrijven de blokkade van staatsinstellingen, maar ook van politiek, toe aan de kenmerkende patriarchale gezinsstructuren en culturele gewoonten in Turkije, die vooral in de landelijke gebieden van het land tot leven komen. Dus waar de supporters van de AKP bijzonder groot zijn. Het feit dat deze “culturele gewoonten” bijzonder sterk worden beïnvloed door de soennitische islam, waaraan 82 procent van de Turken gehecht is, wordt echter vaak niet genoemd.
Geweld wordt aanbevolen in de koran
Omdat in tegenstelling tot wat islamapologen herhaaldelijk hebben beweerd, de Koran en de sharia niet voorzien in gendergelijkheid, maar eerder in de ondergeschiktheid van vrouwen aan de wil van hun man, die hij met geweld kan afdwingen als zijn vrouw ongehoorzaam is.
Dit is met name duidelijk in Koran 4:34, waarin staat:
“De mannen staan boven de vrouwen (ar-riǧālu qauwāmūn ʿalā n-nisāʾ) omdat God hen heeft geëerd (natuurlijk vóór deze) en vanwege de kosten die zij hebben gemaakt aan hun rijkdom (ochtendgeschenk voor vrouwen). En de rechtvaardige vrouwen zijn nederig en bedacht wat verborgen is voor buitenstaanders omdat God voorzichtig is (dat wil zeggen, omdat God bezorgd is dat het niet openbaar zal worden). En als u bang bent dat (eventuele) vrouwen zullen opstaan (nušūz), hen vermanen, vermijd ze in het tweepersoonsbed en sla ze (wa-ḍribū-hunna)! Als ze je (opnieuw) gehoorzamen, doe dan niets (verder) tegen hen! God is groot en groot. «
Nu wordt ook duidelijk waarom islamitische staten het CEDAW-verdrag inzake de rechten van vrouwen bekritiseren met het argument dat het doel van gelijkheid dat in de overeenkomst is vastgelegd in tegenspraak is met de Koran en de sharia. Het feit dat dit archaïsche begrip van rollen ook een renaissance heeft meegemaakt, is niet in de laatste plaats te danken aan het bewind van de AKP van bijna twee decennia, dat onder de voormalige radicale islamist Erdogan leidde tot een sluipende maar consistente islamisering van het land.
De volgende verklaring van de president van Diyanet (Bureau voor Religieuze Zaken), Ali Erbaş, laat zien welke positie de officiële lezing van de Koran vrouwen geeft in Turkije:
»In onze religie zijn het leven, de waardigheid en de rechten van vrouwen onschendbaar en worden toevertrouwd aan [de mannen].«
Turkse vrouwen zijn overgeleverd aan hun man
Het moet vrouwen daarom niet worden toegestaan hun eigen leven vorm te geven en hun rechten uit te oefenen, maar deze rechten – inclusief het recht op leven – aan hun echtgenoten te overhandigen en over te geven. Niemand zou echt verrast moeten zijn dat in dit reactionaire sociale klimaat, ondersteund door een premoderne religieuze ideologie, discriminatie en geweld tegen vrouwen gedijen.
Vanuit een Duits en Europees perspectief is het verontrustend dat deze ideologie op ons continent steeds meer voorkomt vanwege de ongecontroleerde massale immigratie van zogenaamde “vluchtelingen”, die grotendeels moslims zijn met een traditionalistisch begrip van de islam.
Tegelijkertijd neemt de dreiging voor vrouwen in Duitsland toe, zoals blijkt uit de statistieken van de politiecriminaliteit: tussen 2015 – het jaar dat de bondskanselier Merkel de grens opende – en 2018 steeg het aantal verkrachtingen van 7.022 naar 9.234, een toename van net onder 32 procent. Het aantal vrouwelijke verkrachtingsslachtoffers steeg met bijna 40 procent in dezelfde periode, en dat van vrouwen gedood door moord en moord met 15 procent.
Als deze ontwikkeling ongehinderd doorgaat, zullen er ook permanente Anatolische omstandigheden in Duitsland zijn!
