‘In Nederland is het coronabeleid een verziekte strijd tegen ‘de populisten’ en ‘de complotdenkers’’

Vanaf een zonnige terras in Spanje zie ik de situatie in Nederland met lede ogen aan. ‘Waar Hugo vooral leugenachtig en een beetje dommig is en de politiek gehavende Rutte onzichtbaar, vervult Jan ‘QR-Law & Vaccin-Order!’ Paternotte gretig de rol van spuitsheriff.’

Vanaf een zonnig afstandje op een terras (alles is open, de meeste maatregelen zijn verlicht of verdwenen en mondkapjes in de horeca zijn meer een beleefdheid dan een plicht) is goed zichtbaar hoe in Nederland de dreigende tweedeling tussen gevaccineerden en ongevaccineerden een feit is. In zinnen over ‘de gevreesde tweedeling’, kan ‘gevreesde’ allang worden weggelaten.

Nog beter te zien is hoe het ‘debat’ (dat er helemaal niet is, er is slechts beroerd dwangbeleid en boosheid daarover) langs geijkte ideologische lijnen loopt. 85 procent van de D66-kiezers is gevaccineerd, 85 procent van de FvD-achterban niet. Die D66’ers verwijten vervolgens – onder aanvoering van een veel te gretige Jan Paternotte – de laatste Baudet-believers dat ze het voor iedereen verpesten, maar die plusminus anderhalve ton aan kiezerspotentie is echt de kern van het probleem niet.

Het probleem bestaat veel meer uit kerkelijken en nog meer uit moskeeëlijken, maar waar die eerste groep van Ab ‘Schenk nog maar eens bij, ja’ Osterhaus naar een onbewoond eiland mag worden gedeporteerd, durft natuurlijk niemand een hek om Amsterdam-West en andere islamitische banlieues te opperen.

Dus dreigt wederom een lange miezerige herfst en winter van massamaatregelen, genomen door natte tosti’s die hun laffe opportunisme afreageren op het hele volk, omdat een paar onwilligen niet doet wat zij eisen. En daar zit het werkelijke probleem: het coronabeleid (voor wie na anderhalf jaar zwabberen nog een lijn kan ontwaren die het woord ‘beleid’ verdient) is omgeslagen in een strafexpeditie van zachte heelmeesters tegen potentiële patiënten die hun eigen immuunsysteem beter vertrouwen dan de medicijnen van de overheid.

En terecht. In een gezonde democratie wordt beleid niet gebaseerd op de beeldvorming op internet en aan talkshowtafels, en gaat het eerlijke, open gesprek veel verder voor de grillige gesel uit. In Portugal is de vaccinatiegraad hoog. Niet omdat de overheid zo goed vertrouwd wordt (het was hier nog niet zo lang geleden een slecht geletterde dictatuur), maar omdat het beleid consistent is en de uitleg eerlijk: ‘Het vaccin werkt, kijk maar naar de cijfers.’ Zo simpel is het.

In Nederland is het coronabeleid een verziekte strijd tegen ‘de populisten’ en ‘de complotdenkers’ en daar zijn de beleidsmakers ernstig mee besmet geraakt. Waar Hugo vooral leugenachtig en een beetje dommig is en de politiek gehavende Rutte onzichtbaar, vervult Jan ‘QR-Law & Vaccin-Order!’ Paternotte gretig de rol van spuitsheriff.

Niemand ziet de rokende retorische puinhopen rond Baudet nog als een politieke dreiging voor democratie of volksgezondheid, behalve hij. Iedereen die Baudet nog aanhangt, verdient straf van Sheriff Paternotte, die zich gesterkt voelt door 70 procent aan hulpsheriffs uit het EenVandaag Opiniepanel.

Spanje is open, in de polder gaan de vaccinatiehakken in de klei. Rara politiepet.